“โครงงานวิทยาศาสตร์” เพื่อนเด็ก, กันยายน 2024, 18–19
โครงงานวิทยาศาสตร์
“พระบิดาบนสวรรค์ทรงต้องการให้เราพยายามต่อไป”
เรื่องนี้เกิดขึ้นในสหรัฐอเมริกา
แบรดลีย์เททรายอีกถ้วยหนึ่งใส่ถังของเขา เขาต้องการอีกเยอะมาก!
งานแสดงวิทยาศาสตร์ของโรงเรียนใกล้จะมาถึงแล้ว แบรดลีย์กำลังทำโมเดลที่แสดงให้เห็นว่าคลื่นสึนามิทำงานอย่างไร เขาเรียนรู้ว่าสึนามิเป็นคลื่นน้ำขนาดใหญ่ที่เกิดจากแผ่นดินไหวใต้ทะเล เขาต้องการให้โครงงานของเขาออกมาสมบูรณ์แบบที่สุด บางทีเขาอาจจะชนะรางวัลก็ได้!
เมื่อถังของเขาเต็ม แบรดลีย์เก็บกิ่งไม้เล็กๆ มา จากนั้นเขาเจอถังพลาสติกและบ้านของเล่นเล็กๆ ในห้องใต้ดิน
แบรดลีย์เททรายลงในถังเพื่อทำเป็นพื้นดิน เขาวางบ้านและต้นไม้อย่างระมัดระวัง ถัดไปคือส่วนที่น่าตื่นเต้น—น้ำนั่นเอง! เมื่อเขาเทน้ำแล้ว เขาจะดันกระดาษแข็งผ่านน้ำเพื่อสร้างเป็นคลื่น
แต่แล้วเขาก็ทําผิดพลาดครั้งใหญ่ เขาเทน้ำมากเกินไป! บ้านของเล่นจมน้ำ—โดยที่เขายังไม่ทันได้สร้างคลื่นเลย ทรายเปียกจนกลายเป็นโคลนเหนียวเละ
แบรดลีย์ร้องเรียกแม่ของเขาที่อยู่ในครัว “ผมควรทำยังไงดี? ผมใส่น้ำมากเกินไป”
“ไม่เป็นไรจ้ะ เริ่มใหม่ได้นะลูก” แม่บอก “มาทำด้วยกัน ค่อยๆ ตวงทีละนิด”
“ครับ” แบรดลีย์คอตกเดินออกไปข้างนอกเพื่อหาทรายเพิ่ม
ครั้งนี้พวกเขาตวงน้ำในปริมาณที่พอดีอย่างระมัดระวัง แล้วเทลงไป แบรดลีย์ขยับกระดาษแข็งแล้วดูคลื่นซัดเข้าหาทราย มันได้ผล!
ต่อมา แบรดลีย์และคุณแม่ช่วยกันทำโปสเตอร์ เขาเริ่มเขียนสาระน่ารู้เกี่ยวกับคลื่นสึนามิ แต่ข้อความไม่พอดีกับหน้ากระดาษ
“ผมไม่อยากเขียนใหม่แล้ว!” แบรดลีย์พูด เขาเริ่มปวดหัวอีกรอบ
“เราไม่ต้องเขียนใหม่ทั้งหมดหรอกจ้ะ” คุณแม่บอก “เราแค่ปรับคำให้พอดีกับหน้ากระดาษก็ได้”
แบรดลีย์โอดครวญ โปสเตอร์ของเขาดูไม่เหมือนอย่างที่เขาต้องการเลย “ผมไม่อยากทำแบบนั้น มันจะดูแย่ถ้าข้อความไม่พอดีเป๊ะๆ”
“การเรียนรู้อาจเป็นเรื่องยาก” คุณแม่กอดแบรดลีย์ไว้ “บางครั้งเราทำผิดพลาด แต่สิ่งสำคัญคือเราไม่ยอมแพ้ พระบิดาบนสวรรค์ทรงต้องการให้เราพยายามต่อไป ดังนั้นพักก่อนแล้วค่อยทำให้เสร็จในตอนเช้าเถอะจ้ะ”
เช้าวันรุ่งขึ้น พวกเขาทําโปสเตอร์จนเสร็จ มันไม่สมบูรณ์แบบ แต่แบรดลีย์รู้สึกดีขึ้นกับผลงานนี้
ในที่สุดวันงานวิทยาศาสตร์ก็มาถึง คุณแม่ไปส่งแบรดลีย์ที่โรงเรียน “อย่าลืมนะ” เธอพูด “ลูกตั้งใจทำโครงงานและได้เรียนรู้มากมายแล้ว และนั่นคือสิ่งที่สำคัญ”
แบรดลีย์นําโครงการไปโรงยิมหลังใหญ่ ซึ่งเต็มไปด้วยโครงงานและโปสเตอร์มากมาย นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ทุกคนนั่งรอที่จะนำเสนอโครงงานของตนเอง
ในไม่ช้าก็ถึงตาแบรดลีย์ หัวใจของเขาเต้นเร็วขณะเดินไปด้านหน้า จะเป็นอย่างไรถ้าทุกอย่างผิดพลาด?
แบรดลีย์ดันกระดาษแข็งผ่านน้ำและแสดงให้กรรมการดูว่าคลื่นซัดเข้าหาแผ่นดินอย่างไร
“คลื่นยักษ์ในมหาสมุทรเกิดจากอะไร?” กรรมการคนหนึ่งถาม
“คลื่นยักษ์เกิดจาก …” ในหัวของแบรดลีย์ว่างเปล่า “ผมจำไม่ได้ครับ แต่ผมเล่าสาระน่ารู้เกี่ยวกับสึนามิให้คุณฟังได้” เขาอ่านสาระเหล่านั้นบนโปสเตอร์ของเขา
หลังเลิกเรียน แบรดลีย์ขึ้นรถพร้อมกับโครงงานของเขา
“เป็นอย่างไรบ้างจ๊ะ?” คุณแม่ถาม
“ไม่ใช่อย่างที่ผมต้องการเลย” แบรดลีย์ ยิ้ม “แต่ผมทำอย่างเต็มที่และพยายามต่อไป”
ภาพประกอบโดย อาดัม คอฟอร์ด