อ้อมกอด สำหรับ โฮเซ

โดย แคโรไลนา มัลโดนาโด

(เรียบเรียงจากเรื่องจริง)

อดัมรู้ว่าเขาต้องกล้าหาญ

เรื่องนี้เกิดขึ้นในโบลิเวีย

“ฮ่า! นายไม่รู้ อะไรเลย!” ฟาบริซิโอชี้นิ้วไปที่โฮเซและหัวเราะ

อดัมคิ้วขมวด โฮเซเพิ่งถามคําถามคุณครูไป ฟาบริซิโอทำไม่ดีเลยที่จะล้อเขาในเรื่องนั้น

“ฟาบริซิโอ พอได้แล้ว” คุณครูบอก

อดัมมองไปที่โฮเซ เขาจ้องสมุดของเขา ทำเหมือนไม่ได้ยินฟาบริซิโอแม้แต่น้อย

โฮเซเป็นเด็กใหม่ที่โรงเรียน ตอนแรก ไม่มีใครคุยกับเขา จากนั้นเด็กบางคนก็เริ่มล้อเขา เรียกเขาด้วยชื่อต่างๆ นานา และหัวเราะเยาะ อดัมรู้สึกเหมือนเขาควรช่วยโฮเซ แต่เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

นอกจากนั้นแล้ว โฮเซก็ดูไม่เป็นอะไร ดูเหมือนการล้อนั้นไม่ได้รบกวนเขาด้วยซ้ำ

อดัมหันกลับไปดูหนังสือ จะมีการสอบคณิตศาสตร์ครั้งใหญ่ในไม่ช้า และเขาต้องจดจ่อ

ในวันสอบ อดัมทำสุดความสามารถ แต่มันยาก! เขาประหม่ากับเกรดของเขา จะทำอย่างไรถ้าเขาสอบตก?

วันรุ่งขึ้น คุณครูยืนอยู่หน้าห้องพร้อมกองกระดาษ

“ครูมีเกรดสอบของนักเรียนแล้ว” เธอบอก “พวกเธอหลายคนยังมีสิ่งที่ต้องปรับปรุง แต่บางคนทําได้ดีมาก”

เธอเริ่มอ่านออกเสียงเกรดของนักเรียนแต่ละคน เกรดส่วนใหญ่ต่ำมาก อดัมรอคอยชื่อเขาอย่างใจจดใจจ่อ

“อดัม” คุณครูพูด “แปดสิบ”

เขาไม่อยากจะเชื่อ! ผ่านแล้ว! เขายิ้มกว้าง

จากนั้นคุณครูอ่านเกรดของโฮเซ

“หนึ่งร้อย” เธอพูด เสียงดังและชัดเจน “เกรดดีเยี่ยม”

ฟาบริซิโอลุกขึ้นยืน “ไม่มีทาง!” เขาตะโกน “โฮเซโกง!”

“ใช่!” เด็กชายอีกคนพูด “เขาไม่รู้อะไรเลย เขาต้องลอกใครสักคนแน่ๆ”

นักเรียนคนอื่นๆ เห็นด้วย โฮเซพยายามบอกเพื่อนๆ ว่าเขาไม่โกง แต่พวกเขาไม่ฟัง คุณครูพยายามบอกให้พวกเขาเงียบ แต่พวกเขาก็ไม่ฟังเธอเช่นกัน

“คนขี้โกง!” มีคนหนึ่งตะโกน

“ขี้โกหก!” อีกคนพูดต่อ

หัวใจของอดัมเต้นแรง เขาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี และมองโฮเซ เขาจะไม่เป็นอะไรใช่ไหม? โฮเซใจเย็นเสมอ

โฮเซจ้องมองโต๊ะของเขาเหมือนที่เขาทำเป็นประจำ แล้วเริ่มร้องไห้

เด็กคนอื่นๆ หยุดตะโกน และห้องก็เงียบ ทั้งหมดที่อดัมได้ยินคือเสียงโฮเซร้องไห้ เขารู้ว่าคราวนี้เขาจะอยู่เฉยไม่ได้ เขาต้องกล้าหาญ พระวิญญาณบริสุทธิ์กําลังบอกให้เขาช่วยโฮเซ

อดัมลุกขึ้นยืน เด็กคนอื่นๆ มองดูเขาขณะเดินไปหาโฮเซ เขายังคงไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี เขาจึงเพียงแค่เอียงตัวไปกอดโฮเซแน่นๆ

“ไม่เป็นไรนะ” เขากระซิบพร้อมลูบหลังโฮเซเบาๆ “ไม่เป็นไร”

ไม่นานเด็กคนอื่นๆ ก็มากอดโฮเซด้วย แม้แต่ฟาบริซิโอก็เข้ามาขอโทษ ไม่นาน ทั้งชั้นเรียนก็มายืนรอบโฮเซเพื่อขอโทษและให้กําลังใจเขา

“เรารักเธอ โฮเซ!” มีคนหนึ่งพูด

“เธอเก่งคณิตศาสตร์ที่สุดเลย!” อีกคนพูด

โฮเซเช็ดน้ำตาและยิ้ม อดัมก็ยิ้มเช่นกัน การเป็นคนมีเมตตาต้องใช้ความกล้าหาญ แต่ก็คุ้มค่า

ภาพประกอบโดย ชอว์นา เจ. ซี. เทนนีย์