“สิ่งที่เรามอบให้ได้,” เพื่อนเด็ก, มิ.ย. 2024, 40–41.
สิ่งที่เรามอบให้ได้
“เรามาที่นี่เพื่อช่วยทําความสะอาดสระน้ำ” คุณป้านิกกี้กล่าว
เรื่องนี้เกิดขึ้นในสหรัฐอเมริกา
“เราถึงกันหรือยังคะ?” อาลิยาคันขาตรงที่ยุงกัดเธอ พวกเธอใช้เวลาเดินเขาข้ามหินลาวามาพักใหญ่แล้ว! อาลิยาเริ่มเหนื่อย
“เกือบถึงแล้วจ้ะ” คุณป้านิกกี้ซึ่งเป็นคุณครูของเธอบอก “และเชื่อฉันเถอะ มันจะคุ้มค่า”
แต่อาลิยาไม่แน่ใจ พวกเธออยู่ระหว่างทัศนศึกษาไปยังคีโฮโล เขตอนุรักษ์ธรรมชาติบนเกาะบิ๊กไอส์แลนด์ ฮาวาย อาลิยาตื่นเต้นที่จะได้เรียนรู้เกี่ยวกับสัตว์และพืชบนเกาะของพวกเขา แต่เธอรู้สึกประหม่า เธอไม่เคยมาเกาะนี้ และไม่ค่อยรู้จักผู้คนมากนัก เด็กคนอื่นๆ ล้วนโตกว่าและพวกเขาหัวเราะด้วยกันตลอดการเดินเขา ส่วนอาลิยานั้นเดินเงียบๆ อยู่ข้างๆ พวกเขา เธอต้องการผูกมิตรแต่เธอไม่รู้จะทําอย่างไร
ท้ายที่สุดพวกเขามาถึงเวิ้งหุบเขา ขณะพวกเขาเดินข้ามเนินทราย ก็มีบ่อปลาให้เห็น
“ยินดีต้อนรับสู่คีโฮโล” คุณป้านิกกี้พูด
อาลิยามองไปรอบๆ ที่นี่สวยงามเหลือเกิน! ครูของเธอพูดถูก—การเดินเขาครั้งนี้คุ้มค่ามาก
ในอีกสองสามชั่วโมงต่อมา อาลิยากับเพื่อนร่วมชั้นเรียนรู้ทั้งหมดเกี่ยวกับเขตอนุรักษ์ อาลิยาชอบดูปลาแหวกว่ายในน้ำ
“บ่อปลาถูกสร้างขึ้นเพื่อจะได้จับปลาบางตัวและนำออกจากบ่อในขณะที่บางตัวจะยังคงอยู่ในบ่อและเติบใหญ่แข็งแรง วิธีนี้ทําให้ทุกอย่างอยู่ในดุลยภาพ และมีปลาเพียงพอเสมอ” คุณป้านิกกี้อธิบาย
หลังอาหารกลางวัน คุณป้านิกกี้เรียกเด็กๆ ไปสระที่ใหญ่กว่าบ่อหนึ่ง “โอเค ครูขอให้ทุกคนสวมถุงมือหนึ่งคู่ เรามาที่นี่เพื่อช่วยทําความสะอาดสระน้ำ”
“เราต้องช่วยเหรอครับ?” เพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งของอาลิยาถาม
“ใช่จ้ะ! ส่วนหนึ่งของการมาเที่ยวคีโฮโลคือทํางานร่วมกันเพื่อช่วยทำความสะอาด เป็นเรื่องของสิ่งที่เรามอบให้ได้จ้ะ” คุณป้านิกกี้กล่าว
อาลิยาตื่นเต้นที่จะช่วย เธอสวมถุงมือและเริ่มเก็บขยะและกิ่งไม้จากรอบสระน้ำ
เพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งเดินมาใกล้เธอ อาลิยาไม่เคยคุยกับเธอมาก่อน เธอสวมเสื้อสีชมพูสด
อาลิยารู้สึกว่าใจเธอเต้นเร็ว เธอต้องการกล่าวทักทาย แต่เธอกลัว จะเป็นอย่างไรถ้าเด็กหญิงคนนั้นคิดว่าเธอแปลก?
จากนั้นอาลิยานึกถึงสิ่งที่คุณป้านิกกี้พูด เป็นเรื่องของสิ่งที่เรามอบให้ได้ อาลิยาสูดลมหายใจลึกและยิ้ม “หวัดดี” เธอทักทาย “ฉันชอบเสื้อของเธอนะ”
เด็กหญิงยิ้ม “ขอบใจจ้ะ! ฉันชื่อโซอี้”
“ฉันชื่ออาลิยา”
เด็กหญิงใช้เวลาที่เหลือคุยและหัวเราะกันขณะที่พวกเธอเก็บพลาสติกกับกระดาษที่ถูกทิ้งไว้ในสระน้ำ ยิ่งอาลิยารู้จักโซอี้มากเท่าใด เธอก็ยิ่งมีความสุขมากขึ้น โซอี้นิสัยดีมาก
เมื่อสิ้นวัน ครูจุดไฟให้เด็กนั่งล้อมวงกัน อาลิยาปวดเนื้อตัวจากการทําความสะอาดสระน้ำ
“อาลิยา มานี่สิ เธอต้องมาดูนี่!” โซอี้วิ่งไปหาเธอ โบกแขนให้อาลิยาเดินตาม อาลิยาเดินตามโซอี้ไปที่สะพานข้ามสระน้ำ
ที่ใต้สะพาน มีเต่าตัวใหญ่นั่งอยู่ในน้ำใส เต่าตัวเล็กว่ายน้ำผ่านไป
อาลิยายิ้ม มันสวยงามมาก! เธอกับโซอี้ยืนอยู่ตรงสะพานเคียงข้างกัน และอาลิยารู้สึกสงบ การทำความสะอาดบ่อน้ำเป็นเรื่องยาก แต่ตอนนี้สัตว์เหล่านี้สามารถดำรงชีวิตในบ้านพวกมันได้อย่างปลอดภัย
อาลิยามองโซอี้ ตอนนี้เธอมีเพื่อนใหม่ด้วย เป็นเพราะเธอกล้าพอที่จะทักทาย อาลิยากล่าวคำสวดอ้อนวอนในใจ ขอบพระทัยพระบิดาบนสวรรค์สําหรับโลกที่สวยงามนี้และสําหรับเพื่อนใหม่ของหนู ขอบพระทัยที่ทรงช่วยให้หนูจดจ่อกับสิ่งที่หนูมอบให้ได้
ภาพประกอบโดย เมลิสซา แมนวิลล์ คาชิวากิ