İsa Mesih Yardımın Kaynağıdır

Camille N. Johnson

Yardımlaşma Cemiyeti Genel Başkanı

İhtiyacı olanlara fiziksel ve ruhsal yardım sağlamak için Kurtarıcı ile ortak olabiliriz ve bu süreçte kendimiz için gereken yardımı da bulabiliriz.

Felçli bir adamın yardımcıları İsa Mesih’e imanla ve O’nun mucizeleri hakkında duyduklarına dair bir umutla onu İsa’ya getirdiler. Onu oraya götürme konusunda yenilikçiydiler; çatıyı açtılar ve adamı yatağıyla İsa’nın ders verdiği yere indirdiler. İsa “onların imanını görünce [felçli adama], … günahların bağışlandı” dedi.¹ Ve sonra, “Kalk, şilteni topla, evine git.” dedi.² Ve hemen felçli adam kalktı, şiltesini topladı ve “Tanrı’yı överek” evine gitti.³

Felçli adamın bakımını üstlenen arkadaşları hakkında başka ne biliyoruz? Kurtarıcı’nın, onların imanının farkında olduğunu biliyoruz. Ve Kurtarıcı’yı görüp işittikleri ve O’nun mucizelerine tanık oldukları için, herkesi bir “şaşkınlık almıştı” ve “Tanrı’yı yüceltiyorlardı.”⁴

İsa Mesih umut edilen şifayı, acıdan ve kronik hastalığın sakat bırakıcı sonuçlarından fiziksel olarak kurtaran yardımı sağlamıştı. Önemli bir şekilde, Kurtarıcı aynı zamanda insanı günahtan arındırmak için ruhsal yardımda sağladı.

Ve arkadaşları, ihtiyacı olan birini gözetmek için gösterdikleri çabada, yardımın kaynağını buldular; İsa Mesih’i buldular.

Ben, İsa Mesih’in yardımın kaynağı olduğuna tanıklık ederim. İsa Mesih’in Kefareti aracılığıyla, günahın yükünden ve sonuçlarından kurtulabilir ve sakatlıklarımız [zayıflıklarımız] için yardım alabiliriz.

Ve Tanrı’yı sevdiğimiz ve O’na hizmet edeceğimize dair antlaşma yaptığımız için, ihtiyacı olanlara fiziksel ve ruhsal yardım sağlamak için Kurtarıcı ile ortak olabiliriz ve bu süreçte İsa Mesih’in sayesinde kendimiz için gereken yardımı da bulabiliriz.⁵

Sevgili peygamberimiz Başkan Russell M. Nelson, bizi bu dünyanın üstesinden gelmeye ve huzur bulmaya davet etti.⁶ O, “gerçek rahata kavuşmayı” “yardımlaşma ve huzur” olarak tanımladı. Başkan Nelson şöyle dedi, “Çünkü Kurtarıcı, sonsuz Kefareti aracılığıyla her birimizi zayıflıklardan, hatalardan ve günahlardan kurtardığı ve şimdiye kadar yaşadığınız her acıyı, endişeyi ve yükü tecrübe ettiği için, gerçekten tövbe edip O’nun yardımını aradığınızda, bu mevcut güvenilmez dünyanın üstesinden gelebilirsiniz.”⁷ İsa Mesih’in bize sunduğu yardım budur!

Her birimiz, mecazi bir sırt çantası taşıyoruz. Başınızın üzerinde dengede duran bir sepet ya da bir el çantası veya beze sarılı ve omzunuza atılmış bir yığın şeyler olabilir. Ama bizim örneğimizde, buna bir sırt çantası diyelim.

Bu mecazi sırt çantası, düşmüş bir dünyada yaşamanın yüklerini taşıdığımız yerdir. Yüklerimiz, sırt çantamızdaki taşlar gibidir. Genellikle, üç çeşittir:

Bu taşlar günahtan dolayı yaptığımız şeylerdir.
Başkalarının kötü kararları, suistimalleri ve nezaketsizlikleri yüzünden sırt çantamızda olan taşlar.
Ve düşmüş bir durumda yaşadığımız için taşıdığımız taşlar. Bu taşların arasında hastalık, ağrı, kronik rahatsızlık, keder, hayal kırıklığı, yalnızlık ve doğal afetlerin etkileri de yer alır.

Sevinçle ilan ediyorum ki, fani hayattaki yüklerimizi, yani mecazi sırt çantamızdaki bu taşları ağır hissetmemize gerek yoktur.

İsa Mesih yükümüzü hafifletebilir.

İsa Mesih yüklerimizi kaldırabilir.

İsa Mesih, günahın ağırlığından kurtulmamız için bir yol sağlar.

İsa Mesih bizim yardım kaynağımızdır.

O şöyle dedi:

“Ey bütün yorgunlar ve yükü ağır olanlar! Bana gelin, ben size rahat [yani yardım ve esenlik] veririm.

“Boyunduruğumu yüklenin, benden öğrenin. Çünkü ben yumuşak huylu, alçakgönüllüyüm. Böylece canlarınız rahata kavuşur.

“Boyunduruğumu taşımak kolay, yüküm hafiftir.”⁸

Boyunduruğu taşımanın kolay ve yükün hafif olması, Kurtarıcı ile birlikte boyunduruğa girdiğimizi, yüklerimizi O’nunla paylaştığımızı, yükümüzü O’nun kaldırmasına izin verdiğimizi varsayar. Bu, Tanrı ile bir antlaşma ilişkisine girmek ve bu antlaşmaya sadık kalmak, Başkan Nelson’ın açıkladığı gibi, “hayatla ilgili her şeyi daha kolaylaştırmak” anlamına gelir. O şöyle dedi, “Kurtarıcı’nın boyunduruğunu yüklenmek, O’nun kuvvetine ve fidye ile kurtarıcı gücüne erişiminiz olduğu anlamına gelir.”⁹

Öyleyse neden taşlarımız konusunda cimriyiz? Yorgun bir beyzbol atıcısı, oyunu tamamlamaya hazır isabetli atış yapan yedek bir oyuncu varken neden tümseği terk etmeyi reddetsin? Bu yardımcı yedek oyuncu, görevimi benimle birlikte yerine getirmeye hazırken neden bunu tek başıma sürdürmekte ısrar edeyim?

Başkan Nelson şöyle öğretti, “İsa Mesih … kollarını açmış, bizi iyileştirmeyi, affetmeyi, temizlemeyi, güçlendirmeyi, paklamayı ve kutsallaştırmayı umuyor ve istiyor.”¹⁰

Öyleyse, neden taşlarımızı tek başımıza taşımakta ısrar ediyoruz?

Bu soru, her birinizin göz önünde bulundurması gereken kişisel bir soru olarak tasarlanmıştır.

Benim için bu, eskiden kalma gurur kusurudur. “Başımın çaresine ben bakarım” derim. “Endişelenme; bunu ben halledeceğim.” Tanrı’dan saklanmamı, O’na yüz çevirmemi, tek başıma yapmamı isteyen büyük yalancı budur.

Kardeşlerim, tek başıma yapamam, buna ihtiyacım da yok ve yapmayacağım. Tanrı ile yaptığım antlaşmalar aracılığıyla Kurtarıcım İsa Mesih’e bağlı olmayı seçerek, “Beni güçlendiren [Mesih’in] aracılığıyla her şeyi yapabilirim.”¹¹

Antlaşmayı yerine getirenler, Kurtarıcı’nın verdiği yardımla kutsanırlar.

Mormon Kitabı’ndaki şu örneği göz önünde bulundurun: Alma halkına “angarya işler [yaptırılıp] … başlarına da angaryacı kâhyalar [dikilerek]” onlara zulmedildi.¹² Sesli dua etmeleri yasaklandı, onlar da “yüreklerini [Tanrı’ya] döktüler; ve Tanrı onların yüreklerinin düşüncelerini biliyordu.”¹³

Ve “sıkıntıları böyle sürüp giderken, Rab’bin sesi onlara gelip şöyle dedi: Başlarınızı kaldırın, içiniz rahat olsun; çünkü benimle yaptığınız antlaşmayı biliyorum; ve halkımla antlaşmaya girip onları tutsaklıktan kurtaracağım.

“Ve omuzlarınıza vurulan yükü hafifleteceğim; öyle ki sırtınızdaki yükleri [bile] hissetmeyeceksiniz.”¹⁴

Ve onların yükleri “hafifleştirildi” ve “Rab onlara öyle bir güç verdi ki yüklerini kolayca taşıyabildiler ve Rab’bin bütün isteklerine sabırla ve neşeyle boyun eğdiler.”¹⁵

Bu antlaşmayı yerine getirenler teselli, artan sabır ve neşe, hafiflemiş hissetmeleri için yüklerinde kolaylık ve sonunda kurtuluş şeklinde bir yardım aldılar.¹⁶

Şimdi kendi mecazi sırt çantamıza geri dönelim.

Tövbe, İsa Mesih’in Kefareti aracılığıyla, bizi günah taşlarının ağırlığından kurtaran şeydir. Ve bu mükemmel armağanla, Tanrı’nın merhameti bizi adaletin ağır ve başka türlü üstesinden gelinemez gereklerinden kurtarır.¹⁷

İsa Mesih’in Kefareti aynı zamanda bağışlama gücü almamızı mümkün kılar, bu da başkalarının kötü muamelesi yüzünden üzerimizde taşıdığımız yükü atmamıza olanak tanır.¹⁸

Öyleyse Kurtarıcı bizi, keder ve acıya maruz kalan ölümlü bedenlerle düşmüş bir dünyada yaşamanın yüklerinden nasıl kurtarır?

Çoğu zaman, bu tür yardımı bizim aracılığımızla gerçekleştirir! O’nun Kilisesi’nin antlaşmalı üyeleri olarak, “yas tutanlarla birlikte yas tutmayı” ve “teselli olmaya ihtiyacı olanları teselli etmeyi” vaat ederiz.¹⁹ “Tanrı’nın ağılına katılmayı” ve “O’nun halkı” olarak çağrılmayı arzu ettiğimizden dolayı, [çektiğimiz] yüklerin hafiflemesi için [birbirimizin] yükünü taşımaya [hevesli] oluruz.”²⁰

Antlaşma kutsamamız, Tanrı’nın tüm çocuklarına hem dünyevi hem de ruhsal yardımlar sağlamak için İsa Mesih ile ortak olmaktır. Biz, O’nun yardımlaşma sağladığı bir kanalız.²¹

Ve böylece, felçli adamın arkadaşları gibi, “zayıfların yardımına [koşar], sarkık elleri [kaldırır] ve bükük dizleri [güçlendiririz].”²² “[Birbirimizin] … yükünü [taşırız], böylece Mesih’in Yasası’nı yerine [getiririz].²³ Bunu yaptıkça, O’nu tanır, O’nun gibi olur ve O’nun yardımını buluruz.²⁴

Bu yardım nedir?

Acı verici, rahatsız edici veya yük olan bir şeyin ortadan kaldırılması veya hafifletilmesi veya buna dayanma gücüdür. Bir başkasının yerini alan bir kişiyi ifade eder. Bir yanlışın yasal olarak düzeltilmesidir.²⁵ Anglo-Fransızca kelime, Eski Fransızca’daki relever veya “diriltmek” kelimesinden ve Latince relever veya “tekrar ayağa kaldırmak” kelimesinden gelir.²⁶

Kardeşlerim, İsa Mesih yardım kaynağıdır. Tanıklık ederim ki, O, üçüncü günde yeniden dirildi ve sevgi dolu ve sonsuz Kefareti yerine getirdikten sonra, kollarını açarak bize yeniden dirilme, kurtulma, yücelme ve O’nun gibi olma fırsatı sunuyor. O’nun bize sağladığı yardım sonsuzdur.

O ilk Diriliş Bayramı [Paskalya] sabahında meleğin ziyaret ettiği kadınlar gibi, O’nun dirildiği haberini “çabuk gidip,” “büyük bir sevinç içinde” duyurmayı diliyorum.²⁷ Kurtarıcımız İsa Mesih’in adıyla, amin.