Όριν Σ.

17 ετών, Βρετανική Κολομβία, Καναδάς

H οικογένειά μου έκανε ένα ταξίδι με ιστιοφόρο και δεν είδε στεριά για τρεις εβδομάδες. Μετά από δύο εβδομάδες, πέσαμε σε μία απίστευτη καταιγίδα. Τα ιστία μας σχίστηκαν στον άνεμο και τα κύματα χτυπούσαν με ορμή επάνω στο κατάστρωμα, βυθίζοντας ολοκληρωτικά την πλώρη του σκάφους. Επιπλέον όλων αυτών, μας είχε σχεδόν τελειώσει το πόσιμο νερό – οπότε, αν επιζούσαμε από τη καταιγίδα, είχαμε να ανησυχούμε και γι’ αυτό.

Η οικογένειά μου στριμώχτηκε στο μοναδικό στεγνό μέρος του σκάφους και προσευχηθήκαμε για σχεδόν μία ώρα. Δεν ήξερα αν θα επιζούσαμε εκείνη τη νύχτα, αλλά ήξερα πως ό,τι κι αν επρόκειτο να συμβεί, θα ήμουν με την οικογένειά μου γιατί ήμασταν επισφραγισμένοι όλοι μαζί.

Όταν τελειώσαμε την προσευχή, είδαμε ότι ο άνεμος είχε κοπάσει και τα κύματα είχαν σταματήσει. Λίγο αργότερα, άρχισε να βρέχει, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο σε εκείνο το μέρος του ωκεανού. Χρησιμοποιήσαμε μουσαμά για να γεμίσουμε τις δεξαμενές μας και, σαν από θαύμα, μαζέψαμε αρκετό νερό για το υπόλοιπο του ταξιδιού.

Εκείνη η εμπειρία μου έδειξε πόση δύναμη έχει η προσευχή και πόσο πολύ ο Επουράνιος Πατέρας νοιάζεται για εμάς. Όταν αναλογίζομαι εκείνη την καταιγίδα, ξέρω ότι το Ευαγγέλιο είναι αληθινό και πραγματικό.