Kiedy znów się spotykamy

Thomas S. Monson

President of the Church

Modlę się, abyśmy mogli być napełnieni Duchem Pana, kiedy będziemy słuchać przesłań dziś i jutro i uczyć się tego, czego Pan pragnie, abyśmy się dowiedzieli.

Bracia i siostry, dobrze powitać was na 181. Jesiennej Konferencji Generalnej Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich.

Ta konferencja oznacza, że minęło 48 lat — pomyślcie, 48 lat — odkąd zostałem powołany do Kworum Dwunastu Apostołów przez Prezydenta Davida O. McKaya. Było to w październiku 1963 roku. Wydaje się to niemożliwe, że od tamtej pory minęło tyle lat.

Kiedy jesteśmy zajęci, wydaje się, że czas mija zbyt szybko, a ostatnie sześć miesięcy nie było wyjątkiem w moim przypadku. Jednym z ważnych wydarzeń w tym czasie było to, że 1 maja miałem możliwość ponownego poświęcenia Świątyni Atlanta w Georgii. Towarzyszyli mi, wraz ze swoimi żonami, Starszy M. Russell Ballard, Starszy Walter F. González oraz Starszy William R. Walker.

Podczas towarzyszących uroczystości zatytułowanych „Południowa zorza polarna”, które odbywały się wieczorem przed poświęceniem, występowało 2 700 młodych mężczyzn i młodych kobiet z całego dystryktu świątynnego. Był to jeden z najznakomitszych programów, jakie widziałem, a publiczność kilka razu zgotowała występującym owacje na stojąco.

Następnego dnia ponownie poświęciliśmy świątynię podczas dwóch sesji i wielce odczuwaliśmy obecność Ducha Pana.

W drugiej połowie sierpnia Prezydent Henry B. Eyring poświęcił Świątynię San Salvador w Salwadorze. Towarzyszyli mu Siostra Eyring, a także wraz z żonami Starszy D. Todd Christofferson, Starszy William R. Walker oraz Siostra Silvia Allred z generalnego prezydium Stowarzyszenia Pomocy wraz z mężem, Jeffry’em. Prezydent Eyring powiedział, że było to bardzo duchowe wydarzenie.

Pod koniec tego roku Prezydent Dieter F. Uchtdorf i Siostra Uchtdorf udadzą się wraz z innymi przedstawicielami Władz Naczelnych do Quetzaltenango w Gwatemali, gdzie poświęci on naszą świątynię.

Bracia i siostry, wznoszenie świątyń trwa nieprzerwanie. Dzisiaj mam przywilej ogłosić budowę kilku nowych świątyń.

Najpierw chciałbym wspomnieć, że budowa żadnych innych budynków kościelnych nie jest ważniejsza niż budowa świątyń. Świątynie są miejscami, w których pieczętuje się związki, aby trwały w wieczności. Jesteśmy wdzięczni za wszystkie świątynie na świecie i za błogosławieństwo, jakim są w życiu naszych członków.

Pod koniec ubiegłego roku Tabernakulum Provo w hrabstwie Utah zostało poważnie zniszczone podczas straszliwego pożaru. Z tego wspaniałego budynku, tak bardzo ukochanego przez wiele pokoleń Świętych w Dniach Ostatnich, pozostały jedynie zewnętrzne ściany. Po starannych analizach postanowiliśmy odbudować to miejsce, zachowując i przywracając świetność temu, co pozostało, aby budowla ta stała się drugą świątynią Kościoła w mieście Provo. Istniejąca Świątynia Provo jest jedną z najbardziej obleganych świątyń w Kościele, a druga — przyjmie rosnącą liczbę wiernych członków Kościoła z Provo i okolic, którzy uczęszczają do świątyni.

Miło mi też ogłosić powstanie nowych świątyń w następujących miejscach: Barranquilli w Kolumbii, Durbanie w Afryce Południowej, Kinszasie w Demokratycznej Republice Konga oraz w Star Valley w stanie Wyoming. Poza tym postępują prace nad planami wzniesienia świątyni we Francji, w Paryżu.

Szczegóły na temat tych świątyń podamy w przyszłości, kiedy będziemy znać dokładne miejsce i uzyskamy potrzebne pozwolenia.

W czasie poprzednich konferencji wspomniałem o postępie związanym z budowaniem świątyń bliżej naszych członków. Choć są one dostępne dla wielu członków Kościoła, nadal istnieją takie obszary na świecie, gdzie świątynie są na tyle daleko od członków, że nie mogą sobie oni pozwolić na opłacenie kosztów podróży, by do nich dotrzeć. Nie mogą zatem mieć udziału w świętych i wiecznych błogosławieństwach, jakie zapewniają świątynie. Aby pomóc w tej kwestii, zorganizowaliśmy coś, co nosi nazwę Ogólnego Funduszu Pomocy dla Wyjeżdżających do Świątyni. Ten fundusz zapewnia środki na jednorazową wizytę w świątyni dla tych, którzy w innym wypadku nie byliby w stanie do niej pojechać, a którzy bardzo tego pragną. Wszyscy ci, którzy chcieliby dokonać wpłaty na ten fundusz, mogą po prostu zapisać tę informację na zwykłych pokwitowaniach wpłat, które są przekazywane każdego miesiąca biskupowi.

A teraz, bracia i siostry, modlę się, abyśmy mogli być napełnieni Duchem Pana, kiedy będziemy słuchać przesłań dziś i jutro i uczyć się tego, czego Pan pragnie, abyśmy się dowiedzieli. O to się modlę, w imię Jezusa Chrystusa, amen.