วัชพืช กับคำพูดที่ไม่ดี
“ทำไมเราไม่ทำสัญญากันในครอบครัวล่ะ?” คุณแม่ถาม
“คุยกันหน่อยได้มั้ยครับ?” โจนาสถามคุณแม่ เขานั่งลงบนพื้นหญ้าใกล้กับบริเวณที่คุณแม่กำลังกำจัดวัชพืชในแปลงดอกไม้
“ได้สิ เกิดอะไรขึ้นเหรอ?” คุณแม่ถาม เธอถอดถุงมือทำสวนที่สกปรกออก
“วันนี้ที่โรงเรียน เด็กบางคนพูดคำที่ผมไม่รู้จักครับ พวกเขาหัวเราะเมื่อพูดคำนั้นออกมา” โจนาสกล่าว “ผมคิดว่ามันเป็นคำที่ไม่ดี”
“ลูกรู้สึกอย่างไรเมื่อได้ยินคำนั้น?” คุณแม่ถาม
“มันไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกดีเลยครับ”
โจนาสกระซิบบอกคำนั้นกับคุณแม่ เธอบอกเขาว่าคำนี้หมายถึงอะไร โจนาสพูดถูก นี่ไม่ใช่คำที่ดี
“แต่ทำไมคำนี้ถึงไม่ดีล่ะครับ?” เขาถาม
“มันไม่ดีเพราะเป็นคำที่ใจร้ายและแสดงถึงความไม่เคารพ เมื่อเราใช้คำพูดแบบนั้น จะเป็นเรื่องยากที่พระวิญญาณบริสุทธิ์จะทรงอยู่กับเรา พระวิญญาณบริสุทธิ์กำลังบอกลูกว่าคำนี้เป็นคำที่ไม่ดี นั่นเป็นเหตุผลที่ลูกไม่รู้สึกดีอยู่ภายใน”
โจนาสขมวดคิ้ว “แต่เด็กคนอื่นๆ ดูเหมือนจะสนุกสนานกันนะครับ ทำไมผมถึงเป็นคนเดียวที่รู้สึกไม่สบายใจล่ะครับ?”
“ลูกรู้ได้อย่างไรว่าเด็กคนอื่นๆ ไม่รู้สึกแบบเดียวกัน?” คุณแม่ถาม
“เพราะพวกเขาหัวเราะและยิ้มเมื่อมีคนพูดคำนั้นไงครับ” โจนาสรู้สึกสับสน
“บางครั้งคนก็หัวเราะหรือยิ้มเมื่อรู้สึกไม่สบายใจได้นะ” คุณแม่กล่าว “และบางครั้งเมื่อพวกเขาได้ยินหรือพูดคำที่ไม่ดีบ่อยๆ พวกเขาก็จะไม่ได้รู้สึกตะขิดตะขวงอะไรอีกต่อไป แต่ก็ยังไม่ถูกต้องที่จะพูดคำเหล่านั้นออกมา คำพวกนั้นก็เหมือนกับวัชพืชพวกนี้นี่แหละ แม่กำลังดึงพวกมันออกมาเพื่อให้สวนสะอาดและปล่อยให้ต้นไม้ดีๆ ได้เติบโต”
“ผมดีใจที่ไม่ได้พูดคำนั้นออกมาครับ” โจนาสพูด
“แม่ก็เหมือนกัน” คุณแม่บอก “แม่ภูมิใจในตัวลูกมากจ้ะ แม่คิดออกแล้ว ทำไมเราไม่ทำสัญญากันในครอบครัวล่ะ?”
“สัญญาแบบไหนเหรอครับ?” โจนาสถาม
“เรามาสัญญาว่าจะใช้แต่คำพูดที่ดี และไม่พูดคำที่ไม่ดีออกมา นี่อาจเป็นสัญญาของทุกคนในครอบครัวก็ได้”
โจนาสชอบความคิดนั้น เขาและคุณแม่จับมือกัน โจนาสรู้สึกดีกับสัญญาที่เขาทำกับคุณแม่
“งั้นมาสัญญาว่าจะช่วยแม่กำจัดวัชพืชให้เสร็จก่อนดีมั้ย?” คุณแม่ถาม “แล้วแม่สัญญาว่าจะพาลูกไปที่สวนจ้ะ”
โจนาสยิ้มแล้วหยิบจอบขึ้นมา “ตกลงกันแล้วนะครับ”
โจนาสรู้สึกดีขึ้นมากขณะที่เขาช่วยคุณแม่ เขารู้ว่าการสัญญาว่าจะไม่พูดคำที่ไม่ดีเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับครอบครัวของพวกเขา
ภาพประกอบโดย แดน วิดโดว์สัน