Do głębi naszych serc
Pan próbuje nam pomóc — każdemu z nas — w tym, aby Jego ewangelia dotarła głębiej do naszych serc.
Siostry i bracia, w jakich wspaniałych czasach przyszło nam żyć. Kiedy świętujemy początek Przywrócenia, właściwym jest również świętowanie jego kontynuacji, której jesteśmy świadkami. Razem z wami cieszę się, że żyję w dzisiejszych czasach1. Pan w dalszym ciągu, poprzez Swoich proroków, układa wszystko, co jest potrzebne, abyśmy byli przygotowani na przyjęcie Go2.
Jednym z ważnych elementów tego przygotowania jest nowa inicjatywa dla dzieci i młodzieży. Wielu z was wie, jak bardzo w tym programie kładzie się nacisk na wyznaczanie celów, nowe symbole przynależności oraz konferencje Dla wzmocnienia młodzieży. Jednak nie możemy pozwolić, aby aspekty te przysłaniały nam zasady, na których zbudowany jest ten program, oraz ich cel, a jest nim sprawienie, by ewangelia Jezusa Chrystusa dotarła głęboko do serc naszych dzieci i młodzieży3.
Sądzę, że kiedy wyraźniej zauważymy te zasady, zaczniemy traktować ten plan jako coś więcej niż program dla członków w wieku 8 do 18 lat. Dostrzeżemy, w jaki sposób Pan próbuje nam pomóc — każdemu z nas — w tym, aby Jego ewangelia dotarła głębiej do naszych serc. Modlę się, żeby Duch Święty pomógł nam uczyć się razem.
Relacje — „Bądźcie z nimi”4
Pierwsza zasada to relacje. Ponieważ są one naturalną częścią Kościoła Jezusa Chrystusa, czasami zapominamy o znaczeniu relacji w naszej nieustannej podróży do Chrystusa. Nie oczekuje się od nas, że sami znajdziemy ścieżkę przymierza lub że będziemy nią kroczyć samotnie. Potrzebujemy miłości i wsparcia naszych rodziców, innych członków rodziny, przyjaciół oraz przywódców, którzy również stąpają po tej ścieżce.
Budowanie tego typu relacji wymaga czasu. Czasu spędzanego wspólnie. Czasu na wspólny śmiech, zabawę, naukę i służbę. Czasu na docenianie wzajemnych zainteresowań i wyzwań. Czasu na otwartą i szczerą rozmowę, kiedy staramy się wspólnie doskonalić. Te relacje są jednymi z głównych celów gromadzenia się w rodzinach, kworach, klasach i kongregacjach. Są one fundamentem efektywnej posługi5.
Starszy Dale G. Renlund dał nam kluczową wskazówkę dotyczącą rozwijania tego rodzaju relacji. Powiedział: „Aby skutecznie służyć bliźnim […], musimy patrzeć na nich oczami […] naszego Ojca Niebieskiego. Tylko wtedy zaczniemy pojmować prawdziwą wartość duszy. Tylko wtedy odczujemy miłość, jaką nasz Ojciec Niebieski darzy wszystkie Swoje dzieci”6.
Postrzeganie innych oczami Boga jest darem. Zachęcam wszystkich nas, abyśmy zabiegali o ten dar. Kiedy nasze oczy się otworzą7, będziemy w stanie pomóc innym postrzegać siebie tak, jak widzi ich Bóg8. Prezydent Henry B. Eyring podkreślił moc tego, gdy powiedział: „Najważniejsze jest to, czego [inni] nauczą się od [ciebie] o tym, kim są i kim naprawdę mogą się stać. Przypuszczam, że nie nauczą się tego z wykładów. To poprzez uczucia dowiedzą się tego, kim jesteś, za kogo ich uważasz, oraz tego, kim według ciebie mogą się stać”9. Pomaganie bliźnim zrozumieć ich prawdziwą tożsamość oraz cel, jest jednym z najwspanialszych darów, jaki możemy dać10. Postrzeganie bliźnich i siebie samych w taki sposób, w jaki czyni to Bóg, łączy nasze serca „[w jedności i miłości]”11.
Kiedy wciąż napierają na nas narastające siły świata, potrzebujemy siły, jaka płynie z pełnych miłości relacji. Kiedy planujemy zajęcia, spotkania i inne zgromadzenia, pamiętajmy, że ich nadrzędnym celem jest budowanie opartych na miłości relacji, które jednoczą nas i sprawiają, że ewangelia Jezusa Chrystusa dociera do głębi naszych serc12.
Objawienie, wolna wola i pokuta — „Połączcie ich z niebiosami”13
Oczywiście nie wystarczy zbudować więź. Istnieje wiele grup i organizacji, którym udaje się zjednoczyć wokół różnych spraw. Jednakże jedność, o którą my zabiegamy, polega na zjednoczeniu w Chrystusie, na połączeniu się z Nim14. Abyśmy mogli połączyć się z niebiosami, potrzebujemy duchowych doświadczeń, o których mówił do nas Starszy Andersen15. Te doświadczenia stają się naszym udziałem, kiedy Duch Święty przekazuje słowo i miłość Boga do naszych umysłów i serc16.
To objawienie przychodzi do nas poprzez pisma święte, szczególnie Księgę Mormona, przez natchnione słowa żyjących proroków i innych wiernych uczniów oraz przez cichy, spokojny głos17. Te słowa są czymś więcej niż atramentem przelanym na papier, niż falami dźwiękowymi brzmiącymi w naszych uszach, to coś więcej niż myśli lub uczucia w naszych umysłach i sercach. Słowo Boga to duchowa moc18. Jest ono światłem i prawdą19. To sposób, w jaki Go słyszymy! Słowo jest zalążkiem wiary w Chrystusa, wzmacnia ją i rozbudza w nas pragnienie, by stać się bardziej podobnymi do Zbawiciela, co ma miejsce, kiedy dokonujemy pokuty i kroczymy ścieżką przymierza20.
W kwietniu zeszłego roku Prezydent Russell M. Nelson wyjaśnił nam główną rolę pokuty w tej odkrywczej podróży21. Powiedział: „Kiedy decydujemy się odpokutować, decydujemy się zmieniać! Pozwalamy Zbawicielowi przekształcić nas w naszą najlepszą wersję […]. Postanawiamy upodobnić się do Jezusa Chrystusa!”22 Ten proces przemiany, którego siłą napędową jest słowo Boga, to sposób, w jaki łączymy się z niebiosami.
U podstaw zaproszenia Prezydenta Nelsona do pokuty leży zasada wolnej woli. Musimy osobiście podjąć decyzję o pokucie. Ewangelii nie można siłowo wtłoczyć do naszych serc. Starszy Renlund powiedział: „Rodzicielskim celem naszego Ojca Niebieskiego nie jest, by Jego dzieci robiły to, co prawe. On pragnie, by Jego dzieci wybierały robienie tego, co prawe”23.
W dotychczasowych programach zastąpionych przez inicjatywę Dzieci i Młodzież trzeba było spełnić około 500 wymogów, aby otrzymać różne odznaczenia24. Teraz istnieje zasadniczo jeden wymóg. Jest nim zaproszenie, by wybrać stawanie się bardziej podobnym do Zbawiciela. Czynimy to, otrzymując słowo Boga poprzez Ducha Świętego i umożliwiając Chrystusowi zmianę nas w najlepszą wersję siebie.
To coś o wiele więcej niż ćwiczenie stawiania sobie celów i samodoskonalenia. Cele są prostym narzędziem, które pomagają nam połączyć się z niebiosami poprzez objawienie, korzystanie z wolnej woli i pokutę — aby przyjść do Chrystusa i przyjąć Jego ewangelię głębiej do naszych serc.
Zaangażowanie i poświęcenie — „Pozwólcie im przewodzić”25
Wreszcie, aby ewangelia Jezusa Chrystusa dotarła głęboko do naszych serc, musimy się w nią zaangażować — ofiarować jej nasz czas i talenty, poświęcić się jej26. Wszyscy chcemy mieć życie pełne znaczenia. Dotyczy to szczególnie dorastającego pokolenia, które pragnie idei.
Ewangelia Jezusa Chrystusa jest najważniejszą ideą na świecie. Prezydent Ezra Taft Benson powiedział: „Bóg nakazał nam, abyśmy zanieśli tę ewangelię całemu światu. Oto przyczyna, dla której musimy się dzisiaj zjednoczyć. Jedynie ewangelia wybawi świat od katastrofy, jaką jest autodestrukcja. Jedynie ewangelia zjednoczy pod sztandarem pokoju mężczyzn [i kobiety] wszystkich ras i narodowości. Jedynie ewangelia przyniesie rodzinie ludzkiej radość, szczęście i zbawienie”27.
Starszy David A. Bednar obiecał: „Kiedy dodamy młodzieży wiary we własne siły, zachęcając ją i umożliwiając jej działanie, Kościół rozwinie się w cudowny sposób”28. Zbyt często nie zachęcamy i nie umożliwiamy młodzieży poświęcania się tej wielkiej sprawie Chrystusa. Starszy Neal A. Maxwell zauważył: „Jeśli [nasza] młodzież jest zniechęcona [dziełem Boga], to jest bardziej prawdopodobne, że zostanie przytłoczona przez świat”29.
Inicjatywa Dzieci i Młodzież skupia się na dodaniu młodzieży wiary we własne siły. Młodzież wybiera własne cele. Prezydia kworów i klas zachowują właściwe im role. Rada młodzieży w okręgu, podobnie jak rada okręgu, skupia się na pracy zbawienia i wywyższenia30. Poszczególne kwora i klasy rozpoczynają swoje spotkania od naradzania się, jak wykonywać pracę, którą Bóg im przeznaczył31.
Prezydent Nelson powiedział do młodzieży Kościoła: „Jeśli tak postanowicie, jeśli tego chcecie […], możecie być ważną częścią czegoś wielkiego, czegoś doniosłego, czegoś monumentalnego! […]. Jesteście jednymi z najlepszych istot spośród tych, które Pan kiedykolwiek wysłał na ziemię. Macie możliwości, by być sprytniejsi i mądrzejsi, i mieć większy wpływ na świat, niż każde inne pokolenie przed wami!”32. Przy innej okazji Prezydent Nelson powiedział młodzieży; „Pokładam w was całkowite zaufanie. Kocham was i Pan was kocha. Jesteśmy Jego ludem — zaangażowanym wspólnie w Jego święte dzieło”33. Młodzi ludzie, czy odczuwacie zaufanie, jakie Prezydent Nelson w was pokłada i jak ważną rolę odgrywacie w tym dziele?
Rodzice i dorośli przywódcy, zachęcam was, abyście postrzegali młodzież tak, jak czyni to Prezydent Nelson. Kiedy młodzież będzie odczuwać waszą miłość i zaufanie, kiedy będziecie ją zachęcać i nauczać przywództwa — a następnie zejdziecie jej z drogi — ona zaskoczy was swoimi przemyśleniami, zdolnościami i oddaniem ewangelii34. Poczuje radość ze świadomego zaangażowania się i poświęcenia się dla sprawy Chrystusa. Jego ewangelia dotrze głęboko do jej serc, a praca posunie się naprzód w zadziwiający sposób.
Obietnica i świadectwo
Obiecuję, że jeśli skupimy się na tych zasadach — dotyczących relacji, objawienia, wolnej woli, pokuty i poświęcenia — ewangelia Jezusa Chrystusa zakotwiczy się głębiej w ich sercach. Zobaczymy, że Przywrócenie posunie się ku swemu ostatecznemu celowi, którym jest odkupienie Izraela i ustanowienie Syjonu35, w którym Chrystus będzie panował jako Król królów.
Świadczę, że Bóg nieustannie dokłada wszelkich starań, by przygotować Swój lud na ten dzień. Obyśmy dostrzegali Jego rękę w tym chwalebnym dziele, kiedy staramy się „[przystąpić] do Chrystusa i [stawać] się w Nim doskonali”36. W imię Jezusa Chrystusa, amen.