ชมรมทำให้ดีขึ้น

โดย โจลิน บราวน์

(เรียบเรียงตามเรื่องจริง)

โจซี่รู้วิธีที่เธอจะทำตามแบบอย่างของพระเยซูคริสต์

เรื่องนี้เกิดขึ้นในสหรัฐอเมริกา

เด็กผู้หญิงสองคนถือป้าย

โจซี่นั่งอยู่กับแอชลินลูกพี่ลูกน้องของเธอใต้ต้นไม้นอกบ้าน

“ฉันอยากให้เราทำอะไรสนุกๆ ที่ได้เงิน” โจซี่บอก

“เราอาจจะได้เงินจากการทำบางอย่างให้คนอื่น” แอชลินบอก

“เรามาตั้งชมรมกันดีมั้ย?” โจซี่กระโดดโลดเต้น “อย่างชมรมรับเลี้ยงสัตว์หรือชมรมพาสุนัขเดินเล่น”

“เราทำได้ทุกอย่างเลย” แอชลินบอก “มีคนต้องการความช่วยเหลือตลอด พวกเขาจะจ่ายเงินให้เรา”

แอชลินพูดถูก โจซี่เห็นคนต้องการความช่วยเหลือทุกวัน

โจซี่คิดได้อย่างหนึ่ง เธอรู้สึกอบอุ่นในใจ ความรู้สึกนี้ทำให้เธอนึกถึงบัพติศมาของตัวเองเมื่อปีที่แล้ว เธอสัญญาว่าจะระลึกถึงพระเยซูตลอดเวลาและทำตามแบบอย่างของพระองค์ เธอรู้วิธีหนึ่งที่จะทำอย่างนั้นได้

“ดีมั้ยถ้าเราตั้งชมรมช่วยเหลือคนอื่นฟรีๆ?” โจซี่ถาม เธอรู้สึกอบอุ่นมากขึ้น

แอชลินทำตาโต “สนุกแน่ๆ เลย” เธอบอก “เราจะช่วยคนที่โรงเรียนกับที่โบสถ์ ช่วยได้แทบทุกที่”

เด็กผู้หญิงโบกมือให้เด็กผู้หญิงอีกคน

“เราจะเรียกชมรมนี้ว่าชมรมทำให้ดีขึ้น!” โจซี่บอก “งั้นเริ่มพรุ่งนี้ที่โรงเรียนกันเลย”

วันรุ่งขึ้นตอนช่วงพัก แอชลินกับโจซี่วิ่งไปข้างสนามเด็กเล่น

“เห็นคนที่เราจะช่วยได้หรือเปล่า?” แอชลินยืนเขย่งเท้าและมองไปทางกระดานลื่นสีรุ้ง

“ยังไม่มี” โจซี่มองหาราวโหนและชิงช้า เด็กๆ กำลังเล่นกระดานลื่นกับชิงช้า เดาะลูกบอลและกระโดดเชือก เหมือนไม่มีใครต้องการความช่วยเหลือเลย ทุกคนดูเหมือนจะมีเพื่อนกันหมด แล้วเธอก็เห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งกระโดดเชือกอยู่คนเดียว

โจซี่คว้าแขนแอชลิน “ดูโน่น!”

โจซี่กับแอชลินหาเชือกกระโดดแล้วเดินไปหาเด็กผู้หญิงคนนั้น

“หวัดดี ฉันโจซี่”

“ฉันแอชลิน เธอชื่ออะไรเหรอ?”

เด็กหญิงทำหน้าประหลาดใจ “ฉันชื่อเลสลี่”

“อยากเล่นด้วยกันไหม?” โจซี่ชูเชือกกระโดด

เด็กผู้หญิงกระโดดเชือกด้วยกัน

เลสลี่ยิ้ม “อยากสิ!”

แอชลินกับโจซี่สอนเลสลี่กระโดดเชือกแบบใหม่ เมื่อกริ่งดัง พวกเธอลากัน โจซี่รู้สึกดีในใจ เธอรู้ว่านั่นคือพระวิญญาณบริสุทธิ์

หลังจากนั้น ทุกครั้งที่โจซี่กับแอชลินเห็นเลสลี่ตรงโถงทางเดิน พวกเธอจะทักทายเลสลี่

โจซี่กับแอชลินมองหาคนให้ช่วยอีก บางครั้งพวกเธอพูดสิ่งที่ดีและพยายามให้กำลังใจคนอื่น บางทีก็ชวนเด็กคนอื่นมาเล่นด้วย

วันหนึ่งโจซี่ยิ้มให้เด็กผู้ชายคนหนึ่งนอกโรงเรียน “ฉันชอบเสื้อไดโนเสาร์ของเธอจัง” เธอบอก

เด็กผู้ชายยิ้มและก้มดูเสื้อของตัวเอง “ขอบใจนะ”

เด็กผู้หญิงคุยกับเด็กผู้ชาย

เมื่อโจซี่นั่งลง เธอรู้ตัวว่าเธอไม่คิดจะทำแบบนั้นให้กับชมรมด้วยซ้ำ! เธอแค่ทำชมรม

โจซี่นึกถึงเพื่อนทุกคนที่มีตั้งแต่เธอกับแอชลินเริ่มตั้งชมรม โจซี่ชอบช่วยเหลือคนอื่นมาก มันทำให้เธออยากทำสิ่งดีๆ ให้คนอื่นมากขึ้น ชมรมทำให้ดีขึ้นกำลังทำให้ เธอ เป็นคนดีขึ้น และเธอรู้สึกดีมาก

คำอธิบายภาพ

ภาพประกอบโดย ทาเนีย เร็กซ์