Konferencja generalna
Wieczna prawda
Konferencja Generalna, październik 2023


10:40

Wieczna prawda

Nasza potrzeba rozpoznawania prawdy nigdy nie była ważniejsza!

Bracia i siostry, dziękuję wam za waszą wierność Bogu Ojcu i Jego Synowi, Jezusowi Chrystusowi. Dziękuję za waszą wzajemną miłość i służbę. Jesteście naprawdę niezwykli!

Wstęp

Po tym, jak wraz z moją żoną, Anną, otrzymaliśmy powołanie do służby jako pełnoetatowi przywódcy misji, nasza rodzina postanowiła nauczyć się na pamięć imienia każdego misjonarza przed dotarciem na pole misyjne. Uzyskaliśmy zdjęcia, utworzyliśmy fiszki i zaczęliśmy zapamiętywać twarze i uczyć się na pamięć imion misjonarzy.

Kiedy dotarliśmy na miejsce, odbyliśmy konferencje powitalne z misjonarzami. Kiedy rozmawialiśmy ze sobą, podsłuchaliśmy, jak nasz dziewięcioletni syn mówi:

„Miło cię poznać, Sam!”

„Rachel, skąd pochodzisz?”.

„Wow, David, jesteś wysoki!”

Zaniepokojony, podszedłem do naszego syna i szepnąłem mu: „Hej, pamiętajmy, żeby zwracać się do misjonarzy per ‘Starszy’ i ‘Siostra’”.

Zrobił zdziwioną minę i powiedział: „Tato, myślałem, że mieliśmy nauczyć się ich imion”. Nasz syn postąpił słusznie według swojego zrozumienia.

A jakie jest nasze zrozumienie prawdy w dzisiejszym świecie? Nieustannie bombardują nas kontrowersyjne opinie, stronnicze sprawozdania i niepełne dane. Jednocześnie liczba oraz źródła tych informacji namnażają się. Nasza potrzeba rozpoznawania prawdy nigdy nie była ważniejsza!

Prawda jest dla nas kluczowa, abyśmy ustanowili i wzmocnili naszą relację z Bogiem, znaleźli spokój i radość oraz osiągnęli nasz boski potencjał. Rozważmy dzisiaj poniższe pytania:

  • Czym jest prawda i dlaczego jest ważna?

  • W jaki sposób odnaleźć prawdę?

  • W jaki sposób możemy dzielić się prawdą, kiedy już ją odnajdziemy?

Prawda jest wieczna

Z pism świętych uczymy się: „Prawda jest wiedzą o rzeczach takich, jakie są, jakie były i jakie mają nastąpić” (Doktryna i Przymierza 93:24). „Nie została [ona] stworzona ani uczyniona” (Doktryna i Przymierza 93:29) i „nie ma końca” (Doktryna i Przymierza 88:66)1. Prawda jest absolutna, stała i nieodwołalna. Innymi słowy, prawda jest wieczna2.

Prawda pomaga nam unikać oszustwa3, odróżniać dobro od zła4, otrzymywać ochronę5 oraz znajdować pocieszenie i uzdrowienie6. Prawda może również kierować naszymi czynami7, czynić nas wolnymi8, uświęcać9 i prowadzić ku życiu wiecznemu10.

Bóg objawia wieczną prawdę

Bóg objawia nam wieczną prawdę poprzez sieć relacji opartych na objawieniu, w której rolę odgrywają: On sam, Jezus Chrystus, Duch Święty, prorocy i my. Pozwólcie, że omówię różne, ale powiązane ze sobą role, które każdy uczestnik odgrywa w tym procesie.

Po pierwsze, Bóg jest źródłem wiecznej prawdy11. On i Jego Syn, Jezus Chrystus12 mają doskonałe zrozumienie prawdy i zawsze działają w harmonii z prawdziwymi zasadami i prawami13. To pozwala Im tworzyć światy i zarządzać nimi14, jak również kochać, prowadzić i doglądać nas w sposób doskonały15. Pragną, abyśmy rozumieli i stosowali prawdę, tak abyśmy my mogli cieszyć błogosławieństwami tak jak Oni16. Mogą przekazywać prawdy osobiście lub poprzez posłańców, takich jak Duch Święty, aniołowie czy żyjący prorocy.

Po drugie, Duch Święty świadczy o wszelkiej prawdzie17. On objawia nam konkretne prawdy bezpośrednio i świadczy o prawdach przedstawionych w innych źródłach. Podszepty Ducha zazwyczaj przychodzą do naszych umysłów jako myśli oraz do naszych serc jako uczucia18.

Po trzecie, prorocy otrzymują prawdę od Boga i dzielą się nią z nami19. Uczymy się prawdy od dawnych proroków z pism świętych20 i od żyjących proroków podczas konferencji generalnej czy poprzez inne oficjalne kanały komunikacji.

W końcu wy i ja odgrywamy zasadniczą rolę w tym procesie. Bóg oczekuje, że będziemy poszukiwać, rozpoznawać, a następnie stosować prawdę. Nasza zdolność otrzymywania i stosowania prawdy jest zależna od siły naszej relacji z Ojcem i Synem, naszej wrażliwości na wpływ Ducha Świętego oraz naszego zestrojenia z współczesnymi prorokami.

Musimy pamiętać, że Szatan dąży do tego, aby powstrzymać nas od poznania prawdy. On wie, że bez prawdy nie możemy otrzymać życia wiecznego. Przeplata pasma prawdy ze światowymi filozofiami, aby zmylić nas i odwrócić naszą uwagę od tego, co przekazuje Bóg21.

Poszukiwanie, rozpoznawanie i stosowanie wiecznej prawdy

Kiedy poszukujemy wiecznej prawdy22, poniższe dwa pytania mogą pomóc nam rozpoznać, czy dana koncepcja pochodzi od Boga czy z innego źródła:

  • Czy koncepcja ta jest stale nauczana w pismach świętych lub słowach żyjących proroków?

  • Czy koncepcja ta jest potwierdzona przez świadectwo Ducha Świętego?

Bóg objawia doktrynalne prawdy poprzez proroków, a Duch Święty potwierdza te prawdy i pomaga nam je zastosować23. Musimy zabiegać i być przygotowani do otrzymania tych duchowych odczuć, kiedy nadejdą24. Jesteśmy najbardziej otwarci na świadectwo Ducha, kiedy jesteśmy pokorni25, kiedy modlimy się szczerze i studiujemy słowa Boga26 oraz przestrzegamy Jego przykazań27.

Kiedy Duch Święty potwierdza nam konkretną prawdę, nasze zrozumienie pogłębia się, kiedy stosujemy daną zasadę w praktyce. Z czasem, kiedy konsekwentnie żyjemy zgodnie z tą zasadą, zdobywamy niekwestionowaną wiedzę o danej prawdzie28.

Na przykład, popełniłem błędy i czułem wyrzuty sumienia, spowodowane złymi wyborami. Jednak dzięki modlitwie, studiowaniu i wierze w Jezusa Chrystusa otrzymałem świadectwo o zasadzie pokuty29. Kiedy dalej pokutowałem, moje zrozumienie tej zasady stawało się coraz mocniejsze. Czułem bliskość Boga i Jego Syna. Teraz wiem, że można otrzymać przebaczenie za grzech dzięki Jezusowi Chrystusowi, ponieważ każdego dnia doświadczam błogosławieństw wynikających z pokuty30.

Ufanie Bogu, gdy prawda nie została jeszcze objawiona

Co zatem powinniśmy zrobić, kiedy szczerze poszukujemy prawdy, która nie została jeszcze objawiona? Mam współczucie dla osób spragnionych odpowiedzi, które zdają się nie napływać.

Pan radził Józefowi Smithowi: „Zachowaj spokój, aż uznam za stosowne objawić […] wszystko na ten temat” (Doktryna i Przymierza 10:37).

Emmie Smith wyjaśnił: „Nie szemraj z powodu rzeczy, których nie widziałaś, bo nie są dostępne dla ciebie ani dla świata, co jest mądrością we mnie, aż do czasu, który nastanie” (Doktryna i Przymierza 25:4).

Ja również zabiegałem o odpowiedzi na szczere pytania. Odpowiedzi na wiele pytań napłynęły; na niektóre jeszcze nie31. Kiedy trwamy — pokładając ufność w mądrości i miłości Boga, przestrzegając Jego przykazań i polegając na tym, co wiemy — pomaga On nam odnaleźć spokój, aż objawi prawdę o wszystkim32.

Zrozumienie doktryny i zasad

Kiedy poszukujemy prawdy, możemy pojąć różnicę pomiędzy doktryną a zasadami. Doktryna dotyczy wiecznych prawd, takich jak natura Boskiej Trójcy, plan zbawienia i zadość czyniąca ofiara Jezusa Chrystusa. Zasady stanowią zastosowanie doktryny i są oparte o bieżące okoliczności. Zasady pomagają nam zarządzać Kościołem w uporządkowany sposób.

Choć doktryna nigdy się nie zmienia, zasady zmieniają się od czasu do czasu. Pan działa poprzez Swoich proroków, aby podtrzymywać Swoją doktrynę i zmieniać zasady Kościoła w zależności od potrzeb Swoich dzieci.

Niestety czasami mylimy zasady z doktryną. Jeśli nie rozumiemy różnicy, ryzykujemy poczuciem rozczarowania w odniesieniu do zmian zasad i możemy nawet zacząć kwestionować mądrość Boga lub rolę proroków w otrzymywaniu objawień33.

Nauczanie wiecznej prawdy

Kiedy otrzymujemy prawdę od Boga, zachęca On nas, abyśmy dzielili się tą wiedzą z innymi ludźmi34. Czynimy tak, nauczając lekcji, udzielając wskazówek dziecku lub rozmawiając z przyjacielem o prawdach ewangelii.

Naszym celem jest nauczanie prawdy w taki sposób, aby zapraszać nawracającą moc Ducha Świętego35. Pozwólcie, że podzielę się z wami serią prostych zaproszeń Pana i Jego proroków, które mogą być przydatne36.

  1. Skoncentrujcie się na Ojcu Niebieskim, Jezusie Chrystusie i Ich fundamentalnej doktrynie37.

  2. Pozostańcie ugruntowani na pismach świętych i naukach proroków w dniach ostatnich38.

  3. Polegajcie na doktrynie ustanowionej przez wielu wiarygodnych świadków39.

  4. Unikajcie spekulacji, osobistych opinii czy światowych idei40.

  5. Nauczajcie punktu doktryny w kontekście powiązanych prawd ewangelii41.

  6. Wykorzystujcie metody nauczania, które zapraszają wpływ Ducha42.

  7. Komunikujcie się jasno, aby unikać nieporozumień43.

Mówienie o prawdzie z miłością

To, w jaki sposób nauczamy prawdy, naprawdę ma znaczenie. Paweł zachęcał nas, abyśmy mówili „szczerze w miłości” (zob. List do Efezjan 4:14–15). Oznacza to, że mamy największą szansę pobłogosławienia innej osoby prawdą wtedy, kiedy jest ona przekazywana z miłością Chrystusową44.

Prawda nauczana bez miłości może wywoływać uczucia zniechęcenia, osamotnienia czy bycia osądzanym. Często prowadzi to do urazy i rozłamu, a nawet konfliktu. Z drugiej strony, miłość bez prawdy jest pusta i nie rokuje wzrostu.

Zarówno prawda, jak i miłość są niezbędne w naszym duchowym rozwoju45. Prawda zapewnia doktrynę, zasady i prawa konieczne do uzyskania życia wiecznego, a miłość rodzi motywację potrzebną do przyjęcia tego, co jest prawdą i do działania zgodnie z nią.

Jestem na zawsze wdzięczny za tych, którzy cierpliwie i z miłością nauczali mnie wiecznej prawdy.

Podsumowanie

Podsumowując, pozwólcie, że podzielę się wiecznymi prawdami, które stały się kotwicą dla mojej duszy. Poznałem te prawdy, postępując zgodnie z zasadami, które dzisiaj omówiliśmy.

Wiem, że Bóg jest naszym Ojcem Niebieskim46. On jest wszechwiedzący47, wszechmocny48 i posiada doskonałą miłość49. Przygotował plan, który umożliwia nam uzyskanie życia wiecznego i stanie się takimi, jak On50.

W ramach tego planu posłał Swego Syna, Jezusa Chrystusa, aby nam pomógł51. Nauczył nas czynić wolę Ojca52 i kochać bliźnich53. Zadośćuczynił za nasze grzechy54 i oddał Swoje życie na krzyżu55. Wstał z martwych trzeciego dnia56. Dzięki Chrystusowi i Jego łasce zmartwychwstaniemy57, możemy uzyskać wybaczenie58 i znaleźć siłę w cierpieniu59.

Podczas ziemskiej posługi Jezus ustanowił Swój Kościół60. Z czasem ten Kościół uległ przemianom i prawdy zostały utracone61. Jezus Chrystus przywrócił Swój Kościół oraz prawdy ewangelii poprzez Proroka Józefa Smitha62. Dzisiaj Chrystus nadal prowadzi Swój Kościół poprzez żyjących proroków i apostołów63.

Wiem, że kiedy przychodzimy do Chrystusa, możemy z czasem „[stawać] się doskonali w [Nim]” (Ks. Moroniego 10:32), uzyskać „pełnię radości” (Doktryna i Przymierza 93:33) i otrzymać „wszystko, co posiada […] Ojciec” (Doktryna i Przymierza 84:38). O tych wiecznych prawdach świadczę w święte imię Jezusa Chrystusa, amen.

Przypisy

  1. Zob. Ks. Psalmów 117:2; Doktryna i Przymierza 1:39.

  2. „Wbrew wątpliwościom niektórych osób, tak naprawdę istnieje coś takiego jak właściwe i niewłaściwe postępowanie. Naprawdę istnieje absolutna prawda — wieczna prawda. Jedną z plag naszych czasów jest to, że zbyt mało osób wie, gdzie szukać prawdy” (Russell M. Nelson, „Czysta prawda, czysta doktryna i czyste objawienie”, Liahona, listopad 2021, str. 6).

  3. Zob. Józef Smith — Mateusz 1:37.

  4. Zob. Ks. Moroniego 7:19.

  5. Zob. II Ks. Nefiego 1:9; Doktryna i Przymierza 17:8.

  6. Zob. Ks. Jakuba 2:8.

  7. Zob. Ks. Psalmów 119:105; II Ks. Nefiego 32:3.

  8. Zob. Ew. Jana 8:32; Doktryna i Przymierza 98:8.

  9. Zob. Ew. Jana 17:17.

  10. Zob. II Ks. Nefiego 31:20.

  11. Zob. Doktryna i Przymierza 88:11-13; 93:36.

  12. Zob. Ew. Jana 5:19–20; 7:16; 8:26; 18:37; Ks. Mojżesza 1:6.

  13. Zob. Ks. Almy 42:12–26; Doktryna i Przymierza 88:41.

  14. Zob. Ks. Mojżesza 1:30-39.

  15. Zob. II Ks. Nefiego 26:24.

  16. Zob. Doktryna i Przymierza 82:8-9.

  17. Zob. Ew. Jana 16:13; Ks. Jakuba 4:13; Ks. Moroniego 10:5; Doktryna i Przymierza 50:14; 75:10; 76:12; 91:4; 124:97.

  18. Zob. Doktryna i Przymierza 6:22–23; 8:2–3.

  19. Zob. Ks. Jeremiasza 1:5, 7; Ks. Amosa 3:7; Ew. Mateusza 28:16–20; Ks. Moroniego 7:31; Doktryna i Przymierza 1:38; 21:1–6; 43:1–7. Prorok to „osoba, która została powołana przez Boga i przemawia w Jego imieniu. Jako posłaniec Boga prorok otrzymuje przykazania, proroctwa i objawienia od Boga. Jego obowiązkiem jest ujawniać ludzkości wolę i prawdziwy charakter Boga oraz wyjaśniać znaczenie Jego postępowania wobec niej. Prorok potępia grzech i przepowiada, jakie będą jego konsekwencje. Jest głosicielem prawości. Czasami prorocy dla pożytku ludzkości mogą pod natchnieniem przepowiedzieć przyszłość. Jednakże głównym obowiązkiem proroka jest składanie świadectwa o Chrystusie. Prezydent Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich jest obecnie prorokiem Boga na ziemi. Członkowie Pierwszego Prezydium i Dwunastu apostołów są poparci jako prorocy, widzący i objawiciele” (Przewodnik po pismach świętych, hasło „Prorok”, Biblioteka ewangelii). Przykłady zastosowania tych zasad znaleźć można w życiu: Adama (zob. Ks. Mojżesza 6:51–62), Enocha (zob. Ks. Mojżesza 6:26–36), Noego (zob. Ks. Mojżesza 8:19, 23–24), Abrahama (zob. I Ks. Mojżeszowa 12:1–3; Ks. Abrahama 2:8–9), Mojżesza (zob. II Ks. Mojżeszowa 3:1–15; Ks. Mojżeszowa 1:1–6, 25–26), Piotra (zob. Ew. Mateusza 16:13–19) i Józefa Smitha (zob. Doktryna i Przymierza 5:6–10; 20:2; 21:4–6).

  20. Zob. II List do Tymoteusza 3:16.

  21. Zob. Ew. Jana 8:44; II Ks. Nefiego 2:18; Doktryna i Przymierza 93:39; Ks. Mojżesza 4:4.

  22. Zob. I Ks. Nefiego 10:19. Prezydent Dallin H. Oaks nauczał: „Powinniśmy być ostrożni, kiedy poszukujemy prawdy [Boga] i wybieramy źródła tych poszukiwań. Nie powinniśmy traktować świeckiej hierarchii ważności lub autorytetu tak samo jak wiarygodnego źródła […] Kiedy poszukujemy prawdy na temat religii, powinniśmy korzystać z duchowych metod odpowiednich do takich poszukiwań: modlitwy, świadectwa Ducha Świętego i studiowania pism świętych oraz słów współczesnych proroków („Prawda i plan”, Liahona, listopad 2018, str. 25).

  23. Starszy D. Todd Christofferson nauczał: „Apostołowie i prorocy […] głoszą słowo Boże, ale poza tym, wierzymy, że zwykli mężczyźni i kobiety, a nawet dzieci, mogą uczyć się i być kierowani boskim natchnieniem otrzymanym w odpowiedzi na modlitwę i studiowanie pism świętych […]. Członkom Kościoła Jezusa Chrystusa dany jest dar Ducha Świętego, który umożliwia im ciągłą komunikację z Ojcem Niebieskim. […] Nie oznacza to, że każdy członek przemawia w imieniu Kościoła, czy że może definiować jego doktryny, ale że każdy może otrzymać boskie przewodnictwo, zmagając się z wyzwaniami i możliwościami własnego życia” („Doktryna Chrystusa”, Liahona, maj 2012, 89–90, przypis 2.).

  24. Zob. II Ks. Nefiego 33:1–2.

  25. Zob. Doktryna i Przymierza 1:28.

  26. Zob. Ks. Moroniego 10:3–5; Doktryna i Przymierza 9:7–9; 84:85.

  27. Zob. Doktryna i Przymierza 5:35; 63:23; 93:27–28. Pomimo naszych najszczerszych wysiłków niektórzy z nas mogą nadal zmagać się z odczuwaniem Ducha, co jest spowodowane problemami zdrowia psychicznego. Depresja, lęk i inne stany neurologiczne mogą komplikować rozpoznawanie Ducha Świętego. W takich przypadkach Pan zachęca nas do postępowania w zgodzie z ewangelią i będzie nas błogosławił (zob. Ks. Mosjasza 2:41). Możemy wynaleźć dodatkowe działania, jak na przykład słuchanie uświęconej muzyki, angażowanie się w służbę czy spędzanie czasu na łonie natury, co pomoże nam w odczuwaniu owoców Ducha Świętego (zob. List do Galacjan 5:22–23) i wzmacnianiu naszej relacji z Bogiem.

    Starszy Jeffrey R. Holland powiedział: „Co więc należy uczynić, kiedy my lub nasi bliscy stajemy oko w oko z umysłowymi lub emocjonalnymi wyzwaniami? Przede wszystkim nigdy nie traćcie wiary w Ojca w Niebie, który kocha was bardziej, niż jesteście to w stanie pojąć. […] Wiernie trzymajcie się sprawdzonych praktyk duchowych, które zapraszają Ducha Pana do waszego życia. Szukajcie porady tych, którzy dzierżą klucze do waszego duchowego dobrobytu. Proście o błogosławieństwa kapłańskie i trzymajcie je blisko serca. Przyjmujcie co tydzień sakrament i mocno trzymajcie się obietnicy, że staniecie się kiedyś doskonali dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa. Wierzcie w cuda. Tak wiele ich widziałem, gdy wszystko zdawało się wskazywać na utratę nadziei. Nigdy nie traćcie nadziei” („Jak rozbite naczynie”, Liahona, listopad 2013, str. 40-41).

  28. Zob. Ew. Jana 7:17; Ks. Almy 32:26-34. Ostatecznie Bóg pragnie, abyśmy zdobyli prawdę „wiersz za wierszem, pojęcie za pojęciem”, aż pojmiemy wszystko (zob. Przypowieści Salomona 28:5; II Ks. Nefiego 28:30; Doktryna i przymierza 88:67; 93:28).

  29. Zob. I List Jana 1:9–10; 2:1–2.

  30. Prezydent Russell M. Nelson wyjaśnił: „Nic bardziej nie uwalnia, nie uszlachetnia ani nie jest bardziej istotne dla naszego osobistego rozwoju niż regularne, codzienne skupianie się na pokucie. Pokuta to nie jest wydarzenie — to proces. Jest kluczem do szczęścia i spokoju umysłu. Pokuta w połączeniu z wiarą otwiera nam dostęp do mocy Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa” („Możemy lepiej postępować i być lepsi”, Liahona, maj 2019, str. 67).

  31. Nie znam wszystkich powodów, dla których Bóg zataja przed nami niektóre wieczne prawdy, ale Starszy Orson F. Whitney przedstawił interesujące spostrzeżenie: „Błogosławieństwem jest wierzyć, nie widząc, ponieważ poprzez wykazywanie się wiarą przychodzi duchowy rozwój, jeden z największych celów ziemskiej egzystencji człowieka; podczas gdy zdobywanie wiedzy przy jednoczesnym wchłanianiu wiary zapobiega jej okazywaniu, co utrudnia jej rozwój. ‘Wiedza jest mocą’. Wszystko będzie wiadome we właściwym czasie. Jednak przedwczesna wiedza — wiedza w niewłaściwym czasie — ma fatalny skutek zarówno dla postępu, jak i szczęścia” („The Divinity of Jesus Christ”, Improvement Era, styczeń 1926, str. 222, zob. także Liahona, grudzień 2003, str. 14–15)

  32. Zob. Doktryna i Przymierza 76:5–10. Pan powiedział do Hyruma Smitha: „Nie dąż do głoszenia mego słowa, lecz wpierw staraj się uzyskać słowo moje. […] Zachowaj spokój [i] studiuj moje słowo” (Doktryna i Przymierza 11:21–22). Prorok Alma podaje przykład radzenia sobie z pytaniami bez odpowiedzi: „Teraz te tajemnice jeszcze nie są mi w pełni wiadome; przeto nic więcej o tym nie powiem” (Ks. Almy 37:11). Wyjaśnił także swojemu synowi, Koriantonowi, że „istnieje wiele tajemnic, które są zachowane, i nie wie o nich nikt oprócz samego Boga” (Ks. Almy 40:3). Znalazłem siłę również w reakcji Nefiego, kiedy zadano mu pytanie, na które nie mógł odpowiedzieć: „Wiem, że [Bóg] kocha […] swoje dzieci, jednak nie pojmuję znaczenia wszystkiego” (I Ks. Nefiego 11:17).

  33. Analogicznie tradycje kulturowe nie są doktryną ani zasadą. Mogą one być przydatne, jeśli pomagają nam postępować według doktryny i zasad, ale mogą również hamować nasz wzrost duchowy, jeśli nie opierają się na prawdziwych zasadach. Powinniśmy unikać tradycji, które nie budują naszej wiary w Jezusa Chrystusa lub nie pomagają nam w czynieniu postępów ku życiu wiecznemu.

  34. Zob. Doktryna i Przymierza 15:5; 88:77–78.

  35. Zob. Doktryna i Przymierza 50:21–23.

  36. Na podstawie dokumentu pt. „Principles for Ensuring Doctrinal Purity”, zatwierdzonego przez Pierwsze Prezydium i Kworum Dwunastu Apostołów w lutym 2023 r.

  37. Zob. I Ks. Nefiego 15:14. Pan polecił Swoim sługom, aby unikali skupiania się na zasadach lub koncepcjach, które nie są skoncentrowane na Jego ewangelii: „I nie będziesz mówić o zasadach, ale będziesz głosić pokutę i wiarę w Zbawiciela, odpuszczenie grzechów przez chrzest i przez ogień, to jest, zaiste, samego Ducha Świętego” (Doktryna i Przymierza 19:31).

    Starszy Neil L. Andersen wyjaśnił: „Podczas naszych nabożeństw skupiajmy się na Zbawicielu Jezusie Chrystusie i darze Jego zadość czyniącej ofiary. Nie oznacza to, że nie możemy podzielić się doświadczeniem z własnego życia lub myślą zasłyszaną od innych ludzi. Chociaż temat, o którym mówimy, może dotyczyć rodzin, służby, świątyń lub niedawnej misji, wszystko […] powinno wskazywać na Pana Jezusa Chrystusa” („Mówimy o Chrystusie”, Liahona, listopad 2020, str. 89-90).

  38. Zob. Doktryna i Przymierza 28:2–3, 8. Prorok Alma napomniał ludzi wyznaczonych do głoszenia ewangelii, „aby nie uczyli niczego, z wyjątkiem tego, czego on uczył, i tego, co powiedziano ustami świętych proroków” (Ks. Mosjasza 18:19).

    Prezydent Henry B. Eyring oświadczył: „Musimy nauczać podstawowych doktryn Kościoła zawartych w podstawowych pismach świętych i naukach proroków, których obowiązkiem jest głosić doktrynę” („The Lord Will Multiply the Harvest” [wieczór z Przedstawicielem Władz Generalnych, 6 lutego 1998], w: Teaching Seminary: Preservice Readings [2004], str. 96).

    Starszy D. Todd Christofferson świadczył, że „w dzisiejszym Kościele, tak jak w dawnych czasach, ustanawianie doktryny Chrystusa czy też korekta doktrynalnych odstępstw jest kwestią Bożego objawienia przekazywanego osobom, które Pan obdarował apostolskim upoważnieniem” „Doktryna Chrystusa”, str. 86).

  39. Zob. II List do Koryntian 13:1; II Ks. Nefiego 11:3; Ks. Etera 5:4; Doktryna i Przymierza 6:28. Starszy Neil L. Andersen zaobserwował: „Niektórzy kwestionują swoją wiarę, kiedy znajdują wypowiedź jednego z przywódców Kościoła sprzed lat, która wydaje się być niezgodna z naszą doktryną. Jest pewna ważna zasada, która rządzi doktryną Kościoła. Doktryna jest nauczana przez wszystkich 15 członków Pierwszego Prezydium i Kworum Dwunastu Apostołów. Nie jest ukryta w niejasnym fragmencie jakiegoś przemówienia. Prawdziwe zasady są nauczane często i przez wielu ludzi. Nasza doktryna nie jest trudna do odszukania” („Próba waszej wiary”, Liahona, listopad 2012, str. 41).

    Starszy D. Todd Christofferson nauczał w podobny sposób: „Należy pamiętać, że nie każda wypowiedź przywódcy Kościoła — teraz czy kiedyś — musi koniecznie być doktryną. W Kościele ogólnie przyjmuje się, że wypowiedź danego przywódcy przy konkretnej okazji często jest osobistą, choć dobrze przemyślaną opinią, a udzielenie jej nie nabiera oficjalnej ani wiążącej mocy dla całego Kościoła” („Doktryna Chrystusa”, str. 88).

  40. Zob. III Nefi 11:32, 40. Prezydent Gordon B. Hinckley powiedział: „Mówiłem już wcześniej o ważności zachowywania czystej doktryny Kościoła […]. Martwię się tym. Drobne odstępstwa od normy w nauczaniu doktryny mogą prowadzić do wielkich i złych kłamstw” (Teachings of Gordon B. Hinckley [1997], str. 620).

    Prezydent Dallin H. Oaks ostrzegał, że są tacy, „którzy wybierają kilka zdań z nauk proroka i wykorzystują je, aby wspierać swój program polityczny lub inne osobiste cele. […] Wyrywanie słów proroka z kontekstu, by wspierać prywatny program, polityczny, finansowy lub inny, to próba manipulowania słowami proroka, a nie podążania za nim” („Our Strengths Can Become Our Downfall” [uroczyste spotkanie na Uniwersytecie Brighama Younga, 7 czerwca 1992], str. 7, speeches.byu.edu).

    Prezydent Henry B. Eyring ostrzegał: „Doktryna nabiera mocy, kiedy Duch Święty potwierdza jej prawdziwość […]. Jako że potrzebujemy Ducha Świętego, musimy być rozważni i ostrożni, aby nie wykroczyć poza nauczanie prawdziwej doktryny. Duch Święty jest Duchem Prawdy. Ubiegamy się o Jego potwierdzenie prawdy, unikając spekulowania czy osobistej interpretacji. To może być trudne do osiągnięcia […]. Wtedy pojawia się pokusa, aby spróbować czegoś nowego lub sensacyjnego. Lecz zapraszamy Ducha Świętego, aby był naszym towarzyszem, kiedy uważamy na to, by nauczać jedynie prawdziwej doktryny. Jednym z najpewniejszych sposobów na uniknięcie nawet zbliżenia się do fałszywej doktryny jest postanowienie, że będziemy nauczać w prosty sposób. Bezpieczeństwo zdobywa się poprzez taką właśnie prostotę i niewiele się przez to traci” („The Power of Teaching Doctrine”, Liahona, lipiec 1999).

    Starszy Dale G. Renlund nauczał: „Dążenie do osiągnięcia głębszego zrozumienia jest ważną częścią naszego duchowego rozwoju, ale proszę, bądźcie [ostrożni]. Rozum nie może zastąpić objawienia. Spekulacje nie doprowadzą do większej duchowej wiedzy, ale mogą prowadzić nas do oszustwa lub odwrócić naszą uwagę od tego, co zostało objawione” („Wasza boska natura i wieczne przeznaczenie”, Liahona, maj 2022, str. 70).

  41. Zob. Ew. Mateusza 23:23. Prezydent Joseph F. Smith ostrzegał: „Bardzo niemądrze jest wyrywać z kontekstu fragment prawdy i traktować go jako całość […]. Wszystkie objawione zasady ewangelii Chrystusa są niezbędne i konieczne w planie zbawienia”. Dalej wyjaśnił: „Nie jest ani dobrą zasadą, ani zdrową doktryną wyjmowanie poszczególnych prawd z całego planu ewangelii, czynienie z którejś z nich szczególnego hobby i poleganie na niej dla naszego zbawienia i postępu […]. Wszystkie one są potrzebne” (Gospel Doctrine, wyd. V [1939], str. 122).

    Starszy Neal A. Maxwell wyjaśnił: „Zasady ewangelii […] wymagają synchronizacji. Kiedy są od siebie odseparowywane lub wyodrębniane, ludzkie interpretacje i zastosowanie tych doktryn mogą być szalone. Miłość, jeśli nie pokrywa się z siódmym przykazaniem, może stać się cielesna. Piąte przykazanie, które pochwalnie kładzie nacisk na szanowanie rodziców, może skutkować bezwarunkową lojalnością wobec niewiernych rodziców zamiast wobec Boga, jeśli nie pokrywa się z pierwszym przykazaniem […]. Nawet cierpliwość jest wyważona przez ‘czasami [ostre upominanie], gdy jesteś poruszony przez Ducha Świętego’ (Doktryna i Przymierza 121:43)” („Behold, the Enemy Is Combined”, Ensign, maj 1993, str. 78–79).

    Prezydent Marion G. Romney nauczał: „Badanie [pism świętych] w celu odkrywania nauk w nich zawartych, jak czynił to Jezus, mija się z poszukiwaniem [tylko] w celu znalezienia fragmentów, aby poprzeć z góry ustalony wniosek, który można wykorzystać przy danej okazji” („Records of Great Worth”, Ensign, wrzesień 1980, str. 3).

  42. (Zob. I List do Koryntian 2:4; Ks. Moroniego 6:9). Starszy Jeffrey R. Holland podkreślił potrzebę przekazywania ewangelii Jezusa Chrystusa w sposób, który prowadzi do duchowego podbudowania poprzez moc Ducha Świętego: „Pan nigdy nie udzielił bardziej stanowczych rad Kościołowi niż to, że mamy nauczać ewangelii ‘przez Pocieszyciela, w Duchu prawdy’. Czy nauczamy ewangelii ‘mocą Ducha prawdy?’, zapytał. Czy może uczymy go ‘w inny sposób? A jeżeli w jakiś inny sposób’, ostrzega, ‘nie jest od Boga’ [Doktryna i Przymierza 50:17–18]. Żadne wieczne nauczanie nie może mieć miejsca bez pobudzającego Ducha z niebios […]. Tego naprawdę chcą nasi członkowie […]. Pragną, aby ich wiara została umocniona, a nadzieja odnowiona. W skrócie, pragną być nakarmieni dobrym słowem Bożym, wzmocnieni mocą z niebios” („A Teacher Come from God”, Ensign, maj 1998, str. 26).

  43. Zob. Ks. Almy 13:23. Mówiąc o naszym Ojcu Niebieskim, Prezydent Russell M. Nelson świadczył: „Przekazuje On [wszystko] w sposób zwyczajny, spokojny i z tak niesłychaną prostotą, że niemożliwym jest błędnie Go zrozumieć” („Słuchajcie Go”, Liahona, maj 2020, str. 89).

  44. Zob. Ks. Psalmów 26:3; List do Rzymian 13:10; I List do Koryntian 13:1–8; I List Jana 3:18.

  45. Zob. Ks. Psalmów 40:12.

  46. Zob. List do Rzymian 8:16.

  47. Zob. I Ks. Samuela 2:3; Ew. Mateusza 6:8; II Ks. Nefiego 2:24; 9:20.

  48. Zob. I Ks. Mojżeszowa 17:1; Ks. Jeremiasza 32:17; I Ks. Nefiego 7:12; Ks. Almy 26:35.

  49. Zob. Ks. Jeremiasza 31:3; I Ks. Jana 4:7–10; Ks. Almy 26:37.

  50. Zob. II Ks. Nefiego 9; Doktryna i Przymierza 20:17-31; Ks. Mojżesza 6:52–62.

  51. Zob. Ew. Jana 3:16; I List Jana 4:9–10.

  52. Zob. Ew. Jana 8:29; III Nefi 27:13.

  53. Zob. Ew. Jana 15:12; I List Jana 3:11.

  54. Zob. Ew. Łukasza 22:39–46.

  55. Zob. Ew. Jana 19:16–30.

  56. Zob. Ew. Jana 20:1–18.

  57. Zob. I List do Koryntian 15:20–22; Ks. Mosjasza 15:20–24; 16:7–9; Doktryna i Przymierza 76:16–17.

  58. Zob. Dzieje Apostolskie 11:17–18; I List do Tymoteusza 1:14–16; Ks. Almy 34:8–10; Ks. Moroniego 6:2–3, 8; Doktryna i Przymierza 19:13–19.

  59. Zob. Ew. Mateusza 11:28–30; II List do Koryntian 12:7–10; List do Filipian 4:13; Ks. Almy 26:11–13.

  60. Zob. Ew. Mateusza 16:18–19; List do Efezjan 2:20.

  61. Zob. Ew. Mateusza 24:24; Dzieje Apostolskie 20:28–30.

  62. Zob. Doktryna i Przymierza 20:1–4; 21:1–7; 27:12; 110; 135:3; Józef Smith—Historia 1:1–20.

  63. Zob. Doktryna i Przymierza 1:14, 38; 43:7; 107:91-92.