En Önemli Olanı Yapın
Hayatlarımızı İsa Mesih’e odakladığımızda, ruhsal güçle, ferahlıkla ve sevinçle kutsanacağız.
Kısa süre önce sevgili bir arkadaşım, mahallesindeki bir kadını ziyaret etmesi için bir izlenim hissetti. O bu telkini dikkate almadı çünkü o kadını çok az tanıyordu ve bu hiç de mantıklı gelmedi. Ancak bu düşünce aklına gelmeye devam ettiği için bu telkine göre harekete geçmeye karar verdi. Bu yaklaşan ziyaret nedeniyle kendisini şimdiden rahatsız hissettiği için, bu kızkardeşe bir şey götürmenin endişesini hafifletmeye yardımcı olacağına karar verdi. Elbette eli boş gidemezdi! Bu yüzden bir kutu dondurma satın aldı ve garip bir ziyaret olabileceği konusunda endişelendiği şeye başlamak için gitti.
Kadının kapısını çaldı ve kısa bir süre sonra kızkardeş cevap verdi. Arkadaşım kahverengi bir kese kağıdındaki dondurmayı ona uzattı ve sohbet başladı. Arkadaşımın bu ziyaretin neden gerektiğini anlaması fazla sürmedi. Ön taraftaki verandada beraber otururlarken, bu kadın karşılaştığı bir dizi zorluğu açıkladı. Bu sıcak yaz gününde bir saatlik sohbetin ardından arkadaşım dondurmanın kahverengi kese kağıdının içinde eridiğini fark etti.
“Dondurman eridiği için çok üzgünüm!” diye haykırdı.
Kadın tatlı bir şekilde cevap verdi, “Dert değil! Benim laktoz intoleransım var!
Bir rüyada Rab peygamber Lehi’ye şöyle dedi, “Yaptıklarından dolayı sana ne mutlu Lehi.”1
İsa Mesih’in bir öğrencisi olmak sadece umut etmekten ve inanmaktan daha fazlasını içerir. Çaba, eylem ve yükümlülük gerektirir. Bu bizim bir şeyler yapmamızı “sözü yalnız duymakla [kalmayıp], sözün uygulayıcıları” olmamızı gerektirir.2
Erimiş dondurma örneğinde en önemli olan nedir? Dondurma mı? Veya arkadaşımın yaptığı basitçe bir şey mi?
Çok içten bir soru soran sevimli bir genç hanımla tatlı bir deneyim yaşadım: “Kızkardeş Craven, Kilise ile ilgili herhangi bir şeyin gerçek olduğunu nereden biliyorsunuz? Çünkü ben bir şey hissetmiyorum.”
Hızlıca cevap vermeden önce, ona ilk olarak bazı sorular sordum. “Bana kişisel kutsal yazı çalışmandan bahset.”
Cevap verdi, “Ben kutsal yazıları okumuyorum.”
“Peki ya ailenle?” diye sordum. Beraber Gelin, Beni Takip Edin kılavuzunu çalışıyor musunuz?
“Hayır” dedi.
Ona duaları hakkında sordum: “Dua ederken ne hissediyorsun?”
Onun cevabı, “Ben dua etmiyorum” oldu.
Ona cevabım basitti: “Herhangi bir şeyi bilmek istiyorsan, bir şey yapmak zorundasın.”
Öğrenmek veya bilmek istediğimiz herhangi bir şey için bu doğru değil mi? Yeni arkadaşımı dua etmek, kutsal yazıları çalışmak, başkalarına hizmet etmek ve Rab’be güvenmek gibi İsa Mesih’in sevindirici haberinde bulunan şeyleri yapmaya başlaması için davet ettim. Hiçbir şey yapmadan Rab’be dönemeyiz. Bu, sorarak, arayarak ve kapıyı çalarak bilmek için bilinçli bir şekilde çaba sarf ettiğimizde Kutsal Ruh’un gücü aracılığıyla gelir. Bu yaparak olur.3
Öğreti ve Antlaşmalar’da Rab zaman zaman “o kadar önemli değildir” der.4 Bu bana, eğer önemli olmayan veya daha az önemli olan şeyler varsa, çok önemli şeylerin de olması gerektiğini düşündürdü. Biz, bir şey yapmak veya herhangi bir şey yapmak için olan çabalarımızda kendimize “En önemli olan nedir?” diye sorabiliriz.
Reklamcılar, bizi sattıkları ürünün mutluluğumuz veya refahımız için gerekli olduğuna inandırarak baştan çıkartmak amacıyla genellikle “Gerekli” veya “Olmazsa Olmaz” gibi sloganlar kullanır. Ancak onların sattığı şey gerçekten gerekli midir? Buna gerçekten sahip olmamız gerekir mi? Bu gerçekten önemli midir?
İşte dikkate alınması gereken bazı düşünceler. En önemli olan nedir?
-
Sosyal medya paylaşımlarımıza kaç tane “beğeni” alıyoruz? Veya Cennetteki Babamız tarafından ne kadar seviliyor ve değer veriliyoruz?
-
Son moda kıyafetler giymek mi? Veya iffetli kıyafetler giyerek bedenlerimize saygı göstermek mi?
-
Cevapları bir internet araştırmasıyla bulmak mı? Veya cevapları Kutsal Ruh aracılığıyla Tanrı’dan almak mı?
-
Daha fazla istemek mi? Veya bize verilen şeylerle yetinmek mi?
Başkan Russell M. Nelson öğretir ki:
“Yoldaşınız olan Kutsal Ruh’un aracılığıyla toplumumuzu etkileyen ünlü kültürünün içini görebilirsiniz. Önceki nesillerden daha zeki olabilirsiniz. …
“Dünyadaki geri kalanlar için bir standart belirleyin!”5
Sonsuz sevinç için neyin gerçekten gerekli olduğuna odaklanmak çaba gerektirir. Şeytan, bizi değerli zamanımızı, yeteneklerimizi veya ruhsal gücümüzü önemsiz şeyler için harcamamıza yönlendirerek, ebedi değerlerimizi kaybetmemizden başka bir şeyi sevmez. Her birimizi, bizi en önemli olanı yapmaktan alıkoyan şeyleri, duayla göz önünde bulundurmaya davet ediyorum.
En büyük oğlumuzun üçüncü sınıf öğretmeni, sınıfına “beyninizin patronu olun” diye öğretti. Bu, küçük öğrencilerine düşüncelerinin kontrolünün kendilerinde olduğunu ve bu nedenle ne yaptıklarını kontrol edebileceklerine dair bir hatırlatmaydı. Kendimi daha az önemi olan şeylere doğru sürüklenirken bulduğumda, kendime “beynimin patronu olmayı” hatırlatıyorum.
Geçenlerde bir lise öğrencisi bana, daha sonra tövbe etmek için hesaplanmış bir planla emirleri göz ardı etmenin Kilise’nin bazı gençleri arasında popüler hale geldiğini söyledi. Bana bunun “bir çeşit gurur madalyası” olduğu söylendi. Elbette ki Rab ”doğru bir amaçla”6 alçakgönüllülükle tövbe eden herkesi bağışlamaya devam edecektir. Ancak Kurtarıcı’nın merhametli Kefareti, böyle bir alaycı yolla asla kullanılmamalıdır. Bizler kaybolan bir koyun benzetmesini biliyoruz. Elbette ki bir çoban yolunu kaybetmiş bir koyunu bulmak için diğer 99 koyunu bırakacaktır. Fakat bu 99 koyundan olmayı seçenlerin İyi Çoban’a getirdiği sevinci hayal edebilir misiniz? Bir arada kalan ve birbirlerine antlaşmalarını tutmada yardım edenleri hayal edebilir misiniz? Eğer popüler olan şey itaatkar olmak olsaydı, dünyanın ya da okulunuzun ya da işinizin ya da evinizin nasıl olacağını gözünüzün önüne getirebilir misiniz? Amaç kusursuz bir hayat yaşamak değil, Rab ile yaptığımız antlaşmaları tutmak için elimizden gelenin en iyisini yaparken sevinç bulmaktır.
Bu dünya Tanrı ile ilgili daha çok şüphe dile getirirken ve kafa karışıklığı ve baskılar artarken, peygambere en yakın olmamız gereken zaman bu zamandır. O, Rab’bin sözcüsü olduğu için, onun teşvik ettiği, öğüt verdiği ve yapmamız için bize yalvardığı şeylerin en önemli şeyler olduğuna güvenebiliriz.
Kolay olmasa da, her zaman doğru olanı yapmanın bir yolu vardır. Okulda bir grup arkadaşımla konuşurken, sohbet Kilise’nin standartlarını eleştirmeye döndüğünde genç bir hanım bundan dolayı hayal kırıklığına uğradı. O sessiz kalamayacağının farkına vardı ve bir şey yapmalıydı. Saygılı bir şekilde Cennetteki Baba’nın sevgisinden ve O’nun koyduğu emirlerin O’nun çocuklarını nasıl kutsadığından ve koruduğundan bahsetti. Onun için hiçbir şey yapmamak çok daha kolay olabilirdi. Ancak en önemli olan şey neydi? Kalabalığa uymak mı? Ya da Tanrı’nın bir şahidi olarak “her zaman ve her şeyde ve … her yerde” öne çıkmak mı?7
İsa Mesih’in iade edilmiş Kilisesi bulanıklıktan çıkacaksa, biz de bulanıklıktan çıkmalıyız. Antlaşmasına sadık kalan kadınlar olarak sevindirici haber ışığımızı dünyanın her tarafında, yükselerek ve öne çıkarak saçmalıyız. Biz bunu, 11 yaş ve üzerinde ve hepsinin görevi tamamen aynı olan 8.2 milyon kadının oluşturduğu bir güç olan Tanrı’nın kızları olarak beraber yaparız. Biz İsa Mesih’in sevindirici haberini uygulamaya çabalayarak, muhtaçlarla ilgilenerek, herkesi sevindirici haberi kabul etmeye davet ederek ve aileleri sonsuza dek birleştirerek bu kurtuluş ve yüceltme işine katılarak, İsrail’i bir araya topluyoruz.8 İsa Mesih’in sevindirici haberi, eylemin ve sevincin sevindirici haberidir! Bu en önemli olan şeyleri yapma kapasitemizi küçümsemeyelim. İlahi mirasımız, sevgi dolu Cennetteki Babamız’ın bizim olabileceğimizi bildiği her şeyi yapmamız ve olmamız için bize cesaret ve güven verir.
Bu yılki gençlik teması Süleyman’ın Özdeyişleri 3:5–6’dandır.
“Rab’be güven bütün yüreğinle, kendi aklına bel bağlama.
“Yaptığın her işte Rab’bi an, O senin yolunu düze çıkarır.”
Rab’be güvenmenin önemli bir unsuru, bütün cevaplara sahip olmadığımızda bile, O’nun bize rehberlik edeceğine inanarak ilerlemektir.
Kızkardeşlerim, dondurma söz konusu değildir. Ve bu daha fazlasını yapmakla da ilgili değildir. En önemli olanı yapmakla ilgilidir. Mesih’e daha çok benzemeye çalışırken O’nun öğretisini hayatımızda uygulamaktır.
Antlaşma yolunda sağlam durmak için ne kadar çok şey yaparsak, İsa Mesih’e olan inancımız o kadar büyüyecektir. İnancımız ne kadar çok büyürse, tövbe etmeyi daha çok arzu edeceğiz. Ve daha çok tövbe ettiğimizde, Tanrı ile olan antlaşma ilişkimizi daha çok güçlendireceğiz. Bu antlaşma ilişkisi bizi tapınağa yaklaştıracaktır, çünkü tapınak antlaşmalarına sadık kalmak sonuna kadar dayanma yolumuzdur.
Hayatlarımızı İsa Mesih’e odakladığımızda, en önemli olanı yapmak için yönlendirileceğiz. Ve ruhsal güçle, ferahlıkla ve sevinçle kutsanacağız! İsa Mesih’in adıyla, amin.