Als u een meisje redt, redt u generaties.
Mary. N. Cook
Eerste raadgeefster in het algemeen jongevrouwenpresidium
Jullie zullen met je deugdzame leefwijze je voorouders, je familie nu en je toekomstige gezin tot zegen zijn.
Het is mij een voorrecht om de getrouwe jongevrouwen van de kerk toe te spreken. Wij zien jullie voortgaan op het pad dat bewandeld wordt door hen die hun verbonden eren. We weten dat jullie met je deugdzame leefwijze je voorouders, je familie nu en je toekomstige gezin tot zegen zullen zijn, want zoals president Gordon B. Hinckley heeft gezegd: ‘Als u een meisje redt, redt u generaties.’1
Jouw verbondspad begon toen je je liet dopen en de gave van de Heilige Geest ontving. Het zet zich wekelijks voort in de avondmaalsdienst, een heilige plek waar je je doopverbond hernieuwt. De tijd is nu voor je aangebroken om je voor te bereiden op tempelverbonden. De ‘verordeningen en verbonden die in heilige tempels beschikbaar zijn, maken het mogelijk dat [wij] in de tegenwoordigheid van God [terugkeren] en dat [ons] gezin voor eeuwig verenigd wordt.’2
Sta in heilige plaatsen omwille van je voorouders. ‘Ieder mens die op aarde komt, is het product van generaties aan ouders. We hebben een aangeboren verlangen om met onze voorouders te worden verbonden.’3 Als je deelneemt aan familiegeschiedenis en tempelwerk, verweef je je eigen leven met dat van je voorouders door ze verlossende verordeningen aan te bieden.
Sta voor jezelf en voor je naaste familie in heilige plaatsen. Jouw rechtschapen voorbeeld zal ongeacht je familieomstandigheden een bron van veel vreugde zijn. Jouw rechtschapen keuzen maken je klaar om heilige verbonden te sluiten en na te komen, die jouw familie voor eeuwig bijeen zullen houden.
Sta voor jouw toekomstige gezin in heilige plaatsen. Beloof jezelf dat je in de tempel door het heilige priesterschap aan je man verzegeld zult worden wanneer je aan een eeuwig gezin begint. Jouw kinderen zullen met waarheid gezegend worden als jij jouw deugdzame voorbeeld en onwankelbare getuigenis met hun leven verweeft en hun de weg wijst op het verbondspad.
Ik zag onlangs bij de Internationale kunstwedstrijd voor jongeren hoe deze beginselen werden gepresenteerd. Megan Warner Taylor had digitaal een foto samengesteld vanuit een moderne benadering van de gelijkenis van de tien maagden van Christus.4 Ik heb Megan ontmoet en ze legde de symboliek van de tiende maagd uit. Ze beschreef haar als een jongevrouw met deugd en geloof die bereid was om heilige tempelverbonden te sluiten en na te leven. Zoals dat met alle wijze maagden gaat, bestond haar persoonlijke voorbereiding in het toevoegen van olie aan haar lampje, druppeltje voor druppeltje, door consequent rechtschapen te leven. Ik zei iets over de prachtige vlecht in haar haren. Megan legde uit dat de vlecht het verweven van het deugdzame leven van deze jongevrouw met ontelbare generaties voorstelde. Eén streng vertegenwoordigde het weven van haar liefde en respect voor haar voorouders, de tweede het weven van haar rechtschapen invloed op haar huidige familie, en de derde streng het verweven van haar goed voorbereide leven met het leven van toekomstige generaties.
Ik heb nog een jongevrouw ontmoet die door haar vroege geestelijke voorbereiding haar leven van rechtschapenheid met vele generaties heeft verweven.
Op een mooie septembermiddag zaten mijn man en ik in de tempel te wachten om aan tempelverordeningen deel te nemen. Chris, een vriend van ons, kwam de kamer binnen. Het was heel fijn om deze jonge man te zien, die pas terug was van een zending in Rusland.
Toen de dienst bijna begon, kwam er een lieve jonge vrouw naast me zitten. Ze zag er stralend uit, glimlachte en was vervuld met licht. Ik wilde haar leren kennen dus ik stelde me zachtjes voor. Ze fluisterde haar naam, Kate, en ik herkende in haar achternaam een familie die ooit in Michigan woonde, waar ik ook eens had gewoond. Kate was hun volwassen dochter die net vijf weken daarvoor terug was gekeerd van haar zending in Duitsland.
Tijdens de dienst kwam steeds de gedachte in mij op ‘Stel Kate aan Chris voor.’ Ik schoof die ingeving terzijde met gedachten als: ‘Wanneer, waar, hoe?’ Toen we op het punt stonden te vertrekken kwam Chris naar ons toe om dag te zeggen en ik nam mijn kans waar. Ik haalde Kate erbij en fluisterde: ‘Jullie zijn beide deugdzame jonge mensen die elkaar beter moeten leren kennen.’ Ik verliet de tempel met een voldaan gevoel dat ik naar mijn ingeving had geluisterd.
Op weg naar huis bespraken mijn man en ik de problemen in Kate’s familie die wij ons herinnerden. Sindsdien heb ik Kate beter leren kennen en ben ik beter gaan begrijpen waarom zij die dag in de tempel zoveel vreugde uitstraalde.
Kate heeft altijd haar best gedaan om op het verbondspad te blijven door heilige plaatsen te bezoeken. Ze werd grootgebracht in een gezin waar gezinsavond, samen bidden en de Schriften bestuderen hun huis tot een heilige plaats maakte. Als kind leerde ze over de tempel en het liedje ‘Ik kijk graag naar de tempel’ was een tophit op de gezinsavond.5 Als klein meisje kreeg ze het goede voorbeeld van haar ouders die een heilige plaats opzochten door in het weekend naar de tempel te gaan in plaats van naar de film of uit eten te gaan.
Ze hield heel veel van haar vader en maakte gebruik van zijn priesterschapsgezag om haar eerste verbond te sluiten, dat van de doop. Daarna werden handen op haar hoofd gelegd en ontving ze de Heilige Geest. Kate zei: ‘Ik vond het geweldig om de Heilige Geest te ontvangen en wist dat die gave me zou helpen om op het pad naar het eeuwige leven te blijven.
Kate werd rijk gezegend en was gelukkig. Toen ze veertien jaar was, ging ze naar de middelbare school en hield van het seminarie, nog een heilige plaats waar je het evangelie leert begrijpen. Op een dag praatte de leerkracht over beproevingen en verzekerde de leerlingen dat we die allemaal zouden meemaken. Ze zei tegen zichzelf: ‘Ik wil geen beproevingen. Ik wil dit niet horen.’
Slechts een paar weken later, op paasmorgen, werd haar vader heel ziek wakker. Kate zei: ‘Mijn vader was altijd heel gezond. Hij was marathonloper. Mijn moeder was zo bezorgd over zijn toestand dat ze hem naar het ziekenhuis bracht. Binnen zesendertig uur kreeg hij een zware hersenbloeding waardoor het grootste deel van zijn lichaam buiten werking werd gesteld. Hij kon nog met zijn ogen knipperen, maar de rest van zijn lichaam werkte niet meer. Ik weet nog dat ik hem zag en dacht: o nee, nu gebeurt het. Mijn seminarieleerkracht had gelijk. Ik word beproefd.’ Een paar dagen later overleed Kate’s vader.
Kate vervolgde: ‘Het was zo erg. Je wilt de held van je leven niet verliezen. Ik wist dat ik dit als een opstapje voor groei kon gebruiken of toelaten dat het een obstakel werd. Ik wilde niet dat mijn leven erdoor bedorven werd, want ik was pas veertien. Ik probeerde heel dicht bij de Heer te blijven. Ik las veel in de Schriften. Door Alma hoofdstuk 40 wist ik dat er een opstanding is en dat ik door de verzoening van Christus eens weer bij mijn vader zal zijn. Ik bad veel. Ik schreef zo vaak mogelijk in mijn dagboek. Ik hield mijn getuigenis op peil door het op te schrijven. Ik ging iedere week naar de kerk en de jongevrouwenactiviteit. Ik zorgde dat ik goede vrienden had. Ik hield goed contact met zorgzame familieleden en in het bijzonder met mijn moeder, die het anker van ons gezin was. Ik vroeg mijn opa en andere priesterschapsdragers om priesterschapszegens.
Die keuzen, consequent gemaakt, voegden olie toe aan Kate’s lamp, net zoals bij de wijze maagden. Ze werd gemotiveerd door haar verlangen om weer bij haar vader te kunnen zijn. Kate wist dat haar vader op de hoogte was van haar keuzen en ze wilde hem niet teleurstellen. Zij wilde een eeuwige band met hem en ze begreep dat zij haar leven stevig met het zijne verweefde door op haar verbondspad te blijven.
De beproevingen hielden echter niet op. Toen Kate 21 was en bezig was met het insturen van haar zendingspapieren, kreeg haar moeder kanker. Kate moest een belangrijke beslissing nemen. Moest ze thuis blijven om haar moeder te steunen, of op zending gaan? Haar moeder kreeg een zalving, en in de bijbehorende zegen werd beloofd dat ze de ziekte zou overleven. Gerustgesteld door die zegen ging Kate voorwaarts in geloof en verder met haar zendingsplannen.
Kate zei: ‘Het was alsof ik een stap in het duister deed, maar tijdens mijn zending kwam er uiteindelijk meer licht en ontving ik het nieuws dat de zegen voor mijn moeder was uitgekomen. Ik was erg blij dat ik mijn zending voor de Heer niet had uitgesteld. Als het moeilijk wordt, kan het denk ik gauw gebeuren dat je stagneert en niet echt vooruit wilt, maar als je de Heer op de eerste plaats stelt, kunnen beproevingen tot mooie zegeningen leiden. Je kunt zijn hand herkennen en wonderen zien.’ Kate ervoer dat de woorden van president Thomas S. Monson waar zijn: ‘Wij vinden onze voornaamste kansen in tijden van onze grootste moeilijkheden.’6
Kate had dat geloof omdat ze het heilsplan begreep. Ze wist dat we vóór dit leven bestonden, dat de aarde een tijd van beproeving is en dat we na de dood weer zullen leven. Ze had geloof dat haar moeder gezegend zou worden, maar door de ervaring met haar vader wist ze ook dat het, als haar moeder wel zou sterven, toch goed zou komen. Ze zei: ‘Ik heb de dood van mijn vader niet alleen overleefd, maar het werd op een goede manier een deel van mijn identiteit, en als mijn moeder weggenomen was, dan zou hetzelfde zijn gebeurd. Het zou een krachtiger getuigenis met mijn leven verweven hebben.’7
Op de avond dat ik Kate in de tempel zag, bezocht zij een heilige plaats. Met het verlangen om eeuwige relaties, die door dienen in de tempel ontstaan, goed met elkaar te verweven, volgde ze het patroon van regelmatig tempelbezoek dat haar ouders haar hadden voorgedaan.
Op de avond dat ik Kate aan Chris voorstelde gebeurde er niet veel, maar toen Kate de volgende zondag weer een heilige plaats bezocht, zag ze Chris tussen honderden jongvolwassenen bij een haardvuuravond van het instituut. Daar leerden ze elkaar een beetje beter kennen. Een paar weken later nodigde Chris haar uit om samen met hem naar de algemene conferentie te kijken. Zij zochten tijdens hun verkering steeds plaatsen op waar de Geest kon zijn en werden uiteindelijk in de tempel aan elkaar verzegeld, de heilige plaats waar ze elkaar hadden ontmoet. Zij vervullen nu samen hun heilige taak als ouders, verweven hun getuigenis van het heilsplan met het leven van hun drie zoontjes en wijzen hen de weg op het verbondspad.
‘Als u een meisje redt, redt u generaties.’ Kate’s keuze toen ze veertien jaar was om op het pad te blijven, regelmatig olie in haar lampje te doen en op heilige plaatsen te staan heeft een generatie gered en zal nog meer generaties redden. Doordat ze de gegevens van haar voorouders heeft opgezocht en in de tempel heeft gewerkt, is haar hart met dat van hen verweven. Als jullie familiegeschiedenis en tempelwerk doen, zullen jullie hart ook met je voorouders verweven worden en geven jullie hen de mogelijkheid van eeuwig leven.
Door het evangelie thuis na te leven, komt er ook olie in jullie lamp en wordt er op talloze manieren geestelijke kracht met het gezin waartoe je nu behoort en in je toekomstige gezin verweven. En verder, zoals ouderling Robert D. Hales heeft gezegd: ‘Als het voorbeeld van onze ouders niet goed was, dan is het onze taak om die cyclus te doorbreken (…) en juiste tradities in te stellen voor de generaties die volgen.’8
Besluit nu om alles in je vermogen te doen om jouw lamp te vullen, opdat jouw sterke getuigenis en voorbeeld met het leven van vele generaties verweven mag worden, zowel in verleden, heden als toekomst. Ik getuig dat jouw deugdzame leven niet alleen generaties zal redden, maar het zal jou het eeuwige leven brengen, want dat is de enige manier om bij onze hemelse Vader terug te keren en nu en in de eeuwigheid ware vreugde te vinden. In de naam van Jezus Christus. Amen.