มิตรภาพหมากรุก

โดย โอลิเวีย คิตเตอร์แมน

(เรียบเรียงจากเรื่องจริง)

พวกเขาจะเล่นได้อย่างไรถ้าพวกเขาไม่เข้าใจกัน?

เรื่องนี้เกิดขึ้นที่เยอรมนี

“มีแสงสว่างในใจข้าวันนี้!” แมทวีร้องเพลง คุณแม่กับไทโมฟีพี่ชายร้องเพลงกับเขา นอกหน้าต่างรถมืดแล้ว แต่เพลงช่วยให้ทุกอย่างรู้สึกสดใสขึ้นอีกนิด

นั่นเป็นช่วงเวลาที่น่ากลัวสําหรับแมทวีและครอบครัว พวกเขาย้ายไปเยอรมนีเพราะบ้านของพวกเขาไม่ปลอดภัยอีกต่อไป พวกเขาเดินทางได้สองวัน และตอนนี้พวกเขาเกือบถึงแล้ว อธิการคนหนึ่งในเยอรมนีกําลังขับรถพาพวกเขาไปยังที่พัก

แมทวีดีใจที่พระบิดาบนสวรรค์ทรงช่วยให้พวกเขาไปถึงเยอรมนีอย่างปลอดภัย แต่เขาคิดถึงคุณพ่อ คุณพ่อต้องอยู่ในประเทศของพวกเขาเพราะสงคราม แมทวีเป็นห่วงเขามาก

อธิการจอดรถนอกบ้านหลังหนึ่ง “ยินดีต้อนรับสู่บ้านของผม”

แมทวีหยิบกระเป๋าและตามครอบครัวเข้าไปข้างใน ที่นั่นเงียบสงบ ครอบครัวของอธิการต้องเข้านอนแล้วแน่ๆ

“คุณอยู่ในห้องของแมทส์กับลอเรได้ขณะอยู่ที่นี่” อธิการพูด

“เดี๋ยวก่อนค่ะ” คุณแม่พูด “พวกเขาไม่ต้องสละห้องให้เราก็ได้”

อธิการยิ้ม “พวกเขายินดีทำเช่นนั้นครับ เราอยากให้พวกคุณรู้สึกสบาย”

คุณแม่พยักหน้า “ขอบคุณค่ะ”

ตอนเช้า แมทวีกับไทโมฟีไปรับประทานอาหารเช้าในครัว อธิการนั่งที่โต๊ะกับเด็กชายและเด็กหญิง พวกเขาไม่ได้ดูอายุมากกว่าแมทวี

“นี่แมทส์กับลอเรลูกๆ ของผม” อธิการพูด

“ยินดีที่ได้รู้จัก” ไทโมฟีพูด

แมทส์กับลอเรดูสับสนเล็กน้อย

“พวกเขาไม่พูดภาษาของหนู” อธิการกล่าว “แต่พ่อแน่ใจว่าหนูจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน”

แมทวีขมวดคิ้ว พวกเขาจะเป็นเพื่อนกันได้อย่างไรถ้าไม่สามารถพูดคุยกันได้? เขารู้สึกเหมือนกับว่าแสงสว่างที่เขาร้องเพลงถึงเมื่อคืนหายไปแล้ว

หลังจากกินเสร็จ แมทส์กับลอเรให้พวกเขาดูห้องเด็กเล่น เด็กที่เล็กกว่าอีกสองคนกําลังเล่นของเล่น แมทวีเดาว่าพวกเขาเป็นน้องๆ ของแมทส์กับลอเร

แมทส์พูดบางอย่าง ฟังเหมือนเป็นคําถาม แต่แมทวีไม่รู้ว่าเขาพูดอะไร แมทส์นั่งลงและเปิดกล่องการ์ด เขาแยกเป็นกองๆ จากนั้นเขากับลอเรก็หยิบการ์ดของตนขึ้นมา แมทวีอยากเล่น แต่เขาไม่รู้วิธี!

แมทส์วางการ์ดแล้วมองแมทวี เขาพูดบางอย่างอีกครั้ง

แมทวีอยากร้องไห้ เขาไม่อยากอยู่ในเยอรมนีถ้าเขาไม่เข้าใจใครเลย

ลอเรพูดบางอย่างกับแมทส์ แล้ววิ่งออกไปที่ตู้ เธอกลับมาและตั้งเกมใหม่บนพื้น

แมทวีรู้จักเกมนี้ ตัวเดินเกมที่ทำด้วยไม้นั้นดูเหมือนตัวเดินเกมที่เขามีที่บ้าน มันคือหมากรุก! เขาเคยเล่นหมากรุกกับคุณพ่อหลายชั่วโมง แมทวีพยักหน้าอย่างมีความสุข เกมนี้เขาเล่นเป็น

ลอเรยิ้มกว้างและเริ่มวางหมาก

แมทวีเดินเบี้ยไปสองช่องและมองดูขณะลอเรเดินม้าของเธอ จากนั้นแมทวีเดินบิชอปไปที่ม้าของลอเร เขากับไทโมฟีรู้สึกมีกำลังใจ ลอเรทําเสียงหงุดหงิด แต่ยิ้ม

พวกเขาเล่นกันอยู่นาน ในไม่ช้าพวกเขาก็หัวเราะกัน พวกเขาไม่เข้าใจคำพูดของกันและกัน แต่พวกเขาก็ยังสนุก

ตลอดสองสามสัปดาห์ต่อมา พวกเขาพบเกมอื่นที่ทุกคนรู้จัก พวกเขาเล่นฟุตบอลนอกบ้านกับเด็กเยอรมันคนอื่นๆ แมทวีเรียนภาษาเยอรมันสองสามคําด้วย บางครั้งเขาก็พูดผิด แต่เขาพยายามต่อไป

แมทวียังคงคิดถึงคุณพ่อและบ้านของเขา แต่เขาสํานึกคุณที่พระบิดาบนสวรรค์ทรงช่วยให้เขามีเพื่อนใหม่