Najwspanialsze domy
Zbawiciel jest doskonałym inżynierem, budowniczym i projektantem wnętrz. Na Jego projekt składają się doskonałość i wieczna radość naszych dusz.
Niedawno mój wzrok przyciągnął pewien billboard w Salt Lake City. Była to reklama firmy z branży meblarskiej i aranżacji wnętrz. Slogan głosił: „Służymy pomocą najwspanialszym domom w Salt Lake City”.
Przesłanie było chwytliwe — czym są „najwspanialsze domy”? Zastanawiałem się nad tym pytaniem, szczególnie pod kątem dzieci, które wychowałem razem z żoną, Kathy, jak też i dzieci, które one teraz wychowują. Podobnie jak wszyscy rodzice, martwiliśmy się o naszą rodzinę i modliliśmy się za nią. Nadal tak jest. Szczerze chcemy dla niej tego, co najlepsze. Jak nasze pociechy oraz ich dzieci mogą mieszkać w najwspanialszych domach? Rozmyślałem o domach członków Kościoła, które wraz z Kathy miałem przywilej odwiedzić. Byliśmy zapraszani do domów w Korei, Kenii, na Filipinach i w Peru, w Laosie i na Łotwie. Powiem o czterech rzeczach, które zaobserwowałem, jeśli chodzi o wspaniałe domy.
Po pierwsze, patrząc z perspektywy Pana, ustanowienie najwspanialszego domu jest ściśle związane z osobistymi cechami ludzi, którzy w nim mieszkają. Te domy nie stają się wspaniałe w jakiś istotny czy trwały sposób z powodu mebli czy za sprawą wartości rynkowej bądź pozycji społecznej ich właścicieli. Najwspanialszą cechą każdego domu jest oblicze Chrystusa widoczne na twarzach domowników. Ważne jest wnętrze duszy mieszkańców domu, a nie jego struktura.
Cechy Chrystusowe uzyskuje się z biegiem czasu1 poprzez zamierzony rozwój, który ma miejsce na ścieżce przymierza. Cechy Chrystusowe zdobią życie osób, które dążą do dobrotliwego życia. Wypełniają domy światłem ewangelii niezależnie od tego, czy podłoga jest z gliny czy z marmuru. Nawet jeśli jesteście jedynymi osobami w waszym domu, które podążają za wezwaniem, by te sprawy „[stały] się waszym celem”2, możecie mieć wkład w duchowy wystrój waszego domu rodzinnego.
Postępujemy według tej rady Pana: „Zorganizujcie się; przygotujcie każdą potrzebną rzecz; i ustanówcie dom” poprzez organizowanie, przygotowywanie i ustanawianie naszego duchowego życia, a nie ulepszanie własnej nieruchomości. Kiedy z cierpliwością kroczymy ścieżką przymierza Zbawiciela, nasze domy stają się „[domami] chwały, [domami] porządku, [i domami] Boga”3.
Po drugie, domownicy w najwspanialszych domach każdego dnia poświęcają czas na studiowanie pism świętych i słów żyjących proroków. Prezydent Russell M. Nelson poprosił nas, abyśmy „zmienili” nasze domy poprzez studiowanie ewangelii4. W tej prośbie widać uznanie, że we wspaniałych domach odbywa się delikatna, kluczowa praca kształtująca duchowy wzrost i przemianę naszych słabości. Codzienna pokuta jest narzędziem przemiany, które umożliwia nam stanie się bardziej uprzejmymi, bardziej kochającymi i lepiej rozumiejącymi ludźmi. Studiowanie pism świętych przybliża nas do Zbawiciela, którego hojna miłość i łaska pomagają nam wzrastać.
W Biblii, Księdze Mormona i w Perle Wielkiej Wartości zawarte są historie rodzin. Nic więc dziwnego, że te boskie tomy pism są nieocenionymi podręcznikami do budowy najwspanialszych domów. Opisane są w nich zmartwienia rodziców, niebezpieczeństwa wynikające z ulegania pokusom, zwycięstwa prawości, próby głodu i obfitości, a także okropności wojny i nagrody pokoju. Raz za razem pisma święte ukazują nam, jak rodziny odnoszą sukces dzięki prawemu życiu i jak ponoszą porażki, kiedy chodzą innymi ścieżkami.
Po trzecie, ludzie w najwspanialszych domach trzymają się planu przygotowanego przez Pana dla Jego najwspanialszego domu — świątyni. Budowa świątyni rozpoczyna się od wykonania podstawowych czynności — usunięcia zarośli i wyrównania terenu. Te podjęte wstępnie wysiłki, by przygotować ziemię, można przyrównać do przestrzegania podstawowych przykazań. Przykazania są fundamentem, na którym opiera się bycie uczniem. Stałe bycie uczniem prowadzi nas do bycia wytrwałymi, niewzruszonymi i niezłomnymi5, co stanowi jakby stalowy szkielet świątyni. Ta trwała struktura umożliwia Panu posłanie Jego Ducha, by zmieniał nasze serca6. Doświadczenie wielkiej przemiany serca jest podobne do dodawania pięknych szczegółów do wnętrza świątyni.
Gdy trwamy w wierze Pan stopniowo nas zmienia. Uzyskujemy Jego oblicze na naszych twarzach i zaczynamy odzwierciedlać miłość i piękno Jego cech charakteru7. Kiedy stajemy się bardziej Mu podobni, poczujemy się jak u siebie, będąc w Jego domu, a On będzie się czuł jak u siebie, będąc u nas.
Możemy sprawić, że nasz dom będzie blisko złączony z Jego domem poprzez spełnianie wymagań do posiadania rekomendacji świątynnej i korzystanie z niej tak często, jak to możliwe. Gdy będziemy tak postępować, świętość domu Pana spocznie także na naszych domach.
W pobliżu znajduje się okazała Świątynia Salt Lake. Zbudowali ją pionierzy z użyciem podstawowych narzędzi i lokalnych materiałów. Włożyli w nią ogrom ciężkiej pracy, a budowa trwała od 1853 do 1893 roku. Najlepsi pierwsi członkowie Kościoła zaoferowali umiejętności inżynierskie, architektoniczne i projektowania wnętrz. Powstało arcydzieło budzące uznanie milionów ludzi.
Upłynęło niemal 130 lat od poświęcenia tej świątyni. Tak, jak o tym wspomniał wczoraj Starszy Gary E. Stevenson, praktyki inżynierii użyte do zaprojektowania tej świątyni zastąpiono zastosowaniem nowszych i bezpieczniejszych norm. Zaniechanie ulepszania pod względem inżynierii i naprawiania słabych strukturalnie elementów zawiodłoby zaufanie pionierów, którzy dołożyli wszelkich starań, aby powierzyć świątynię pod opiekę następnym pokoleniom.
Kościół rozpoczął czteroletni projekt przebudowy konstrukcji świątyni, aby wzmocnić jej strukturę i zabezpieczyć przed skutkami wstrząsów sejsmicznych8. Fundamenty, podłogi i ściany zostaną umocnione. Użycie najlepszej dostępnej obecnie wiedzy z zakresu inżynierii sprawi, że świątynia będzie spełniać współczesne normy. Nie zobaczymy zmian strukturalnych budynku, ale ich wpływ będzie realny i istotny. W trakcie tych prac zostanie zachowane pięknie zaprojektowane wnętrze świątyni.
Powinniśmy brać przykład z danego nam wzorca odnowienia Świątyni Salt Lake i poświęcić czas na ocenę naszej sejsmicznej duchowej konstrukcji, aby upewnić się, czy spełnia aktualne normy. Okresowa samoocena wraz z zadaniem Panu pytania: „Czegóż mi jeszcze nie dostaje?”9 może pomóc każdemu z nas w zaangażowaniu się w budowę najwspanialszego domu.
Po czwarte, najwspanialsze domy są schronieniem przed życiowymi burzami. Pan obiecał, że osobom, które przestrzegają przykazań Boga, „będzie […] szczęścił na tej ziemi10. Boży dobrobyt to moc, by podążać naprzód pomimo życiowych problemów.
W 2002 roku dowiedziałem się czegoś istotnego na temat problemów. Będąc w Asunción w Paragwaju, spotkałem się z prezydentami palików z tego miasta. Paragwaj w tamtym czasie miał poważne problemy finansowe, a wielu członków Kościoła cierpiało i nie starczało im na podstawowe potrzeby. Od czasu służby na misji nie byłem w Ameryce Południowej ani w Paragwaju. Służyłem w Prezydium tego Obszaru przez zaledwie kilka tygodni. Będąc pełen obaw z powodu mojej niezdolności do udzielenia wskazówek tym prezydentom palików, poprosiłem, aby powiedzieli tylko o tym, co w ich palikach funkcjonuje dobrze. Pierwszy prezydent palika powiedział o tym, co działało dobrze. Następny wspomniał, co działało dobrze oraz wymienił kilka problemów. Ostatni z nich mówił już tylko o wielu irytujących wyzwaniach. Kiedy prezydenci palików wyjaśniali powagę sytuacji, rósł we mnie niepokój, niemal panikowałem, zastanawiając się, co mam powiedzieć.
Kiedy ostatni prezydent palika kończył swoją wypowiedź w moim umyśle pojawiła się myśl: „Starszy Clayton, zadaj im takie pytanie: ‘Prezydenci, gdy myślicie o członkach waszych palików, którzy płacą pełną dziesięcinę i hojne ofiary postne, rozwijają swoje powołania w Kościele, każdego miesiąca odwiedzają rodziny, jako nauczyciele domowi czy nauczycielki domowe11, organizują domowe wieczory rodzinne, studiują codziennie pisma święte i modlą się — ilu ma problemy, z którymi sami nie mogą sobie dać rady bez interwencji ze strony Kościoła, mającej na celu rozwiązanie problemów?’”.
Postąpiłem zgodnie z otrzymanym podszeptem i zadałem im to pytanie.
Spojrzeli na mnie w pełnej zdumienia ciszy i odpowiedzieli: „Pues, ninguno”, co oznacza „Żaden z nich”. A potem stwierdzili, że członkowie, którzy czynią to wszystko, nie mają problemów, których nie mogliby samodzielnie rozwiązać. Dlaczego? Ponieważ mieszkają w najwspanialszych domach. Ich pełne wiary życie daje siłę, wizję i niebiańską pomoc, których potrzebują podczas otaczających ekonomicznych zawirowań.
Nie oznacza to, że prawe osoby będą wolne od chorób, wypadków, problemów biznesowych albo nie będą stawiać czoła innym życiowym trudnościom. Doczesność niesie ze sobą wyzwania, ale raz za razem widziałem, jak osoby, które starają się przestrzegać przykazań, są błogosławione spokojem i nadzieją, w których odnajdują drogę wiodącą naprzód. Błogosławieństwa te są dostępne dla każdego12.
Dawid głosił: „Jeśli Pan domu nie zbuduje, próżno trudzą się ci, którzy go budują”13. Niezależnie od miejsca zamieszkania czy tego, jak wygląda wasz dom, czy jaki skład ma wasza rodzina, możecie pomóc zbudować dla niej najwspanialszy dom. Przywrócona ewangelia Jezusa Chrystusa zapewnia plan dla tego domu. Zbawiciel jest doskonałym inżynierem, budowniczym i projektantem wnętrz. Na Jego projekt składają się doskonałość i wieczna radość naszych dusz. Z Jego pełną miłości pomocą, wasza dusza może dokładnie być taka, jaką On chce, aby była, a wy możecie być najlepszą wersją siebie, przygotowani, by ustanowić najlepsze domy i żyć w nich.
Z wdzięcznością świadczę, że Bóg i Ojciec nas wszystkich żyje. Jego Syn, Pan Jezus Chrystus, jest Zbawicielem i Odkupicielem całej ludzkości. Darzą nas doskonałą miłością. Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich jest królestwem Pana na ziemi. Prowadzą go dzisiaj żyjący prorocy i apostołowie. Księga Mormona zawiera prawdę. Przywrócona ewangelia Jezusa Chrystusa jest doskonałym planem do ustanawiania najwspanialszych domów. W imię Jezusa Chrystusa, amen.