Mesih’e Tanıklık Etme Fırsatından Asla Vazgeçmeyin
Gerçek sevinç, Mesih’e yaklaşmamıza ve kendi gözlerimizle tanık olma isteğimize bağlıdır.
Beş yıl önce bugün, sevgili peygamberimiz Başkan Russell M. Nelson’ı İsa Mesih’in Son Zaman Azizler Kilisesi’nin Başkanı olarak, bu olağanüstü büyüme ve vahiy döneminde Rab’bin sözcüsü olarak desteklemek üzere ellerimizi kaldırdık. O’nun aracılığıyla sayısız davetler aldık ve eğer hayatlarımızı Kurtarıcımız İsa Mesih’e odaklayacak olursak, bize görkemli kutsamalar vaat edilir.
2011 yılında, Brezilya’nın güzel Curitiba şehrinde eşimle birlikte görev bölgesi liderleri olarak hizmet ederken, bir toplantı sırasında telefonum çaldı. Telefonu sessize almak için acele ederken, telefonun babamdan geldiğini fark ettim. Cevap vermek için toplantıdan hemen ayrıldım: “Merhaba baba!”
Beklenmedik bir şekilde babamın sesi duyguyla dolu bir şekilde: “Merhaba Bonnie. Sana bir şey söylemem gerekiyor. Bana ALS teşhisi konuldu.”
Zihnim bir an karıştı, “Bekle! ALS nedir?” dedim.
Babam çoktan açıklamaya başlamıştı, “Vücudum yavaş yavaş iflas ederken, zihnim uyanık kalacak.”
Bu üzücü haberin sonuçlarıyla boğuşmaya başlarken bütün dünyamın değiştiğini hissettim. Fakat o unutulmaz günde, onun son cümlesi kalbimde kalıcı bir yer buldu. Sevgili babam acil bir sesle, “Bonnie, Mesih’e tanıklık etme fırsatından asla vazgeçme” dedi.
Babamın öğüdünü derinlemesine düşündüm ve bu konuda dua ettim. Sık sık kendime, İsa Mesih’e tanıklık etme fırsatından asla vazgeçmemenin ne demek olduğunu tam olarak bilip bilmediğimi sordum.
Tıpkı sizin gibi ben de zaman zaman ayın ilk pazar günü ayağa kalktım ve Mesih hakkında tanıklığımı paylaştım. Birçok kez bir dersin parçası olarak, sevindirici haber hakikatlerine tanıklık ettim. Cesurca hakikati öğrettim ve bir görevli olarak Mesih’in kutsallığını ilan ettim.
Ancak bu rica, benim için daha kişiseldi! Sanki babam, “Bonnie, dünyanın seni ele geçirmesine izin verme!” diyormuş gibiydi. Kurtarıcı ile yaptığınız antlaşmalara sadık kalın. Her gün O’nun kutsamalarını tecrübe etmeye çalışın ve Kutsal Ruh’un aracılığıyla O’nun gücü ve hayatınızdaki varlığı hakkında tanıklık edebilmeye çalışın!”
Düşmüş bir dünyada yaşıyoruz, dikkat dağıtıcı şeyler gözlerimizi ve kalplerimizi cennete doğru değil, aşağıya doğru çekiyor. 3. Nefi 11. Bölüm’deki Nefililer gibi, bizim de İsa Mesih’e ihtiyacımız var. Kendinizi orada, onca kaos ve yıkım yaşamış insanların arasında hayal edebiliyor musunuz? Rab’bin kişisel davetini duymak nasıl bir şey olurdu:
“Kalkın, yanıma gelin ve ellerinizi böğrüme koyun; ve ellerimdeki ve ayaklarımdaki çivi izlerini de yoklayın; böylece benim … bütün dünyanın Tanrısı olduğumu ve dünyanın günahları için öldürülmüş olduğumu bilin.
“Ve … topluluk gidip … birer birer ilerleyerek … kendi gözleriyle görüp kendi elleriyle hissederek, [bildiler] … ve kendi gözleriyle tanık oldular.”1
Bu Nefililer, ellerini O’nun böğrüne koymak ve ellerindeki ve ayaklarındaki çivi izlerini hissetmek için hevesle ilerlediler, böylece O’nun Mesih olduğuna kendi gözleriyle tanık olabildiler. Benzer şekilde, bu yıl Yeni Antlaşma’da okuyup incelediğimiz birçok sadık insan, Mesih’in gelişini iple çekerek beklemişti. Sonra tarlalarından, tezgahlarından ve yemek masalarından kalktılar ve O’nu takip ettiler, O’nun etrafını sardılar, O’nu her yandan sıkıştırdılar ve O’nunla oturdular. Kutsal yazılardaki kalabalıklar gibi, kendi gözlerimizle tanık olmaya hevesli miyiz? Aradığımız kutsamalara onlarınkinden daha mı az ihtiyacımız var?
Mesih, Nefililer’i tapınaklarında fiziksel olarak ziyaret ettiğinde, O’nun daveti, uzakta durup O’na bakmaları değildi, O’na dokunup, insanlığın Kurtarıcısı’nın gerçekliğini kendileri için hissetmeleriydi. İsa Mesih hakkında kişisel bir tanıklık elde edinceye kadar O’na nasıl daha çok yaklaşabiliriz? Bu belki de babamın bana öğretmeye çalıştığı şeyin bir parçasıydı. Mesih’in dünyevi hizmeti sırasında, O’nunla birlikte yürüyenlerin yaşadığı aynı fiziksel yakınlığın tadını çıkaramazsak da, Kutsal Ruh’un aracılığıyla O’nun gücünü her gün tecrübe edebiliriz! İhtiyacımız olduğu kadar!
Dünyanın dört bir tarafındaki genç hanımlar, bana Mesih’i arama ve O’nun hakkında günlük olarak, kişisel bir tanıklık elde etme hakkında çok şey öğrettiler. İzin verirseniz, iki genç hanımın bilgeliğini paylaşmak istiyorum:
Livvy, hayatı boyunca genel konferansı izledi. Aslında, geleneksel olarak evlerinde beş oturumun tümünü ailece izliyorlar. Geçmişte, konferans Livvy için karalama yapmak ya da ara sıra istenmeyen şekerlemelere dalmak anlamına geliyordu. Fakat, geçtiğimiz ekim ayında yapılan genel konferans farklıydı. Kişisel hale geldi.
Bu sefer Livvy, aktif bir alıcı olmaya karar verdi. Telefonundaki bildirimleri susturdu ve Ruh’tan gelen izlenimleri not aldı. Tanrı’nın duymasını ve yapmasını istediği belirli şeyleri hissettiğinde şaşırdı. Bu karar, hayatında neredeyse anında bir fark yarattı.
Sadece birkaç gün sonra, arkadaşları onu uygun olmayan bir filme davet etti. O yaşadıklarını şöyle dile getirdi, “Konferans konuşmalarının ve ruhunun kalbime geri döndüğünü hissettim ve kendimi onların davetini geri çevirirken duydum.” Ayrıca Kurtarıcı hakkındaki tanıklığını kendi mahallesinde paylaşma cesareti gösterdi.
Bu olaylardan sonra, şöyle dedi, “Şaşırtıcı olan şey, İsa’nın Mesih olduğuna tanıklık ettiğimi duyduğumda, Kutsal Ruh’un bunu benim için teyit ettiğini hissettim.”
Livvy, konferans hafta sonunu suda taş sektirir gibi geçirmedi, aklı ve ruhuyla konferansa dalarak orada Kurtarıcı’yı buldu.
Ve bir de Maddy var. Ailesi kiliseye gitmeyi bıraktığında, Maddy’nin kafası karışmıştı ve ne yapacağından emin değildi. Önemli bir şeyin eksik olduğunu fark etti. Böylece Maddy, 13 yaşındayken kiliseye tek başına gitmeye başladı. Yalnız kalmak bazen zor ve rahatsız edici olsa da, Kurtarıcı’yı kilisede bulabileceğini biliyordu ve O’nun olduğu yerde olmak istiyordu. “Kilise’deyken, ruhum evdeymiş gibi hissediyordu” dedi.
Maddy, ailesinin sonsuza dek birlikte mühürlenmiş olduğu gerçeğine tutundu Küçük kardeşlerini yanında kiliseye götürmeye ve evde onlarla birlikte kutsal yazıları okuyup araştırmaya başladı. Sonunda annesi de onlara katılmaya başladı. Maddy, annesine bir görevde hizmet etme arzusundan bahsetti ve annesinin onunla birlikte tapınağa gitmeye hazır olup olamayacağını sordu.
Maddy, bugün GEM’de [Görevli Eğitim Merkezi’nde]. Hizmet ediyor. Mesih hakkında tanıklık ediyor. Onun örneği, hem annesinin hem de babasının tapınağa ve Mesih’e geri dönmesine yardımcı oldu.
Tıpkı Livvy ve Maddy gibi, biz de Mesih’i aramayı seçtiğimizde, Ruh birçok farklı durumda Mesih hakkında tanıklık edecektir. Biz oruç tutarken, dua ederken, beklerken ve ilerlemeye devam ederken Ruh’un bu tanıklıkları ortaya çıkar. Mesih’e olan yakınlığımız, tapınakta sık sık ibadet ederek, günlük tövbe ederek, kutsal yazıları çalışarak, kiliseye ve sevindirici haber okuluna katılarak, ataerkil kutsamalarımızı derinlemesine düşünerek, kutsal törenleri layık bir şekilde alarak ve kutsal antlaşmaları onurlandırarak gelişir. Bunların hepsi, Ruh’u zihinlerimizi aydınlatmaya davet eder ve daha fazla huzur ve koruma getirir. Fakat, bunları Mesih’e tanıklık etmek için kutsal fırsatlar olarak sayıyor muyuz?
Tapınağa birçok defa gittim ama Rab’bin evinde ibadet ettiğim zaman, bu beni değiştirir. Bazen oruç tutarken kendimi acıkmış halde bulurum, ama başka zamanlarda ise, bir amaç uğruna Ruh’la ziyafet çekerim. Bazen tekrarlanan, rutin duaları mırıldanırım, ama dua yoluyla Rab’den öğüt almak için de çok istekli olurum.
Bu kutsal alışkanlıkları bir kontrol listesi halinden çıkarıp, daha çok bir tanık haline getirmede güç vardır. Süreç aşamalı olacak, ancak günlük, aktif katılım ve Mesih ile amaçlı tecrübelerle gelişecektir. Sürekli olarak O’nun öğretisine göre hareket ettikçe, O’nun hakkında bir tanıklık elde ederiz; O’nunla ve Cennetteki Babamız’la bir ilişki kurarız. Onlar gibi olmaya başlarız.
Düşman o kadar çok ses çıkarır ki, Rab’bin sesini duymak zor olabilir. Dünyamız, zorluklarımız, koşullarımız daha sessiz olmayacak, fakat Mesih’i açık ve net bir şekilde “dinlemek” için O’nun sözlerine acıkabilir ve susayabiliriz ki öyle yapmalıyız.2 Her gün Kurtarıcımız’a olan güvenimize odaklanmamızı sağlayacak olan öğrencilik ve tanıklığın kas hafızasını oluşturmak isteriz.
Babam aramızdan ayrılalı 11 yılı aşkın bir süre geçti, ama sözleri içimde yaşıyor. “Bonnie, Mesih’e tanıklık etme fırsatından asla vazgeçme.” Sizi, onun davetini kabul etmek için bana katılmaya davet ediyorum. Mesih’i her yerde arayın, Söz veriyorum O orada olacaktır!3 Gerçek sevinç, Mesih’e yaklaşmamıza ve kendi gözlerimizle tanık olma isteğimize bağlıdır.
Son günlerde, “her dizin … [çökeceğini] ve her dilin İsa’nın Mesih olduğunu açıkça [söyleyeceğini]” biliyoruz.4 Bu tanıklığın artık bizim için normal ve doğal bir tecrübe haline gelmesi için dua ediyorum ve sevinçle tanıklık etmek için her fırsatı değerlendireceğiz: İsa Mesih yaşıyor!
Ah, O’nu ne kadar çok seviyorum. “Sonsuz hayatı mümkün [kılan] ve her birimiz için [ölümsüzlüğü] gerçek” haline getiren O’nun sonsuz Kefareti için ne kadar minnettarız.5 Kurtarıcımız’ın iyiliği ve büyük görkemi hakkında O’nun kutsal adıyla, İsa Mesih’in adıyla tanıklık ederim, amin.