ایستادن پای قول ها و پیمان هایمان

از ارشد رونالد آ. رزبند

از گروه دوازده رسولان

من از شما دعوت می کنم که قول ها و پیمان های که با سرور و با دیگران می بندید را با شرافتی کامل در نظر بگیرید، آگاه به اینکه قول شما، شما را می بندد.

برادران و خواهران، در حالی که این نشست را پایان می دهیم، باشد که هر کدام ما گواهی که امروز از حقایق مژده عیسی مسیح داده شده است را در قلب خود حفظ کنیم. ما برکت یافته ایم که وقت مقدسی را با هم صرف کنیم تا قولهایمان را به سرور عیسی مسیح مستحکم کنیم که ما خادمان او هستیم و او ناجی ماست.

اهمیت بستن و نگه داشتن قولها و پیمانها بر ذهن من سنگینی می کند. نگه داشتن قول تان چه قدر برای شما اهمیت دارد؟ قابل اعتماد بودن؟ انجام دادن آنچه را که می گوید انجام می دهید؟ وشیدن برای ارج نهادن به پیمان های مقدس تان؟ بوسیله زندگی کردن با پایبندی به قول هایمان به سرور و به دیگران، ما در مسیر پیمان به برگشت به پدر آسمانی مان گام بر می داریم و محبت او را در زندگیمان حس می کنیم.

ناجی ما، عیسی مسیح، سرمشق بزرگ ما در بستن و نگه داشتن قول ها و پیمانهاست. او به زمین آمد، قول داده که خواست پدر را انجام دهد. او اصول مژده را، در گفتار و کردار، یاد داد. او برای گناهان ما کفاره داد که ما بتوانیم دوباره زندگی کنیم. او هر یک از قولهای خود را ارج نهاده است.

آیا می توان درمورد هر یک از ما هم همین را گفت؟ چه خطری دارد اگر کمی کلک بزنیم، کمی خطا کنیم، یا بطور کامل تعهدات خود را بجا نیاوریم؟ اگر پیمان هایمان را ترک کنیم چه؟ در نور سرمشق ما، آیا دیگران، به مسیح خواهند آمد؟ آیا قول شما، شما را می بندد؟ قول ها را نگه داشتن یک عادت نیست، یک مشخصه شاگرد عیسی مسیح بودن است.

همیشه بفکر سستی های ما در این زندگی فناپذیر، سرور قول داد، ”دل قوی دارید، و نترسید، زیرا من سَروَر با شما هستم، و در کنار شما خواهم ایستاد.“^۱ من حضور او را وقتی که به اطمینان، تسلی یا قدرت و درک روحانی بیشتر احتیاج داشته ام، احساس کرده ام، و عمیقا فروتن شده ام، و برای همراهی الهی او سپاسگذارم.

سرور گفته است، ”هر روانی که گناهانش را رها کند و به سوی من آید، و نام مرا بخواند، و از صدای من اطاعت کند، و فرمان های مرا نگه دارد، رخسار مرا خواهد دید و خواهد فهمید که من هستم.“^۲ این شاید قول نهایی اوست.

من اهمیت نگه داشتن قولم را در جوانی آموختم. یک نمونه آن وقتی بود که در آماده باش ایستادم تا قول پیشاهنگی را تکرار کنم. همکاری ما با پیشاهنگی پسران آمریکا، حال که پایان می یابد، همیشه میراثی مهم برای من و این کلیسا باقی خواهد ماند. به سازمان پیشاهنگی، به مردان و زنان بسیاری که بعنوان رهبران پیشاهنگ با پشتکاری خدمت کردند، به مادرها_ ارادت زیاد به مادر ها- و به مردان جوانی که در پیشاهنگی شرکت کرده اند، می گوییم، ”متشکریم.“

در خود همین نشست، پیامبر گرامی ما، رئیس راسل ام. نلسون، و ارشد کوئنتین ال. کوک تنظیماتی را اعلام کردند که کانون توجه ما را به جوانان برمیگرداند و تشکیلات ما را با حقیقت آشکار شده همتراز می کند. به علاوه، همین یکشنبه گذشته، رئیس نلسون و رئیس ام. راسل بالارد برنامه نوین کلیسای عیسی مسیح مقدسین آخرین زمان برای بچه ها و جوانان را برای کل کلیسا توضیح دادند. این یک ابتکار جهانی است، متمرکز بر سرور و ناجی ما، عیسی مسیح. ریاست اول و گروه دوازده رسولان در مورد این جهت نوین یگانه اند، و من شخصا گواهی می دهم که سرور ما را قدم به قدم راهنمایی کرده است. من برای بچه ها و جوانان کلیسا پر شور و ذوق هستم که این تمرکز ادغامی، هم در خانه و هم در کلیسا، بر خود را - بوسیله یادگیری مژده، خدمت و فعالیت ها، و پیشرفت شخصی، تجربه کنند.

موضوع جوانان در سال آینده، ۲۰۲۰ ، از قول کلاسیک نیفای ”رفتن و انجام دادن“ می آید. او نوشت، ”چنین گذشت که من، نیفای، به پدرم گفتم: من خواهم رفت و آن چیزهایی را که سَروَر فرمان داده است انجام خواهم داد. زیرا من می دانم که سَروَر هیچ فرمانی را به فرزندان آدمی نمی دهد، مگر اینکه او راهی را برای آنها آماده کرده باشد که بتوانند آنچه را که او به آنها فرمان می دهد به انجام برسانند.“^۳ امروز ما در کلیسا بر این قول، گر چه مدتها پیش بیان شده، میایستیم،

”رفتن و انجام دادن“ به این معناست که بالاتر از طریق های دنیوی بر می خیزیم، مکاشفه های شخصی دریافت کرده و بر آنها عمل می کنیم، درستکارانه زندگی کرده با امید و ایمان به آینده، پیمان ها بسته و نگه داریم که عیسی مسیح را پیروی کنیم، و به این ترتیب عشق مان را به او، ناجی دنیا، افزایش دهیم.

یک پیمان قولی دو طرفه بین ما و سرور است. بعنوان اعضای کلیسا، ما درهنگام غسل تعمید پیمان می بندیم که نام عیسی مسیح را بر خود نهیم، که آنگونه زندگی کنیم که او زندگی کرد. بمانند آنانی که در آب های مورمن تعمید گرفتند، ما پیمان می بندیم که مردمان او شویم، ”تا بار سنگین یکدیگر را به دوش بکشیم که آنها سبک شوند; … تا با کسانی که سوگواری می کنند سوگواری کنیم؛ .... کسانی که نیازمند تسلِی هستند را تسلّی دهیم، و در همۀ زمان ها و در همۀ چیزها، و در همۀ جاهایی که باشیم به عنوان گواهان خدا بایستیم.“^۴ خدمت ما به یکدیگر در کلیسا ، تعهد ما به ارج نهادن به همین قولها را بازتاب می کند.

آنگاه که از شام مقدس بهره می بریم، آن پیمان را که نام او را بر خود نهیم را تجدید می کنیم و قولهای دیگر بهتر شدن را هم اضافه می کنیم . پندار و کردار روزانه ما، هم در بزرگ و هم در کوچک، تعهد ما را به او بازتاب می کند. قول مقدس او در عوض این است ”اگر شما مرا همواره به یاد داشته باشید شما روح مرا همراه خود خواهید داشت.“^۵

پرسش من امروز این است، آیا ما پای قولها و پیمانهایمان می ایستیم؟ یا آیا آنها بعضی اوقات تعهدات نیمه جدی هستند، که تفننی بسته شده و از این رو به آسانی شکسته می شوند؟ وقتی به کسی می گوییم ”برایت دعا خواهم کرد“ آیا دعا می کنیم؟ وقتی متعهد می شویم ”من میایم کمک می کنم“ آیا میرویم کمک کنیم؟ وقتی ملتزم می شویم که قرضی را پرداخت کنیم، آیا آن قرض را پرداخت می کنیم؟ وقتی دستمان را برای پشتیبانی از یکی از اعضا که فراخوان نوینی گرفته بالا می بریم، که به معنی پشتی دادن است، آیا این کار را می کنیم؟

غروبی در جوانی ام، مادرم با من لب تختش نشست و با حرارت از اهمیت زندگی کردن سخن خردمندانه حرف زد. ”از تجربه های دیگران، از سالها پیش،“ او گفت، ”من از، از دست دادن روحانیت و حساسی که از پیروی نکردن از سخن خردمندانه می آید، آگاهم.“ او مستقیم در چشمانم نگاه کرد، و من احساس کردم که حرفهایش در قلبم نفوذ می کند: ”امروز به من قول بده، رونی، او مرا رونی صدا می کرد، که تو همیشه سخن خردمندانه را زندگی کنی.“ من موقرانه آین قول را به او دادم، و همه این سالها به آن وفادار بوده ام.

آن تعهد به خوبی در جوانیم و سالها بعد وقتی در محیط های کاری بودم که مواد به راحتی چرخه داشت، به درد من خورد. من تصمیم مهمی پیشاپیش گرفتم که قوانین خدا را پیروی کنم، . و هرگز لازم نبود که دوباره به آن بازگردم. سرور گفته است، ”من، سَروَر، هنگامی که شما چیزی که من می گویم را انجام دهید مُقیّد می شوم؛ ولی هنگامی که شما چیزی که من می گویم را انجام ندهید، شما هیچ وعده ای ندارید.“^۶ او به آنهایی که سخن خردمندانه را نگه می دارند چه می گوید؟ که ما وعده سلامت، قوت، خرد، دانش، و فرشته هایی که ما را محافظت کنند را خواهیم داشت.^۷

چند سال پیش، خواهر رزبند و من در معبد سالت لیک برای مُهر ازدواج یکی از دخترانمان بودیم . همانطور که در بیرون معبد با دختر جوانترمان، که هنوز به سنی نرسیده بود که در مراسم حاضر شود، ایستاده بودیم، ما در مورد اهمیت مُهر شدن ازدواج در معبد مقدس خدا صحبت کردیم. همانطور که مادرم سالها پیش به من یاد داده بود، ما به دخترمان گفتیم. ”ما می خواهیم تو به امنیت در معبد مُهر ازدواج شوی، و ما می خواهیم که تو به ما قول دهی که وقتی همراه ابدی خود را یافتی ، تو با او روزی را تعیین کنی که در معبد مُهر شوید.“ او قول خود را به ما داد.

او از آن به بعد گفته است که صحبت ما و قول او، او را محافظت کرد و به او یادآوری کرد ”که چه چیز مهمترین است.“ او بعدها آنگاه که با همسرش در معبد مهر و موم شد پیمان های مقدس بست.

رئیس نلسون یاد داده است: ”ما … قدرت ناجی را در زندگی یمان افزایش می دهیم آنگاه که پیمان های مقدس می بندیم و آن پیمان ها را با دقت نگه می داریم. پیمان های ما، ما را به او می بندد . به ما قدرت خداوندی می دهد.“^۸

وقتی ما قول خود را به یکدیگر نگه می داریم، احتمال بیشتری می رود که قول خود را به سرور نگه داریم. کلام سرور را به یاد آورید: ”همانا من به شما می گویم، از آنجائیکه شما آنرا حدّاقل برای یکی از این برادران من انجام داده اید، شما آنرا برای من انجام داده اید.“^۹

با من بر نمونه های قول ها در نوشته های مقدس تفکر کنید. عمون , پسران موصایا در کتاب مورمن تعهد کردند ”تا سخن خدا را موعظه کنند.“^۱۰ وقتی نیروهای لامانیان عمون را گرفتند، او را به پیش پادشاه لامانی، لَمونی، بردند. او به پادشاه تعهد داد، ”من خدمتگزار تو خواهم بود.“^۱۱ وقتی مهاجمان آمدند تا گوسفندان پادشاه را بدوزدند، عمون بازوانشان را قطع کرد. پادشاه آنقدر شگفت زده شد، او به پیام مژده عمون گوش داد و به کیش در آمد.

روت، در عهد قدیم به مادر شوهرش قول داد، ”هر جایی‌ كه رَوْی می‌آی.“^۱۲ او پایبند به قولش زندگی کرد. سامری خوب در تمثیلی از عهد جدید، به سرایدار کاروانسرا قول داد که اگر از مساقر مجروح نگه داری کند، ”آنچه بیش از این خرج کنی، در حین مراجعت به تو دهم.“^۱۳ زورام ، در کتاب مورمن، قول داد که با نیفای و برادرانش به بیابان برود نیفای تعریف می کند: ”هنگامی که زورام نزد ما سوگندی یاد کرد، ترسمان دربارۀ او بازایستاد.“^۱۴

از قول باستانی ”وعده های داده شده به پدران“ که در نوشته های مقدس آمده که ”دل فرزندان بسوی پدرانشان برخواهد گشت؛ چی؟“^۱۵ در زندگی پیش هستی وقتی که ما برنامه خدا را پذیرفتیم، ما قول دادیم که به گرد هماوری اسرائیل در دو سویی پوشیه کمک کنیم. ”ما به شراکت با سرور وارد شدیم،“ ارشد جان اِ ویدتسو سالها پیش توضیح داد. پیاده کردن آن برنامه دیگر تنها کار پدر و کار ناجی نبود بلکه کار ما هم شد.“^۱۶

”گردهماوری مهمترین چیزی است که امروز در روی زمین رخ می دهد،“ این را رئیس نلسون وقتی دنیا را سفر می کرد گفته است. ”وقتی از گردهماوری صحبت می کنیم ما به سادگی از این حقیقت پایه ای می گوییم : هر یک از فرزندان پدر آسمانی، در دو سوی پوشیه، سزاوار است که پیام مژده بازآورده شده را بشنود.“^۱۷

بعنوان یک رسول سرور عیسی مسیح، من سخنانم را با یک دعوت و قول پایان می دهم. اول دعوت: من از شما دعوت می کنم که قولها و پیمانهایی را که با خدا و با دیگران می بندید، با شرافت کامل در نظر بگیرید، دانسته که قول شما، شما را می بندد. دوم، من به شما قول می دهم، اگر چنین کنید، سرور کلام شما را پا بر جا می کند و کردار شما را برکت می دهد همچنان که شما تلاش می کنید که با سخت کوشی خستگی ناپزیر زندگی تان، خانواده تان، و کلیسای عیسی مسیح مقدسین آخرین زمان را بسازید . او با شما خواهد بود، برادران و خواهران عزیزم، و شما می توانید، با اعتماد به نفس، جشم به راه ”در بهشت پذیرفته شدن باشید، که از این راه [بتوانید] در یک وضعیّت خوشبختی پایان ناپذیر با خدا ساکن [شوید]. ...زیرا سَروَر خدا این را گفته است.“^۸۱

از این من شهادت و قول میدهم بنام عیسی مسیح، آمین