خانه ای که در آن روح سرور ساکن است.
در حین کوشش تان برای ایجاد خانه ای که سرایی ایمان به سرور عیسی مسیح باشد و سرایی که مملو از محبت باشد، شادی هایی بزرگی می یابید
برادران و خواهران ، من سپاسگذارم که دعوت شده ام که در این صد و هشتاد و نهمین کنگره عمومی سالانه کلیسای عیسی مسیح مقدسین آخرین زمان به شما سخن گویم. در این روز در 1830 یوسف اسمیت کلیسا را زیر نظر سرور سازماندهی کرد. این کار در خانه ویتمر در نزدیکی فایت، نیویورک انجام شد. شش نفر عضو و در حدود 50 نفر دیگر که علاقه مند بودند آن روز آنجا بودند.
اگرچه من نمی دانم پیامبر یوسف اسمیت وقتی در برابر آن گروه کوچک ایستاده بود، من می دانم چه گفت یا چه شکلی بود ،می دانم که آن مردمان با ایمان به عیسی مسیح چه حسی کردند. آنها روح القدس را احساس کردند، و آنها احساس کردند که در مکانی مقدس هستند. آنها مطمئنا احساس کردند که یکدست متحد هستند
آین حس معجزه آمیز آن چیزی است که ما همه آن را در خانه های مان می خواهیم. این ا حساس از آنچه پولس آن را ”تفکّر روح“ تشریح می کند می آید.۱
هدف من امروز این است که آنچه را که می دانم ،که چگونه خود را واجد شرایط کردنیم که این احساس را بیشتر داشته و از آن دعوت کنیم که مدیدتر در خانواده ها یمان بماند، را یاد دهم. همانطور که از تجربه می دانید، کار آسانی نیست. نزاع، غرور، و گناه باید در کناری نگه داشته شوند. محبت خالص مسیح باید در قلب افراد خانواده وارد شود.
آدم و حوا، لحی و ساریا، و باقی والدینی که از نوشته های مقدس می شناسیم دیدند که این چالش سختی است. با این حال نمونه های دلگرم کننده ای هم از سعادت ماندنی در خانه و خانواده ها هست که به ما اطمینان خاطر می بخشند. و این نمونه ها راه رسیدن به این سعادت را به ما و خانواده مان نشان می دهند. شما سرگذشتی که در ۴ نیفای آمده را بیاد میآورید.
”و چنین گذشت که، به سبب مِهر خدا که در دل های مردم جای گرفته بود، هیچ درگیری در آن سرزمین نبود.
و نه هیچ حسادتی بود، نه ستیزی، نه آشوبی، نه روسپی گری، نه دروغ گویی، نه آدم کشی، نه هیچ گونه هرزگی؛ و بدرستی نمی توانست مردمی خوشبخت تر در میان همۀ مردمی که بدست خدا آفریده شده بودند باشند.
نه هیچ راهزنی بود، نه آدمکشی، نه لامانیانی بودند، نه هیچ گونه جمعیّت بندی؛ بلکه آنها یکی بودند، فرزندان مسیح، و وارثان ملکوتِ خدا.
”و چه برکت یافته بودند آنها! زیرا سَروَر آنها را در همۀ کارهایشان برکت داد؛ آری، آنها حتّی تا اینکه یکصد و ده سال گذشته بود برکت یافته و کامروا شده بودند؛ و نخستین نسلِ پس از مسیح درگذشتند، و هیچ درگیری در همۀ آن سرزمین نبود.“۲
همانطور که می دانید این زمان شاد تا به ابد نانجامید. سرگذشت آمده در ۴ نیفای نشانه های نهایی زوال روحانی را در میان گروهی از مردمانی خوب، شرح می دهد. این ا لگوی است که در طی دوره ها در میان کل مردمان، در کلیساها ، و، تاسف آورتر از همه، در خانواده ها پدیدار شده. با مطالعه این الگو، می توانیم بفهمیم که چگونه خود را محافظت کنیم و حتی حس عشق را در خانواده مان افزایش دهیم.
این است الگوی زوال که پس از 200 سال زندگی در آرامشی که مژده به بار آورد، پدیدار شد:
غرور خزان خزان آمد.
مردم دیگر هر چه داشتند را با هم تقسیم نکردند.
آنها شروع به دیدن خود در کلاسهای بالاتر و پائین تر از هم کردند.
آنها شروع به تقلیل در ایمانشان به عیسی مسیح کردند.
آنها شروع به تنفر کردند
شروع کردند به ارتکاب به هر نوع گناهی.
والدین عاقل هوشیار خواهند بود که به این نشانه ها آنگاه که در افراد خانواده پدیدار شود، توجه کنند. البته نگران خواهند بود. ولی آنها می دانند که سبب اساسی نفوذ شیطان است که سعی دارد مردمان خوب را به پائین به راه گناه کشد و به این ترتیب نفوذ روح القدس را از دست دهند. پس پدر و مادر عاقل خواهند دانست که فرصت های هست برای هدایت هر فرزند، و خود آنها، برای پذیرفتن کاملتر دعوت سرور که به پیش او آییم.
شاید موفقیت محدودی در دعوت از یک فرزند به توبه، مثلا ، از غرور داشته باشید. شاید سعی کنید که فرزندانتان را ترغیب کنید که آنچه را دارند سخاوتمندانه تر تقسیم کنند. می توانید از آنها بخواهید که بس کنند خود را بهتر از فرد دیگری در خانواده بدانند. ولی بعد به نشانه هایی مثل ”آنها شروع به تقلیل در ایمانشان به عیسی مسیح کردند.“ که قبلا توضیح دادم، می رسیم.
کلیدی برای هدایت خانواده تان وجود دارد که به آن جایگاه روحانی که شما برای آنان می خواهید صعود کنند- و برای شما که در کنار آنها باشید . همچنان که شما آنها را کمک می کنید که ایمان شان به این که عیسی مسیح بازخریدار پر محبت آنان است، رشد کند، آنها خواست به توبه را حس می کنند. همچنان که توبه میکنند، فروتنی جای غرور را می گیرد. همچنان که شروع به درک آنچه سرور به آنها داده می کنند، خواهند خواست که سخاوتمندانه تر با دیگران تقسیمش کنند. رقابت بر سر برتری یا خودنمایی از بین خواهد رفت. تنفر با عشق بیرون رانده خواهد شد. و دست آخر، بمانند مردمی که پادشاه بنیامین به دین آورده بود، خواسته انجام کار نیک آنان را در برابر وسوسه ارتکاب به گناه تحکیم می کند. مردم پادشاه بنیامین شهادت دادند که ”دیگر گرایشی نداریم تا کار پلید انجام دهیم.”۳
بنابراین بنای ایمان به عیسی مسیح آغاز برگشت از زوال روحانی در خانه و خانواده شماست. آن ایمان بهتر می تواند توبه بیاورد تا موعظه شما بر ضد هر یک از نشانه های زوال روحانی.
بهترین طریق راهنمایی کردن از راه سرمشق بودن است. اعضای خانواده و دیگران باید رشد شما را در ایمان خودتان به عیسی مسیح و مژده او ببینند. شما بتازگی کمک بزرگی دریافت کرده اید. والدین در کلیسا با برنامه درسی الهام شده ای برای خانواده و تک تک افراد برکت یافته اند همچنان که شما آن را بکار می برید، ایمانتان را و ایمان فرزندانتان را به سرور عیسی مسیح بنا می کنید
رشد در ایمان
با دنبال کردن پیشنهاد رئیس راسل م نلسون به دوباره خوانی کتاب مورمن، ایمانتان به ناجی رشد کرده است. شما گذرها و کلماتی را که به ناجی رجوع می کرد رنگ کردید. ایمان شما به عیسی مسیح رشد کرد. ولی بمانند گیاهی نو رسیده، اینچنین ایمانی پژمرده می شود مگر مرتب عهد کنید که برای رشدش تفکر و دعا کنید .
شاید همه اعضای خانواده اکنون سرمشق شما را در رشد ایمانتان دنبال نکنند. ولی از تجربه آلمای جوانتر قوت قلب بگیرید. در نیاز دردآورش به توبه و بخشش، او ایمان پدرش به عیسی مسیح را بیاد آورد. فرزندان شما شاید ایمان شما را به ناجی در لحظه ای که در بیچارگی نیاز به توبه دارند، بیاد آورند . آلما از اینچنین لحظه ای گفت:
”و چنین گذشت که همچنان که من بدین گونه در عذاب زجر می کشیدم، در حالیکه من با یاد گناهان بسیارم آشفته بودم، بنگر، من همچنین به یاد آوردم که نبوّتِ پدرم به مردم دربارۀ آمدن یک عیسی مسیح، یک پسر خدا، که برای گناهان جهان کفّاره می دهد را شنیده ام.
”اینک، در حالیکه ذهن من درگیر این اندیشه بود، در دلم فریاد برآوردم: آه عیسی، تو پسر خدا، بر من که در زردآبِ تلخ هستم، و با زنجیرهای ابدیِ مرگ فرا گرفته شده ام رحمت داشته باش.
”و اینک، بنگر، هنگامی که به این می اندیشیدم، دیگر دردهایم را به یاد نیاوردم؛ آری، من دیگر با یاد گناهانم آشفته نبودم.“۴
با عشق دعا کردن
علاوه بر سرمشق شما در رشد در ایمان، دعا شما در خانواده نقش حساسی در خانه را مکانی مقدس ساختن دارد. معمولا یک نفر انتخاب می شود که بلند دعا کنند وقتی دعا به وضوح از طرف کسانی که زانو زده و گوش می دهند به خداست ، ایمان در همه آنها رشد می کند. آنها می توانند بروز عشق را به پدر آسمانی و به ناجی احساس کنند. و آنگاه که شخصی که دعا را میکنند نام آنهای را که در آن حلقه خانواده زانو زده اند را می آورد، همه عشق به خود انها و هر عضو خانواده را احساس می کنند.
حتی آنگاه که اعضای خانواده در خانه زندگی نمی کنند، دعا می تواند بندهای عشق ایجاد کند. دعا در خانواده به همه دنیا می رسد. بیش از یکبار دیده ام که یک عضو خانوادهام در جایی دور در همان لحظه برای همان چیزی دعا می کرده که من دعا می کردم. برای من، گفته قدیمی ”خانواده ای که با هم دعا می کنند با هم می مانند“ می تواند به ”خانواده ای که با هم دعا می کنند با هم هستند حتی آنگاه که از هم جدا هستند.“ بست داده شود.
آموزش زود توبه کردن
از آنجایی که هیچکدام از ما کامل نیستیم و احساسات زود جریحدار می شود، خانواده تنها آنگاه می تواند آسایشگاهی باشد که ما صادقانه و سریع توبه کنیم. پدر و مادر می توانند سر مشقی باشند. از حرفهای خشن یا افکار نامهربان می توان بسرعت توبه کرد. یک ”متاسفم“ ساده می تواند زخمها را شفا دهد و بخشش و محبت را دعوت کند.
پیامبر یوسف اسمیت برای ما الگوی بود، با طرزی که با حملات شریرانه، با خائنانف و یا حتی با اختلافات در خانواده اش تا می کرد. او سریع می بخشید، اگرچه می دانست که حمله کننده شاید دوباره حمله کند. او تقاضای بخشش می کرد، و آزادانه می بخشید.۵
پرورش روحیه مبلغی
پسران موصایا مصمم بودند که مژده را به همه تقدیم کنند. این خواسته از تجربه شخصی آنها از توبه سرچشمه می گرفت. آنها تحمل فکر این که کسی زجر اثرات گناه را، مانند آنها بکشد ،را نداشتند پس سالها پس زده شدن، سختی، و با خطر روبرو شدند تا که مژده عیسی مسیح را به دشمنانشان تقدیم کنند. در این پروسه، آنها شادی را در همه آنانی که توبه کردند و شادی بخشیده شدن از طریق کفاره عیسی مسیح را تجربه کردند، یافتند.
اعضای خانواده مان درخواسته خود که در میان گذاشتن مژده است رشد خواهند کرد همچنان که شادی بخشش را حس می کنند. این شادی می تواند حتی آنگاه که ازشام خداوندی بهره می گیریم و پیمان هایمان را تجدید می کنیم بوجود آید. روحیه مبلغی در خانه مان رشد می کند آنگاه که فرزندان و والدین شادی بخشش را در جلسه شام خداوندی حس می کنند. بانمونه بودن در احترامی که می گذارند، هم والدین و هم فرزندان به هم کمک می کنند که آن شادی را حس کنند. آن شادی تاثیر زیادی در مبدل کردن خانه هایمان به مرکز تعلیم مبلغین دارد. نه همه خدمت مبلغی خواهند کرد، ولی همه احساس آرزوی در میان گذاشتن مژده را، که به آنها حس آرامش و بخشش داده ،خواهند داشت. و چه در حال خدمت تمام وقت با نه، همه می توانند شادی تقدیم مژده به بقیه را حس کنند.
دیدار از معبد
هم برای والدین و هم برای فرزندان ، معبد بهترین فرصت برای کسب احساسی برای، و عشقی به مکان های آسمانی است. این مخصوصا در مورد بچه های کوچک صدق می کند. بچه ها با نور مسیح بدنیا می آیند. حتی یک نوزاد احساس می کند که معبد مقدس است. از آنجای که والدین بچه های کوچک خود را دوست دارند، معبد برای آنها مایانگر امیدی است که انها می توانند بچه هایشای را تا ابد در خانواده های جاودان داشته باشند که به آنها مهر بورزند.
بعضی از شما عکس معبد را در خانه خود دارید. همچنانکه معبد ها در سرتا سر دنیا اضافه می شوند، برای بسیاری از والدین دیدار باغ معبد با خانواده شان مُیسر می شود بعضی ها حتی قادر خواهند بود،وقتی معبد ها ساخته میشوند، در ”خانه باز“ (جشن عموعی) حاضرشوند. والدین می توانند از فرزندان بپرسند چه احساسی در نزدیکی یا در درون معبد داشتند.
هر پدر و مادری می تواند شهادت دهد که معبد برای او چه اهمیتی داشته است. رئیس ازرا تفت بنسون که معبد را دوست می داشت، خیلی وقت ها از اینکه بتماشایی مادرش می ایستاد که با احتیاط لباس های معبدش را اتومی کرد ، صحبت می کرد.۶ او از خاطراتش وقتی که پسر بچه ای بود صحبت می کرد که خانواده اش را تماشا می کرده که خانه را به قصد معبد ترک می کردند.
وقتی رئیس کلیسا بود، در معبد هر هفته همان روز هفته حاضر می شد. همیشه کار معبد را برای یکی از اجدادش بجا می آورد. این بیشتر از سرمشق والدین اش سرچشمه می گرفت.
شهادت من
در حین کوشش تان برای ایجاد خانه ای که سرایی ایمان به سرور عیسی مسیح باشد و سرایی که مملو از محبت، مجبت ناب مسیح، باشد، بزرگترین شادی های یتان را می یابید بازآوری مژده از تفکر در پرسشی فروتنانه در خانه ای فروتنانه آغاز شد و می تواند ادامه پیدا کند در هر یک از خانه های ما آنگاه که ما ادامه می دهیم که اصول مژده را در آنجا برپا کرده و به آن عمل کنیم. این امید و خواسته عمیق من بوده از وقتی که پسری کوچک بودم. شما همه چشم انداز های به اینچنین خانه های داشته اید. بسیاری از شما ، با کمک سرور، آن را ایجاد کرده اید.
بعضی با تمام دل برای این برکت سعی کرده اید، و هنوز بدست اش نیاوردید. قول من به شما همان قولی است که یک عضو گروه دوازده رسولان به من داد من به او گفتم که بدلیل انتخاب هایی که بعضی از افراد خانواده دور من کرده اند، شک دارم که بتوانیم در دنیای که درپیش است با هم باشیم. او گفت، آنچنان که بیاد می آورم، ”تو نگران مسئله اشتباهی هستی. تو فقط شایسته برای پادشاهی سلستیالی زندگی کن، و ترتیب شدن خانواده ها شگفت انگیزتر از آنی خواهد بود که تصورش را می کنی.“
من معتقدم که او این امید شاد را به هر یک از ما در این دنیای فناپذیر می دهد، هر یک از ما که آن چه بتوانیم می کنیم تا خود و خانواده مان را واجد شرایط زندگی جاودان کنیم. من می دانم که طرح پدر ، طرح شادکامی است. من شهادت می دهم که طرح او برای هر کدام از ما که بیشترین تلاشمان را برای مُهرو موم شدن تا ابدیت در خانواده کرده ایم، را ممکن می کند.
من می دانم که کلید های کشیشی بازآورده شده به یوسف اسمیت در خطی نشکسته دست بدست به رئیس راسل م نلسون رسیده. آن کلیدها مُهر خانواده ها را امروز ممکن می کند. من میدانم که پدر آسمانی ما ، فرزندان روحانی اش ، را با عشقی کامل دوست دارد. می دانم که به خاطر کفاره عیسی مسیح، ما می توانیم توبه کنیم، پاک شویم، و شایسته این شویم که در خانواده های پر محبت تا به ابد با پدر آسمانی مان و پسر محبوبش، عیسی مسیح زندگی کنیم. به اینگونه شهادت می دهم در نام عیسی مسیح، آمین.