เป้าหมายการอ่าน

โดย เชลซี มอร์เทนเซ่น

(เรียบเรียงตามเรื่องจริง)

แอนเดอร์สไม่ชอบอ่านออกเสียง

เรื่องนี้เกิดขึ้นในสหรัฐอเมริกา

แอนเดอร์สฟังพี่สาวของเขาอ่านหนังสือระหว่างการศึกษาพระคัมภีร์กับครอบครัว เขาพยายามอ่านตามบนแท็บเล็ต แต่การจดจ่อกับคำพูดเหล่านั้นเป็นเรื่องยาก

แอนเดอร์สประสบปัญหาในการอ่านหนังสือเสมอ เมื่อปีที่แล้ว เขาพบว่าตนเองเป็นโรคดิสเล็กเซีย โรคดิสเล็กเซียเป็นความบกพร่องทางการเรียนรู้ที่ทำให้เกิดปัญหาในการอ่าน สมองของเขาจะผสมคำและตัวอักษรปนเปกันไป และดวงตาของเขาก็จะมองไปที่ส่วนต่างๆ ของหน้ากระดาษเมื่อเขาพยายามจะอ่านหนังสือ

พี่สาวอ่านข้อพระคัมภีร์ของเธอจบแล้ว และพี่ชายของเขาอ่านข้อต่อไป แต่แอนเดอร์สไม่ได้อ่าน เพราะเขาไม่ชอบอ่านออกเสียง การทำให้ตัวหนังสือมีขนาดใหญ่บนแท็บเล็ตช่วยได้เล็กน้อย แต่เขาไม่ชอบเลยที่เขาอ่านได้ช้าและงุ่มง่าม เขาอ่านผิดเยอะมาก! เขาต้องพยายามอย่างหนักในการทำสิ่งที่ดูเหมือนง่ายสำหรับทุกคน

เมื่ออ่านจบ ครอบครัวของแอนเดอร์สชมวีดิทัศน์ด้วยกัน เป็นเรื่องเกี่ยวกับโปรแกรมเด็กและเยาวชน

“ตั้งเป้าหมายส่วนตัวที่ท่านต้องพยายามเต็มที่และท้าทายท่าน” เอ็ลเดอร์กองกล่าวในวีดิทัศน์ “ค้นพบพรสวรรค์ ความสนใจ และทักษะใหม่ๆ”^*

แอนเดอร์สนึกถึงเป้าหมายที่เขาสามารถบรรลุได้ บางทีเขาอาจจะเรียนรู้วิธีอบคุกกี้ หรือเล่นฟุตบอลให้ดีขึ้น!

จากนั้นเขามองไปที่พระคัมภีร์มอรมอนบนโต๊ะ การอ่านให้ดีขึ้นไม่ได้ฟังดูเป็นเป้าหมายที่น่าสนุกนัก แต่เขาต้องการอ่านพระคัมภีร์กับครอบครัวให้ได้

“ผมรู้แล้วครับว่าเป้าหมายของผมคืออะไร” เขาบอกคุณพ่อ

“คืออะไรเหรอ?” คุณพ่อถาม

แอนเดอร์สหยิบพระคัมภีร์มอรมอนขึ้นมา “ผมต้องการอ่านออกเสียงพระคัมภีร์มอรมอนหนึ่งข้อทุกวันครับ”

“ฟังดูเป็นเป้าหมายที่ยอดเยี่ยมนะ” คุณพ่อพูด “ลูกต้องการเริ่มเมื่อไหร่ล่ะ?”

“ตอนนี้เลยครับ!”

แอนเดอร์สไปที่ห้องของเขาและปิดประตู เขาไม่อยากให้ใครได้ยิน จากนั้นเขาเปิดพระคัมภีร์มอรมอน เขาอ่านคำบางคำผสมปนเปกันบ้าง แต่ใช้เวลาอ่านเพียงหนึ่งนาทีก็จบข้อแรก ไม่แย่เลย เขาคิด

แอนเดอร์สอ่านพระคัมภีร์ทุกวัน เป็นเรื่องยากทีเดียว! เขาไม่รู้สึกว่าตัวเองเก่งขึ้นสักเท่าไร แต่เขายังคงพยายามต่อไป

จากนั้นวันหนึ่งที่โรงเรียน คุณครูของเขาพูดว่า “ว้าว! ครูไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอเรียนรู้ได้เร็วขนาดนี้”

แอนเดอร์สเงยหน้าขึ้นจากการบ้านของเขา “จริงหรือครับ?”

เธอพยักหน้า “เธอพัฒนาขึ้นมาก”

แอนเดอร์สมองไปที่ข้อความบนกระดาษของเขา ข้อความพวกนี้อ่านง่ายกว่าแต่ก่อนมาก เป้าหมายในการฝึกอ่านพระคัมภีร์ของเขาส่งผลดีต่อการเรียนรู้ที่โรงเรียนด้วย

เมื่อเขากลับถึงบ้าน เขาวิ่งขึ้นชั้นบนเพื่ออ่านพระคัมภีร์ เมื่อเขามองไปที่หน้ากระดาษนั้น คำต่างๆ ยังคงผสมปนเปกันไปมาอยู่ แต่ก็จับใจความได้ง่ายขึ้นแล้ว

แอนเดอร์สตื่นเต้นที่จะศึกษาพระคัมภีร์กับครอบครัวในคืนนั้น

“คุณพ่อครับ” เขาพูด “วันนี้ผมขอช่วยอ่านได้ไหมครับ?”

คุณพ่อยิ้ม “ได้สิ!”

แอนเดอร์สอ่านตามอย่างตั้งใจขณะพี่ๆ ของเขาอ่านแต่ละข้อ เมื่อถึงตาของเขา เขาอ่านข้อนั้นช้าๆ เพื่อให้แน่ใจว่าเขาเข้าใจทุกคำถูกต้อง หลังจากเขาอ่านจบ เขาเงยหน้าขึ้น ทุกคนยิ้มให้เขา

แม้ว่าเขาจะไม่ใช่นักอ่านที่สมบูรณ์แบบ แต่แอนเดอร์สรู้สึกภูมิใจในตนเอง เขารู้ว่าเมื่อเขาพยายาม พระบิดาบนสวรรค์จะทรงช่วยเหลือเขาเสมอ