‘Op bezoek bij oma en opa’, Vriend, juli 2024, 30–31.
Op bezoek bij oma en opa
Ernesto wilde vertellen wat hij in het jeugdwerk had geleerd.
Dit verhaal speelde zich af in Indonesië.
Ernesto stopte nog een T-shirt in zijn tas. Hij keek rond. Wat moest hij nog meer meenemen? Hij zag zijn exemplaar van het Boek van Mormon op een tafeltje. Dat mocht hij niet vergeten!
Het was zomervakantie. Ernesto ging met mama en papa op bezoek bij oma en opa. Hij keek ernaar uit om zijn grootouders te zien.
Toen ze aankwamen, gaf opa Ernesto een dikke knuffel. ‘Ik ben zo blij dat je er bent!’
‘We hebben je gemist!’ Oma glimlachte en omhelsde Ernesto ook.
‘Ik heb er zo naar uitgekeken. We zijn graag bij jullie’, zei Ernesto.
‘Laten we naar binnen gaan’, zei opa. ‘Oma gaat al je lievelingseten maken.’
Ernesto ging met oma en opa naar binnen. Hij stond te popelen om van alles met hen te doen.
De volgende ochtend werd Ernesto wakker van de geur van rijst. Mama en oma waren in de keuken druk in de weer. Hij gaf ze beiden een zoen op de wang en rende de tuin in.
Papa en opa zaten buiten met een kopje in de hand te praten.
‘Goedemorgen. Wil je wat thee?’ Opa bood Ernesto zijn kopje aan.
Ernesto keek naar het kopje thee en daarna naar opa. Hij wilde vertellen wat hij in het jeugdwerk had geleerd. ‘Nee bedankt, opa’, zei hij. ‘Ik heb in de kerk geleerd dat thee, koffie en tabak niet goed voor ons lichaam zijn. Ik wil doen wat Jezus van mij vraagt.’
Papa glimlachte. ‘Wij houden ons als gezin aan het woord van wijsheid, maar opa gelooft in andere dingen, en dat is oké.’
‘Bedankt dat je vertelt wat je gelooft’, zei opa tegen Ernesto. ‘Je bent een brave jongen. Ik zal je net als je vader wat warm water geven.’ Opa goot wat water uit de ketel in een kopje voor Ernesto.
Ernesto nam een slokje. Hij was blij dat hij het goede had gekozen.
Tijdens de lunch kreeg Ernesto zijn lievelingseten. Oma maakte nasi goreng, een gerecht met rijst, eieren, vlees en groenten. Het was heerlijk! En Ernesto praatte tijdens het eten graag met oma en opa.
Na het eten speelden ze samen verstoppertje. Zelfs oma en opa deden mee!
‘Ik zie je wel achter die boom, Ernesto!’ riep papa terwijl hij naar hem toe rende. Ernesto lachte en probeerde te ontsnappen. Spelen met zijn familie was leuk.
Die avond hing iedereen aan opa’s lippen terwijl hij verhalen vertelde. Toen opa klaar was, besefte Ernesto dat ze nog niet in de Schriften hadden gelezen.
Hij sprong van zijn stoel. ‘Ik ben zo terug.’
Hij ging vlug zijn exemplaar van het Boek van Mormon halen. Toen hij terugkwam, vroeg hij: ‘Zullen we wat lezen?’
‘Ik ben blij dat je eraan hebt gedacht.’ Mama nam het boek en zocht naar haar lievelingsvers. Ze las het voor. Toen gingen ze allemaal op hun knieën zitten.
‘Willen jullie met ons bidden?’ vroeg Ernesto aan zijn grootouders.
‘Ja, fijn’, zei oma. Ze knielde naast opa neer.
Papa sprak het gebed uit. Hij dankte hun hemelse Vader dat ze als familie samen konden zijn.
Na het gebed gaf opa Ernesto een knuffel. ‘Goed dat jullie bidden’, zei hij. ‘Ik ben blij dat je dicht bij God wilt zijn. Daardoor zal jullie gezin sterk blijven.’
Ernesto kreeg een warm, vredig gevoel. Hij vertelde oma en opa, van wie hij hield, graag over zijn geloof, waarvan hij hield.
Illustraties, Melissa Manwill Kashiwagi