Moed door de Heilige Geest

Mathias P. (13), Victoria (Australië)

Toen ik jong was, zeiden de dokters tegen mijn ouders dat ik selectief mutisme had. Dat is een angststoornis die het moeilijk maakt om met anderen te praten. Ik kon alleen met mijn naaste familieleden praten.

Ik was voortdurend angstig, vooral als iemand tegen me praatte. Bidden hielp me altijd om me beter te voelen en me te kalmeren. Ik had op school ook een begeleider om me te helpen. Maar ik had het gevoel dat ik helemaal niet beter werd. Ik wilde het bijna opgeven, maar ik bleef geloven.

Het was bijna mijn achtste verjaardag. Mijn ouders moedigden me aan om het Boek van Mormon te lezen en te bidden, zodat ik kon beslissen of ik gedoopt wilde worden. Elke avond bad ik om te vragen of ik me moest laten dopen. Ik kreeg altijd hetzelfde antwoord – een warm, rustig gevoel in mijn hart. Ik wist dat de Heilige Geest me vertelde dat de doop de juiste keuze was.

Toen ik na mijn doop de gave van de Heilige Geest kreeg, hoorde ik woorden van hoop, liefde en bemoediging. Ik wist dat de Heilige Geest me zou troosten en moed zou geven.

Ik besloot om te proberen met mijn beste vriend, Charlie, te praten. Ik probeerde het de hele week, maar het was heel moeilijk. Maar op een dag waren Charlie en ik alleen in de schooltuin. Ik zei stilletjes een gebed. Hemelse Vader, help me alstublieft om in ieder geval één woord te zeggen.

Toen deed ik mijn mond open en zei ik: ‘Hé, Charlie!’ Hij was enorm verbaasd. Ik was dolblij!

Na die dag was het makkelijker om andere doelen te bereiken. Al gauw sprak ik bijna met iedereen! Ik ben dankbaar dat de Heilige Geest me de moed gaf om met Charlie te praten.