Η εμπειρία μου με την εγχείρηση ανοικτής καρδιάς

Από τον Κάρτερ Τόμας

Εικονογραφήσεις υπό Adam Nickle

Είμαι πολύ παθιασμένος με τον αθλητισμό, ιδίως με το μπάσκετ. Απλώς μου αρέσει να συναγωνίζομαι. Και αυτός είναι εν μέρει ο λόγος που έπρεπε να αντιμετωπίσω μία οκτάωρη εγχείρηση ανοικτής καρδιάς σε ηλικία 14 ετών.

Γεννήθηκα με ένα ελάττωμα σε μία από τις βαλβίδες της καρδιάς μου. Στην αρχή, οι ιατροί είπαν ότι πιθανόν να χρειαζόμουν εγχείρηση όταν θα ήμουν ηλικιωμένος – ίσως αφού συνταξιοδοτηθώ. Όμως με τον καιρό, το πρόβλημα επιδεινωνόταν, κυρίως λόγω του έντονου τρόπου που αθλούμουν.

Κατά τη διάρκεια μίας επίσκεψης το φθινόπωρο, ο ιατρός είπε ότι πιθανώς θα χρειαζόμουν την εγχείρηση στα επόμενα ένα ή δύο χρόνια. Εν τω μεταξύ, έτρεχα σε αγώνες ανωμάλου δρόμου στο σχολείο. Όμως αντί να βελτιώνονται οι χρόνοι μου στο τρέξιμο, χειροτέρευαν. Έτσι κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.

Επισκεφθήκαμε ξανά τον ιατρό τον Μάρτιο. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης, ένιωσα ότι θα έπρεπε να κάνω την εγχείρηση νωρίτερα από ό,τι είχαμε σχεδιάσει. Άρχισα να νιώθω μέσα μου ένα θερμό πνευματικό συναίσθημα. Αυτή η προσωπική αποκάλυψη μού έφερε ένα είδος παρηγοριάς. Ξαφνικά άκουσα τον εαυτό μου να λέει ότι θα ήθελα την εγχείρηση όσο το δυνατόν συντομότερα. Οι γονείς μου φοβήθηκαν λίγο στην αρχή, αλλά τους είπα: «Είμαι εν ειρήνη. Πόσο σύντομα μπορούμε να το κάνουμε αυτό;» Προγραμματίσαμε την εγχείρηση για τον Απρίλιο.

Σε δύσκολους καιρούς, γνωρίζω ότι ο Ιησούς Χριστός είναι πάντα εκεί για εμένα. Μπορώ πάντα να προσεύχομαι στον Επουράνιο Πατέρα, και αυτό βοηθά.

Είχα πίστη ότι όλα θα πήγαιναν καλά, αλλά η ημέρα της εγχείρησης εξακολουθούσε ακόμη να είναι τρομακτική. Ήμουν ξαφνικά συγκλονισμένος λόγω της καταστάσεώς μου, μπαίνοντας μέσα σε εκείνο το δωμάτιο. Θυμάμαι ότι έτρεμα. Ο αναισθησιολόγος μου πραγματικά με βοήθησε εκείνη τη στιγμή. Είμαι ευγνώμων για όλους τους ανθρώπους που με βοήθησαν σε όλη αυτή την εμπειρία. Είχα επίσης επουράνια βοήθεια. Για παράδειγμα, ολόκληρος ο τομέας μου νήστεψε για μένα και πραγματικά αισθάνθηκα τη δύναμη της νηστείας και της προσευχής.

Φωτογραφία κατόπιν αδείας της οικογένειας Τόμας

Αυτές τις ημέρες η καρδιά μου τα πάει περίφημα. Αν δεν είχα κάνει την εγχείρηση, θα μπορούσα να είχα πεθάνει μέσα σε δύο χρόνια. Τώρα έχω ένα πλήρες προσδόκιμο ζωής.

Όλη αυτή η εμπειρία έχει αλλάξει την προοπτική μου. Όλους τους βλέπω διαφορετικά καθώς περνά τις δοκιμασίες του. Αισθάνομαι μεγαλύτερη ενσυναίσθηση γι’ αυτούς. Περιστασιακώς θα δω κάποιον και θα αισθανθώ ότι αντιμετωπίζει κάτι δύσκολο και τότε θα πάω και θα τον βοηθήσω.

Για μένα, το να είμαι μαθητής του Ιησού Χριστού σημαίνει πραγματικά να είμαι παράδειγμα στους άλλους και να συμπεριφέρομαι σε όλους όπως θα έκανε Εκείνος. Είμαστε όλοι μαζί σε αυτό. Ο Θεός είναι ο Πατέρας μας και είμαστε γυιοι και θυγατέρες Του. Ο καθένας έχει σκοπό και αξία. Υπάρχει πολλή αρνητικότητα, γι’ αυτό προσπαθώ να βοηθήσω τους ανθρώπους να χαμογελούν και να είναι θετικοί.

Καταθέτω μαρτυρία ότι μπορώ να λαμβάνω προσωπική καθοδήγηση από τον Κύριο κάθε μέρα. Μπορεί να με κάνει δυνατότερο ως άτομο και να μου δίδει αντοχή. Όλα τα μπορώ, διαμέσου τού Χριστού (βλ. Προς Φιλιππησίους 4:13).