แตกต่าง แต่ไม่เดียวดาย
บางครั้งการเป็นสมาชิกของศาสนจักรเพียงคนเดียวก็เหงา
กริ๊งงงงง! เสียงกริ่งเลิกเรียน เมื่อเมแกนอยู่ในโรงเรียนมัธยม เธอสับเปลี่ยนไปเรียนในคาบเรียนหลากหลายระหว่างวัน และมีสิ่งต่างๆ ที่ต้องเรียนรู้ มากมาย เม-แกนดีใจที่คาบเรียนสุดท้ายของเธอเป็นเวลาสำหรับทบทวนบทเรียน นั่นหมายความว่าเธอสามารถเริ่มทำการบ้านได้
เมแกนนั่งลงที่โต๊ะว่าง เด็กชายชื่อเบนเน็ตต์เดินเข้ามาหาเธอ
“เฮ้ เมแกน เธอเป็นมอรมอนใช่ไหม?”
“ฉันเป็นสมาชิกศาสนจักรของพระเยซูคริสต์แห่งวิสุทธิชนยุคสุดท้าย” เมแกนตอบ
“แล้วเธอคิดว่าโจเซฟ สมิธเขียนพระคัมภีร์มอรมอนหรืออะไรทำนองนั้นใช่ไหม?” เบนเน็ตต์ถาม
เมแกนสวดอ้อนวอนอย่างรวดเร็วและเงียบๆ เพื่อทราบวิธีที่จะตอบคำถามนั้น “เขา แปล พระคัมภีร์มอรมอน” เธอพูด “พระผู้เป็นเจ้าทรงเรียกเขาว่าเป็นศาสดาพยากรณ์ที่จะช่วยนำศาสนจักรของพระคริสต์กลับมา”
เบนเน็ตต์ย่นจมูก “บ้าไปแล้ว” เขาพูด เขาหัวเราะแล้วเดินจากไป
เมแกนรู้สึกหน้าร้อนผ่าว เธอจ้องไปที่หนังสือของเธอ
“เฮ้ เมแกน”
อะไรอีก? เมแกนเงยหน้าขึ้นมอง “โอ้ สวัสดี ทัจ”
“ขอโทษเรื่องเบนเน็ตต์ด้วยนะ” ทัจพูด เขานั่งลงตรงข้ามกับเธอ “สิ่งที่เธอพูดฟังดูสำคัญสำหรับเธอนะ”
“ขอบคุณนะ” เมแกนกล่าว “มันก็สำคัญจริงๆ นั่นแหละ”
“ฉันว่าฉันรู้ว่าเธอรู้สึกอย่างไร” ทัจพูด “ฉันเป็นคนเดียวที่นับถือศาสนาฮินดูในโรงเรียน มันยากเมื่อผู้คนไม่พยายามเข้าใจความเชื่อของเธอ”
บางครั้งเมแกนรู้สึกเหงาเนื่องจากเธอเป็นสมาชิกเพียงคนเดียวของศาสนจักรของพระเยซูคริสต์แห่งวิสุทธิชนยุคสุดท้ายที่โรงเรียน แต่เธอไม่เคยคิดว่าเด็กคนอื่นๆ จะรู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน
“คุณพ่อคุณแม่ของฉันบอกว่าเมื่อมีคนใจร้ายกับเรา นั้นเป็นเพราะพวกเขารู้สึกไม่มีความสุขภายใน” เมแกนพูด เธอหมุนดินสอรอบๆ นิ้วของเธอ “ฉันสงสัยว่าเบนเน็ตต์รู้สึกเศร้าหรือเปล่า หรือรู้สึกโดดเดี่ยวกันนะ”
ทัจเอียงศีรษะของเขา “ฉันพนันได้เลยว่าเธอพูดถูก บางทีเขาอาจแค่ต้องการเพื่อน”
เมแกนยิ้มออกมา “เขาอาจต้องการเพื่อนถึงสองคนก็ได้!”
วันรุ่งขึ้นในเวลาเรียน เมแกนและทัจเห็นเบนเน็ตต์นั่งอยู่คนเดียวที่โต๊ะ
“สวัสดี เบนเน็ตต์” ทัจพูด
เบนเน็ตต์ดูประหลาดใจ “สวัสดี”
“นายอ่านวิชาอะไรอยู่เหรอ?” เมแกนถามพลางนั่งลงบนเก้าอี้
“ประวัติศาสตร์น่ะ”
“ติวเพื่อสอบพรุ่งนี้เหรอ?” ทัจก็มานั่งด้วย
“ใช่” เบนเน็ตต์พูด
“มีเรื่องที่ต้องจำเยอะแยะไปหมดเลย” ทัจกล่าว เบนเน็ตต์พยักหน้า
“เราผลัดกันตอบคำถามก็ได้นะ” เมแกนเปิดหนังสือประวัติศาสตร์ของเธอ พวกเขาผลัดกันถามและตอบจนกระทั่งเสียงกริ่งดังขึ้น
“เฮ้ เมแกน ฉันขอโทษเรื่องเมื่อวานด้วยนะ” เบนเน็ตต์พูดขณะที่พวกเขายืนขึ้น “ฉันได้ยินบางอย่างเกี่ยวกับศาสนจักรของเธอ และแค่สงสัยน่ะ” เขาย่ำเท้าไปมา “ฉันเชื่อในสิ่งที่แตกต่าง แต่ฉันควรจะทำตัวดีกว่านี้”
เมแกนยิ้ม “ขอบใจนะ ศาสนจักรของฉันมีความสำคัญกับฉัน แต่ก็ไม่เห็นเป็นไรเลยถ้าเราเชื่อในสิ่งที่แตกต่างกัน”
“ฉันคิดว่าเราเป็นกลุ่มอ่านหนังสือที่ดีนะ แม้ว่าเราจะมีความเชื่อต่างกัน” ทัจกล่าว
เบนเน็ตต์ยิ้ม “ฉันด้วย และฉันคิดว่าเราจะทำได้ดีในการสอบนั้นนะ”
ภาพประกอบโดย มาร์ค โรบิสัน