Grote en kostbare beloften
Het grote plan van geluk van onze hemelse Vader omvat de leer, de verordeningen, de verbonden en de grote, kostbare beloften, waardoor we deel aan de goddelijke natuur kunnen hebben.
Het is voor ons allen een dagelijkse strijd om te zorgen dat onze wereldse bezigheden onze tijd en energie niet volledig in beslag nemen. Anders houden we niets meer over voor de eeuwige zaken die het belangrijkst zijn. We laten ons door onze vele taken en ons drukke schema makkelijk afleiden van onze essentiële geestelijke prioriteiten. Soms proberen we zó snel te rennen dat we vergeten waar we heen gaan en waarom we rennen.
De apostel Petrus herinnert ons, discipelen van Jezus Christus, eraan dat ‘zijn Goddelijke kracht ons alles [heeft] geschonken wat tot het leven en de godsvrucht behoort, door de kennis van Hem Die ons geroepen heeft door Zijn heerlijkheid en Zijn deugd.
‘Daardoor heeft Hij ons de grootste en kostbare beloften geschonken, opdat u daardoor deel zou krijgen aan de Goddelijke natuur, nadat u het verderf, dat er door de begeerte in de wereld is, ontvlucht bent.’
Ik spreek vandaag over het belang van de grote, kostbare beloften waarover Petrus het heeft. Zij herinneren ons aan onze bestemming en waarom we die willen bereiken. Ik leg ook uit hoe de sabbat, de heilige tempel en ons thuis ons herinneren aan die belangrijke geestelijke beloften.
Ik bid oprecht dat de Heilige Geest ons zal onderrichten terwijl we deze belangrijke leer samen overwegen.
Onze goddelijke identiteit
Het grote plan van geluk van onze hemelse Vader omvat de leer, de verordeningen, de verbonden en de grote, kostbare beloften, waardoor we deel aan de goddelijke natuur kunnen hebben. Zijn plan definieert onze eeuwige identiteit en het pad dat we moeten volgen om te leren, veranderen, groeien en uiteindelijk eeuwig bij Hem te wonen.
Dat staat in ‘Het gezin: een proclamatie aan de wereld’:
‘Ieder mens – man of vrouw – is geschapen naar het beeld van God. Ieder is een geliefde geestzoon of -dochter van hemelse Ouders, en als zodanig heeft ieder een goddelijke aard en bestemming. […]
‘In het voorsterfelijke leven kenden en aanbaden geestzonen en -dochters God als hun eeuwige Vader, en aanvaardden zijn plan waardoor zijn kinderen een stoffelijk lichaam konden krijgen en aardse ervaringen konden opdoen om vooruitgang te maken op weg naar volmaking en om uiteindelijk hun goddelijke bestemming als erfgenaam van het eeuwige leven te verwezenlijken.’
God belooft zijn kinderen dat ze, als ze de voorschriften van zijn plan en het voorbeeld van zijn geliefde Zoon volgen en tot het einde volharden, dankzij de verlossing van de Heiland ‘het eeuwige leven [zullen] hebben, welke gave de grootste van alle gaven van God is.’ Het eeuwige leven is de grootste en kostbaarste belofte.
Geestelijke wedergeboorte
We krijgen meer begrip van de grote, kostbare beloften en krijgen deel aan de goddelijke natuur, als we de oproep van de Heer tot zijn heerlijkheid en deugd aanvaarden. Petrus zegt dat we die oproep aanvaarden door het verderf van de wereld te ontvluchten.
Als we onderworpen met geloof in de Heiland voorwaarts streven, dan vindt er dankzij de verzoening en door de macht van de Heilige Geest ‘een grote verandering in ons [plaats], ofwel in ons hart, […] waardoor wij niet meer geneigd zijn om kwaad te doen, maar wél om voortdurend goed te doen.’ Dan worden we wedergeboren ‘ja, geboren uit God, veranderd van [onze] vleselijke en gevallen staat in een staat van rechtvaardigheid, […] door God verlost.’ ‘Daarom, als iemand in Christus is, is hij een nieuwe schepping: het oude is voorbijgegaan, zie, alles is nieuw geworden.’
Zo’n uitgebreide verandering van aard vindt meestal niet snel of in één keer plaats. Net als de Heiland ontvangen we ‘aanvankelijk niet van de volheid […], maar genade voor genade’. ‘Want zie, aldus zegt de Here God: Ik zal de mensenkinderen regel op regel geven, voorschrift op voorschrift, hier een weinig en daar een weinig; en gezegend zijn zij die naar mijn voorschriften luisteren en mijn raad het oor lenen, want zij zullen wijsheid leren.’
Priesterschapsverordeningen en heilige verbonden zijn van essentieel belang in dit aanhoudende proces van geestelijke wedergeboorte. God heeft ze ingesteld als middel waardoor we zijn grote en kostbare beloften ontvangen. Als we als getrouw lid verordeningen ontvangen en die voortdurend indachtig zijn, worden er hemelse kanalen geopend waardoor goddelijke macht ons toevloeit. Door onze verbonden na te komen en altijd indachtig te zijn, houden we ons doel in gedachten en zijn we verzekerd van aardse en eeuwige zegeningen.
God belooft ons bij getrouwheid het voortdurende gezelschap van het derde lid van de Godheid, de Heilige Geest. Hij belooft dat we dankzij de verzoening van Jezus Christus altijd vergeving van onze zonden kunnen ontvangen en behouden, dat we in deze wereld gemoedsrust kunnen krijgen, dat de Heiland de banden van de dood heeft verbroken en het graf heeft overwonnen, en dat we als gezin eeuwig samen kunnen zijn.
We kunnen niet alle grote, kostbare beloften van onze hemelse Vader aan zijn kinderen noemen of uitvoerig beschrijven. Maar zelfs door het beperkt aantal zegeningen dat ik net genoemd heb, zouden we sprakeloos moeten staan en ons moeten ‘neerwerpen en de Vader aanbidden in [Jezus Christus’] naam’.
De beloften indachtig zijn
President Lorenzo Snow heeft gewaarschuwd: ‘We zijn maar al te vaak geneigd om het grote doel van het leven uit het oog te verliezen, de reden waarom onze hemelse Vader ons hier de sterfelijkheid laat ondergaan, alsook de heilige roeping waartoe we zijn geroepen. Daardoor laten we ons te vaak meeslepen in onbeduidende zaken van voorbijgaande […] aard zoals de wereld dat doet, zonder de goddelijke hulp in te roepen die God heeft ingesteld en waarmee we [die voorbijgaande zaken] alleen dan kunnen overwinnen.’
De sabbat en de heilige tempel zijn twee hulpbronnen die God ons heeft gegeven om boven het niveau en verderf van de wereld uit te stijgen. We denken misschien dat de overkoepelende doelen van sabbatheiliging en tempelbezoek met elkaar te maken hebben, maar toch van elkaar verschillen. Ik geloof echter dat die twee doelen identiek zijn en dat ze ons samen als persoon en als gezin sterken.
De sabbat
Toen God de schepping voltooid had, rustte Hij op de zevende dag. Hij gebood zijn volk om ook één dag per week te rusten en Hem te gedenken. De sabbat behoort God toe en is een heilige tijd die dient om Hem te aanbidden en om zijn grote, kostbare beloften te ontvangen en te gedenken.
De Heer heeft ons in deze bedeling geboden:
‘En opdat u zichzelf beter onbesmet van de wereld zult kunnen bewaren, zult u naar het huis van gebed gaan en uw offeranden offeren op mijn heilige dag;
‘want voorwaar, dat is de dag die voor u is ingesteld om van uw arbeid uit te rusten en om de Allerhoogste uw toewijding te betonen.’
Op de sabbat aanbidden we de Vader dus in de naam van de Zoon door aan verordeningen deel te nemen en door over verbonden te leren, ze te ontvangen, gedenken en hernieuwen. Onze gedachten, daden en ons gedrag zijn op Gods heilige dag een teken dat we Hem geven en een uiting van onze liefde voor Hem.
Een ander doel van de sabbat is onze aandacht van wereldse zaken weg te leiden en op eeuwige zegeningen te richten. Omdat we op die heilige dag met de routine van ons drukke leven breken, kunnen we op God vertrouwen en leven doordat we de grote, kostbare beloften ontvangen en gedenken, waardoor we deel krijgen aan de goddelijke natuur.
De heilige tempel
De Heer heeft zijn volk altijd geboden om tempels te bouwen. Dat zijn heilige plekken waar trouwe heiligen voor zichzelf en voor de doden heilige evangelieceremoniën en -verordeningen verrichten. De tempel is het allerheiligste gebedshuis. De tempel is het letterlijke huis van de Heer, een heilige plek die dient om God te aanbidden en om zijn grote, kostbare beloften te ontvangen en te gedenken.
De Heer heeft ons in deze bedeling geboden: ‘Organiseer u; bereid alle nodige dingen voor; en vestig een huis, ja, een huis van gebed, een huis van vasten, een huis van geloof, een huis van leren, een huis van heerlijkheid, een huis van orde, een huis van God.’ Het hoofddoel van tempelaanbidding is aan verordeningen deelnemen en over verbonden leren, ze ontvangen, gedenken en hernieuwen. We denken, handelen en kleden ons in de tempel anders dan op andere plekken.
Een belangrijk doel van de tempel is onze aandacht van wereldse zaken weg te leiden en op eeuwige zegeningen te richten. Omdat we ons even buiten onze vertrouwde wereldse omgeving bevinden, kunnen we op God vertrouwen en leven door de grote, kostbare beloften te ontvangen en gedenken, waardoor we deel krijgen aan de goddelijke natuur.
Bedenk dat de sabbat en de tempel respectievelijk een heilige tijd en een heilige plek zijn, die dienen om God te aanbidden en om zijn grote, kostbare beloften aan zijn kinderen te ontvangen en te gedenken. Het hoofddoel van deze twee hulpbronnen die God ons gegeven heeft, is identiek: onze aandacht krachtig en herhaaldelijk op onze hemelse Vader richten, op zijn eniggeboren Zoon, de Heilige Geest en op de beloften die geassocieerd zijn met de verordeningen en verbonden van het herstelde evangelie van de Heiland.
Ons thuis
Ons thuis dient de ultieme tijd en plek te zijn waar we Gods grote, kostbare beloften als persoon en gezin gedenken. Het is cruciaal om naar de zondagse bijeenkomsten en naar de tempel te gaan, maar dat is onvoldoende. We kunnen ons pas blijven concentreren op de grote doelen van het leven en het wereldse verderf overwinnen als we de geest en kracht die we uit die heilige activiteiten putten mee naar huis nemen. Onze sabbat- en tempelervaringen dienen geestelijke katalysators te zijn die ons, ons gezin en ons thuis bezielen met voortdurende herinneringen aan de belangrijke lessen die we geleerd hebben, met de aanwezigheid en macht van de Heilige Geest, met blijvende volledigere bekering tot de Heer Jezus Christus, en met ‘volmaakt stralende hoop’ in Gods eeuwige beloften.
Dankzij de sabbat en de tempel kunnen we thuis ‘een voortreffelijker weg’ bereiden door ‘alles weer in Christus bijeen te brengen, zowel wat in de hemel als wat op de aarde is’. Wat we thuis met zijn heilige tijd doen en wat we op zijn heilige plek leren, is onmisbaar om aan de goddelijke natuur deel te hebben.
Belofte en getuigenis
Onze routines en alledaagse bezigheden kunnen ons makkelijk overstelpen. Slapen, eten, ons aankleden, werken, spelen, sporten en veel andere dagelijkse activiteiten zijn belangrijk en noodzakelijk. Maar uiteindelijk is wat we worden het resultaat van onze kennis en bereidheid om van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest te leren. Het is niet slechts de som van onze dagelijkse bezigheden.
Het evangelie is veel meer dan een checklist met uit te voeren taken. Het is een prachtig wandkleed van waarheid dat ‘goed samengevoegd’ en geweven is. Het stelt ons in staat om zoals onze hemelse Vader en de Heer Jezus Christus te worden en aan de goddelijke natuur deel te hebben. We zien het doel voorbij als die overkoepelende geestelijke werkelijkheid door de zorgen en onverschilligheid van de wereld overschaduwd wordt.
Ik beloof dat de Heilige Geest ons in waarheid zal onderrichten als we verstandig zijn en Hem tot gids nemen. ‘Hij getuigt ook van de Zoon [en] houdt ons oog op Hem gericht’ als we ernaar streven om onze eeuwige bestemming te bereiken en aan de goddelijke natuur deel te hebben.
Ik getuig dat de grote, kostbare beloften die met onze verordeningen en verbonden geassocieerd zijn, vaststaan. De Heer heeft dat gezegd:
‘Ik geef u aanwijzingen hoe u voor mijn aangezicht mag handelen, opdat het tot uw behoudenis zal strekken.
‘Ik, de Heer, ben gebonden wanneer u doet wat Ik zeg; maar wanneer u niet doet wat Ik zeg, hebt u geen belofte.’
Ik getuig dat onze hemelse Vader leeft en dat Hij het heilsplan ontworpen heeft. Jezus Christus is zijn eniggeboren Zoon, onze Heiland en Verlosser. Hij leeft. En ik getuig dat het plan en de beloften van de Vader, de verzoening van de Heiland en het gezelschap van de Heilige Geest ‘vrede in deze wereld, en het eeuwige leven in de toekomende wereld’ mogelijk maken. Daarvan getuig ik in de heilige naam van de Heer Jezus Christus. Amen.