‘De tuin opruimen’, Vriend, juli 2023, 4–5.
De tuin opruimen
‘Wie kunnen we vragen om mee te helpen?’
Dit verhaal heeft zich in Engeland afgespeeld.
Jonah nam zijn laatste hap eten en glimlachte. Het avondeten was altijd gezelliger met de zendelingen.
‘We willen een boodschap over dienstbetoon met jullie delen’, zei zuster Kearl. ‘Waarom is het belangrijk om anderen te dienen?’
‘Omdat Jezus daar blij van wordt!’ zei Eliza, Jonahs zusje.
‘Dat klopt! Daar wordt Hij heel blij van. En als we anderen helpen, maakt dat ons ook blij’, zei zuster Christensen. ‘Kennen jullie iemand die hulp nodig heeft?’
Jonah dacht even na. ‘Ik kan niemand bedenken, maar onze tuin op school kan wel wat hulp gebruiken.’
‘Goed idee’, zei mama.
Op Jonahs school hadden ze een tuin voor buitenactiviteiten. Maar er was al heel lang niet voor de tuin gezorgd. De struiken waren te groot. Er was ook veel onkruid.
‘Daar kunnen we jullie mee helpen!’ zei zuster Kearl. ‘Wie kunnen we nog meer vragen om te helpen?’
‘Onze neefjes en nichtjes!’ zei Jacob, Jonahs broer.
‘En onze jeugdwerkklas’, zei Jonah.
De volgende dag sprak mama met iemand op school om toestemming te vragen. Ze kozen een dag uit om de tuin op te ruimen. Toen hielp mama Jonah en zijn broertjes en zusjes om hun neefjes, nichtjes en jeugdwerkklas te bellen.
Een paar weken later zagen Jonah en zijn familie de zendelingen op school. Hun neefjes, nichtjes en jeugdwerkvriendjes waren er ook. Het was tijd om aan het werk te gaan!
Jonah trok een paar grote rubberen tuinhandschoenen aan. ‘Kijk, mam. Ik heb heel grote handen!’
Mama glimlachte. ‘Met die grote handen kun je de struiken snoeien.’
Ze gaf Jonah een grote snoeischaar. Toen hielp ze hem om de dode takken weg te snoeien.
‘Dit is leuk’, zei Jonah.
Terwijl Jonah aan het snoeien was, hielp Eliza met het graven van gaten in de tuin. Jacob hielp papa een nieuw vogelhuisje te bouwen. De anderen trokken onkruid uit de grond en raapten takken op. Die deden ze in grote, blauwe plastic zakken. Zelfs Jonahs jongste broertje, Ezra, hielp met het oprapen van stenen.
De tuin was al snel netjes. Jonah telde hoeveel zakken ze hadden gevuld. ‘We hebben dertien zakken!’ zei hij. ‘We hebben heel veel rommel opgeruimd.’
Zuster Christensen glimlachte. ‘Nu hebben we al jullie grote spierballen nodig om ze naar de auto te dragen.’
Jonah, Jacob en Eliza pakten allemaal een zak. Jonah was blij toen hij de laatste in de auto tilde. Het was leuk om de zendelingen te helpen. Ooit wilde hij ook zendeling zijn. Tot die tijd kon hij op veel manieren dienen. Hij kon nauwelijks wachten om zijn volgende project te bedenken!
Illustratie, Samara Hardy