ช่วยเหลือน้องชาย

โดย ลูซี สตีเวนสัน อีเวลล์

(เรียบเรียงตามเรื่องจริง)

ตอนนี้ไม่มีใครมีเวลาให้ลาเซียเลย

เรื่องนี้เกิดขึ้นในแอฟริกาใต้

ลาเซียมีน้องชายคนใหม่ เขาชื่อเลียม เขามีผมสีเข้ม มือและเท้าเล็กๆ เขาน่ารักมาก!

แต่บางครั้งการมีเด็กแรกเกิดในครอบครัวก็เป็นเรื่องยาก ช่วงนี้คุณพ่อคุณแม่จะยุ่งตลอดเวลา และเลียมก็ร้องไห้บ่อยมาก

“แม่คะ อ่านนิทานให้หนูฟังได้ไหม?” ลาเซียถาม

“แม่ต้องอาบน้ำให้เลียมในอ่างจ้ะ” คุณแม่พูด “ลูกอ่านนิทานกับอาเรียน่าได้นะ”

ลาเซียนั่งลงบนพื้นกับน้องสาวของเธอ พวกเขาพลิกหน้าหนังสือ แต่ไม่เหมือนกับที่มีคุณแม่อ่านด้วย

“พ่อคะ เล่นเกมกับหนูหน่อยได้ไหม?” ลาเซียถาม

“พ่อต้องช่วยแม่เลี้ยงน้องก่อนไปทำงาน” คุณพ่อพูด

ลาเซียหน้านิ่ว คุณพ่อคุณแม่ไม่มีเวลาให้เธอเลยตอนนี้! พวกท่านเอาแต่ช่วยเลียมตลอด

ไม่นานคุณพ่อก็ไปทํางาน คุณแม่วางเลียมลงให้งีบหลับ คุณแม่นั่งกับลาเซียและอาเรียน่าบนโซฟา คุณแม่ดูเหนื่อยมาก

“พวกเรายุ่งมากกับเลียม” คุณแม่พูด “ลูกรู้สึกเหงานิดหน่อยใช่ไหม?”

ลาเซียพยักหน้า เธอรู้สึกเหมือนอยากร้องไห้

คุณแม่โอบกอดลาเซียกับอาเรียน่า “ตอนนี้เลียมต้องการให้ช่วยหลายอย่างเพราะน้องยังเล็กอยู่ น้องยังทำอะไรด้วยตัวเองเหมือนลูกไม่ได้”

“หนูรู้ค่ะ” ลาเซียบอก

“แต่ถ้าลูกต้องการ ลูกช่วยแม่ดูแลเลียมได้นะ” คุณแม่ยิ้ม

“จริงเหรอคะ?” ลาเซียถาม เธอชอบความคิดนั้น

“หนูก็ช่วยได้ด้วยใช่ไหมคะ?” อาเรียน่าพูด

“ได้จ้ะ” คุณแม่ตอบ

ไม่นานเลียมก็เริ่มร้องไห้ เมื่อคุณแม่เปลี่ยนผ้าอ้อม ลาเซียไปหยิบผ้าเช็ดมาให้เธอ

“ขอบใจจ้ะ” คุณแม่พูด

วันรุ่งขึ้น เมื่อเลียมอาบน้ำ ลาเซียกับอารีน่าหยิบชุดสะอาดมาให้น้องใส่ มีสัตว์เล็กๆ น่ารักอยู่บนชุดด้วย! พวกเธอหยิบชุดมาให้คุณแม่เพื่อเธอจะได้สวมชุดให้เลียม

“ขอบใจจ้ะ” คุณแม่พูด

ลาเซียกับอารีน่านึกถึงวิธีอื่นที่จะช่วยได้ พวกเธอเก็บที่นอนทุกเช้าโดยไม่ต้องขอให้ทำ บางครั้งพวกเธอเก็บที่นอนให้คุณพ่อคุณแม่ด้วย! และเมื่อถึงเวลาอาหารเย็น พวกเธอช่วยคุณพ่อในครัว

“ขอบใจนะลูก” คุณพ่อกับคุณแม่บอก

เมื่อเลียมร้องไห้ ลาเซียพยายามช่วยให้น้องรู้สึกดีขึ้น เธอกอดน้องและพูดเสียงเบาๆ กับน้อง เลียมยังพูดขอบคุณไม่ได้ แต่วันหนึ่งน้องก็ยิ้มกว้างให้ลาเซีย!

ลาเซียยิ้มตอบ เธอดีใจที่สามารถช่วยน้องชายและคุณพ่อคุณแม่ของเธอได้!