Jak kapłaństwo przydaje błogosławieństw młodzieży
Mamy okazję, by pełnić posługę jak aniołowie, głosić ewangelię na wszystkich kontynentach i pomagać duszom przyjść do Chrystusa.
Bracia i siostry, jestem naprawdę wdzięczny za możliwość przemawiania do was tego historycznego wieczoru o świętym darze kapłaństwa i cudownej mocy, jaką ono ma, by przydawać błogosławieństw młodzieży w tej dyspensacji. Modlę się, aby pomimo moich niedoskonałości Duch pomógł mi nauczać prawdy.
Pierwsze Prezydium przypomina posiadaczom Kapłaństwa Aarona: „Żyjecie w dniu wielkich możliwości i wyzwań, dniu, w którym przywrócono kapłaństwo. [Posiadacie] upoważnienie do udzielania obrzędów Kapłaństwa Aarona. Kiedy, w duchu modlitwy i będąc godnym, korzystać [będziecie] z tego upoważnienia, wielce [pobłogosławicie] życie otaczających [was] osób”1. Młodym mężczyznom w Kościele, przypomina się również, że jesteśmy „umiłowanymi [synami] Boga i On ma dla [nas] zadanie do wykonania”2. Pomagamy w Jego dziele, „by przynieść nieśmiertelność i wieczny żywot człowiekowi” (Mojżesz 1:39).
Kapłaństwo jest upoważnieniem do udzielania obrzędów i przymierzy ewangelii Zbawiciela tym, którzy są godni ich przyjęcia. Z tych kapłańskich obrzędów i świętych przymierzy wynikają pełne błogosławieństwa Zadośćuczynienia Zbawiciela, które pomagają nam osiągnąć nasze boskie przeznaczenie.
Józef Smith był młodym mężczyzną powołanym przez Boga, aby przywrócić ewangelię Jezusa Chrystusa. By osiągnąć ten cel, otrzymał kapłaństwo, którego używał, aby przydać błogosławieństw całej ludzkości. W rozdziale Nauki i Przymierza 135 wymienionych jest wiele błogosławieństw, którymi Józef obdarzył młodzież w tej dyspensacji. Czytamy w nim, że „Józef Smith […] uczynił więcej, poza Jezusem jedynie, dla zbawienia ludzi na tym świecie niż jakikolwiek inny człowiek, co na nim żył […]. Przedstawił Księgę Mormona […]; wysłał pełnię wiecznej Ewangelii […] na cztery krańce ziemi; przedstawił objawienia i przykazania, które się składają na […] księgę Nauk i Przymierzy […]; zebrał wiele tysięcy świętych w dniach ostatnich […], i pozostawił sławę i imię, których nie można zniszczyć” (Nauki i Przymierza 135:3).
Aby skutecznie służyć na podobieństwo Józefa, musimy być godni korzystania z kapłańskiej mocy Pana. Podczas tłumaczenia Księgi Mormona Józef Smith i Oliver Cowdery chcieli zostać ochrzczeni, ale nie posiadali odpowiedniego upoważnienia. Kiedy 15 maja 1829 r. uklękli w modlitwie, ukazał im się Jan Chrzciciel i przekazał klucze oraz upoważnienie Kapłaństwa Aarona, mówiąc: „Oto w imię Mesjasza nadaję wam, coście sługami jako i ja, Kapłaństwo Aarona, co dzierży klucze służby aniołów, ewangelii pokuty i chrztu przez zanurzenie dla odpuszczenia grzechów” (Nauki i Przymierza 13:1).
Mamy okazję, by pełnić posługę jak aniołowie, głosić ewangelię na wszystkich kontynentach i pomagać duszom przyjść do Chrystusa. Ta służba pozwala nam pracować wspólnie z Janem Chrzcicielem, Moronim, Józefem Smithem, Prezydentem Russellem M. Nelsonem i innymi sumiennymi sługami Pana.
Nasza służba pod kierownictwem i dzięki mocy Jego kapłaństwa jednoczy tych, którzy oddają się dokładnemu przestrzeganiu i stosowaniu nauk Pana, co, jak sam wiem, może być trudne, gdy zmagamy się z wyzwaniami, jakich doświadcza młodzież. Aczkolwiek zjednoczenie się z tymi współsługami Pana w wykonywaniu Jego dzieła pomoże nam wzmocnić się w walce z pokusami i oszustwami przeciwnika. Możecie być latarnią dla wszystkich, którym brak pewności siebie. Emanujące z was światło będzie świecić tak jasno, że wszyscy będą czerpać błogosławieństwa z samego przebywania w waszej obecności. Czasami może być trudno zauważyć obecność naszych duchowych towarzyszy, ale jestem wdzięczny za to, że jestem członkiem wiernego kworum kapłańskiego, z którym mogę współpracować, aby zbliżyć się do Chrystusa.
Poza przyjaciółmi i rodziną Duch Święty jest jednym z naszych najbardziej lojalnych i niezawodnych towarzyszy. Lecz, aby zaprosić Go, by zawsze z nami był, musimy uczestniczyć w sytuacjach i przebywać w miejscach, w których On będzie chciał być obecny. Możemy rozpocząć od naszego domu, starając się uczynić go świętym miejscem dzięki codziennemu studiowaniu pism świętych i modlitwie z rodziną, a co ważniejsze, gdy osobiście studiujemy pisma święte i sami się modlimy.
Na początku tego roku miałem ekscytującą, ale i pouczającą możliwość pomocy mojej młodszej siostrze, Oceane, która, czyniąc postępy na ścieżce przymierza, przyjęła zaproszenie do przyjęcia chrztu i spełniła jeden z wymaganych warunków wstępu do królestwa celestialnego. Przesunęła swój chrzest o miesiąc, żebym mógł zostać ustanowiony kapłanem i miał przywilej dokonania tego obrzędu, podczas gdy nasze pozostałe siostry również miały możliwość działać pod kierownictwem kapłaństwa w roli świadków. Kiedy przygotowując się do wejścia do wody, staliśmy po przeciwnych stronach chrzcielnicy, zauważyłem, że moja siostra była tak samo jak ja podekscytowana. Poczułem się zjednoczony z nią, wiedząc, że podejmuje właściwą decyzję. Ta okazja do skorzystania z kapłaństwa wymagała ode mnie większej baczności i zobowiązania do życia zgodnego z ewangelią. Aby się przygotować, dzięki wsparciu mamy, babci i siostry, przez cały tamten tydzień udawałem się do świątyni, aby dokonywać chrztów za zmarłych.
To doświadczenie nauczyło mnie wiele o kapłaństwie i o tym, jak z niego godnie korzystać. Wiem, że wszyscy posiadacze kapłaństwa również mogą tego doświadczyć, jeśli będą naśladować przykład Nefiego, by „iść i czynić” (zob. 1 Nefi 3:7). Nie możemy siedzieć bezczynnie i oczekiwać, że Pan użyje nas w Swoim wielkim dziele. Nie możemy czekać, aż osoby potrzebujące naszej pomocy nas odszukają. Naszym obowiązkiem jako posiadaczy kapłaństwa jest dawanie przykładu i bycie świadkami Boga. Jeśli podejmujemy decyzje, które powstrzymują nasz wieczny postęp, musimy teraz dokonać zmian. Szatan dołoży wszelkich starań, aby utrzymać nas w cielesnym stanie oddawania się prostym przyjemnościom. Lecz wiem, że jeśli podejmiemy wysiłek, znajdziemy wspierające nas osoby i będziemy codziennie dokonywać pokuty, wynikną z tego niewiarygodne błogosławieństwa, a nasze życie ulegnie trwałej przemianie, gdy będziemy kroczyć naprzód ścieżką przymierza.
Wiem, że to jest prawdziwy Kościół Jezusa Chrystusa, który jest naszym Zbawicielem. On przekazał klucze kapłaństwa Swoim Apostołom, którzy używają go, by nas prowadzić, szczególnie w tych trudnych czasach, i aby przygotować świat na Jego powrót.
Wiem, że Józef Smith był prorokiem Przywrócenia i że Prezydent Russell M. Nelson jest dzisiaj naszym żyjącym prorokiem. Zapraszam nas wszystkich do studiowania życia tych wielkich posiadaczy kapłaństwa i do codziennego udoskonalania się, abyśmy byli gotowi na spotkanie z naszym Stwórcą. W imię Jezusa Chrystusa, amen.