صلیب خویش را برگیریم
بر خود گرفتن صلیب‌هایتان و دنبال کردن نجات دهنده به معنی ادامه دادن با ایمان در راه سَروَر و افراط نکردن در عادت‌های دنیوی است.
من از بابت فرصتی که برای مخاطب قرار دادن شما در این جلسهٔ کنفراس یافته‌ام احساس برکت می‌کنم. شگفت‌انگیزی از رهبرانمان در طول این دو روز گذشته دریافت کرده‌ایم. من به شما گواهی می‌دهم که اگر ما بکوشیم تا این آموزش‌های الهام گرفته و بجا را در زندگی‌هایمان اِعمال کنیم، سَروَر، به واسطۀه فیضش، هر یک از ما را در حمل کردن صلیب‌مان کمک و بارهای ما را سبک خواهد کرد.۱
نجات دهنده، در حالی که در قیصریۀ فیلیپی بودند، برای پیروانش آشکار کرد که او چه زجرهایی بدست مشایخ، کشیشان اعظم و کاتبان در اورشلیم خواهد کشید. او مخصوصاً دربارهٔ مرگ و رستاخیز شکوهمند خود به آنها آموخت.۲ در این نقطه از زمان، پیروان او کاملاً مأموریت الهی او بر زمین را درک نکرده بودند. خود پطرس، هنگامی که آنچه نجات دهنده گفته بود را شنید، او را به کناری برد و او را نکوهش کرد، بگفت، «دور از تو، سَروَرم! مباد که چنین چیزی هرگز بر تو واقع شود.»۳
برای کمک به فهمیدن پیروش از آنکه فداکاری در کار او شامل مطیع بودن و زجر کشیدن است، نجات دهنده مصرانه اعلام کرد:
«اگر کسی بخواهد مرا پیروی کند، باید خود را انکار کرده، صلیب خویش برگیرد و از پی من بیاید.
«زیرا هرکه بخواهد جان خود را نجات دهد، آن را از دست خواهد داد؛ اما هرکه به‌خاطر من جان خود را از دست بدهد، آن را باز خواهد یافت.
«زیرا انسان را چه سود که تمام دنیا را بِبَرد، و جان خود را ببازد؟ یا اینکه انسان چه چیز را فدای جان خود خواهد ساخت؟»۴
در تمام این بیانیه، منجی تاکید کرد که تمامی آنهایی که خواهان دنبال کردن او هستند لازم دارند تا خودشان را انکار کنند و خواسته‌ها، امیال، و هوس‌های خود را کنترل کرده، همه چیز را، حتی خودِ زندگی را در صورت لزوم، قربانی کرده، و کاملا مطیع خواستۀ پدر باشند— درست همانطور که او انجام داد.۵ این، در واقع، بهایی است که برای رستگاری یک روان باید پرداخت شود. عیسی عمداً و مجازاً از نشانۀه صلیب استفاده کرد تا به پیروانش در بهتر درک کردن آنچه که قربانی و فداکاری کردن در راه کار سَروَر حقیقتاً معنی می‌دهد، کمک کند. نگارۀ یک صلیب به خوبی در میان پیروان او ساکنان امپراطوری روم شناخته شده بود، چراکه رومیان قربانیان مصلوب شونده را مجبور میکردند تا صلیب یا تیر عرضی خود را در نظر عموم به محلی که اعدام آنها به وقوع می‌پیوست حمل کنند.۶
این تنها پس از رستاخیز منجی بود که برای درک تمام آنچه که دربارهٔ او نوشته شده بود ۷ و آنچه که از آنها از آن زمان به بعد خواسته شده بود ۸ ۸ ذهن پیروان باز شود.
به همین نحو، تمام ما احتیاج داریم تا ارتباط بر خویش گرفتن صلیب‌هایمان و دنبال کردن او را کامل‌تر درک کنیم. نوشته های مقدّس می‌آموزیم آنهایی که خواستارند تا صلیب‌هایشان را بر خود بگیرند عیسی مسیح را به شیوه ای دوست دارند که همهٔ پلیدی‌ها و هر هوس دنیوی را از خود دور کرده و فرمان‌های او را نگاه می‌دارند.۹
عزم راسخ ما برای دور انداختن تمام آنچه که بر خلاف خواست خدا است و قربانی کردن تمام آنچه که از ما خواسته شده و کوشیدن برای دنبال کردن آموزش‌های او به ما کمک می‌کند تا در راه مژده عیسی مسیح — و حتی در رویارویی با پریشانی، ضعف روانمان، یا فشار اجتماعی و فلسفه‌های دنیوی که مخالف آموزش‌های او هستند، پایداری کنیم.
به عنوان مثال، برای آنهایی که هنوز همدم جاودانی پیدا نکرده و ممکن است احساس تنهایی و نومیدی کنند، یا برای آنهایی که طلاق گرفته‌اند و احساس ترک و فراموش شدن می‌کنند، من به شما اطمینان می‌دهم که پذیرفتن دعوت نجات دهنده برای بر خویش گرفتن صلیب‌هایتان و دنبال کردن او به این معنی که با ایمان در راه سَروَر ادامه داده، الگویی از متانت را حفظ کرده، و در عادت‌های دنیوی که سرانجام امید ما را به عشق و رحمت خدا از میان می‌برد، زیاده روی نکنیم.
همین اصول برای آن دسته از شما که کشش به هم‌جنس[های خود] را تجربه می‌کنید و احساس دلسردی و درماندگی می‌کنید قابل اعمال است. و شاید برخی از شما از این خاطر احساس می‌کنید که مژدۀ عیسی مسیح دیگر برای شما نیست. اگر اینچنین است، من میخواهم به شما اطمینان بدهم که در خدای پدر و در برنامهٔ خوشبختی او، در عیسی مسیح و قربانی کفاره دهنده او و در زندگی کردن فرمان‌های محبت آمیز آنها، همیشه امید وجود دارد. در خِرَد، قدرت، عدالت و رحمتِ کامل او، سَروَر می‌تواند ما را بر خود مُهر و موم کند، تا ما بتوانیم در پیشگاه او آورده شویم و رستگاری ابدی را دارا شویم، اگر ما استوار و پابرجا در نگهداری فرمان های سَروَر بوده۱۰ و همواره با فراوانی در کارهای نیک باشیم.۱۱
برای آنهایی که مرتکب گناهان جدی شده‌اند، پذیرفتن همین دعوت، در میان سایر چیزها، به این معنی است که خود را در برابر خدا فروتن کنید، با رهبران مناسب کلیسا مشورت کرده، و توبه کنید و گناهانتان را ترک کنید. این فرآیند همچنین تمامی آنهایی که در برابر اعتیادهای تضعیف کننده، شامل مواد افیونی، مواد مخدر، الکل و مطالب شهوت انگیز مبارزه می‌کنند را برِکَت خواهد داد. برداشتن این قدم‌ها شما را به نجات دهنده نزدیکتر می‌کند، که می‌تواند سرانجام شما را از جُرم، اندوه و بردگی روحی و جسمی رها کند. علاوه بر این، شما همچنین می‌توانید مایل به درخواست حمایت از طرف خانواده خود، دوستان و متخصصان متبحر پزشکی و مشاوره باشد.
خواهش می‌کنم هیچوقت پس از شکست‌های بعدی تسلیم نشوید و خود را ناتوان از ترک کردن گناهان و برآمدن از اعتیاد تصور نکنید. آن برایتان وخیم تر خواهد بود اگر از تلاش کردن دست کشیده و پس از آن به ناتوانی و گناه ادامه دهید! همیشه حداکثر کوشش خود را بکنید، از طریق کارهایتان، همانطور که توسط منجی آموزش داده شده است، تمایل به پاک کردن ظرف درونی را آشکار کنید.۱۲ بعضی اوقات راهکار برخی از چالش‌ها بعد از تلاش ماه‌های طولانی می‌آیند. وَعده ای که در کتاب مورمون می‌گوید: «پس از همۀ آنچه می‌توانیم انجام دهیم، این از فیض او است که ما نجات می‌یابیم,»۱۳ در این شرایط صادق است. لطفاً به یاد داشته باشید که هدیهٔ فیض منجی «لزوماً به هنگام ’بعد‘ از همهٔ آنچه می‌توانیم انجام دهیم، محدود نیست. ما می‌توانیم از قبل، در جریان، و پس از هنگامی که تلاش‌های خودمان را به کار میبریم فیض او را دریافت کنیم.»۱۴
من گواهی می‌دهم همانطور که ما می‌کوشیم تا از چالش‌هایمان برآییم، خدا ما را با هدایای ایمان به شفا یافتن و انجام معجزات برکت خواهد داد.۱۵ او آنچه که ما قادر به انجامش برای خودمان نیستیم را برای ما انجام خواهد داد.
بعلاوه، برای آن دسته از شما که تلخی، عصبانیت، رنجیدن یا ماندن در بند اندوه چیزی که حس می‌کنید مستحق آن نبودید، را احساس می‌کنید، برگرفتن صلیب و دنبال کردن نجات دهنده به معنی کنار گذاشتن این احساسات و به سَروَر روی آوردن است تا او بتواند ما را از این شرایط و وضعیت ذهنی رها کرده و به یافتن آرامش کمک کند. متاسفانه، اگر ما به نگاه داشتن این احساسات و عواطف منفی ادامه دهیم، ممکن است خودمان را در معاش بدون نفوذ روح سَروَر در زندگیمان بیابیم. ما نمی‌توایم برای دیگران توبه کنیم، اما می‌توانیم آنها را ببخشیم— با امتناع از گروگان ماندن در پیش آنهایی که به ما آسیب زده اند.۱۶
ننوشته های مقدس آموزش می‌دهند که یک راه برای خروج از این موقعیت‌ها وجود دارد— با دعوت کردن نجات دهنده برای کمک به جایگزین کردن قلب‌های سنگی‌مان با قلب‌هایی جدی.۱۷ برای به وقوع پیوست آن، ما نیاز داریم تا با ناتوانی‌هایمان به پیش سَروَر بیاییم، خودمان را در برابر او فروتن کنیم،۱۸ و کمک و بخشندگی او را التماس کنیم،۱۹ به ویژه در هنگام لحظهٔ مُقدّسی که ما هر یکشنبه دراز شام آخر سهیم می‌شویم. باشد که ما بخشندگی او و کمکش را بجوییم و یک قدم مهم و دشوار توسط بخشیدن آنهایی که به ما آسیب زده‌اند برداریم تا زخم‌هایمان بتوانند شروع به التیام یافتن کنند. من به شما قول می دهم که با انجام دادن آن، شب‌های شما پر از آسودگی حاصل از ذهنی که در آرامش با سَروَر است سرشار خواهد شد.
به هنگام حضور در زندان لیبرتی در ۱۸۳۹، جوزف اسمیت در نامه‌ای به اعضای کلیسا نبوّت‌هایی را نوشت که بسیار در چنین شرایطی قابل اجرا هستند. او نوشت «همۀ تخت‌ها و قلمروها، فرمانروایی‌ها و قدرت‌ها، آشکار خواهند شد و بر همۀ کسانی که با دلاوری برای مُژدۀ عیسی مسیح پایداری کرده اند قرار خواهند گرفت.»۲۰ ااز این رو، آنهایی که نام منجی نجات دهنده را بر خود گرفته، به وعده‌های او اعتماد کرده و تا پایان استقامت کنند، نجات خواهند یافت ۲۱ و میتوانند با خدا در حالتی از شادی پایان ناپذیر زندگی کنند.۲۲
برادران و خواهران، ما همگی در زندگی خود با شرایط ناسازگار روبرو می‌شویم که ما را ناراحت، درمانده، نومید، و برخی اوقات ناتوان می‌کند. بعضی از این احساسات ممکن است ما را به سوی پرسش از سَروَر هدایت کند که، «چرا من این شرایط را تجربه می‌کنم؟» یا «چرا انتظارات من برآورده نمی‌شود؟ با وجود آنکه، من برای حمل کردن صلیب خود و دنبال کردن منجی نجات دهنده هرچه در توان دارم را بکار می‌برم!»
دوستان عزیز من، ما باید به یاد بیاوریم که برگرفتن صلیب‌هایمان بر خود شامل فروتن بودن و اعتماد کردن به خدا و خِرَد بیکران او است. ما باید تصدیق کنیم که او از هر یک از ما و نیازهایمان آگاه است. همچنین لازم است این امر که زمان‌بندی سَروَر با ما متفاوت است. بعضی اوقات ما جویای برکتی هستیم و برای برآوردنش توسط سَروَر یک حد زمانی را تعیین می‌کنیم. ما نمی‌توانیم وفاداریمان به او را با تحمیل کردن یک مهلت برای پاسخ‌های خواسته‌هایمان مشروط کنیم. هنگامی که چنین کنیم، ما همانند نیفایان زمان باستان می‌شویم، که با گفتن اینکه زمان برآورده شدن کلمات گفته شدهٔ سموئیل لامانی گذشته است برادرانشان را تمسخر میکردند، که در میان آنهایی که باور داشتند سردرگمی ایجاد کردند.۲۳ ما باید به اندازه‌ای به سَروَر اعتماد داشته باشیم تا همچنان بدانیم که او خداست، که او همه چیزها را می‌داند، و او از هر یک از ما آگاه است.۲۴
من اخیراً فرصت داشتم تا خدمتگزار یک خواهر بیوه به نام فرانسا کالامسی، که از بیماری ای تضعیف کننده رنج می‌برد. خواهر کالامسی اولین عضوی از خانواده خود بود که به کلیسای بازآورده شدهٔ عیسی مسیح پیوست. اگرچه شوهر او هیچگاه تعمید نیافته بود، او نسبت به ملاقات مبلغین رضایت داشت و اغلب در جلسات کلیسا حضور داشت. با وجود این شرایط، خواهر کالامسی با ایمان باقی ماند و چهار فرزند خود را در مژدۀ عیسی مسیح پرورش داد. یک سال پس از درگذشتن شوهرش، خواهر کالامسی فرزندان خود را به معبد برد، و آنها در آیین‌های مُقدّس شرکت کرده و با یکدیگر به عنوان یک خانواده پیوند یافتند. وعده‌های مربوط به این آیین‌ها برای او امید، شادی و سعادت بسیاری آورد که او را در ادامه دادن به زندگی کمک می‌کرد.
هنگامی که اولّین نشانه‌های بیماری شروع به پدیدار شدن کردند، اسقف او به او برکتی داد. در آن زمان او ایمانش برای شفا یافتن و نیز ایمانش برای تا پایان پایداری کردن در بیماری‌اش را ابراز کرده و به اسقفش گفت که او آماده است تا خواست سَروَر را بپذیرد.
در طی دیدار من، در حال نگه داشتن دست خواهر کالامسی و نگاه کردن در چشم‌هایش، نور فرشته گونه‌ای که از چهره‌اش سرچشمه گرفته — منعکس کنندهٔ اعتمادش به برنامهٔ خدا و روشنیِ کاملی از امید و مِهر به خدا و برنامه‌اش برای او را دیدم.۲۵ من ارادهٔ پابرجای او در پایداری کردن در ایمانش تا پایان از طریق برداشتن صلیبش را احساس کردم، با وجود چالش‌هایی که او مواجه بود. زندگی این خواهر گواهی از مسیح است، اظهاری از ایمان و پارسایی‌اش به او است.
برادران و خواهران، من میخواهم به شما گواهی دهم که بر خود برگرفتن صلیب‌هایمان و دنبال کردن منجی نجات دهنده مستلزم دنبال کردن سرمشق او و کوشیدن برای همانند او شدن،۲۶ صبورانه با شرایط زندگی مواجه شدن، رد کردن و رویگردان بودن از امیال انسان طبیعی و منتظر سَروَر ماندن است. زمبور نويس [ داوود] نوشت:
«برای خداوند انتظار بکش، نیرومند باش و دل قوی دار؛ آری، منتظر خداوند باش!»۲۷
«او اعانت و سپر ماست.»۲۸
من به شما شهادت می‌دهم که با دنبال کردن ردپای استادمان و تکیه به او که شفادهندهٔ نهایی زندگی‌های ماست، برای روانمان استراحت تدارک خواهد دید و بارهای ما را سبک و آسان خواهد کرد.۲۹ من اینطور شهادت می دهم در نام مقدس عیسی مسیح، آمین.