Dobry fundament na nadchodzące czasy
Aby w nadchodzących latach te wprowadzane przez nas udoskonalenia w Świątyni Salt Lake poruszały nas i inspirowały.
Historia Świątyni Salt Lake
Przenieśmy się w czasie, w gorące popołudnie 24 lipca 1847 roku około godziny 14.00. Po męczącej 111-dniowej podróży z udziałem 148 członków Kościoła, którzy stanowili pierwszą grupę kierującą się na zachód, Brigham Young, ówczesny Prezydent Kworum Dwunastu Apostołów, będąc chory i osłabiony chorobą wysokogórską, wkroczył do Doliny Jeziora Słonego.
Dwa dni później, jeszcze w trakcie zdrowienia, Brigham Young poprowadził kilku członków Kworum Dwunastu Apostołów oraz innych ludzi na wyprawę badawczą. William Clay zapisał: „Ponad kilometr na północ od obozu znaleźliśmy piękną połać ziemi, równą i łagodnie opadającą na zachód”1.
Przyglądając się temu miejscu, Brigham Young nagle zatrzymał się i uderzył laską w ziemię, wołając: „Tu powstanie Świątynia naszego Boga”. Jeden z jego towarzyszy, Starszy Wilford Woodruff, stwierdził, że wypowiedź ta „poraziła go niby piorun”, po czym wbił gałąź w ziemię, aby zaznaczyć miejsce wskazane laską przez Prezydenta Younga. Wybrano szesnaście hektarów ziemi na budowę świątyni i zdecydowano, że miasto będzie zbudowane „na planie kwadratu, z ulicami skierowanymi w kierunkach północ–południe i wschód–zachód”, ze świątynią umiejscowioną w centralnym miejscu2.
Podczas konferencji generalnej w kwietniu 1851 roku członkowie Kościoła jednogłośnie poparli w drodze głosowania ruch na rzecz budowy świątyni „w imię Pana”3. Dwa lata później, 14 lutego 1853 roku, miejsce to zostało poświęcone podczas publicznej ceremonii, w której uczestniczyły tysiące świętych, a także przełamano ziemię pod budowę Świątyni Salt Lake. Kilka miesięcy później, 6 kwietnia, położone zostały ogromne kamienie węgielne, które poświecono podczas wyszukanych ceremonii, obejmujących barwne widowiska oraz pochód prowadzony przez przywódców Kościoła od starego tabernakulum do placu świątynnego, na którym ofiarowano modlitwy przy każdym z czterech kamieni4.
Podczas ceremonii przełamania ziemi Prezydent Young przypomniał o wizji, jaką otrzymał, gdy po raz pierwszy postawił nogę na tej ziemi, badając dno doliny. Powiedział: „Wiedziałem [wtedy], tak jak wiem teraz, że to jest ziemia, na której wzniesiemy świątynię — miałem ją przed oczami”5.
Dziesięć lat później Brigham Young przedstawił następującą myśl proroczą podczas konferencji generalnej w październiku 1863 roku: „Pragnę, aby świątynia została zbudowana tak, aby przetrwała millenium. To nie jest jedyna świątynia, którą zbudujemy; będą ich setki i zostaną poświęcone Panu. Ta świątynia będzie znana jako pierwsza świątynia, która została zbudowana w górach przez świętych w dniach ostatnich […]. Pragnę, aby ta świątynia […] stała dumnie jako pomnik wiary, wytrwałości i pracowitości świętych Boga w górach”6.
Ta krótka historia obrazująca proroczy zmysł Brighama Younga wprawia mnie w zdumienie — po pierwsze zapewnia on, że Świątynia Salt Lake będzie budowana w najlepszy z możliwych sposobów przy użyciu metod znanych w tamtym miejscu i czasie, aby przetrwała okres Milenium, a po drugie prorokuje o powstaniu przyszłych świątyń na całym świecie, nawet liczonych w setkach.
Renowacja Świątyni Salt Lake
Podobnie jak Brigham Young nasz współczesny prorok spogląda na Świątynię Salt Lake oraz wszystkie inne świątynie z wielką troską. Na przestrzeni lat Pierwsze Prezydium od czasu do czasu polecało Przewodniczącej Radzie Biskupiej sprawdzać, czy fundament Świątyni Salt Lake jest solidny. Kiedy służyłem w Przewodniczącej Radzie Biskupiej, na prośbę Pierwszego Prezydium dokonaliśmy ogólnego przeglądu budynku, łącznie z oceną najnowszych zmian w projekcie sejsmicznym budynku i technikach budowlanych.
Oto fragmenty przeglądu przekazanego wtedy Pierwszemu Prezydium: „Przy projektowaniu i budowie Świątyni Salt Lake wykorzystano najlepsze rozwiązania inżynieryjne, wykwalifikowaną siłę roboczą, materiały budowlane, wyposażenie i inne dostępne w tamtym czasie materiały. Od poświęcenia jej w 1893 roku świątynia stoi niezachwianie i służy jako latarnia wiary [i] nadziei oraz światło dla świata. Podejmuje się wiele starań, aby świątynia była eksploatowana, a także utrzymywana w czystości i w dobrym stanie. Zewnętrzne i wewnętrzne granitowe legary podłogowe oraz belki nośne są w dobrym stanie. Najnowsze badania potwierdzają, że lokalizacja wybrana przez Brighama Younga na budowę świątyni posiada bardzo dobry grunt, który ma odpowiednie utwardzenie”7.
Podczas przeglądu stwierdzono, że konieczne są zwykłe naprawy i udoskonalenia w celu odnowienia i unowocześnienia świątyni, w tym placu świątynnego, przestarzałych systemów i instalacji sanitarnych oraz obszarów baptysterium. Zalecono także rozważenie oddzielnego, bardziej kompleksowego rozwiązania sejsmicznego, poczynając od fundamentu świątyni w górę.
Fundament świątyni
Jak zapewne wiecie, Prezydent Brigham Young był osobiście zaangażowany w budowę oryginalnego fundamentu świątyni, który dobrze służył świątyni od czasu jej ukończenia 127 lat temu. Nowo zaproponowany pakiet ulepszeń sejsmicznych świątyni będzie wykorzystywać technikę izolacji podstawy, o której nie można było nawet śnić w momencie budowy świątyni. Jest to najnowocześniejsze rozwiązanie techniczne w ramach ochrony przed trzęsieniami ziemi.
Ta niedawno wynaleziona technologia zaczyna się przy samym fundamencie świątyni, zapewniając solidną ochronę przed zniszczeniami w wyniku trzęsienia ziemi. W gruncie rzeczy strukturalnie wzmacnia świątynię, aby była niezachwiana, nawet jeśli ziemia i otaczające ją środowisko ulegnie trzęsieniu ziemi.
Remont świątyni, który wykorzysta tę technologię, został ogłoszony w zeszłym roku przez Pierwsze Prezydium. Pod kierunkiem Przewodniczącej Rady Biskupiej budowa rozpoczęła się kilka miesięcy temu, w styczniu 2020 roku. Według szacunków zakończenie prac nastąpi za około cztery lata.
Zapewnienie osobistego fundamentu
Kiedy myślę o tych czterech latach istnienia tej przepięknej, szlachetnej, wywyższonej i budzącej podziw Świątyni Salt Lake, bardziej podchodzę do tego okresu jako do czasu odnowy, a nie czasu zamknięcia! W podobny sposób możemy zadać sobie pytanie: „W jaki sposób ta rozległa renowacja Świątyni Salt Lake inspiruje nas do podjęcia przez nas własnej duchowej odnowy, rekonstrukcji, ponownych narodzin, rewitalizacji czy odbudowy?”.
Introspektywne spojrzenie może ujawnić, że my i nasze rodziny możemy wynieść korzyść z przeprowadzenia pewnych koniecznych prac konserwacyjnych i remontowych, a nawet ulepszeń sejsmicznych! Możemy zacząć ten proces od zadania pytań:
„Jak wygląda mój fundament?”.
„Co składa się na masywne, stabilne, mocne kamienie węgielne, które są częścią mojego osobistego fundamentu, na którym spoczywa moje świadectwo?”.
„Jakie są fundamentalne elementy mojego duchowego i emocjonalnego charakteru, które pozwolą mi i mojej rodzinie pozostać niezłomnymi i niezachwianymi, a nawet wytrzymać wstrząsy ziemi i burzliwe zdarzenia sejsmiczne, które na pewno będą miały miejsce w naszym życiu?”.
Te wydarzenia, podobne do trzęsienia ziemi, często trudno przewidzieć i mają różne poziomy intensywności — zmagania z pytaniami lub wątpliwościami, stawianie czoła nieszczęściom i przeciwnościom czy osobiste urazy związane z przywódcami Kościoła, członkami, doktryną lub zasadami. Najlepszą obroną przed nimi jest nasz duchowy fundament.
Jakie mogą być duchowe kamienie węgielne w naszym życiu osobistym lub rodzinnym? Mogą to być proste, jasne i cenne prawdy życia według ewangelii — modlitwa rodzinna, studiowanie pism świętych, w tym Księgi Mormona, uczęszczanie do świątyni, poznawanie ewangelii w ramach programu Przyjdź i naśladuj mnie i wieczór domowy. Inne pomocne zasoby, które mogą umocnić wasz duchowy fundament, mogą obejmować Zasady wiary, proklamację o rodzinie i dokument „Żyjący Chrystus”.
Zasady zawarte w pytaniach omawianych w ramach otrzymywania rekomendacji świątynnej stanowią dla mnie silną podstawę duchowego fundamentu — szczególnie cztery pierwsze pytania. Uważam je za duchowe kamienie węgielne.
Oczywiście znamy te pytania, gdyż Prezydent Russell M. Nelson przeczytał je nam po kolei podczas ostatniej konferencji generalnej.
-
Czy wierzysz w Boga, Wiecznego Ojca, Jego Syna, Jezusa Chrystusa, i w Ducha Świętego; i czy posiadasz świadectwo o Ich istnieniu?
-
Czy posiadasz świadectwo o Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa i Jego roli jako twojego Zbawiciela i Odkupiciela?
-
Czy posiadasz świadectwo o Przywróceniu ewangelii Jezusa Chrystusa?
-
Czy popierasz Prezydenta Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich jako proroka, widzącego i objawiciela oraz jako jedynego człowieka na ziemi, który jest upoważniony do używania wszystkich kluczy kapłańskich?8
Czy dostrzegacie, że możecie traktować te pytania jako cenne elementy waszego osobistego fundamentu, które pomogą wam go zbudować i umocnić? Paweł nauczał Efezjan o kościele, który jest „[zbudowany] na fundamencie apostołów i proroków, którego kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus, na którym cała budowa mocno spojona rośnie w przybytek święty w Panu”9.
Jedną z największych radości mojego życia jest poznawanie i bycie inspirowanym przez członków Kościoła z całego świata, którzy są żywymi przykładami wiary w Jezusa Chrystusa i Jego ewangelii. Mają oni mocne osobiste fundamenty, które umożliwiają im ze stałym zrozumieniem przetrwanie wstrząsów, pomimo cierpienia i bólu serca.
Przedstawię to na bardziej osobistym poziomie. Przemawiałem niedawno na pogrzebie pięknej, pełnej życia młodej kobiety i matki (będącej także przyjaciółką naszej rodziny). Była dynamiczną zawodniczką pierwszej ligi piłki nożnej, gdy poślubiła studenta stomatologii. Zostali pobłogosławieni przepiękną, cudowną córką. Przez sześć lat matka ta dzielnie walczyła z różnymi formami nowotworu. Pomimo stale obecnego cierpienia emocjonalnego i fizycznego ufała kochającemu Ojcu Niebieskiemu i była często cytowana przez osoby obserwujące ją w mediach społecznościowych za względu na jej słynne powiedzenie: „Bóg tkwi w szczegółach”.
Jeden z jej internetowych wpisów zawiera zadane jej przez kogoś pytanie: „Jak możesz nadal mieć wiarę, gdy otacza cię wszechobecny ból?”. Odpowiedziała stanowczo: „Ponieważ wiara prowadzi mnie przez te mroczne czasy. Posiadanie wiary nie oznacza, że nic złego się nie stanie. Posiadanie wiary pozwala mi wierzyć, że ponownie pojawi się światło. I to światło będzie nawet jeszcze jaśniejsze, gdy przejdę przez ciemność. Choć tak wiele ciemności doświadczyłam przez te lata, widziałam dużo więcej światła. Widziałam cuda. Czułam aniołów. Wiem, że Ojciec Niebieski mnie niósł. Nic z tego bym nie doświadczyła, gdyby życie było łatwe. Przyszłość tego życia może być niepewna, ale moja wiara taka nie jest. Gdybym postanowiła porzucić wiarę, chodziłabym jedynie w ciemności. Ponieważ bez wiary istnieje tylko ciemność”10.
Jej niezachwiane świadectwo wiary w Pana Jezusa Chrystusa — w jej słowach i czynach — stanowiło natchnienie dla innych osób. Choć jej ciało było słabe, podnosiła bliźnich, by byli silniejsi.
Myślę o niezliczonych członkach Kościoła, którzy są wojownikami takimi, jak ta siostra, którzy codziennie kroczą w wierze, starając się być prawdziwymi i niezrażonymi uczniami naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. Uczą się o Chrystusie. Nauczają o Chrystusie. Starają się Go naśladować. Niezależnie od tego, czy ich życie znajduje się na stabilnym, czy na chwiejnym gruncie, ich duchowy fundament jest silny i niewzruszony.
Są to oddane dusze, które rozumieją głębokie znaczenie słów: „O święci, jak silne świadectwo dał Bóg” i „Tym którzy Jezusa prosili: ‘Nas strzeż’”11. Jestem niezmiernie wdzięczny za to, że mogę chodzić wśród tych, którzy przygotowali duchowe fundamenty godne miana świętych i którzy są wystarczająco silni i zabezpieczeni, aby przetrwać wiele zawirowań życia.
Uważam, że nie możemy przecenić znaczenia takiego solidnego fundamentu w naszym osobistym życiu. Nasze dzieci z Organizacji Podstawowej w młodym wieku są o tym nauczane, gdy śpiewają o następującej prawdzie:
Na skale mądry człek zbudował dom,
A wnet z nieba lunął deszcz […].
Deszcz lunął, woda podniosła nagle się,
Lecz na skale dom twardo stał12.
Pisma święte potwierdzają tę fundamentalną doktrynę. Zbawiciel nauczał lud w Ameryce:
„I jeśli będziecie to zawsze czynić, będziecie błogosławieni, albowiem będziecie zbudowani na Mojej opoce.
Ale kto będzie czynić to inaczej, nie jest zbudowany na Mojej opoce, lecz na piasku; i tacy upadną, gdy spadnie ulewny deszcz, wyleją rzeki, zerwą się wichry i uderzą na nich”13.
Szczerą nadzieją przywódców Kościoła jest to, że znacząca renowacja Świątyni Salt Lake przyczyni się do wypełnienia pragnienia Brighama Younga, aby zobaczyć „świątynię zbudowaną w taki sposób, że przetrwa milenium”. Oby w nadchodzących latach te wprowadzane przez nas udoskonalenia w Świątyni Salt Lake poruszały nas i inspirowały, osobiście i w rodzinach, abyśmy my również — metaforycznie — byli „zbudowani w taki sposób, że przetrwamy milenium”.
Osiągniemy to, wypełniając nakaz Apostoła Pawła, by „[gromadzić] sobie skarb, jako dobry fundament na przyszłość, [abyśmy dostąpili] żywota prawdziwego”14. Żarliwie modlę się o to, aby nasz duchowy fundament był pewny i trwały, by nasze świadectwo o Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa i Jego roli jako naszego Odkupiciela stało się naszym głównym kamieniem węgielnym, o którym świadczę w Jego imię, w imię samego Jezusa Chrystusa, amen.