Mitondra eo amintsika ny anaran’i Jesoa Kristy
Enga anie isika mba hitondra eo amintsika amim-pahatokiana ny anaran’i Jesoa Kristy, amin’ny alalan’ny fieritreretantsika ny olona tahaka ny fieritreretany azy ireo, amin’ny alalan’ny fanompoantsika tahaka ny nanompoany, ary amin’ny alalan’ny fatokiana fa ampy ny fahasoavany.
Ry rahalahy sy ranabavy namana isany, vao tsy ela izay, raha nisaintsaina ny fanentanan’ny Filoha Nelson mba hiantso ny Fiangonana amin’ny anarana nambara mba hiantsoana izany aho, dia namaky ny soratra masina izay nampianaran’ny Mpamonjy ny Nefita mikasika ny anaran’ny Fiangonana.1 Teo am-pamakiako ny tenin’ny Mpamonjy, dia toa nanan-danja be tamiko ny nilazany ihany koa tamin’ny olona fa “ianareo dia tsy maintsy mitondra eo aminareo ny anaran’ i Kristy.”2 Nahatonga ahy handini-tena izany ary nametra-panontaniana hoe: “Mitondra eo amiko ny anaran’ny Mpamonjy tahaka izay tiany hanaovako izany ve aho?”3 Anio aho dia mba te hizara ny sasantsasany amin’ireo fahatsapana voaraiko ho valin’ny fanontaniako.
Voalohany, ny hoe mitondra eo amintsika ny anaran’i Kristy dia midika hoe miezaka amim-pahatokiana isika mieritreritra ny olona tahaka ny fieritreretan’ Andriamanitra azy ireo.4 Toy ny ahoana no fieritreretan’ Andriamanitra ny olona? Hoy i Joseph Smith: “Raha toa ny ampahany amin’ny olombelona ka mitsara sy manameloka ny hafa tsy misy indrafo, ny Rain’izao rehetra izao kosa dia mieritreritra ny fianakavian’ny olombelona iray manontolo amin’ny fiahiana sy ny fitiavan’ny raim-pianakaviana iray,” satria “tsy takatry ny saina ny halehiben’ny fitiavany.”5
Taona vitsy lasa izay dia nodimandry ny zokiko vavy. Nandalo fisedrana izy teo amin’ny fiainany. Tsy dia nahavita niaina ny filazantsara izy ary tsy mbola nisy fotoana tena nampavitrika azy tao amin’ny Fiangonana. Nandao ny tokantranon’izy ireo ny vadiny dia namela azy niaraka tamin’ny zanaka efatra mbola kely mba hotezainy samirery. Tamin’ilay takariva nahafatesany, tao amin’ny efitrano iray natrehan’ireo zanany, dia nanome tsodrano azy aho mba handao ity fiainana ity tamim-piadanana. Tonga saina aho tamin’izay fotoana izay fa matetika loatra aho no namaritra ny fiainan’ny anabaviko tamin’ireo fitsapana nolalovany sy ny tsy fahavitrihany tao am-piangonana. Rehefa nametraka ny tanako teo amin’ny lohany aho tamin’izay hariva izay dia nahazo fananarana henjana avy amin’ny Fanahy. Nampahafantarina be tamiko ny hatsarany ary navela nieritreritra azy tahaka ny nieritreretan’ Andriamanitra azy aho. Tsy toy ny olona tsy dia nahavita niaina ny filazantsara sy sahirana tamin’ny fiainana, fa toy ny olona tsy maintsy nisedra olana sarotra izay tsy niainako. Nihevitra azy ho toy ny reny tena mahafinaritra aho, izay nitaiza sy namelona zanaka efatra tsara tarehy sy mahavariana, na dia teo aza ireo sakana goavana. Nihevitra azy ho toy ny naman’ny reniko aho izay nanokana fotoana nikarakarana sy niarahana niasa taminy taorian’ny nahafatesan’ny rainay.
Nandritra izany takariva farany niarahana tamin’ny anabaviko izany, dia mino aho fa nanontany ahy Andriamanitra hoe: “Tsy hitanao ve fa olona sarobidy daholo ny olona rehetra manodidina anao?”
Nampianatra i Brigham Young hoe:
“Te hampianatra ny Olomasina aho … mba hijery ny lehilahy sy ny vehivavy amin’ny maha-izy azy ireo fa tsy hijery azy ireo tahaka ny fijerinareo ny tenanareo.”6
“Matetika no misy milaza hoe: -Nanao fahadisoana Ranona ka tsy azo lazaina fa Olomasina.- … Rentsika ny olona sasany miteny ratsy sy mandainga … [na] tsy manaja ny Sabata. … Aza tsaraina ireny olona ireny satria tsy fantatrareo ny drafitry ny Tompo ho azy ireo … [Fa] manàna [kosa] faharetana amin’izy ireo.”7
Misy aminareo ve afaka hieritreritra ny Mpamonjy hamela fotsiny amin’izao ary tsy hiraharaha ireo enta-mavesatsika? Nitovy ny fomba fijerin’ny Mpamonjy an’ilay Samaritana, ilay mpijangajanga, ilay mpamory hetra, ilay boka, ilay mararin’ny androbe, ary ilay mpanota. Samy zanaky ny Rainy izy rehetra. Samy azo avotana avokoa.
Azo heverina ve ny hanalavirany an’ireo izay manana fisalasalana momba ny fitoerany ao amin’ny fanjakan’ Andriamanitra na ireo izay mandia zavatra mitovitovy amin’izany?8 Tsy inoako izany. Tsy hay faritana ny hasarobidin’ny fanahy tsirairay eo imason’i Kristy. Tsy misy olona natao tsy hahomby. Afaka mahazo ny fiainana mandrakizay daholo ny rehetra.9
Nianatra lesona tsara be aho avy amin’ny fananaran’ny Fanahy teo akaikin’ny fandrian’ny anabaviko: fa rehefa mieritreritra ny hafa tahaka izay hieritreretan’ny Tompo azy ireo isika dia hahatratra tanjona roa, dia ny fanavotana ireo olona mifandray amintsika sy ny fanavotana ny tenantsika.
Faharoa, mba hitondrana eo amintsika ny anaran’i Kristy dia tsy vitan’ny hoe tokony hieritreritra ny hafa tahaka ny hieritreretan’ Andriamanitra azy ireny fotsiny isika, fa tokony hanao ny asany sy hanompo tahaka ny nanompoany ihany koa. Mahafoy izao tontolo izao isika, manoa ny sitrapon’ Andriamanitra, manangona an’i Isiraely, ary mamela ny fahazavantsika “hazava eo imason’ny olona.”10 Mandray sy miaina ireo fanekempihavanana sy ôrdônansin’ny Fiangonany naverina tamin’ny laoniny isika.11 Rehefa manao izany isika dia manome antsika hery Andriamanitra mba hitahiana ny tenantsika, ny fianakaviantsika, ary ny fiainan’ny hafa.12 Manontania tena hoe: “Misy olona tsy mila ny herin’ Andriamanitra eo amin’ny fiainany ve?”
Hanao fahagagana eo anivontsika Andriamanitra rehefa manamasina ny tenantsika isika.13 Amin’ny alalan’ny fanadiovantsika ny fontsika no hanamasinantsika ny tenantsika.14 Manadio ny fontsika isika rehefa mihaino Azy,15 mibebaka amin’ny fahotantsika,16 lasa miova fo,17 ary mitia tahaka ny nitiavany.18 Nanontany antsika ny Mpamonjy hoe: “Fa raha izay tia anareo ihany no tianareo, inona no valim-pitia azonareo?”19
Vao haingana aho no nahafantatra zavatra iray nitrranga teo amin’ny fiainan’ny Loholona James E. Talmage izay nahatonga ahy nijanona kely dia nisaintsaina ny fomba hitiavako sy hanompoako ny olona manodidina ahy. Fony prôfesora vao herotrerony ny Loholona Talmage, talohan’ny nahalasa azy ho Apôstôly ary nandritra ny fotoana tena nampahery vaika an’ilay areti-mifindra diphtérie tamin’ny 1892, dia lasa fantany fa nisy fianakaviana vahiny iray izay tratran’ilay aretina, izay tsy mpikamban’ny Fiangonana, ary nipetraka teny akaikiny. Tsy nisy nety nankao amin’ilay tokantrano nisy otrikaretina satria tsy te ho azon-doza. Ny Loholona Talmage kosa anefa dia nandeha avy hatrany tany amin’ilay trano. Nahita zaza efatra izy: zaza iray roa taona sy tapany maty teo amin’ny fandriana, zaza dimy taona sy folo taona narary mafy, ary zaza iray telo ambin’ny folo taona efa osa. Nitambesaran’ny alahelo sy ny harerahana ireo ray aman-dreny.
Nokarakarain’ny Loholona Talmage ny maty sy ny velona, nofafany ny trano, nentiny nivoaka ireo akanjo maloto, ary nodorany ireo vorokitsay maloto be feno an’ilay aretina. Niasa mandritra ny manontolo andro izy dia niverina indray ny ampitso maraina. Maty nandritra ny alina ilay zaza folo taona. Nareniny sy nohazoniny ilay zaza dimy taona. Nikohoka izy ka namoaka tsiloliloly feno rà nipitika teny amin’ny tava sy ny akanjon’ny Loholona Talmage. Nanoratra izy hoe: “Tsy vitako ny nanaisotra azy tety amiko,” ka dia nohazoniny mandra-pahafatiny teny an-tsandriny ilay zazavavy. Nanampy tamin’ny fandevenana azy telo izy ary nandrindra ny fanomezana sakafo sy akanjo madio ho an’ilay fianakaviana nidonam-pahoriana. Rehefa niverina tany an-trano izy dia nariany ny akanjony, nandro tamin’ny rano misy zinc izy, nihidy aman-trano fa tsy niharoharo tamin’ny fianakaviany, ary narary kely tratran’ilay aretina.20
Maro tokoa ireo fiainan’olona izay tandindomin-doza manodidina antsika. Mitondra eo amin’izy ireo ny anaran’ny Mpamonjy ny Olomasina amin’ny alalan’ny fahatongavana ho masina sy ny fanompoana ny rehetra na iza na iza izy ireo. Maro ny aina voavonjy rehefa manao izany isika.21
Farany, mino aho fa tsy maintsy matoky Azy isika rehefa mitondra eo amintsika ny anarany. Tamin’ny fivoriana iray izay natrehako indray alahady, dia nanontany zavatra tahaka izao manaraka izao ny zatovovavy iray: “Nisaraka vao haingana izaho sy ny olon-tiako, dia nisafidy ny hiala ny Fiangonana izy. Nilaza tamiko izy fa tsy mbola faly toy izany hono izy. Ahoana koa no mahatonga izany?”
Namaly an’io fanontaniana io ny Mpamonjy rehefa nilaza tamin’ny Nefita hoe: “Nefa raha tsy miorina amin’ny filazantsarako [ny fiainanareo], ary miorina kosa amin’ny asan’ny olona, na amin’ny asan’ny devoly, dia lazaiko aminareo marina tokoa fa [h]anam-pifaliana amin’ny [asanareo ianareo] mandritra ny vanim-potoana iray, ary tsy ho ela dia tonga ny farany.”22 Tsy misy fifaliana maharitra tsotra izao any ivelan’ny filazantsaran’i Jesoa Kristy.
Tamin’izay fivoriana izay dia nieritreritra kosa ireo olona tsara marobe fantatro aho izay sahirana tamin’ny enta-mavesatra goavana sy ireo didy izay tena sarotra ho azy ireo ny nitandrina azy. Nanontany tena aho hoe: “Inona ihany koa no mety holazain’ny Mpamonjy amin’izy ireo?”23 Mino aho fa hanontany izy hoe: “Matoky Ahy ve ianareo?”24 Hoy Izy tamin’ilay vehivavy nandeha rà nandritra ny taona maro hoe: “Ny finoanao no nahasitrana anao; mandehana soa aman-tsara.”25
Isan’ireo soratra masina tiako indrindra ny Jaona 4:4, izay mivaky toy izao: “Ary tsy maintsy mamaky an’i Samaria Izy.”
Fa nahoana no tiako izany soratra masina izany? Satria tsy nila nandeha tany Samaria i Jesoa. Nankahala ny Samaritana ny Jiosy tamin’ny androny ary nandeha tamin’ny lalana iray manodidina an’i Samaria. Saingy nisafidy ny handeha tany i Jesoa mba hanambara voalohany tamin’izao tontolo izao fa Izy no ilay Mesia nampanantenaina. Tsy hoe nisafidy vondron’olona nailiky ny fiarahamonina fotsiny Izy mba hizarana io hafatra io, fa nisafidy ihany koa vehivavy iray, tsy hoe izay vehivavy sendra Azy teny fa vehivavy janga iray, olona noheverin’ny fiarahamonina fa tena ratsy indrindra tamin’izany fotoana izany. Inoako fa nanao izany i Jesoa mba hahatakarantsika tsirairay avy mandrakariva fa ny fitiavany dia lehibe noho ny tahotsika, ny ratrantsika, ny fiankinan-dohantsika, ny ahiahintsika, ny fakam-panahy mahazo antsika, ny fahotantsika, ny fianakaviantsika rava, ny harerahan-tsaina sy ny tebitebintsika, ny aretina mitaiza antsika, ny fahantrantsika, ny fanararaotana mahazo antsika, ny fahakiviantsika, ary ny fanirerintsika.26 Tiany ho fantatry ny rehetra fa tsy misy na inona na inona ary koa na iza na iza tsy azony sitranina sy homena fifaliana maharitra.27
Ampy ny fahasoavany.28 Izy irery ihany no nidina tambanin’ny zavatra rehetra. Ny herin’ny Sorompanavotany no hery handresena izay mety ho enta-mavesatra eo amin’ny fiainantsika.29 Ilay hafatra nentin’ilay vehivavy teo am-pantsakana dia hoe fantany ny toe-javatra misy antsika eo amin’ny fiainana30 ary afaka mandeha miaraka Aminy mandrakariva isika na iza isika na iza. Hoy Izy tamin’ilay vehivavy sy amintsika tsirairay avy hoe: “Fa na iza na iza no misotro ny rano izay homeko azy dia tsy hangetaheta mandrakizay fa [hahazo] loharano miboiboika ao anatiny ho fiainana mandrakizay.”31
Nahoana ianareo no mety hiala amin’ilay hany Mpamonjy izay manana ny hery rehetra hanasitranana sy hanafahana anareo ao anatin’izay mety ho dia ataonareo eo amin’ny fiainana? Mendrika ny hoefaina izay mety ho sarany tsy maintsy aloanareo mba hatokiana Azy. Ry rahalahy sy ranabavy isany, andao isika hisafidy ny hampitombo ny finoantsika ny Ray any An-danitra sy i Jesoa Kristy Mpamonjintsika.
Mijoro ho vavolombelona avy amin’ny fanahiko manontolo aho fa Ny Fiangonan’i Jesoa Kristy ho an’ny Olomasin’ny Andro Farany no Fiangonan’ny Mpamonjy, tarihin’ilay Kristy velona amin’ny alalan’ny mpaminany velona iray. Mivavaka aho mba hitondrantsika eo amintsika amim-pahatokiana ny anaran’i Jesoa Kristy, amin’ny alalan’ny fieritreretantsika ny olona tahaka ny fieritreretany azy ireo, amin’ny alalan’ny fanompoantsika tahaka ny nanompoany, ary amin’ny alalan’ny fatokiana fa ampy ny fahasoavany mba hitondra antsika hody any an-trano sy any amin’ny fifaliana maharitra. Amin’ny anaran’i Jesoa Kristy, amena.