‘In Cagayan, Filipijnen’, Voor de kracht van de jeugd, maart 2022.
Ons evangelieleven
In Cagayan, Filipijnen
Foto, Getty Images
Magandang araw! Kamusta?
(Dat betekent ‘Goedendag! Hoe gaat het met je?’ in het Tagalog.)
Ik ben Agravaine L.
Ik kom uit een klein plaatsje in de provincie Cagayan op de Filipijnen. Ik woon bij mijn overgrootmoeder en overgrootvader, mijn oma, mijn mama, en mijn twee zussen. Ja, we zijn echt een grote familie! Dat komt vaker voor op de Filipijnen. Filipino’s staan erom bekend dat ze hechte familiebanden hebben. Dat vind ik het leukst aan hier wonen. En dan hebben we ook nog een tropisch klimaat!
Mijn hobby’s zijn tijdschriften lezen en naar podcasts en opbouwende muziek luisteren. Ik schrijf ook vaak brieven aan mijn toekomstige ik, echtgenoot en kinderen!
Studeren en praten
Wat ik mooi vind aan lid zijn van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen is dat ik weet dat ik in de ware kerk van Christus ben. Ik vind het leuk om naar de tempel te gaan, over het evangelie te praten en met mijn vriendinnen naar het seminarie te gaan. Ik leer veel van die activiteiten.
Soms heb ik moeite om tot het einde toe te volharden. Maar ik doe mijn best om elke avond in mijn Schriften te lezen. Kom dan en volg Mij komt goed van pas bij mijn persoonlijke studie! Ook lees ik graag over andere jongeren in de kerktijdschriften. Ik gebruik de app Evangeliebibliotheek en heb zo opbouwende boodschappen op zak, waar ik ook ben.
De meesten van mijn vriendinnen op school zijn lid van de kerk. Ik dacht altijd dat ik daardoor niet de kans had om het evangelie uit te dragen. Maar ik weet nu dat het evangelie uitdragen niet per se aan mensen van een ander geloof hoeft te zijn. Ik geef mijn getuigenis graag aan mijn beste vriendin op school, en zij is ook lid!
De sabbat
We wonen ver van het kerkgebouw af. Daarom houden mijn zus en ik er een goede planning op na om op tijd voor de kerkdienst te zijn. (Of zelfs iets eerder, als het lukt!)
We staan om 4 uur ’s ochtends op en wandelen naar het huis van onze tante, die op de route naar de kerk woont. Daar kleden we ons om in onze jurken. Dan vervolgen we onze wandeling nog eens een half uur (of soms 25 minuten als we er flink de pas in zetten) voordat we bij de kerk zijn. Omdat we onze zondagen plannen, komen we nooit te laat! Of toch bijna nooit. Als het regent, wordt de weg één grote modderpoel. Eens regende het zo hard dat ik in de modder vast kwam te zitten en niet verder kon!
Maar als we eenmaal bij de kerk zijn, is dat het allemaal waard. Ik voel vrede en vreugde als ik over het evangelie praat en de blijde boodschap van onze Heiland verspreid. Ik geef graag mijn getuigenis in elke vasten-en-getuigenisdienst! Ook de zondagsschoollessen zijn een prachtige gelegenheid om over het evangelie van Jezus Christus te praten en van anderen te leren.