Królestwa chwały
Mamy kochającego Ojca Niebieskiego, który upewni się, że otrzymamy każde błogosławieństwo i wszelkie korzyści, na jakie pozwalają nasze własne pragnienia i wybory.
Członkowie Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich są często pytani: „Czym wasz Kościół różni się od innych kościołów chrześcijańskich?”. Wśród odpowiedzi, których udzielamy, znajduje się pełnia doktryny Jezusa Chrystusa. Najważniejszą z tych doktryn jest fakt, że nasz Ojciec Niebieski kocha wszystkie Swoje dzieci tak bardzo, że pragnie, abyśmy wszyscy żyli w królestwie chwały na zawsze. Ponadto pragnie, abyśmy żyli z Nim i Jego Synem, Jezusem Chrystusem, na wieczność. Jego plan oferuje nam nauki i możliwość dokonywania wyborów, które zapewnią nam przeznaczenie i życie, które wybierzemy.
I.
Ze współczesnego objawienia wiemy, że ostatecznym przeznaczeniem wszystkich ludzi, którzy żyją na ziemi, nie jest nieudolna idea nieba dla osób prawych i wiecznych cierpień piekła dla reszty. Pełen miłości plan Boży dla Jego dzieci zawiera następujący stan rzeczy, o którym nauczał nasz Zbawiciel, Jezus Chrystus: „W domu Ojca mego wiele jest mieszkań”1.
Objawiona doktryna przywróconego Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich głosi, że wszystkie dzieci Boga — z wyjątkami zbyt ograniczonymi, by je tutaj przytaczać — ostatecznie odziedziczą jedno z trzech królestw chwały, z których najniższe „przechodzi wszelkie zrozumienie”2. Po okresie, w którym nieposłuszni będą cierpieć za swe grzechy, które to cierpienie przygotowuje ich na to, co ma nastąpić, wszyscy zmartwychwstaną i przybędą przed Pana Jezusa Chrystusa na Sąd Ostateczny. Tam nasz kochający Zbawiciel, który — jak jesteśmy nauczani — „sławi Ojca i zbawia wszystkie dzieła Swoich rąk”3, przydzieli wszystkie dzieci Boga do jednego z tych królestw chwały zgodnie z ich pragnieniami, które wyrazili poprzez podejmowane przez siebie decyzje.
Kolejną unikalną doktryną i praktyką przywróconego Kościoła są objawione przykazania i przymierza, które oferują wszystkim dzieciom Boga święty przywilej zakwalifikowania się do najwyższego stopnia chwały w królestwie celestialnym. To najwyższe przeznaczenie — wywyższenie w królestwie celestialnym — jest celem Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich.
Dzięki współczesnemu objawieniu święci w dniach ostatnich mają wyjątkowe zrozumienie Bożego planu szczęścia dla Jego dzieci. Plan ten rozpoczyna się od naszego życia jako duchów przed narodzeniem i ukazuje cel i warunki wybranej przez nas podróży przez życie doczesne oraz pożądane przez nas miejsce docelowe w życiu przyszłym.
II.
Ze współczesnych objawień wiemy, że „wszystkie królestwa mają dane prawo”4 i że królestwo chwały, które otrzymamy podczas Sądu Ostatecznego, zależy od praw, których decydujemy się przestrzegać podczas naszej doczesnej podróży. Zgodnie z tym pełnym miłości planem istnieje wiele królestw — wiele mieszkań — tak, że wszystkie dzieci Boga odziedziczą królestwo chwały, którego prawa będą mogły bez trudu „przestrzegać”.
Kiedy opisujemy naturę i wymagania każdego z tych trzech królestw w planie Ojca, zaczynamy od najwyższego królestwa, które jest głównym celem boskich przykazań i obrzędów objawionych przez Boga w Kościele Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. W chwale „celestialnej”5 znajdują się trzy stopnie6, z których najwyższy to wywyższenie w królestwie celestialnym. To miejsce pobytu tych, „którzy otrzymali z Jego pełni i z Jego chwały”, dlatego „są oni bogami, samymi synami [i córkami] Boga”7, i „mieszkać będą w obecności Boga i Jego Chrystusa na wieki wieków”8. Poprzez objawienie Bóg przekazał wieczne prawa, obrzędy i przymierza, których należy przestrzegać, aby rozwinąć boskie cechy niezbędne do wypełnienia tego boskiego potencjału. Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich skupia się na nich, ponieważ celem tego przywróconego Kościoła jest przygotowanie dzieci Boga do zbawienia w chwale celestialnej, a w szczególności do wywyższenia w jej najwyższym stopniu.
Plan Boga, oparty na wiecznej prawdzie, wymaga, aby wywyższenie można było osiągnąć jedynie poprzez wierność przymierzom małżeństwa na wieczność zawartym pomiędzy mężczyzną a kobietą w świętej świątyni9, które to małżeństwo będzie ostatecznie dostępne dla wszystkich wiernych. To dlatego nauczamy, że „płeć stanowi zasadniczą cechę tożsamości i celu istnienia każdej osoby w jej życiu przed przyjściem na ziemię, podczas życia ziemskiego i w wieczności”10.
Wyjątkowo cenną nauką, która pomaga nam przygotować się na wywyższenie, jest proklamacja dotycząca rodziny z 1995 roku11. Jej treść wyjaśnia wymagania, które przygotowują nas do życia z Bogiem Ojcem i Jego Synem, Jezusem Chrystusem. Ci, którzy nie do końca rozumieją pełen miłości plan Ojca dla Jego dzieci, mogą uważać tę proklamację o rodzinie za nic więcej niż podlegające zmianom oświadczenie na temat zasad. My zapewniamy natomiast, że proklamacja o rodzinie, która powstała w oparciu o nieodwołalną doktrynę, definiuje doczesne relacje rodzinne, w których mogą nastąpić najważniejsze elementy naszego wiecznego rozwoju.
Apostoł Paweł opisuje trzy stopnie chwały, porównując je do chwały słońca, księżyca i gwiazd12. Najwyższy nazywa niebieskim (celestialnym), a drugi ziemskim (terrestrialnym)13. Nie wymienia najniższego z nich, ale objawienie dane Józefowi Smithowi nazywa go „telestialnym”14. Inne objawienie opisuje także naturę osób, które mają być przydzielone do każdego z tych królestw chwały. Ci, którzy nie zdecydują się „przestrzegać prawa królestwa celestialnego”15, odziedziczą inne królestwo chwały, niższe od celestialnego, ale stosowne do wybranych przez nich praw, których będą mogli bez trudu „przestrzegać”. To słowo przestrzegać, tak powszechne w pismach świętych, oznacza bezpiecznie trwać16. Na przykład, osoby w królestwie terrestrialnym — które najbardziej odpowiada powszechnemu pojęciu nieba — „otrzymują z obecności Syna, ale nie z pełni Ojca”17. Były one „zacnymi ludźmi ziemi, których zaślepiła przebiegłość ludzka”18, ale „nie [byli] dzielni w świadectwie o Jezusie”19.
Wiele mówiący opis osób przypisanych do najniższego królestwa chwały, królestwa telestialnego, podaje, że „nie [mogą one] wytrzymać chwały terrestrialnej”20. Opisuje to tych, którzy odrzucają Zbawiciela i nie przestrzegają żadnych boskich ograniczeń w swoim zachowaniu. Jest to królestwo, w którym przebywają niegodziwi po tym, jak odcierpieli już za swoje grzechy. Współczesne objawienie opisuje ich słowami: „Są to ci, którzy nie przyjęli ewangelii Chrystusa ani świadectwa Jezusa […].
Są to ci, którzy są kłamcami, czarownikami i cudzołożnikami, i rozpustnikami, a także wszyscy, którzy kochają kłamstwo i kalają się nim”21.
Mówiąc o trzech królestwach chwały i mając proroczą wizję, Prezydent Russell M. Nelson niedawno napisał: „Doczesne życie jest ledwie nanosekundą w porównaniu z wiecznością. Ale jakże to istotna nanosekunda! Uważnie przyjrzyjcie się temu, jak to działa: W tym doczesnym życiu możecie wybrać prawa, których pragniecie przestrzegać — prawa przynależne do królestwa celestialnego, terrestrialnego bądź telestialnego — a tym samym wybrać, w którym królestwie chwały będziecie żyć wiecznie. Cóż za plan! Jest to plan, który całkowicie szanuje waszą wolną wolę”22.
III.
Apostoł Paweł nauczał, że nauki i przykazania Pana zostały dane, abyśmy wszyscy mogli osiągnąć „[wymiary] pełni Chrystusowej”23. Proces ten wymaga czegoś więcej niż zdobywania wiedzy. Nie wystarczy nawet być przekonanym o ewangelii; musimy działać tak, abyśmy dzięki niej się nawrócili. W przeciwieństwie do innych nauk, które instruują nas, żebyśmy coś wiedzieli, ewangelia Jezusa Chrystusa rzuca nam wyzwanie, byśmy czymś się stali.
Z takiej nauki wnioskujemy, że Sąd Ostateczny nie jest jedynie oceną sumy dobrych i złych uczynków — tego, co robiliśmy. Opiera się on na ostatecznym rezultacie naszych czynów i myśli — tego, czym się staliśmy. Do życia wiecznego kwalifikujemy się poprzez proces nawrócenia. W tym sensie to słowo, które posiada wiele znaczeń, oznacza dogłębną przemianę natury. Nikomu nie wystarczy zwykłe przejście przez jakiś mechanizm. Przykazania, obrzędy i przymierza ewangelii nie są listą wpłat, których należy dokonać na jakieś konto w niebie. Ewangelia Jezusa Chrystusa jest planem, który pokazuje nam, jak stać się tym, kim nasz Ojciec Niebieski chce, byśmy się stali24.
IV.
Dzięki Jezusowi Chrystusowi i Jego Zadośćuczynieniu, kiedy upadamy w tym życiu, możemy odpokutować i powrócić na ścieżkę przymierza, która prowadzi do tego, czego pragnie dla nas nasz Ojciec Niebieski.
Księga Mormona naucza, że „to życie jest dla [nas] okresem przygotowania się na spotkanie z Bogiem”25. Jednak to trudne ograniczenie „tego życia” uzyskało pełen nadziei kontekst (przynajmniej do pewnego stopnia dla niektórych osób) dzięki temu, co Pan objawił Prezydentowi Josephowi F. Smithowi, a co zostało zapisane w rozdziale 138. Doktryny i Przymierzy. Prorok napisał: „Dostrzegłem, że wierni starsi tej dyspensacji, kiedy odchodzą z życia doczesnego, nadal trudzą się głoszeniem ewangelii pokuty i odkupienia przez ofiarę Jednorodzonego Syna Bożego pośród tych, którzy są w ciemności i w okowach grzechu w wielkim świecie duchów zmarłych.
Zmarli, którzy odpokutują, zostaną odkupieni przez posłuszeństwo obrzędom domu Boga,
A kiedy już zapłacą karę za swoje wykroczenia i będą obmyci do czystości, otrzymają nagrodę według uczynków swoich, bowiem oni są dziedzicami zbawienia”26.
Ponadto wiemy, że Milenium — tysiącletni okres, który nastąpi po Drugim Przyjściu Zbawiciela — będzie czasem na dokonanie wymaganych obrzędów za tych, którzy nie otrzymali ich w swoim doczesnym życiu27.
Wiele jeszcze nie wiemy o trzech głównych okresach planu zbawienia oraz o ich wzajemnej relacji: (1) przedziemskim świecie duchów, (2) życiu doczesnym i (3) życiu przyszłym. Znamy jednak te wieczne prawdy: „Podczas gdy zbawienie jest kwestią indywidualną, wywyższenie jest kwestią rodzinną”28. Mamy kochającego Ojca Niebieskiego, który upewni się, że otrzymamy każde błogosławieństwo i wszelkie korzyści, na jakie pozwalają nasze własne pragnienia i wybory. Wiemy również, że nie zmusi On nikogo do zapieczętowania wbrew woli tej osoby. Błogosławieństwa zapieczętowanego związku są zapewnione wszystkim, którzy dotrzymują swoich przymierzy, ale nigdy nie wymuszają zapieczętowanego związku na innej osobie, która jest niegodna lub niechętna.
Moi drodzy bracia i siostry, świadczę o prawdzie tych rzeczy. Świadczę o naszym Panu Jezusie Chrystusie, który jest „[sprawcą i dokończycielem naszej] wiary”29, a którego Zadośćuczynienie, zgodnie z planem naszego Ojca w Niebie, to wszystko umożliwia. W imię Jezusa Chrystusa, amen.