Hunahunaon ang mga Panalangin
Ni Presidente Thomas S. Monson
Ang atong Langitnong Amahan nahibalo sa atong panginahanglan ug motabang kanato kon kita motawag Kaniya alang sa tabang.
Minahal kong kaigsoonan, kini nga komperensya nagtimaan sa ika-49 nga tuig sukad na-sustain ko niadtong Oktubre 4, 1963, nga sakop sa Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles. Ang kwarenta y nuybe ka tuig taas nga panahon. Hinoon, ang panahon ingon og mubo ra kaayo sukad mibarug ko sa pulpito sa Tabernacle ug mihatag sa pinakauna nakong pakigpulong sa kinatibuk-ang komperensya.
Daghan ang nausab sukad niadtong Oktubre 4, 1963. Ania kita sa lahi nga panahon sa kasaysayan sa kalibutan. Napanalanginan kita og labihan kadaghan. Ug gani dili sayon nga magtan-aw sa mga problema ug sa kasayon sa pagpakasala nga naglibut kanato ug nga dili mawad-an sa kadasig. Akong nakita nga, imbis maglunang diha sa mga negatibo, kon atong timbang-timbangon ug hunahunaon ang atong mga panalangin, bisan ang pinakagamay, usahay wala himatikding mga panalangin, anaa ang mas dakong kalipay.
Sa akong pagribyu sa miaging 49 ka tuig, duna koy mga nadiskubrihan. Ang usa mao nga ang dili maihap nakong kasinatian dili makonsiderar nga mga talagsaon. Gani, dihang kini nanghitabo, ingon og daw komon ra kini, ug gani ordinaryo. Hinoon, kon pamalandungan, mipabuhong kini ug mipanalangin og mga kinabuhi—dili kay sa ako rang kaugalingon. Akong irekomendar ang samang buluhaton kaninyo—nga kamo maghimo og imbentaryo sa inyong kinabuhi ug tan-awon ang mga panalangin nga nadawat, dagko og gagmay.
Ang kaugalingon nakong pagribyu sa katuigan midugang sa akong kahibalo nga ang atong pag-ampo dunggon ug tubagon. Pamilyar kita sa kamatuoran nga naa sa 2 Nephi sa Basahon ni Mormon: “Ang mga tawo naingon, nga unta sila makabaton og hingpit nga kalipay.”1 Mopamatuod ko nga daghan niana nga kalipay moabut kon kita mahibalo nga atong ikaistorya ang atong Langitnong Amahan pinaagi sa pag-ampo ug nga kana nga mga pag-ampo dunggon ug tubagon—tingali dili sa unsa ug kanus-a nato gidahum nga kini tubagon, apan kini matubag gayud ug pinaagi sa Langitnong Amahan kinsa nakaila ug nahigugma kanato sa hingpit ug nagtinguha sa atong kalipay. Dili ba gisaaran ta niya, “Magpaubos ka; ug ang Ginoo nga imong Dios moagak kanimo pinaagi sa kamot, ug mohatag kanimo og tubag sa imong mga pag-ampo”?2
Sa mosunod nga mga minuto nga gigahin para nako, gusto kong mopakigbahin ninyo og gamay nga sampol sa akong mga kasinatian diin ang mga pag-ampo gidungog ug gitubag ug diin, sa pagpamalandong, midala og mga panalangin sa akong kinabuhi ug ngadto sa uban. Ang akong journal, nga gihuptan niining mga katuigan, naghatag og pihong mga butang nga kon wala kini dili na nako mahinumduman.
Sayo sa 1965, gi-assign ko nga motambong og mga stake conference ug mohimo og ubang mga miting libut sa South Pacific. Una nako kining pagbisita niana nga bahin sa kalibutan, ug panahon nga dili ko makalimot. Daghan ang mga espirituhanong panghitabo atol niini nga assignment samtang nakighimamat ko sa mga lider, miyembro ug mga misyonaryo.
Pagka-Sabado ug Dominggo, Pebrero 20 ug 21, didto mi sa Brisbane, Australia, sa pagpahigayon og regular nga mga sesyon sa komperensya sa Brisbane Stake. Atol sa Sabado nga mga miting, gipaila ko sa presidente sa district gikan sa kasikbit nga area. Dihang milamano ko niya, kusog ang akong pagbati nga kinahanglan kong makigsulti niya ug motambag, busa gipangutana nako siya kon makakuyog ba siya nako inig ka buntag nga sesyon sa Dominggo pagka-ugma aron matuman kini.
Human sa Dominggo nga sesyon nakahigayon mi sa pag-istoryahanay. Gihisgutan namo ang daghan niyang responsibilidad isip presidente sa district. Samtang gihimo kini, nadasig ko sa pagtanyag kaniya og mga sugyot kabahin sa misyonaryo nga buhat ug unsaon niya ug sa mga miyembro pagtabang ang full-time nga mga misyonaryo sa ilang dapit. Nakahibalo ko wala madugay nga kining tawhana nag-ampo diay og giya bahin niini. Alang niya, ang among panag-istorya usa ka espesyal nga saksi nga ang iyang pag-ampo gidungog ug gitubag. Maingon og ordinaryo lang kini nga miting apan nakombinsir ako nga gigiyahan kini sa Espiritu ug naghimo og kalainan sa kinabuhi ug pagdumala niana nga presidente sa district, sa kinabuhi sa iyang mga miyembro, ug sa kalampusan sa mga misyonaryo didto.
Akong mga kaigsoonan, ang mga katuyoan sa Ginoo sagad nga matuman kon mopatalinghug kita sa giya sa Espiritu. Nagtuo ako nga kon mas molihok kita nianang inspirasyon ug mga pagbati nga moabut, mas saligan kita sa Ginoo sa Iyang mga buluhaton.
Nakakat-on ko, sigon sa akong gihisgutan sa miaging mensahe, nga ang usa ka pag-aghat dili gayud ilangay. Sa usa ka okasyon mga tuig na, nag-swimming ko sa karaang Gym sa Deseret sa Salt Lake City dihang giaghat ko nga moadto sa University Hospital aron bisitahon ang akong buotang higala nga di na magamit ang mga tiil tungod sa kanser ug sa operasyon nga gihimo. Dali kong mibiya sa swimming pool, nag-ilis, ug mibiyahe sa pakigkita niining buotang tawo.
Pag-abut nako sa kwarto, kini walay sulod. Sa pagpangutana, giingnan ko nga basin og makit-an nako siya sa may swimming pool sa ospital, dapit nga gamiton para sa physical therapy. Ug tinuod gayud didto siya. Siya ra ang miadto didto sakay sa wheelchair ug siya rang usa ang didto sa kwarto. Didto siya sa layo nga bahin sa swimming pool, duol sa lawom nga bahin. Gitawag nako siya, ug gipadagan niya ang iyang wheelchair sa pagtimbaya kanako. Nindot ang among panag-istorya, ug gikuyugan nako siya balik sa iyang kwarto, diin gihatagan nako siya og panalangin.
Nahibaloan nako gikan niya nga hilabihan na ang iyang kasubo nianang adlawa ug naghunahuna sa paghikog. Nag-ampo siya og kahupayan apan mibati nga walay tubag ang iyang mga pag-ampo. Miadto siya sa swimming pool sa pagtuo nga kini ang paagi nga matapos ang iyang kasubo—pinaagi sa pagpahagbong sa iyang wheelchair ngadto sa lawom nga tubig. Miabut ko sa tukma lang nga panahon, agi’g tubag sa akong nailhan nga inspirasyon gikan sa kahitas-an.
Ang akong higala nabuhi pa sulod sa daghang katuigan—mga tuig nga puno sa kalipay ug pasalamat. Dako ang akong kalipay nga nahimong instrumento sa mga kamot sa Ginoo niadtong delikado nga adlaw sa swimming pool.
Sa laing okasyon, dihang ako ug si Sister Monson nagbiyahe pauli human sa pagpamisita, mibati ko nga kinahanglan kong moadto sa lungsod—layo nga biyahion—aron bisitahon ang tigulang nga biyuda nga kanhi sakop sa among ward. Iyang ngalan mao si Zella Thomas. Anang panahona, nagpuyo siya sa usa ka care center. Nianang hapona siya among nakita nga grabe kaluya apan malinawong naghigda sa iyang higdaanan.
Si Zella dugay nang nabuta, apan makaila dayon siya sa among tingog. Mihangyo siya nga mahatagan nako og panalangin, midugang nga andam na siyang mamatay kon gusto sa Ginoo nga mopauli na siya. Dihay matam-is, malinawon nga diwa sa kwarto, ug tanan kami nahibalo nga mubo na lang ang nahabilin sa iyang kinabuhi. Gikuha ni Zella ang akong kamot ug miingon nga hugot siyang nag-ampo nga makaadto ko sa pagbisita kaniya ug mohatag og usa ka panalangin. Gisultihan nako siya nga miabut kami tungod sa direkta nga inspirasyon gikan sa Langitnong Amahan. Gihagkan nako siya sa agtang, nahibalo nga tingali dili na ko kakita niya og usab dinhi sa mortalidad. Mao gayud ang nahitabo, kay namatay siya sa pagkasunod nga adlaw. Ang paghatag og pipila ka kahupayan ug kalinaw sa among matam-is nga si Zella usa ka panalangin kaniya ug kanako.
Ang oportunidad nga mahimong panalangin sa kinabuhi sa uban sagad dili damhon nga moabut. Sa usa ka grabe ka tugnaw nga Sabado sa gabii atol sa tingtugnaw niadtong 1983–84, si Sister Monson ug ako nagbiyahe og layo ngadto sa kabungturan sa Midway, Utah, diin didto duna mi balay. Ang temperatura nianang gabhiona minus 24 degrees Fahrenheit (–31°C), ug gusto namong masiguro nga maayo ra ang tanan sa among balay didto. Among gisusi ug nakita nga walay problema, mao nga namalik mi sa Salt Lake City. Mga pipila ka milya ang among nadagan paingon sa highway ang among sakyanan di na moandar. Hingpit ang among pagkalaming. Usahay ra, kon nahitabo man, nga tugnawon ko og maayo sama adto.
Nagpanuko kami nga milakaw padulong sa pinakaduol nga lungsod, mga sakyanan kusog nga molabay namo. Sa katapusan dunay mihunong, ug usa ka batan-ong lalaki mitanyag og tabang. Amo rang nahibaloan nga mihagkot diay ang diesel sulod sa tangke tungod sa kabugnaw, maong dili na mi makapadagan sa sakyanan. Gihatud mi niining batan-on balik ngadto sa among balay sa Midway. Gisulayan nako siya og bayad sa iyang pagserbisyo, apan matinahuron siyang mibalibad. Miingon siya nga usa siya ka Boy Scout ug gustong mohimo og maayong butang. Mipaila ko niya, ug mipahayag siya sa iyang pasalamat sa pribiliheyo nga nakatabang. Akong gibanabana nga pangmisyonaryo na ang iyang edad, maong nangutana ko kon may plano ba siyang magmisyon. Mipasabut siya nga dili siya sigurado unsay gusto niyang buhaton.
Sa pagkasunod Lunes sa buntag, gisulatan nako kining batan-on ug mipasalamat niya sa iyang kaayo. Sa sulat giawhag nako siya nga magmisyon og full-time. Gilakipan nako og kopya sa usa sa akong mga libro ug gimarkahan ang mga kapitulo sa misyonaryo nga pagserbisyo.
Paglabay sa mga usa ka semana ang inahan sa batan-on nanawag ug misulti nako nga ang iyang anak maayo nga batan-on apan tungod sa mga impluwensya sa iyang kinabuhi, ang dugay na niyang tinguha nga magmisyon nag-anam kawala. Miingon siya nga siya ug iyang bana nag-puasa ug nag-ampo nga ang iyang kasingkasing mausab. Gisulat nila ang iyang ngalan sa prayer roll sa Templo sa Provo Utah. Nanghinaut sila nga unta, sa ubang paagi, matandog sa kaayohan ang iyang kasingkasing, ug mabalik ang iyang tinguha nga magmisyon ug matinud-anong moserbisyo sa Ginoo. Ang mama gustong mopahibalo nako nga ang nakita niya nga panghitabo nianang bugnaw nga kagabhion maoy tubag sa ilang pag-ampo alang niya. Miingon ko, “Miuyon ko nimo.”
Human sa pipila ka bulan ug dugang nga komunikasyon uban niini nga batan-on, malipayon mi ni Sister Monson nga mitambong sa iyang panamilit sa wala pa siya molarga ngadto sa Columbia Vancouver Mission.
Sulagma lang ba nga ang among dalan nag-abut nianang bugnaw nga Disyembre? Bisan usa ka higayon dili ko motuo. Hinoon, mituo ko nga ang among panagkita usa ka tubag sa kinasingkasing nga pag-ampo sa inahan ug amahan alang sa gipangga nilang anak.
Usab, mga kaigsoonan, ang atong Langitnong Amahan nahibalo sa atong panginahanglan ug motabang kanato kon kita motawag Kaniya alang sa tabang. Mituo ko nga wala kitay mga kabalaka nga gamay ra kaayo o dili importante. Ang Ginoo naghunahuna sa matag detalye sa atong kinabuhi.
Gusto kong motapos pinaagi sa paghisgot sa usa ka bag-ong kasinatian nga nakatabang sa gatusan. Nahitabo ni atol sa kultural nga selebrasyon alang sa Templo sa Kansas City, lima pa ka bulan ang milabay. Sama sa daghang panghitabo sa atong kinabuhi, nianang panahona maingon og lain lang kini nga kasinatian diin maayo ang nahitabo. Hinoon, dihang nahibaloan nako ang mga kahimtang kalabut sa kultural nga selebrasyon sa bisperas sa pagpahinungod sa templo, akong nahibaloan nga ang pasundayag nianang gabhiona dili ordinaryo. Hinoon, talagsaon gayud kini.
Sama sa mga cultural event nga usa ka bahin sa pagpahinungod sa templo, ang kabatan-onan sa Kansas City Missouri Temple District miandam sa ilang pasundayag sa managlahing pundok sa kaugalingon nilang mga dapit. Giplano nga mag-abut silang tanan sa lapad, giabangan nga municipal center sa Sabado sa buntag sa pagpasundayag aron makahibalo sila kanus-a ug asa mosulod, asa sila magbarug, unsay distansya sa matag usa nila ug sa ilang tapad, unsaon sa pag-exit ngadto sa ubos, ug uban pa—daghang detalye ang angay nilang timan-an nianang adlawa dihang gihiusa sa in charge ang eksena aron ang final nga pasundayag hapsay na ug propesyunal.
May usa lang ka dakong problema anang adlawa. Ang tibuok pasundayag mag-agad sa girekord nang daan nga mga segment nga ipakita sa dakong telon nga gitawag og JumboTron. Kining nakarekord nga mga segment importante kaayo sa tibuok nga produksyon. Dili lamang kay giusa kining tanan, apan ang isalida nga segment mopaila sa sunod nga magpasundayag. Ang mga video segment naghimo sa framework nga maoy basihan sa tibuok pasundayag. Ug ang JumboTron di na mahimo.
Gipaningkamutan sa mga teknisyan nga masulbad ang problema samtang naghulat ang mga batan-on, gatusan kanila, nga nawad-an sa importanting oras sa rehearsal. Nagka-imposible nang masulbad ang sitwasyon.
Ang tigsulat ug direktor sa selebrasyon, si Susan Cooper, wala madugay mipasabut: “Sa among pagbalhin gikan sa plan A ngadto sa B ngadto sa Z, nasayud mi nga dili gayud kini mahimo. … Sa among tan-aw sa iskedyul, nahibalo ming dili na namo ni mahimo, apan nahibalo kami nga anaa ang usa sa pinakalig-ong pundok sa ubos—tulo ka libo nga kabatan-onan. Kinahanglan ming manaog ug sultihan [sila] unsay nanghitabo ug gamiton ang ilang hugot nga pagtuo.”3
Usa ka oras na lang sa wala pa manulod ang tumatan-aw ngadto sa center, ang 3,000 nga kabatan-onan nangluhod sa salog ug nag-ampo. Ilang giampo nga ang mga nagtrabaho sa JumboTron hatagan sa inspirasyon kon unsay angay ayuhon; gihangyo nila ang ilang Langitnong Amahan nga hulipan ang unsay dili nila mahimo, tungod sa kamubo sa panahon.
Miingon ang tawo nga misulat niini pagkahuman, “Pag-ampo kadto nga dili gayud makalimtan sa kabatan-onan, dili tungod kay gahi ang salog, apan tungod kay ang Espiritu mipahumok sa ilang mga bukog.”4
Wala madugay human niadto ang usa sa mga teknisyan miabut sa pagsulti nila nga ang problema nasakpan ra ug naayo na. Miingon siya nga swerte ang pagkasulbad, apan ang tanang batan-on mas nahibalo.
Dihang misulod mi sa municipal center nianang gabhiona, wala mi ideya sa kalisdanan anang adlawa. Pagkahuman ra mi nakahibalo. Ang among nasaksihan, hinoon, mao ang matahum, nindot nga pasundayag—usa sa pinakanindot nga akong nakita. Ang kabatan-onan misanag sa mahimayaon, puno sa gahum nga espiritu nga gibati sa tanang nanambong. Ingon og kahibalo ra sila asa mosulod, asa magbarug, ug unsaon paglihok uban sa tanang tigpasundayag libut kanila. Dihang nahibalo ko nga ang ilang rehearsal wala madayon ug daghang pasundayag ang wala ma-rehearse sa tibuok pundok, natingala ko. Walay nakamatikod. Ang Ginoo sa tinuod mihulip sa mga pagkulang.
Dili ko mohunong sa pagkatingala sa paagi sa pagdasig sa Ginoo ug pagdumala sa gitas-on ug gidak-on sa Iyang gingharian ug may panahon gihapon sa paghatag og inspirasyon sa usa ka indibidwal—o sa usa ka kultural nga selebrasyon o sa JumboTron. Ang kamatuoran nga Siya makahimo, Siya mihimo, usa ka pagpamatuod kanako.
Mga kaigsoonan, ang Ginoo anaa sa tanan natong kinabuhi. Iya kitang gihigugma. Gusto Siyang manalangin kanato. Gusto Siyang kita magpatabang Kaniya. Samtang Siya naggiya ug nagtudlo kanato, ug samtang Siya naminaw ug motubag sa atong mga pag-ampo, makaplagan nato ang kalipay dinhi ug karon nga maoy Iyang tinguha alang kanato. Unta mahibalo kita sa Iyang mga panalangin sa atong kinabuhi, akong iampo sa pangalan ni Jesukristo, atong Manluluwas, amen.