Ojciec i Syn

Starszy Christoffel Golden

Siedemdziesiąty

U podstaw ewangelii Jezusa Chrystusa i jej mocy ku zbawieniu miejsce swe musi znaleźć poprawne zrozumienie tego, kim jest Ojciec i Syn.

Moi kochani bracia i siostry, jestem wdzięczny za to, że mogę przemawiać do was w dzisiejsze popołudnie podczas tej natchnionej konferencji generalnej!

Jako że przemawiam na najświętszy — moim zdaniem — temat, po pierwsze pragnę z wdzięcznością uznać oddanie olbrzymiej liczby chrześcijan na przestrzeni dziejów, w tym także moich własnych przodków, protestantów z Francji i katolików z Irlandii. Dzięki wierze i czci wobec Boga wielu z nich poświęciło swoje pozycje, dobytek, a nawet własne życie w obronie swego Boga i wiary¹.

Jako Święci w Dniach Ostatnich i chrześcijanie, my również mocno i głęboko wierzymy w Boga, Wiecznego Ojca, i Jego Syna, Jezusa Chrystusa. Oddanie Bogu zawsze pozostaje świętą i osobistą sprawą pomiędzy każdym z nas i naszym Stwórcą.

Nasza podróż ku życiu wiecznemu to nic innego, jak próba zgłębienia natury Boga oraz powrót do życia z Nim. Zbawiciel modlił się do Ojca, mówiąc: „A to jest żywot wieczny, aby poznali ciebie, jedynego prawdziwego Boga i Jezusa Chrystusa, którego posłałeś”².

Nawet w świetle tej wypowiedzi samego Zbawiciela, na przestrzeni wielu wieków i wśród znacznej części ludzkości, dominujący pogląd w kwestii natury Ojca i Syna wyraźnie nie pokrywa się z naukami zawartymi w pismach świętych.

Z szacunkiem twierdzimy, że u podstaw ewangelii Jezusa Chrystusa i jej mocy ku zbawieniu miejsce swe musi znaleźć poprawne zrozumienie tego, kim jest Ojciec i Syn³.

Znaczenie tej najbardziej fundamentalnej zasady ewangelii Jezusa Chrystusa znajduje potwierdzenie w Pierwszej Wizji Proroka Józefa Smitha w 1820 roku. Prorok napisał: „Ujrzałem dwie Postacie, których blask i chwała były nie do opisania, stojące nade mną w powietrzu. Jedna z nich przemówiła do mnie nazywając mnie po imieniu i rzekła wskazując na drugą postać: ‘Oto Mój Umiłowany Syn. Słuchaj Go!’”⁴.

To doświadczenie chłopca Józefa oraz następujące po nim liczne inne wizje i objawienia dowodzą, że Bóg rzeczywiście istnieje; że Ojciec i Jego Syn, Jezus Chrystus, to dwie różne i odrębne istoty; że człowiek został stworzony na podobieństwo Boga; że nasz Ojciec Niebieski jest dosłownie Ojcem Jezusa Chrystusa; że Bóg nadal objawia się człowiekowi; że Bóg zawsze jest blisko nas, interesuje się nami i odpowiada na nasze modlitwy.

Mimo że podobne ukazania się Ojca i Syna są w pismach świętych stosunkowo rzadkie, godne uwagi w Pierwszej Wizji jest to, że doskonale pokrywa się ona z innymi opisami wydarzeń w pismach świętych.

Na przykład w Nowym Testamencie czytamy słowa ostatniego świadectwa Szczepana, które wypowiedział w chwili swej męczeńskiej śmierci. Powiedział: „Oto widzę niebiosa otwarte i Syna Człowieczego stojącego po prawicy Bożej”⁵.

Natomiast w trakcie wspaniałej wizji na wyspie Patmos, Apostoł Jan widzi „[Pana, Boga Wszechmogącego]”⁶ i Baranka, który „[odkupił] […] krwią swoją ludzi”⁷.

Doktryna Ojca i Syna zawarta w Księdze Mormona składa majestatyczne świadectwo wraz z Biblią Świętą. Księga Mormona opisuje wizytę naszego Zbawiciela wśród Nefitów, podczas której głos Ojca przedstawia zmartwychwstałego Chrystusa w obecności około 2500 osób: „Oto Mój umiłowany Syn, w którym sobie upodobałem, przez którego wsławiłem Moje imię. Słuchajcie Go”⁸.

W czterech Ewangeliach Chrystus 160 razy sam odnosi się do Swego Ojca w Niebie, podczas gdy w czasie Swej krótkiej, trzydniowej wizyty u Nefitów, zgodnie z zapisem w Księdze Mormona, wspomina Swego Ojca 122 razy.

Na przykład w Ewangelii Mateusza Jezus nauczał: „Nie każdy, kto do mnie mówi: Panie, Panie, wejdzie do Królestwa Niebios; lecz tylko ten, kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie”⁹.

W Ewangelii Jana mówi: „Nie może Syn sam od siebie nic czynić, tylko to, co widzi, że Ojciec czyni”¹⁰.

A w Ewangelii Łukasza mówi: „Ojcze, w ręce twoje polecam ducha mego”¹¹.

Za każdym razem, kiedy nasz Pan wspomina Swego Ojca Niebieskiego, czyni to z największym szacunkiem i uległością.

Mówiąc to, mam nadzieję, że zostanę właściwie zrozumiany. Jezus Chrystus jest wielkim Jehową, Bogiem Izraela, obiecanym Mesjaszem, a dzięki Swemu nieskończonemu Zadośćuczynieniu jest naszym Zbawicielem i Odkupicielem świata. Apostoł Paweł powiedział o Nim: „Potem nastanie koniec, gdy [Chrystus] odda władzę królewską Bogu Ojcu, gdy [Chrystus] zniszczy wszelką zwierzchność oraz wszelką władzę i moc”¹².

W przeddzień Zadośćuczynienia Zbawiciel zwrócił się do Swego Ojca we wspaniałej Modlitwie Wstawienniczej. Modlił się:

„A nie tylko za nimi [czyli za Apostołami] proszę, ale i za tymi, którzy przez ich słowo uwierzą we mnie.

Aby wszyscy byli jedno jak Ty, Ojcze, we mnie, a Ja w tobie, aby i oni w nas jedno byli, aby świat uwierzył, że Ty mnie posłałeś.

A Ja dałem im chwałę, którą mi dałeś, aby byli jedno, jak my jedno jesteśmy”¹³.

Ojciec i Syn są wyraźnie odrębnymi istotami, ale są całkowicie ze sobą zgodni i będąc jednością, posiadają tę samą moc i cel. Ich jedność nie jest zarezerwowana wyłącznie dla Nich samych. Pragną raczej, żeby tego samego rodzaju jedność panowała wśród wszystkich, którzy z oddaniem podążają za Nimi i przestrzegają Ich przykazań.

W jaki sposób gorliwy poszukiwacz Boga może poznać Ojca i Syna? Nasz Zbawiciel obiecał: „Lecz Pocieszyciel, Duch Święty […], nauczy was wszystkiego”¹⁴.

W Księdze Mormona Nefi, mówiąc o doktrynie Chrystusa, oświadczył, że Duch Święty „świadczy o Ojcu i Synu”¹⁵.

Prawdą jest, że ludzie niezależnie od wyznania mogą, zgodnie z wolą Pana, od czasu do czasu odczuwać moc bądź wpływ Ducha Świętego. Ale pełna miara, czyli dar Ducha Świętego, osiągalna jest jedynie po tym, jak dana osoba otrzyma — ze „[skruszonym sercem i pokornym duchem]”¹⁶ — obrzędy chrztu i daru Ducha Świętego¹⁷ przez nałożenie rąk. Te i inne święte obrzędy dokonywane są jedynie pod kierownictwem i z mocą świętego kapłaństwa, o którym uczymy się:

„I to większe kapłaństwo udziela Ewangelii i dzierży klucz tajemnic królestwa, sam klucz wiedzy Bożej.

Przeto w jego obrzędach ukazana jest moc Boga”¹⁸.

Rozważana w prawdziwym świetle doktryna Ojca i Syna to doktryna o wiecznej rodzinie. Każda istota ludzka żyła wcześniej jako duchowe dziecko z niebiańskimi rodzicami¹⁹, z Chrystusem, który jest Pierworodnym Ojca, w niebiańskiej rodzinie²⁰.

Dotyczy to nas wszystkich. Jesteśmy dziećmi naszego Ojca Niebieskiego.

Prezydent Ezra Taft Benson podzielił się proroczym spostrzeżeniem, gdy powiedział: „Nic bardziej nas nie zaskoczy, gdy przejdziemy przez zasłonę na drugą stronę, niż świadomość tego, jak dobrze znamy naszego Ojca [w Niebie] i jak bardzo znajoma jest nam Jego twarz”²¹.

Przekonałem się, że niemożliwe jest przekazanie w języku ludzkim tego, co zostało przekazane przez Ducha Świętego i moc Bożą. W tym duchu składam uroczyste świadectwo o realności, bliskości i dobroci naszego Wiecznego Ojca i Jego świętego Syna, Jezusa Chrystusa. W imię Jezusa Chrystusa, amen.