‘De sabbatoverwinning’, Voor de kracht van de jeugd, februari 2024.
De sabbatoverwinning
Parker J. uit Oregon (VS) voelde zich niet dicht bij God. Maar door zijn beslissing om de sabbat te heiligen, kreeg hij een betere band met God.
Foto, Christina Smith
Toen de 17-jarige Parker J. zich op zijn laatste kampioenschap worstelen van de middelbare school voorbereidde, trainde hij voor elke beweging die zijn tegenstanders tegen hem konden gebruiken. Maar hoewel hij jarenlang zijn kracht had getraind door te worstelen, kogelstoten, American football en zelfs accordeon te spelen, had Parkers belangrijkste voorbereiding niets met fysieke kracht te maken. Hij had geestelijke kracht nodig om dit toernooi een overwinning in de ogen van God te maken.
Met een keuze worstelen
‘Gods liefde voelen is altijd een drijfveer voor me geweest’, zegt Parker. Maar om de een of andere reden voelde hij zich in de weken vóór het toernooi niet erg dicht bij God. Hij zegt: ‘In het verleden werd mijn getuigenis echt versterkt door dankbaar voor God te zijn, dus ik wist niet of ik gewoon niet zo dankbaar was of dat God zijn handen een beetje van mij terugtrok.’
Het plan voor de week van het toernooi was eenvoudig: Parkers team vertrok op donderdag met de bus, om op vrijdag en zaterdag aan het toernooi deel te nemen. Helaas gooide een sneeuwstorm roet in het eten. Het toernooi werd een dag verplaatst, waardoor de worstelaars die hun wedstrijden op zaterdag wonnen op zondag moesten worstelen. En Parker was goed en sterk genoeg om zo ver te komen.
In de bus met zijn teamgenoten wist Parker dat hij een keuze moest maken: in de finale op zondag worstelen of de sabbat heiligen. En omdat dit zijn laatste schooljaar was, was het ook zijn laatste kans om met zijn team te worstelen.
‘Het was heel moeilijk voor me om die beslissing op dat moment te nemen. Ik had de hand van God de weken vóór het toernooi gewoon niet gevoeld’, zegt hij.
Maar zijn eerdere ervaringen met God gaven Parker de kracht om een beslissing te nemen. ‘Hoewel ik zijn hand onlangs niet had gevoeld, wist ik dat ik die eerder wel had gevoeld. Ik beloof elke week wanneer ik van het avondmaal neem dat ik Hem altijd indachtig zal zijn, niet alleen als ik er zin in heb. Dus besloot ik niet op zondag te worstelen.’
Ware overwinning
Parker ging zaterdagochtend naar zijn wedstrijd en wist dat hij niet in de finale op zondag zou worstelen, zelfs als hij elke wedstrijd op zaterdag won. Maar verrassend genoeg was hij niet meer teleurgesteld. ‘Ik had vrede met mijn beslissing’, zegt hij. ‘Dat was interessant, want ik had het hele seizoen een enorme druk gevoeld om te winnen. Maar op dat moment was ik gewoon blij om bij de mensen te zijn van wie ik hou. Ik wilde gewoon mijn best doen.’
En dat deed hij. Dankzij Parkers training won hij die zaterdag elke wedstrijd. Maar door de zondagse wedstrijd op te geven, voelde Parker dat hij iets veel waardevollers had gewonnen. ‘Die gouden medaille zou alleen stof op mijn plank hebben gevangen’, zegt hij. ‘Maar de helderheid en gemoedsrust die ik kreeg door God te kiezen en zijn hand te erkennen, was het helemaal waard.’
Parkers ware overwinning was geen medaille of trofee. Het was om God te kiezen en zijn hand te erkennen.
Parker zegt: ‘Door deze ervaring ben ik gaan beseffen waartoe ik in staat ben. Veel jongeren geloven niet dat zij moeilijke keuzes kunnen maken. Ik ken dat gevoel. Maar je kunt altijd kiezen om het goede te doen, zelfs als je vroeger fouten hebt gemaakt. God kent je en gelooft in je. Hij weet dat je het kunt.’
Zegeningen door opoffering
Kort na Parkers geestelijke overwinning kreeg hij zijn zendingsoproep naar Roemenië. Hij weet dat de keuze om Gods geboden te onderhouden een positieve invloed op zijn zending en de rest van zijn leven zal hebben. Hij zegt: ‘Nu weet ik dat één dag per week voor God reserveren je drie, vier keer zoveel zegent. Dat betekent niet dat ik naar de hemel ga omdat ik een finale heb opgegeven. Maar ik ben nu beter in staat om te dienen, te offeren en dicht bij God te zijn.’
Parker kijkt ernaar uit om de Heer als voltijdzendeling in Roemenië te dienen.
De volgende keer dat Parker met een belangrijke beslissing worstelt, is hij beter voorbereid dan ooit. ‘Niet veel mensen zullen de kans krijgen om de finale van een staatskampioenschap worstelen op te geven’, geeft Parker toe. ‘Maar iedereen staat weleens voor de keuze om iets op te offeren. Door iets voor God te kunnen loslaten en het aan Hem toe te wijden, voelde ik me sterker dan ik me ooit had gevoeld. God kent je beter dan jij jezelf kent.’ Hij zegt: ‘God staat toe dat je situaties meemaakt die moeilijk zijn, maar nooit onmogelijk om met zijn hulp te overwinnen.’