“สร้อยคออันเปล่งประกาย,” เพื่อนเด็ก, ส.ค. 2023, 42–43.
สร้อยคออันเปล่งประกาย
แคโรไลนาแค่อยากเก็บสร้อยคอไว้ให้นานขึ้นอีกนิด
เรื่องนี้เกิดขึ้นในอาร์เจนตินา
แคโรไลนาเดินข้ามผ่านสนาม อิสซาเบลลา เพื่อนของเธอรออยู่ข้างนอก
อิสซาเบลลาโบกมือ “มานี่ มาเล่นกัน!”
แคโรไลนาข้ามผ่านสนามตรงไปยังบ้านของอิสซาเบลลา
อิสซาเบลลาเอื้อมมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกง “ฉันอยากจะให้เธอดูอะไรหน่อย” เธอกล่าว จากนั้นเธอก็ดึงสร้อยที่สวยที่สุดที่แคโรไลนาเคยเห็นมาออกมา! อัญมณีชิ้นเล็กๆ ส่องประกายระยิบระยับอย่างมีสีสัน
“นี่เป็นของแม่ฉัน” อิสซาเบลลากล่าว “แม่บอกว่าวันนี้ฉันเอามาเล่นได้เต็มที่เลย เอาสร้อยไปดูกลางแดดกัน”
อิสซาเบลลายกสร้อยคอขึ้นส่องแสง สีรุ้งสะท้อนแสงนับร้อยจากอัญมณี สวยมากเลย!
“เอาล่ะ มาเล่นซ่อนหากัน!” อิสซาเบลลากล่าว
“ได้เลย!” แคโรไลนาตอบ “ฉันช่วยเธอเก็บสร้อยคอให้ปลอดภัยได้นะ”
“ขอบใจนะ!” อิสซาเบลลายื่นสร้อยคอให้แคโรไลนา แล้วแคโรไลนาก็เก็บสร้อยคอเส้นนั้นไว้ในกระเป๋า
ไม่นานก็ถึงเวลาที่แคโรไลนาต้องกลับบ้าน เมื่อเธอบอกลา อิสซาเบลลาไม่ได้ถามเรื่องสร้อยคอ เธอคงลืมไปแล้ว และแคโรไลนาไม่ได้เตือนเธอ
แคโรไลนารู้สึกแย่เล็กน้อยที่เธอนำสร้อยคอกลับบ้าน แต่เธอต้องการเก็บมันไว้นานกว่านี้อีกหน่อย เธอเพิกเฉยต่อความรู้สึกไม่ดีและวางสร้อยคอไว้ใต้หมอนของเธอ
วันรุ่งขึ้นคือวันเสาร์ แคโรไลนาทำงานบ้านและออกไปเล่นนอกบ้าน เธอลืมเรื่องสร้อยไปหมดเลย
“แคโรไลนา!” พ่อของเธอเรียก “ลูกมาตรงนี้หน่อยได้ไหม?”
แคโรไลนาวิ่งเข้าไปในบ้าน “มีอะไรคะ?”
พ่อถือสร้อยคอไว้ในมือ “แม่เจอสร้อยเส้นนี้อยู่ใต้หมอนของลูก นี่เป็นของใคร?”
“ของอิสซาเบลาค่ะ” น้ำตาเอ่อในดวงตาของแคโรไลนา “หนูเก็บไว้ในกระเป๋ากางเกงตอนที่เล่นกันเมื่อวานนี้ แต่แล้วหนูก็ตัดสินใจเอากลับบ้าน”
แม่นั่งลงข้างแคโรไลนาบนโซฟา “ขอบใจมากที่ลูกพูดความจริง ลูกคิดว่าควรทำอะไรในตอนนี้?”
แคโรไลนานิ่งเงียบ เธอนึกถึงพระเยซู พระองค์ทรงอยากให้เธอซื่อสัตย์และส่งสร้อยคอคืน
“หนูจะเอาไปคืนอิสซาเบลลา และบอกเธอว่าหนูขอโทษ” แคโรไลนาตอบ ทันทีที่เธอพูดออกมา ความรู้สึกไม่ดีก็หายไปจนหมด เธอรู้สึกอบอุ่นในใจ
แคโรไลนาไปที่บ้านของอิสซาเบลลา
“สวัสดี” แคโรไลนากล่าวทักทาย เธอยื่นสร้อยคอให้อิสซาเบลลา “ฉันขอโทษ ฉันเก็บสร้อยคอนี้ไว้ เธอจะยกโทษให้ฉันได้ไหม?”
“ได้สิ” อิสซาเบลลาอตอบ “ขอบใจที่เธอเอามาคืนนะ” แล้วเธอก็ยิ้ม “อยากเล่นซ่อนหาด้วยกันอีกไหม?”
“เอาสิ! เธอเริ่มนับนะ—ฉันจะไปซ่อน!”
คืนนั้นแคโรไลนาสวดอ้อนวอน “พระบิดาบนสวรรค์ โปรดยกโทษให้ลูกที่เก็บสร้อยคอนั้นไว้ และขอบพระทัยที่พระองค์ทรงช่วยให้ลูกแก้ไขให้ถูกต้อง”
แคโรไลนารู้สึกอบอุ่นอีกครั้ง เธอดีใจที่เธอสามารถทำในสิ่งที่พระเยซูทรงต้องการให้เธอทำ
ภาพประกอบโดย ซู เตโอโดโร