2010–2019
Pański sposób
Kwiecień 2013
9:36

Pański sposób

Starszy Stanley G. Ellis

Siedemdziesiąty

Pański sposób polega na tym, że słuchamy nauk naszych przywódców, rozumiemy właściwe zasady i rządzimy się sami.

Siedemdziesiąty

Służę jako Siedemdziesiąty. Siedemdziesiąci są powołani, aby być posłańcami i dzielić się słowem Pana, które otrzymujemy od apostołów i proroków oraz od Ducha, i aby być szczególnymi świadkami w imię Chrystusa, głosząc ewangelię całemu światu, budując Kościół i zajmując się jego sprawami (zob. NiP 107:25, 34).

Chłopiec na farmie

Dorastałem na farmie niedaleko Burley w stanie Idaho — jak prawdziwy chłopiec z farmy w Idaho! Dzięki temu nauczyłem się:

  1. Pracy — jeśli nie siejesz, nie zbierasz plonów.

  2. Mądrej pracy — jeśli nawadniasz i nawozisz ziemię, zbierasz więcej.

  3. Ważności zachowania odpowiedniego czasu — jeśli nie siejesz we właściwym czasie, wczesny mróz może zniszczyć plony.

  4. Stawiania obowiązków ponad przyjemność, zachcianki lub wygodę — krowę trzeba wydoić wtedy, kiedy jest na to pora, a nie kiedy masz na to ochotę.

  5. Bycia bezpośrednim — jeśli chodzi o żywy inwentarz i maszyny, to nie ma czasu na „owijanie w bawełnę” czy na bycie dyplomatą. (W tym temacie mogę powiedzieć, że podczas mojej służby w Kościele często pytam: „Czy chcesz, żebym mówił bez ogródek czy żebym owijał w bawełnę?”. Z reguły Święci wybierają „bez ogródek”! Tak też będę mówił dzisiaj).

  6. Wreszcie, jako chłopiec na farmie w Idaho, nauczyłem się skupiania na rzeczach podstawowych.

Nie ma zasady bardziej podstawowej dla nas wszystkich i dla naszej doktryny niż prawdy zawarte w pierwszej Zasadzie Wiary: „Wierzymy w Boga, Wiecznego Ojca, w Jego Syna, Jezusa Chrystusa, i w Ducha Świętego” (Zasady Wiary 1:1).

Co więcej, On jest naszym Ojcem Niebieskim, który nas zna, kocha i pragnie, byśmy do Niego powrócili. Jezus jest naszym Zbawicielem i Odkupicielem, który poprzez Zadośćuczynienie zapewnił nam przezwyciężenie śmierci i umożliwił nam ponowne życie, wyniesienie oraz życie wieczne. Duch Święty jest naszym pocieszycielem, objawicielem, nauczycielem, świadkiem i przewodnikiem.

Rozważcie to, bracia i siostry — nie jesteśmy duchowo osieroceni. Nie jesteśmy sami.

Jakie są korzyści z faktu posiadania rodziców, które jest przeciwieństwem bycia osieroconym? Możemy się od nich uczyć, czerpać z ich doświadczenia, unikać zagrożeń, przed którymi nas ostrzegają oraz mieć lepsze zrozumienie dzięki ich perspektywie. Nie musimy być zagubieni, zmieszani, oszukani czy mniej efektywni. Tak jest szczególnie w przypadku naszego Ojca Niebieskiego, który naucza nas i pokazuje nam nie tylko jedną z dróg, ale jedyną drogę.

Bóg zna drogę

W rzeczywistości Bóg zna sposób na to, aby żyć1, kochać2, pomagać3, modlić się4, rozmawiać5, wchodzić we wzajemne interakcje6, przewodzić7, brać ślub8, wychowywać dzieci9, uczyć się10, poznawać prawdę11, dzielić się ewangelią12, wybierać mądrze to, co jemy13 itd.

Obok pism świętych są jeszcze inne wspaniałe źródła znalezienia drogi Pana, na przykład broszury Oddani wierze, Dla wzmocnienia młodzieży oraz inne nauki żyjących apostołów i proroków.

  1. Dla przykładu, Pan nauczał nas poprzez pisma święte:

    „Bo myśli moje, to nie myśli wasze, a drogi wasze, to nie drogi moje — mówi Pan.

    Lecz jak niebiosa są wyższe niż ziemia, tak drogi moje są wyższe niż drogi wasze i myśli moje niż myśli wasze” (Ks. Izajasza 55:8–9).

  2. Jednym z zagrożeń w tych ostatnich dniach jest to, że „każdy człowiek podąża własną drogą” (NiP 1:16). W Przypowieściach Salomona jesteśmy ostrzegani, żeby „nie [uważać] się [samemu] za mądrego” i „nie [polegać] na własnym rozumie” (zob. Przypowieści Salomona 3:5–7).

  3. Jesteśmy nauczani, że jeśli będziemy postępować na sposób Pana, On na pewno nas pobłogosławi i będzie zobowiązany wobec nas; w przeciwnym razie nie będziemy mieli obietnicy (zob. NiP 82:10).

  4. Pan porównał Swój sposób patrzenia z naszym, kiedy pouczał proroka Samuela posłanego, aby znaleźć nowego króla: „Nie patrz na jego wygląd i na jego wysoki wzrost […]; albowiem Bóg nie patrzy na to, na co patrzy człowiek. Człowiek patrzy na to, co jest przed oczyma, ale Pan patrzy na serce” (I Ks. Samuela 16:7).

  5. Nawet w przypadku ogólnie przyjętego pragnienia pomagania biednym i potrzebującym, Pan podziela nasz cel, lecz ostrzega: „Ale musi to być zrobione na mój własny sposób” (NiP 104:16). W przeciwnym razie nasze wysiłki mające na celu pomóc, mogą tych ludzi skrzywdzić. Pan naucza nas potrzeby promowania samowystarczalności. Nawet jeśli jesteśmy w stanie pomóc, nie powinniśmy dawać lub zapewniać tego, co inni mogą i powinni zrobić sami. Wszędzie gdzie to jest praktykowane, świat przekonuje się o szkodliwości udzielania zasiłków. Doprawdy Bóg wie najlepiej.

Rozważmy kilka innych przykładów. Pan ma sposób na wykonywanie pracy misjonarskiej. Jest on ustandaryzowany w pismach świętych i w podręczniku Abyście głosili moją ewangelię, a wprowadzany w życie z pomocą Ducha Świętego.

Pan ma Swój prawy sposób na okazywanie miłości. Ludzie ze świata mówią, że najważniejsze jest to, żeby dwoje ludzi kochało się nawzajem. Nasz Ojciec w Niebie naucza nas, że to jest ważne, ale naucza nas czegoś jeszcze — że jest wyznaczony sposób i czas na wyrażanie tej miłości.

Rządzimy się sami

Józef Smith już od młodości był nauczany dróg Pana. Na pytanie, w jaki sposób prowadzi Kościół, wyjaśnił, że naucza właściwych zasad, a członkowie rządzą się sami14. Bracia i siostry, nasi żyjący apostołowie i prorocy wciąż nauczają właściwych zasad. Pytanie brzmi: „Czy korzystamy z tych zasad, żeby rządzić się sami?”.

Często jesteśmy nauczani, żeby „kwitnąć tam, gdzie zostaliśmy zasadzeni”. Jednak czasem jesteśmy kuszeni, żeby wyemigrować do jakiegoś nowego miejsca, sądząc, że nasze dzieci będą miały więcej przyjaciół w kościele, a także lepsze programy dla młodzieży.

Bracia i siostry, czy naprawdę sądzimy, że zbawienie naszych dzieci w znacznym stopniu zależy od sąsiedztwa, w którym mieszkamy? Apostołowie i prorocy często nauczają, że to, co się dzieje w domu, ma dużo większe znaczenie niż to, co nasze dzieci napotykają poza nim. To, w jaki sposób wychowujemy nasze dzieci, ma większe znaczenie niż to, gdzie je wychowujemy.

Z pewnością jest więcej czynników, które mają wpływ na naszą decyzję o miejscu zamieszkania i na szczęście Pan poprowadzi nas, jeśli będziemy szukać Jego potwierdzenia.

Kolejne pytanie brzmi: „Gdzie jesteśmy potrzebni?”. Przez 16 lat służyłem w prezydium palika Houston w północnym Teksasie. Wielu członków przeprowadziło się do naszego obszaru w tamtych latach. Często odbieraliśmy telefony z wiadomością, że ktoś się wprowadza i pyta, który okręg jest najlepszy. Tylko raz w ciągu tych 16 lat usłyszałem przez telefon: „W którym okręgu potrzebna jest dobra rodzina? Gdzie możemy pomóc?”.

Na początku istnienia Kościoła Prezydent Brigham Young i inni przywódcy wzywali członków do tego, aby przenieśli się do danego miejsca i budowali tam Kościół. Na ironię nawet teraz mamy wiernych członków Kościoła na całym świecie, którzy udaliby się, gdziekolwiek prorok by ich poprosił. Czy naprawdę oczekujemy, że Prezydent Monson będzie mówił każdemu z 14 milionów członków, gdzie potrzebna jest dana rodzina? Pański sposób polega na tym, że słuchamy nauk naszych przywódców, rozumiemy właściwe zasady i rządzimy się sami.

Szczególnie ważne

Kiedy tak wiele się dzieje w dzisiejszym Kościele, a Pan przyspiesza Swoje dzieło w każdym jego aspekcie, coraz ważniejsze jest to, abyśmy robili wszystko na Jego sposób!

Szczególnie jeśli chodzi o pracę zbawienia, dowiadujemy się, że „przez poświęcenie swego Syna Bóg przygotował doskonalszą drogę” (Eter 12:11). Doktryna Chrystusa „jest [jedyną] [drogą] i nie ma innej drogi ani innego imienia danego pod niebem, poprzez które człowiek może być zbawiony w królestwie Boga” (2 Nefi 31:21).

Podsumowanie

Widząc tak wielu ludzi w dzisiejszym świecie, którzy żyją w chaosie lub, co gorsza, błądzą po zakazanych ścieżkach i cierpią konsekwencje złych wyborów, pragnę zawołać jak Alma:

„Och, gdybym był aniołem i mogłoby się stać zadość pragnieniu mego serca, abym mógł pójść i przemawiać z trąbą Bożą, głosem, od którego zadrżałaby ziemia, i nawoływać każdy lud do nawrócenia się!

Niczym głosem grzmotu głosiłbym [wszystkim ludziom] […] o planie odkupienia, aby się nawrócili i przystąpili do naszego Boga [i kroczyli Jego drogami], aby na całym świecie nie było więcej żałości” (Alma 29:1–2).

Jeszcze raz, świadczę, że Pan zna drogę! Nasz Ojciec Niebieski zna i kocha nas oraz pragnie nam pomóc. Wie najlepiej, jak nam pomóc. Nie jesteśmy duchowo osieroceni!

Nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus, jest „[drogą i prawdą i żywotem]” (Ew. Jana 14:6; zob. również Alma 38:9). Jego droga jest oparta na wiecznych prawdach i prowadzi nas do „pokoju w tym świecie, i życia wiecznego w świecie przyszłym” (NiP 59:23). O tym świadczę w imię Jezusa Chrystusa, amen.