‘Het evangelie zonder Jezus Christus proberen na te leven?’, Voor de kracht van de jeugd, februari 2024.
Het evangelie zonder Jezus Christus proberen na te leven?
Ik voelde dat er iets ontbrak in de kerk tot ik besefte dat de kerk niet het probleem was – het probleem was dat ik me niet op de Heiland concentreerde.
Reddende hand, Michael T. Malm
Toen ik op de middelbare school zat, voelde ik me bijna altijd ver van God en Jezus Christus verwijderd. Iedereen om me heen leek veel geestelijker en had allemaal mooie geestelijke ervaringen.
Ik begreep niet wat ik verkeerd deed. Ik ging naar de kerk, las in de Schriften, bad en ging met mijn wijk mee op tempelreis. Maar ik had nog steeds het gevoel dat ik iets miste.
Pas op zending besefte ik wat dat ontbrekende puzzelstukje was: Jezus Christus.
Ik was gericht op dingen doen in plaats van me op de Heiland te concentreren en een toegewijde volgeling van Hem te worden.
Rechtschapen gewoonten zijn uiteraard wel goed. We komen tot Jezus Christus door de geboden na te leven. Maar soms raken we zo verstrikt in ‘kerktaken’ dat we de Heiland wegnemen uit de activiteiten die ons juist tot Hem moeten brengen. Dan kunnen we ons geestelijk leeg voelen.
Aanwezig in de kerk, afwezig bij Christus
Onlangs vertelden een paar van mijn vrienden die de kerk hebben verlaten dat ze nog nooit zo gelukkig en rustig zijn geweest. Dat was heel verwarrend voor me! Als dit de kerk van Christus is, hoe kan dat dan?
Toen ik naar de ervaringen en zorgen van mijn vrienden luisterde, besefte ik dat ze die gemoedsrust niet voelden doordat ze de kerk hadden verlaten, maar doordat ze de takenlijstjes achter zich hadden gelaten. Toen ze de kerk de rug toekeerden, verdwenen ook de geestelijke to-dolijstjes.
Maar dat was niet wat de Heiland in gedachten had toen Hij zijn kerk vestigde en zijn geboden gaf.
Ouderling Donald L. Hallstrom van de Zeventig heeft ooit gezegd: ‘Sommigen zijn activiteit in de kerk als het einddoel gaan beschouwen. Daarin schuilt een gevaar. Het is mogelijk om actief in de kerk en minderactief in het evangelie te zijn. Laat mij benadrukken: activiteit in de kerk is heel wenselijk. Het is echter niet voldoende.’1
Het is mogelijk om de juiste dingen te doen zonder te weten waarom je ze doet.
Het gevaar van Christus voorbijzien
Zuster Tracy Y. Browning, tweede raadgeefster in het algemeen jeugdwerkpresidium, heeft iets belangrijks over de Israëlieten in het Nieuwe Testament gezegd: ‘Net zoals wij nu, werden Gods kinderen van weleer uitgenodigd om hun leven door zijn ogen te zien, zodat ze Hem meer in hun leven zouden zien. Ten tijde van de bediening van de Heiland waren de Israëlieten Christus echter uit het oog verloren. […]
‘In deze toestand geloofden de kinderen van Israël dat de weg tot persoonlijk heil uit de gebruiken en rituelen van de wet bestond. Ze reduceerden de wet van Mozes deels tot een stel protocollen om de samenleving mee te besturen. Daarom was het noodzakelijk dat de Heiland de focus en eenvoud van zijn evangelie herstelde.’2
Soms leidt Satan de leden van de herstelde kerk van Christus niet af met de bedoeling dat ze ernstige zonden begaan. In plaats daarvan neemt hij wat we goed vinden en haalt hij ons over om op de verkeerde manier naar die dingen te kijken.
President M. Russell Ballard, waarnemend president van het Quorum der Twaalf Apostelen, heeft gezegd: ‘Soms beginnen trouwe heiligen der laatste dagen […] zich op “aanhangsels” in plaats van op de basisbeginselen te concentreren. Satan probeert ons zo van de eenvoudige en duidelijke boodschap van het herstelde evangelie af te leiden.’3
Onze inspanningen om het evangelie na te leven, brengen ons dan geen gemoedsrust, maar stress en frustratie. Dat is precies hoe Satan wil dat we ons over het evangelie voelen. Als hij ons niet tot zonde kan verleiden, overtuigt hij ons dat het te moeilijk, te vermoeiend en onmogelijk is om het evangelie na te leven.
Ons getuigenis op Christus concentreren
Toen ik op de middelbare school zat, dacht ik dat ik niet genoeg deed. Die angst dat ik niet goed genoeg was, was de reden dat ik dacht dat ik niet zo geestelijk als de mensen om me heen was.
Hoewel ons gedrag een teken van onze bekering kan zijn, kunnen we onze spiritualiteit niet volledig laten bepalen door onze uiterlijke handelingen. Doen we dat wel, dan leggen we de verantwoordelijkheid voor ons heil misschien op onze eigen schouders in plaats van op Jezus Christus te vertrouwen.
President Nelson heeft ons aangespoord om ‘continu op de Heiland en zijn evangelie gericht [te] zijn’.4 Dan gaan we van geestelijke checklists naar vredige en vreugdevolle bekering in zijn kerk. ‘Niets nodigt de Geest beter uit dan uw blik stevig op Jezus Christus gericht houden.’5