คุณนายแบงค์ ลองนึกดูสิว่าใครรักคุณ!
ทุกอย่างเริ่มต้นด้วยดอกไม้แค่ดอกเดียว …
ร็อกซี่ชอบมองดูบ้านทุกๆ หลังในละแวกบ้านขณะที่เธอเดินกลับจากโรงเรียน บ้านหลังหนึ่งมีสุนัขตัวหนึ่งส่งเสียงเห่าและกระโดดขึ้นลงอยู่ที่หน้าต่าง บ้านอีกหลังหนึ่งมีนกร้องจิ๊บๆ อยู่บนต้นไม้
แล้วถัดไปก็เป็นบ้านของคุณนายแบงค์ คุณนายแบงค์เคยเป็นครูชั้นประถม 3 ของเธอ และเธอก็เป็นครูคนโปรดของร็อกซี่ด้วย ร็อกซี่มักจะโบกมือให้คุณนายแบงค์เสมอเมื่อเห็นเธอนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่ระเบียงหน้าบ้าน คุณนายแบงค์มีท่าทางเป็นมิตรและมีความสุขเสมอ
แต่วันนี้เก้าอี้ที่ระเบียงกลับว่างเปล่า บ้านก็ดูเงียบเหงา แม้แต่แมวที่ชื่อเชสเตอร์ของคุณนายแบงค์ก็หายไป
ร็อกซี่จำได้ว่าคุณแม่บอกเธอว่าคุณนายแบงค์ไม่สบาย เธอไปโรงพยาบาลทุกวันเพื่อรับการรักษา ร็อกซี่รู้สึกเศร้า เธออยากทำอะไรดีๆ ให้คุณนายแบงค์บ้าง แต่จะทำอะไรดีล่ะ?
ร็อกซี่มองไปรอบๆ ฝูงผึ้งที่บินจากดอกไม้ดอกหนึ่งไปอีกดอกหนึ่ง แล้วเธอก็นึกออก!
ร็อกซี่วิ่งกลับบ้านและเก็บดอกกุหลาบจากสวนของเธอ เธอกลับไปที่บ้านของคุณนายแบงค์และวางดอกกุหลาบนั้นไว้ที่ระเบียงหน้าบ้าน
วันรุ่งขึ้น ร็อกซี่วางดอกทานตะวันไว้บนเก้าอี้ของคุณนายแบงค์ และวันต่อมา เธอก็วางดอกเดซี่ไว้หน้าประตูบ้าน ร็อกซี่เอาดอกไม้มาวางให้คุณนายแบงค์ทุกวันเป็นเวลาสองสัปดาห์ เธอจะระวังไม่ให้มีใครเห็น
ระหว่างทางกลับบ้านในวันหนึ่ง ร็อกซี่เห็นคุณนายแบงค์นั่งอยู่ที่ระเบียงหน้าบ้าน เธอถือดอกไม้อยู่ในมือ
“ร็อกซี่” คุณนายแบงค์พูด “ดูดอกไม้ที่สวยงามของฉันสิ มีคนเอามาวางไว้ให้ฉัน แต่ละวันมีดอกไม้ดอกใหม่รอฉันอยู่เสมอเมื่อฉันกลับจากโรงพยาบาล”
ร็อกซี่ยิ้ม “คุณรู้ไหมว่าใครเป็นคนเอามาให้?”
คุณนายแบงค์ยิ้มตอบ “ไม่ว่าจะเป็นใคร ฉันก็อยากจะขอบคุณพวกเขาจริงๆ”
“คงจะเป็นคนที่รักคุณแน่ๆ!” ร็อกซี่พูด
“ฉันตั้งตาคอยที่จะได้ดอกไม้ดอกใหม่ทุกวัน” คุณนายแบงค์พูด “ดอกไม้ดอกแรกอยู่ที่ระเบียงของฉัน”
“คุณคิดว่าแมวของคุณคาบเอามาไว้หรือเปล่าคะ?” ร็อกซี่ถาม
“เชสเตอร์ชอบทำให้ฉันประหลาดใจ แต่มันก็ไม่เคยเอาดอกไม้มาให้นะ” คุณนายแบงค์หัวเราะ “แล้วดอกไม้บนเก้าอี้ของฉันล่ะ”
“สุนัขเพื่อนบ้านหลังนู้นคาบมาไว้หรือเปล่าคะ?” ร็อกซี่ยิ้มกว้างขึ้น
“แล้วที่ประตูบ้านฉันล่ะ?”
“กระรอกเหรอคะ?”
“โอ้” คุณนายแบงค์พูดพลางหัวเราะ “ฉันไม่รู้เลยว่ามีสิ่งมีชีวิตมากมายที่รักฉัน! แต่ดอกไม้ช่วยให้ฉันรู้สึกพิเศษจริงๆ”
ร็อกซี่มีความสุขจนแทบเก็บอาการไม่อยู่ เธอดีใจที่ได้ช่วยทำให้คุณนายแบงค์กลับมายิ้มได้อีกครั้ง