‘Magnolia’s geweldige vader’, Vriend, juli 2023, 40–41.
Magnolia’s geweldige vader
‘Sommige kinderen zeiden dat wij geen goed gezin zijn, omdat papa geen lid van onze kerk is.’
Dit verhaal heeft zich in de Verenigde Staten afgespeeld.
‘Magnolia! Lily!’ riep papa. ‘Tijd om in de Schriften te lezen en te bidden!’
Magnolia plofte naast hun hond, Raindrop, op de grond. Lily kroop onder haar lievelingsdekentje.
Het was leuk om als gezin de Schriften te lezen. Soms beeldden ze samen de verhalen uit de Schriften uit. Dat hielp Magnolia om een beeld bij de verhalen te krijgen. En Raindrop hielp altijd mee als er dieren in het verhaal voorkwamen!
Papa sloeg zijn Schriften open en las een vers voor. Toen gaf hij de grote, zware bijbel door aan Magnolia. Ze lazen om de beurt een vers voor.
‘Maar wees ten opzichte van elkaar vriendelijk’, las Magnolia.*
Ze fronste. In de kerk waren mensen niet altijd vriendelijk tegen haar.
‘Mama, papa, kunnen we even praten?’ vroeg ze.
‘Natuurlijk’, zei mama. ‘Wat is er?’
‘Gisteren zeiden sommige kinderen in het jeugdwerk dat wij geen goed gezin zijn, omdat papa geen lid van onze kerk is.’
Magnolia’s vader ging naar een andere kerk. Hij ging op zondag wel met het gezin mee naar de avondmaalsdienst. Hij had tijdens de doopdiensten van Lily en Magnolia een toespraak over de Heilige Geest gehouden. Iedereen zei dat hij het geweldig had gedaan. Hij was een geweldige vader.
‘Toen ze dat zeiden, wilde ik huilen.’ Magnolia snikte. ‘Waarom doen mensen zo gemeen?’
Mama en papa keken elkaar aan.
‘Ik ben blij dat je ons dat hebt verteld’, zei papa. ‘Mama en ik houden heel veel van elkaar. En ons gezin is heel belangrijk voor ons.’
Mama knikte. ‘En ons gezin is ook belangrijk voor onze hemelse Vader. Hij houdt van al zijn kinderen.’
Raindrop kroop tegen Magnolia aan. Ze aaide over zijn kop.
‘Onze hemelse Vader kent ons en weet dat we van elkaar houden’, zei papa. ‘Geen gezin is volmaakt, maar we kunnen wel ons best blijven doen.’
‘Maar het doet nog steeds pijn als mensen gemene dingen over ons zeggen’, zei Magnolia. ‘Jezus heeft ons geleerd dat we vriendelijk tegen iedereen moeten zijn. Gemene dingen zeggen, is volgens mij niet Jezus volgen.’
‘Dat klopt’, zei papa. ‘Als jij iets gemeens wil zeggen, kun je er misschien aan denken hoe jij je voelde toen anderen onvriendelijk tegen jou waren. Dan kun je in plaats daarvan iets vriendelijks zeggen.’
Magnolia haalde diep adem. ‘Oké.’ Ze was blij dat ze met papa en mama kon praten.
‘Groepsknuffel!’ Papa pakte Lily en Magnolia stevig vast en gaf ze een knuffel. Mama sloeg haar armen om hun alle drie heen. Raindrop rende in kringetjes om iedereen heen.
‘Ik krijg geen lucht meer!’ grapte Lily. Magnolia lachte.
‘Weten jullie nog wie er aan de beurt is om te lezen?’ vroeg papa. Hij liet de meisjes los en pakte zijn Schriften.
‘Ik ben aan de beurt!’ zei Lily. ‘En papa is aan de beurt om te bidden.’
Toen ze klaar waren met lezen, knielde iedereen neer om te bidden. Magnolia voelde zich rustig toen papa het gebed zei. Ze wist dat haar hemelse Vader van hun gezin hield.
Illustraties, Constanza Basaluzzo