Błogosławieństwa ustawicznego objawienia dla proroków i osobistego objawienia w naszym życiu
Nieustające objawienie było i jest dostępne środkami ustanowionymi przez Pana.
Będę dziś przemawiał o ustawicznym objawieniu dla proroków i ustawicznym osobistym objawieniu w naszym życiu.
Czasami otrzymujemy objawienie, choć nie rozumiemy, dlaczego Pan nam je zesłał. Na krótki czas przed powołaniem Starszego Jeffreya R. Hollanda na Apostoła w czerwcu 1994 r. doświadczyłem pięknego objawienia o jego powołaniu. Byłem przedstawicielem regionalnym i nie rozumiałem, dlaczego dano mi tę wiedzę. Byliśmy towarzyszami podczas misji w Anglii na początku lat 60. i kochałem Starszego Hollanda jak brata. Pomyślałem, że to doświadczenie było wyrazem troskliwego miłosierdzia względem mnie. Ostatnio zastanawiam się, czy Pan przygotowywał mnie wtedy na to, że stanę się młodszym towarzyszem pośród Dwunastu dla tego niesamowitego misjonarza, który był moim młodszym towarzyszem z czasów misji1. Czasem ostrzegam młodych misjonarzy, by byli uprzejmi dla swoich młodszych towarzyszy, bo nigdy nie wiadomo, kiedy oni staną się ich starszymi towarzyszami.
Mam silne świadectwo o tym, że ten przywrócony Kościół jest prowadzony przez naszego Zbawcę, Jezusa Chrystusa. On wie, kogo i w jakiej kolejności powoływać na Swych Apostołów. On wie także, jak przygotować Swego Apostoła seniora, by był prorokiem i Prezydentem Kościoła.
Dzisiejszego poranka mieliśmy zaszczyt wysłuchać naszego ukochanego proroka, Prezydenta Russella M. Nelsona, który wygłosił przed całym światem znamienną proklamację dwusetlecia o Przywróceniu pełni ewangelii Jezusa Chrystusa2. To doniosłe oświadczenie Prezydenta Nelsona stwierdza jednoznacznie, że Kościół Jezusa Chrystusa zawdzięcza swe korzenie, istnienie i przyszły rozwój zasadzie nieprzerwanego objawienia. Ta nowa proklamacja traktuje o dialogu kochającego Ojca z Jego dziećmi.
Prezydent Spencer W. Kimball wyraził przed laty uczucia, które mam dziś w sercu. Powiedział: „Ze wszystkich rzeczy, za które […] powinniśmy być najbardziej wdzięczni, najważniejszą jest to, że niebiosa są zaiste otwarte i że przywrócony Kościół Jezusa Chrystusa jest zbudowany na skale objawienia. Nieustające objawienie jest w istocie krwiobiegiem ewangelii żyjącego Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa”3.
Prorok Enoch przewidział dni, w których żyjemy. Pan ukazał Enochowi wielką, dominującą niegodziwość i przepowiedział „wielkie udręki”. Mimo to Pan obiecał: „ale zachowam mój lud”4. „I poślę sprawiedliwość z nieba i prawdę wyślę z ziemi, aby świadczyły o moim Jednorodzonym”5.
Prezydent Ezra Taft Benson nauczał z wielką mocą, że Księga Mormona, kamień zwornikowy naszej religii, „wyszła” z ziemi, będąc wypełnieniem słów Pana skierowanych do Enocha. Ojciec, Syn, aniołowie i prorocy, którzy ukazywali się Prorokowi Józefowi Smithowi, byli „kierowani z nieba, by przywrócić królestwu niezbędne moce”6.
Prorok Józef Smith otrzymywał objawienie za objawieniem. O niektórych z nich mówiliśmy podczas tej konferencji. Wiele objawień uzyskanych przez Proroka Józefa zostało zachowanych dla nas w Naukach i Przymierzach. Wszystkie podstawowe pisma święte Kościoła opisują zamysł i wolę Pana dla nas w tej ostatniej dyspensacji7.
Uzupełnieniem tych wspaniałych podstawowych pism świętych jest błogosławieństwo ustawicznego objawienia zsyłanego żyjącym prorokom. Prorocy są „wyznaczonymi przedstawicielami Pana, upoważnionymi do mówienia w Jego imieniu”8.
Jedne objawienia mają monumentalne znaczenie, inne pomagają nam lepiej rozumieć podstawowe boskie prawdy i prowadzą nas przez życie9.
Jesteśmy niezwykle wdzięczni za objawienie dane Prezydentowi Spencerowi W. Kimballowi w czerwcu 1987 r., które rozszerzyło zasięg błogosławieństw kapłaństwa i świątyni na wszystkich godnych mężczyzn będących członkami Kościoła10.
Służyłem w towarzystwie wielu Apostołów, którzy byli obecni, gdy to cenne objawienie zostało zesłane. Każdy z nich w osobistych rozmowach potwierdzał pełne mocy, jednoczące duchowe przewodnictwo, którego doświadczyli wraz z Prezydentem Kimballem. Wielu z nich mówiło, że było to najsilniejsze objawienie, jakiego doznali do owego czasu lub od tamtej pory11.
Ci z nas, którzy obecnie służą w Kworum Dwunastu Apostołów, kosztowali błogosławieństw bycia świadkami znamiennych objawień spływających poprzez współczesnych proroków12. Prezydent Russell M. Nelson jest wyznaczony na przedstawiciela Pana szczególnie w kwestii objawień, które mają pomóc rodzinom wznosić sanktuarium wiary w domu, a także objawień o gromadzeniu rozproszonego Izraela po obu stronach zasłony i wreszcie objawień mających błogosławić obdarowanych członków poprzez święte obrzędy świątynne.
Gdy w październiku 2018 r., podczas konferencji generalnej, ogłoszono ważne zmiany, które miały wnieść błogosławieństwa do naszych domów, świadczyłem, „że podczas rozmów Rady Pierwszego Prezydium i Kworum Dwunastu Apostołów w świątyni oraz po tym, gdy nasz umiłowany prorok zwrócił się do Pana o objawienie […], wszyscy otrzymali niezwykle silne potwierdzenie”13.
W tamtym czasie były nam dane inne objawienia odnoszące się do świętych obrzędów świątynnych, ale nie ogłoszono ich wtedy i nie wprowadzono14. Te wskazówki zaczęły się wraz z indywidualnym proroczym objawieniem danym Prezydentowi Russellowi M. Nelsonowi i pełnym mocy potwierdzeniem danym osobom zaangażowanym w ten proces. Prezydent Nelson włączył w to w szczególności siostry, które przewodniczą Stowarzyszeniu Pomocy, Organizacji Młodych Kobiet i Organizacji Podstawowej. Ostateczne wskazówki dane w świątyni Pierwszemu Prezydium i Kworum Dwunastu Apostołów były w najwyższym stopniu duchowe i pełne mocy. Wszyscy wiedzieliśmy, że poznajemy zamysł, wolę i głos Pana15.
Deklaruję z całą powagą, że nieustające objawienie było i jest dostępne środkami ustanowionymi przez Pana. Świadczę, że nowa proklamacja Prezydenta Nelsona, ogłoszona dziś rano, jest objawieniem danym na pożytek wszystkich ludzi.
Zapraszamy wszystkich do udziału w uczcie przy Pańskim stole
Deklarujemy też nasze płynące z serca pragnienie zjednoczenia z osobami, które mają problem z własnym świadectwem, są mniej aktywne lub usunęły swoje nazwiska z rejestrów Kościoła. Pragniemy delektować się z wami „słowami Chrystusa” przy Pańskim stole, by uczyć się tego, co wszyscy mamy czynić16. Potrzebujemy was! Kościół was potrzebuje! Pan was potrzebuje! Szczerze modlimy się o to, byście przyłączyli się do nas w oddawaniu czci Zbawicielowi świata. Wiemy, że niektórzy z was mogli poczuć się urażeni, być potraktowani nieuprzejmie lub doświadczyć innego, nie Chrystusowego traktowania. Wiemy też, że wiara niektórych wystawiona jest na próbę, z której nie w pełni zdają sobie sprawę, której nie rozumieją lub sądzą, że nie da się przez nią przejść.
Niektórzy z naszych najsilniejszych i najwierniejszych członków od dawna mierzą się z próbą wiary. Bardzo podoba mi się prawdziwa historia W. W. Phelpsa, który opuścił Kościół i świadczył w sądzie Missouri przeciwko Prorokowi Józefowi Smithowi. Po wyrażeniu żalu napisał on do Józefa: „Jestem świadom mojego położenia, ty jesteś go świadom i Bóg też. I chciałbym być ocalony, jeśli moi przyjaciele mi pomogą”17. Józef wybaczył mu, przywrócił do pracy i napisał serdecznie: „Bo ten co wprzód przyjacielem, na koniec też nim jest”18.
Bracia i siostry, niezależnie od waszej sytuacji, proszę, wiedzcie, że Kościół i jego członkowie powitają was ponownie!
Osobiste objawienie w naszym życiu
Osobiste objawienie jest dostępne wszystkim ludziom, którzy pokornie zabiegają o Pańskie wskazówki. Jest tak ważne jak objawienie prorocze. Osobiste duchowe objawienie pochodzące od Ducha Świętego przynosi milionom osób świadectwo niezbędne do przyjęcia chrztu i bycia konfirmowanym członkiem Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich.
Osobiste objawienie jest wspaniałym błogosławieństwem dostępnym po chrzcie, gdy jesteśmy „uświęceni przez przyjęcie Ducha Świętego”19. Pamiętam szczególne duchowe objawienie, które nawiedziło mnie, gdy miałem 15 lat. Mój kochany brat starał się uzyskać wskazówkę od Pana dotyczącą reakcji na brak zgody naszego drogiego ojca, by brat pojechał na misję. Też się modliłem ze szczerą intencją i otrzymałem osobiste objawienie o prawdziwości ewangelii.
Rola Ducha Świętego
Osobiste objawienie jest oparte na duchowych prawdach przekazywanych przez Ducha Świętego20. Duch Święty jest objawicielem i świadkiem wszelkiej prawdy, szczególnie tej dotyczącej Zbawiciela. Bez Ducha Świętego nie moglibyśmy tak naprawdę wiedzieć, że Jezus jest Chrystusem. Najważniejszym zadaniem Ducha jest składać świadectwo o Ojcu i Synu, Ich tytułach i chwale.
Duch Święty może wpłynąć na każdego człowieka w pełen mocy sposób21. Ten wpływ nie będzie stały, o ile osoba nie jest ochrzczona i nie ma daru Ducha Świętego. Duch Święty działa też jak środek oczyszczający w procesie pokuty i przebaczenia.
Duch ten korzysta ze zdumiewających form komunikacji. Pan opisał to w piękny sposób:
„Oto przemówię do ciebie w twym umyśle i sercu przez Ducha Świętego, który zstąpi na ciebie i zamieszka w twoim sercu.
Oto jest to duch objawienia”22.
Choć Jego oddziaływanie może być niewiarygodnie silne, najczęściej przychodzi w formie spokojnego, cichego głosu23. Pisma święte podają wiele przykładów wpływu Ducha na nasze umysły: zsyłanie spokoju na umysł24, zajmowanie myśli25, oświecenie umysłu26, a nawet przekazywanie nam słów27.
Oto niektóre z zasad postępowania, jakie przygotowują nas na objawienie:
-
Modlitwa o duchowe przewodnictwo. Z czcią i pokorą musimy zabiegać i prosić28, być cierpliwi i ulegli29.
-
Przygotowanie się na natchnienie. To wymaga życia w harmonii z naukami Pana i podporządkowania się Jego przykazaniom.
-
Godne przyjmowanie sakramentu. Kiedy to robimy, świadczymy Bogu i zawieramy z Nim przymierze, że przyjmujemy na siebie imię Jego świętego Syna i że pamiętamy o Nim, i przestrzegamy Jego przykazań.
Te zasady przygotowują nas do przyjmowania i rozpoznawania podszeptów i wskazówek Ducha Świętego oraz podążania za nimi. To „zasady pokoju — co przynoszą radość [i] […] życie wieczne”30.
Nasze duchowe przygotowanie jest spotęgowane, gdy regularnie studiujemy pisma święte i prawdy ewangelii, i rozważamy w umyśle odpowiedzi, których szukamy. Pamiętajcie jednak, by zachować cierpliwość i ufać Pańskiemu wyczuciu czasu. Wszechwiedzący Pan ześle nam przewodnictwo — On „z rozmysłem udziela nam lekcji”31.
Objawienie potrzebne w naszych powołaniach i zadaniach
Duch Święty zapewni nam też objawienie niezbędne w naszych powołaniach i zadaniach. Z mojego doświadczenia wynika, że ważne duchowe wskazówki najczęściej pojawiają się wtedy, gdy wypełniając obowiązki, staramy się przydać błogosławieństw bliźnim.
Pamiętam, że będąc młodym biskupem, odebrałem desperacki telefon od młodego małżeństwa na krótko przed moim wylotem w podróż służbową. Przed ich przybyciem błagałem Pana o radę, jak mogę im błogosławić. Objawiono mi naturę ich problemu i odpowiedź, której powinienem był udzielić. Ta objawiona wskazówka pozwoliła mi wypełnić moje święte obowiązki biskupa mimo bardzo ograniczonego czasu. Biskupi na całym świecie mówili mi o podobnych doświadczeniach. Jako prezydent palika doznawałem nie tylko ważnych objawień, ale także osobistej korekty, koniecznej przy realizacji celów Pana.
Zapewniam was, że objawione wskazówki mogą być udziałem każdego z nas, jeśli pokornie pracujemy w winnicy Pana. Większość rad pochodzi od Ducha Świętego. Czasami, z jakichś powodów, pochodzą one bezpośrednio od Pana. Osobiście zaświadczam, że to prawda. Wytyczne dla Kościoła jako całości kierowane są do proroka i Prezydenta Kościoła.
My, współcześni Apostołowie, mamy przywilej pracować i podróżować z naszym obecnym prorokiem, Prezydentem Nelsonem. Sparafrazuję słowa Wilforda Woodruffa o Proroku Józefie Smithie. Pasują równie dobrze do Prezydenta Nelsona. Byłem świadkiem „dzieł Ducha Bożego działającego w nim, objawień, które otrzymywał od Jezusa Chrystusa, jak też wypełnienia tych objawień”32.
Moim pokornym błaganiem jest dziś, by każdy z nas zabiegał o ustawiczne objawienie w swoim życiu; aby każdy podążał za Duchem, oddając cześć Bogu w imię naszego Zbawcy, Jezusa Chrystusa, o którym świadczę. W imię Jezusa Chrystusa, amen.