“เวลาพระคัมภีร์ที่แสนง่วงนอน,” เพื่อนเด็ก, ม.ค. 2024, 30–31.
เวลาพระคัมภีร์ที่แสนง่วงนอน
แม้จะยังเช้าอยู่ แต่เอลวิรารู้ว่าการอ่านพระคัมภีร์นั้นคุ้มค่า
เรื่องนี้เกิดขึ้นที่นอร์เวย์
เอลวิราตื่นขึ้นมาด้วยเสียงปลุกของคุณพ่อ “ถึงเวลาสำหรับพระคัมภีร์แล้ว” เขาพูด
เธอลุกขึ้นนั่งบนเตียงและขยี้ตาที่ยังลืมไม่เต็มที่ ข้างนอกยังมืดอยู่เลย และอากาศก็หนาวด้วย! เอลวิราไม่อยากลุกออกจากเตียงอันแสนสบายของเธอ
คุณแม่บอกว่าการอ่านพระคัมภีร์เป็นวิธีที่ทำให้พวกเขาได้รู้จักพระเยซูมากขึ้น แต่การอ่านพระคัมภีร์ทุกเช้าก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลย!
เอลวิราเดินขึ้นบันไดอย่างช้าๆ และนั่งข้างซิกริดพี่สาวของเธอบนโซฟา เธอกอดหมอนและซุกตัวอยู่ในผ้าห่มนุ่มๆ ที่แสนอบอุ่นของเธอ พี่ๆ ของเธออยู่อีกห้องหนึ่งซึ่งกำลังเริ่มชั้นเรียนเซมินารีออนไลน์
เสียงโทรศัพท์คุณพ่อดังขึ้น เขารับโทรศัพท์ และภาพสมาชิกในครอบครัวก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ คุณป้าลิฟแต่งตัวพร้อมไปทำงาน ดอร์เธีย ลูกพี่ลูกน้องของพวกเขายังอยู่ในชุดนอนเช่นเดียวกับเอลวิรา
เอลวิราโบกมือให้พวกเขาผ่านวิดีโอคอลและหาว พวกเขาใช้เวลาอ่านพระคัมภีร์กับคุณป้าลิฟและดอร์เธียเสมอ ทั้งสองอาศัยอยู่ในอีกภูมิภาคหนึ่งของนอร์เวย์ซึ่งห่างออกไปสี่ชั่วโมง เนื่องจากพวกเขามีเป้าหมายที่จะโทรหากันทุกวัน ทุกคนจึงอ่านพระคัมภีร์ได้ง่ายขึ้น และเอลวิราก็ชอบที่จะได้พบลูกพี่ลูกน้องของเธอ!
ไม่กี่นาทีต่อมา คุณแม่เข้าร่วมในสายเช่นกัน “สวัสดี สาวๆ!” เธอพูด เธอกำลังเดินทางไปทำงานสำหรับสัปดาห์นี้ แต่เธอยังคงโทรมาร่วมอ่านพระคัมภีร์กับครอบครัว
พวกเขากล่าวคำสวดอ้อน จากนั้นเอลวิราเปิดพระคัมภีร์ พวกเขาอ่านพระคัมภีร์มอรมอนด้วยกัน ทุกคนผลัดกันอ่านข้อต่างๆ
เอลวิราฟังขณะที่คนอื่นๆ อ่าน แต่ก็ยังตื่นไม่เต็มตา ส่วนซิกริดหลับไปบนโซฟาเรียบร้อยแล้ว เอลวิราสะกิดเธอ แต่แล้วบางสิ่งในข้อพระคัมภีร์ก็ดึงดูดความสนใจของเธอ
“และพ่อเห็นราวเหล็ก, และมันทอดยาวไปตามฝั่งของแม่น้ำนั้น, และนำไปถึงต้นไม้ซึ่งพ่อยืนอยู่” ดอร์เธียอ่าน*
“หนูเคยได้ยินเรื่องนี้ค่ะ!” เอลวิราพูด “เป็นเรื่องความฝันของลีไฮ” เธอเคยดูวีดิทัศน์พระคัมภีร์เกี่ยวกับเรื่องนี้ มีต้นไม้สวยงามต้นหนึ่งซึ่งมีผลสีขาว ผู้คนจับราวเหล็กเพื่อช่วยให้พวกเขาไปถึงต้นไม้นั้น
“ลูกจำได้ไหมว่าราวเหล็กหมายถึงอะไร?” คุณแม่ถาม
“หมายถึงพระคัมภีร์หรือเปล่าคะ?”
“ถูกต้อง!” คุณพ่อบอก “นีไฟสอนในภายหลังว่าราวเหล็กเป็นเหมือนพระวจนะของพระผู้เป็นเจ้า ลูกคิดว่าเราจะจับราวเหล็กเหมือนคนในความฝันของลีไฮได้อย่างไร?”
“เรากำลังจับราวเหล็กอยู่ตอนนี้!” เอลวิราชูพระคัมภีร์มอรมอนของเธอขึ้นมา “โดยการมีช่วงเวลาพระคัมภีร์ค่ะ”
คุณแม่พยักหน้า “เมื่อเราอ่านพระคัมภีร์ เราจะเข้าใกล้พระเยซูคริสต์มากขึ้น เช่นเดียวกับผู้คนที่เข้าใกล้ต้นไม้แห่งชีวิตเมื่อพวกเขาจับราวเหล็ก”
ขณะที่พวกเขาอ่านไปเรื่อยๆ เอลวิราจินตนาการว่าตนเองกำลังจับราวเหล็กและเดินไปยังต้นไม้ที่สวยงาม เธอไม่รู้สึกง่วงอีกต่อไปแล้ว
ไม่นานก็หมดเวลาพระคัมภีร์ คุณป้าลิฟและคุณแม่ต้องไปทำงานแล้ว ส่วนเอลวิรา, ซิกริด และดอร์เธียก็ต้องเตรียมตัวไปโรงเรียน
“ลาก่อนค่ะทุกคน!” เอลวิราโบกมือให้ครอบครัวของเธอบนหน้าจอ “รักทุกคนนะคะ!”
ขณะที่เธอวิ่งลงไปข้างล่างเพื่อเตรียมตัวไปโรงเรียน เอลวิรารู้สึกอบอุ่นอยู่ภายใน แต่ไม่ใช่เพราะผ้าห่มผืนนุ่มของเธอ เธอรู้ว่าความรู้สึกอบอุ่นนั้นคือการที่พระวิญญาณบริสุทธิ์ทรงบอกเธอว่าพระคัมภีร์มอรมอนเป็นความจริง ช่างเป็นวิธีที่ดีในการเริ่มต้นวันใหม่จริงๆ!
ภาพประกอบโดย เฮ็คเตอร์ บอร์ลาสกา