Ang Sinsero nga Handom sang Kalag
Ang kada higayon sang bilidhon nga pangamuyo sarang nga mangin balaan nga tion gingamit upod ang aton Amay, sa ngalan sang Anak, kag paagi sa Balaan nga Espiritu.
Sa mga kabudlay sang mortalidad, wala gid kita ginpabay-an nga nagaisahanon sa pagbuhat sang aton buluhaton, sa pag-away sang aton mga away, sa pag-atubang sang pagtilaw ukon wala masabat nga mga pamangkot. Si JesuCristo nagtudlo sining paanggid “nga ang katawhan dapat nga permi magpangamuyo, kag indi madulaan sang paglaum.” Nag-istorya Sia parte sa isa ka hukom nga wala nagapadungog sa Dios kag bali wala sa iya ang tanan nga tawo. Pabalikbalik, ang isa ka balo nagabisita sa iya, nagapakitlooy nga balosan ang iya kontra. Sang una, ang hukom wala magbulig sa balo. Apang bunga sang iya himpit kag permi nga pagpakitlooy, ang hukom sang ulihi naghunahuna, “Bangud ining balo nagatublag sa akon, buligan ko sia, kay basi sa permi niya nga pagbisita matak-an ako.”
Dayon si Jesus nagpaathag:
“Indi bala ang Dios magabulig sa iya mga pinili, nga nagapanawag sa iya sa adlaw kag gab-i … ?
“Ginasiling ko sa inyo nga sia magabulig sa ila sing madasig.”
Kag dayon ang Ginuo nagpamangkot: “Kon mag-abot na ang Anak sang tawo, makakita ayhan sia sang tawo nga nagatuo?”
Ang pangamuyo kinahanglan sa pagpalambo sang pagtuo. Kon ang Ginuo magaabot liwat, makasapo bala Sia sang katawhan nga makabalo magpangamuyo sa pagtuo kag handa sa pagbaton sang kaluwasan? “Kay kon sin-o man ang magtawag sa ngalan sang Ginuo pagaluwason.” Mga anak kita sang mapinalanggaon nga Langitnon nga Amay, kag pwede kita nga may personal ang pagpakig-ugyon sa Iya kon magpangamuyo kita nga may “sinsero nga tagipusuon, tunay nga tinutuyo, kag may pagtuo kay Cristo” kag dayon magbuhat suno sa mga sabat nga nabaton naton paagi sa mga pagpabatyag sang Balaan nga Espiritu. Sa pagtuo kita nagapangamuyo, nagapamati, kag nagatuman, agud matun-an naton nga mangin isa upod sa Amay kag sa Anak.
Ang pangamuyo sa pagtuo nagabukas sa alagyan agud magbaton sang mahimayaon nga mga bugay sang langit. Ang Manluluwas nagtudlo:
“Magpangayo, kag ini igahatag sa inyo; pangitaa, kag kamo makasapo; magpanuktok, kag ini pagabuksan sa inyo:
“Kay ang kada isa nga nagapangayo pagahatagan; kag sia nga nagapangita makasapo; kag sa iya nga nagapanuktok ini pagabuksan.”
Kon nagalaum kita nga makabaton, dapat kita magpangayo, magpangita, kag magpanuktok. Sa iya pagpangita sang kamatuoran, si Joseph Smith nagbasa sa balaan nga mga kasulatan, “Kon sin-o sa inyo ang kulang sa kaalam, tugoti sia nga magpangayo sa Dios, nga nagahatag sing maalwan sa tanan nga tawo, kag wala nagapangakig, kag ini igahatag sa iya.” Bilang sabat sa pangamuyo niya nga may pagtuo, ang langit nabuksan. Ang Dios nga Amay kag ang Iya Anak, si JesuCristo, nagpanaog nga may himaya kag naghambal kay Joseph Smith, nagpasugod sang dispensasyon sang kabug-osan sang mga panahon. Sa aton, ang milagroso nga pag-ayo, gamhanan nga pag-amlig, diosnon nga ihibalo, makapahilway nga pagpatawad, kag bilidhon nga paghidaet ang pila sa mga sabat nga nagaabot kon ginahalad naton ang “sinsero nga handom sang isa ka kalag” sa pagtuo.
Nagapangamuyo kita sa aton Amay, sa ngalan ni JesuCristo, paagi sa gahum sang Balaan nga Espiritu, gani nagagamit sa tatlo ka miyembro sang Pangulohang Dios sa aton mga pulong.
Nagapangamuyo kita sa aton Langitnon nga Amay kag sa Iya lamang bangud Sia ang “Dios sa langit, nga walay dulonan kag walay katapusan, halin sa katubtuban kag sa katubtuban… , ang manugpasad sang langit kag duta, kag sa tanan nga butang nga ara sa mga ini.” Bilang Manunuga naton, Sia naghatag sang mga sugo nga kita “dapat magpalangga kag mag-alagad sa iya, ang solo nga buhi kag matuod nga Dios, kag sia lamang ang tinuga nga dapat [naton] simbahon.”
Samtang nagapangamuyo kamo sa Langitnon nga Amay nga may pagtuo, “lipayon niya kamo sa inyo mga kapipit-an, … [kag kamo sarang] magpaayaw sa iya gugma.” Si Presidente Henry B. Eyring nagpaambit parte sa mga pangamuyo sang iya amay sang tion nga sia madali na lang magtaliwan bangud sang kanser nagtudlo sa iya sang tudok nga relasyon sa tunga sang Dios kag sang Iya mga anak:
“Sang ang sakit nangin tuman ka grabe, nasapwan namon sia sang aga nga nagaluhod sa kilid sang katre. Tuman sia ka luya kag indi makabangon. Siling niya sa amon nga sia nagpangamuyo nagapamangkot sa iya Langitnon nga Amay kon ngaa nagaantus siya sing tuman bisan nga permi gid sia nagtinguha nga mangin but-anan. Siling niya ang malolo nga sabat nag-abot: ‘Ang Dios nagakinahanglan sang maisog nga mga batang lalaki.’
“Gani gin-antus niya ang tanan tubtob sa katapusan, nagasalig nga palangga sia sang Dios, nagpamati sa iya, kag itib-ong sia. Ginbugayan sia sang temprano nga mabal-an kag di-malimtan nga ang mapinalanggaon nga Dios isa ka pangamuyo lang ang distansya.”
Nagapangamuyo kita sa ngalan ni JesuCristo bangud ang aton kaluwasan ara kay Cristo, kag “wala na sang iban pa nga ngalan sa idalum sang langit nga ginhatag sa katawhan, sa paagi nga kita dapat maluwas.” Nagapalapit kita sa Amay sa sagradong ngalan ni JesuCristo bangud Sia ang aton Manug-ampig sa Amay, kag Sia nagasakdag sang aton kawsa. Nag-antus Sia, nagpaagas sang dugo, kag napatay agud magpakahimaya sa Iya Amay, kag ang Iya maloloy-on nga pagpatunga para sa aton nagahatag sang banas sa kada isa nga makaangkon sang paghidaet sa sining kabuhi kag kabuhing walay katapusan sa maabot nga kalibutan. Indi Sia luyag nga mag-antus ukon magbatas kita sing dugang nga mga pagtilaw sangsa kinahanglan. Luyag Niya nga magdangop kita sa Iya agud mapamag-an Niya ang aton mga palas-anon, mapaayo ang aton mga tagipusuon, kag mapaputli ang aton mga kalag paagi sa gahum Niya nga nagatinlo. Indi gid naton luyag nga gamiton ang Iya ngalan nga walay kapuslanan paagi sa kinaandan kag pasulitsulit nga mga tinaga. Ang sinsero nga pangamuyo nga ginhalad sa balaan nga ngalan ni JesuCristo pagpakita sang aton debotong gugma, walay katapusan nga pagpasalamat, kag sang aton di-malingkang nga handom nga magpangamuyo subong sa Iya, magbuhat subong sa ginhimo Niya, kag mangin kasubong Niya.
Nagapangamuyo kita paagi sa gahum sang Balaan nga Espiritu bangud “sia nga nagapangayo sa Espiritu nagapangayo suno sa pagbuot sang Dios.” Kon kita nagapangamuyo sa pagtuo, ang Balaan nga Espiritu makagiya sang aton mga panghunahuna agud ang aton mga pulong suno sa pagbuot sang Dios. Indi magpangayo, agud uruton ini sa inyo mga kailigbon, kundi magpangayo nga may kabakod nga di-mauyog, nga indi kamo magpadala sa sa ano man nga pagsulay, kundi nga magaalagad sa matuod kag buhi nga Dios.”
“Indi lamang importante nga makabalo kita kon paano magpangamuyo, apang angay man ka importante ang makabalo kon paano magbaton sa sabat sang aton pangamuyo, ang mangin maayo magkilala, ang mangin alerto, ang makakita sing maathag kag mahangpan nga may maathag sing tuyo ang pagbuot sang Dios kag ang iya tuyo parte sa aton.”
Si Presidente Eyring nagpaambit: “May mga pangamuyo ako nga ginsabat. Yadtong mga sabat labing maathag kon ang luyag ko ginbuslan sang labing mabaskog nga luyag nga mabal-an ang luyag sang Dios. Amo ini ang tion kon diin ang sabat halin sa nagapalangga nga Amay sa Langit pwede ihambal sa hunahuna sang malinong, kag diutay nga tingog kag sarang isulat sa tagipusuon.”
Samtang nagsulod ang Manluluwas sa Hardin sang Gethsemane, ang Iya kalag tuman ka masinulub-on, lab-ot sa kamatayon. Sa Iya pag-antus, ang tawo nga Iya lamang sarang madangpan amo ang Iya Amay. Pakitlooy Niya, “Kon sarang mahimo, tugoti ining ilimnon nga mag-agi sa akon.” Apang dugang Niya, “Apang indi ang akon pagbuot, kundi imo ang dapat matuman.” Bisan nga wala sing sala, ang Manluluwas gintawag agud “[mag-antus] sang mga kasakit kag mga kapipit-an kag sang tanan nga sahi sang pagsulay,” nagalakip sang mga balatian kag mga kahuyangan sang Iya katawhan. “[Sia] nag-antus suno sa unod agud akuon niya ang mga sala sang iya katawhan, agud mapanas niya ang ila mga kalapasan suno sa gahum sang iya kahilwayan.” Tatlo ka beses Sia nagpangamuyo, “Amay, matuman ang imo pagbuot.” Ang ilimnon wala ginkuha. Sa kubos, kag himpit nga pangamuyo ginpabakod Sia nga magpadayon kag magtuman sang Iya diosnon nga misyon agud ihanda ang aton kaluwasan, agud nga kita maghinulsol, magtuo, magtuman, kag mag-angkon sang mga bugay sang eternidad.
Ang mga sabat sa aton pangamuyo basi indi amo ang aton luyag. Apang sa mga tion sang problema, ang aton mga pangamuyo mangin pangluwas nga higot sang gugma kag mapinalanggaon nga kalooy. Sa aton pagpakitlooy, mapabakod kita agud magpadayon kag magtuman sa kon ano man nga gintalana nga aton himuon. Sa Iya mga Santos nga nagkabuhi sa makatalagam nga mga tion, ang Ginuo nagsiling, “Tugoti nga magkalipay ang inyo mga tagipusuon … ; bangud ang tanan nga tawo ara sa akon mga kamot; magpahimunong kag hibaoli nga ako ang Dios.”
Bisan diin kita nagapangamuyo-patago, upod sa aton mga pamilya, sa Simbahan, sa templo, ukon diin man kita; bisan nagapangamuyo nga may pakubos kag manihulsolon nga mga espiritu nagapangayo sing kapatawaran, langitnon nga kaalam, ukon simple nga kabakod agud makabatas, nagapangamuyo kita sing dalayon nga puno ang mga tagipusuon, dalayon nga nagadangop sa Dios para sa aton kaayohan kag sang yadtong mga nagapalibot sa aton. Ang mga handom nga sinsero nga ginhalad sa espiritu sang pagpasalamat para sa bugana nga mga bugay kag sa mga leksyon sang kabuhi nagabutang sa aton mga tagipusuon sang malig-on nga pagtuo kay Cristo, “kasanag sang paglaum,” kag “gugma sa Dios, kag sa tanan nga tawo.”
Ang pangamuyo dulot sang Dios. Indi gid dapat kita nga magbatyag nga nadula ukon nagaisahanon. Nagasaksi ako nga ang kada higayon sang bilidhon nga pangamuyo sarang nga mangin balaan nga tion gingamit upod sa aton Amay, sa ngalan sang Anak, kag paagi sa gahum sang Balaan nga Espiritu. Sa sagradong ngalan ni JesuCristo, amen.