«Η όρνιθα και τα κλωσόπουλα», Φίλος, Μάρτιος 2024, 4-5.
Η όρνιθα και τα κλωσσόπουλα
«Ο Ιησούς Χριστός μίλησε γι’ αυτό στις γραφές» είπε ο μπαμπάς.
Αυτή η ιστορία συνέβη στις Η.Π.Α.
Πέντε χνουδωτά κίτρινα κλωσσόπουλα κοίταζαν την Κλάρα. Πιπ, πιπ, πιπ!
Κάθε άνοιξη η οικογένεια της Κλάρας αγόραζε κλωσσόπουλα για να τα φροντίζει. Σήμερα βοήθησε τον μπαμπά να τα πάρει στο σπίτι για να ζήσουν με τις άλλες τους όρνιθες.
Ο δρόμος που οδηγούσαν ήταν ανώμαλος. Αλλά η Κλάρα κρατούσε το κουτί με τα κλωσσόπουλα σταθερά στην αγκαλιά της. Απαλά χάιδευε ένα από αυτά με την άκρη του δαχτύλου της. Ήταν τόσο απαλό!
Όταν η Κλάρα και ο μπαμπάς γύρισαν σπίτι, πήγαν στον ορνιθώνα στην πίσω αυλή. Ο ορνιθώνας ήταν ένα μικρό υπόστεγο, όπου οι όρνιθες ζούσαν και έφτιαχναν τις φωλιές τους.
«Με ποια όρνιθα θα πρέπει να βάλουμε τα κλωσσόπουλα;» ρώτησε ο μπαμπάς.
Η Κλάρα κοιτούσε τριγύρω. Μία όρνιθα στοίβαζε άχυρο. Το άχυρο θα έκανε μια ζεστή φωλιά για τα νέα κλωσσόπουλα. Ίσως να ήταν μία καλή μητέρα όρνιθα.
«Με αυτήν εδώ» είπε η Κλάρα, δείχνοντας την όρνιθα.
Ο μπαμπάς σήκωσε απαλά ένα κλωσσόπουλο από το κουτί και το έβαλε δίπλα στη όρνιθα. Η όρνιθα κοίταξε το κλωσόπουλο. Σήκωσε την φτερούγα της και ξαφνικά το κλωσσόπουλο εξαφανίστηκε!
«Πού πήγε; Είναι εντάξει το κλωσσόπουλο;» ρώτησε η Κλάρα.
Ο μπαμπάς έγνεψε καταφατικά. «Κοίτα».
Το κλωσσόπουλο έβγαλε το κεφάλι του κάτω από τα φτερά της όρνιθας.
«Γιατί το έκανε αυτό η όρνιθα»; ρώτησε η Κλάρα.
«Για να προστατεύσει το κλωσσόπουλο» είπε ο μπαμπάς. «Θα το κρατήσει ασφαλές και ζεστό κάτω από τις φτερούγες της».
Η Κλάρα βοήθησε τον μπαμπά να βάλει τα άλλα κλωσσόπουλα με την καινούργια μητέρα τους όρνιθα. Η όρνιθα σήκωσε τις φτερούγες της για να τα συγκεντρώσει όλα κοντά.
«Ξέρεις, ο Ιησούς Χριστός μίλησε γι’ αυτό στις γραφές» είπε ο μπαμπάς.
«Αλήθεια;» ρώτησε η Κλάρα. «Τι είπε;»
«Θα σου δείξω».
Η Κλάρα και ο μπαμπάς μπήκαν στο σπίτι. Ο μπαμπάς έβγαλε τις γραφές του. Μετά άρχισε να διαβάζει.
«Αχ, εσείς οίκε του Ισραήλ, που σας έχω αφήσει να ζήσετε, πόσο συχνά θα σας συγκεντρώσω όπως η όρνιθα συγκεντρώνει τα κλωσσόπουλά της κάτω από τις φτερούγες της, αν μετανοήσετε και επιστρέψετε σε εμένα με πλήρη πρόθεση καρδιάς»*.
Η Κλάρα σκέφθηκε καθένα από τα κλωσσόπουλα κάτω από τις φτερούγες της όρνιθας. «Έτσι ο Ιησούς μας συγκεντρώνει όπως η όρνιθα μαζεύει τα κλωσσόπουλα κάτω από τις φτερούγες της;» ρώτησε η Κλάρα.
«Σωστά» είπε ο μπαμπάς. «Μας κρατά ασφαλείς, όπως ακριβώς η όρνιθα κρατά τα κλωσόπουλά της ασφαλή. Όμως μας προστατεύει από πολύ περισσότερα από το κρύο. Ξέρει πότε είμαστε πληγωμένοι ή άρρωστοι ή λυπημένοι. Μας δίνει γαλήνη και παρηγοριά. Ενδιαφέρεται για εμάς».
Το επόμενο πρωί, η Κλάρα έδωσε τροφή στην όρνιθα και στα καινούργια κλωσσόπουλά της. Την έκαναν να σκεφθεί τη γραφή που διάβασε ο μπαμπάς. Χαμογέλασε καθώς σκεπτόταν τον Ιησού. Ήξερε ότι Την αγαπούσε και την φρόντιζε, όπως η όρνιθα φρόντιζε τα κλωσσόπουλα.
Εικονογράφηση υπό Assia Ieradi