Στήλες και ακτίνες
Κι εμείς μπορούμε να έχουμε τη δική μας στήλη φωτός – μία ακτίνα τη φορά.
Το μήνυμά μου είναι για εκείνους που ανησυχούν για τη μαρτυρία τους, επειδή δεν είχαν συγκλονιστικές πνευματικές εμπειρίες. Προσεύχομαι να μπορέσω να παράσχω λίγη γαλήνη και διαβεβαίωση.
Η Αποκατάσταση του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού άρχισε με την έκρηξη του φωτός και της αλήθειας! Ένας έφηβος στα βόρεια της πολιτείας της Νέας Υόρκης, με το συνηθισμένο όνομα Τζόζεφ Σμιθ, εισέρχεται σε ένα άλσος για να προσευχηθεί. Ανησυχεί για την ψυχή του και τη θέση του ενώπιον του Θεού. Επιζητεί συγχώρηση για τις αμαρτίες του. Και είναι μπερδεμένος ως προς το σε ποια εκκλησία να προσχωρήσει. Χρειάζεται διαύγεια και ειρήνη – χρειάζεται φως και γνώση.
Καθώς ο Τζόζεφ γονατίζει για να προσευχηθεί και «να εκφρά[σει] προς τον Θεό τους πόθους της καρδιάς [του]», πυκνό σκοτάδι τον περιέβαλλε. Κάτι κακό, καταπιεστικό και πολύ αληθινό προσπαθεί να τον σταματήσει – να δέσει τη γλώσσα του, ώστε να μην μπορεί να μιλήσει. Οι δυνάμεις του σκότους είναι τόσο έντονες, που ο Τζόζεφ νομίζει ότι θα πεθάνει. Όμως «συγκέντρω[σε] όλες [του] τις δυνάμεις για να επικαλεστ[εί] τον Θεό να [τον] ελευθερώσει από τη δύναμη αυτού του εχθρού ο οποίος είχε πέσει επάνω [του]». Και μετά «ακριβώς τη στιγμή που [ήταν] έτοιμος να βυθιστ[εί] σε απελπισία και να εγκαταλείψ[ει] τον εαυτό [του] στον αφανισμό», όταν δεν ξέρει αν μπορεί να κρατηθεί πια, μία ένδοξη λαμπρότητα γεμίζει το άλσος, διασκορπίζοντας το σκοτάδι και τον εχθρό της ψυχής του.
Μία «στήλη φωτός» φωτεινότερη από τον ήλιο κατεβαίνει σταδιακά προς αυτόν. Εμφανίζεται ένα άτομο και μετά ένα άλλο. «Η λαμπρότητα και δόξα [Τους] ξεπερνούν κάθε περιγραφή». Ο πρώτος, ο Επουράνιος Πατέρας μας, λέει το όνομά του «δείχνοντας τον άλλον – [Τζόζεφ!] Αυτός είναι ο Υιός μου ο Αγαπητός. Αυτόν να ακούς!»
Και με αυτή τη συντριπτική έκρηξη φωτός και αλήθειας, η Αποκατάσταση έχει ξεκινήσει. Μία πραγματική πλημμύρα θείας αποκάλυψης και ευλογιών θα ακολουθήσει: νέα γραφή, αποκατεστημένα κλειδιά της ιεροσύνης, απόστολοι και προφήτες, διατάξεις και διαθήκες, και η επανίδρυση της αληθινής και ζώσης Εκκλησίας του Κυρίου, η οποία κάποια ημέρα θα γεμίσει τη Γη με το φως και τη μαρτυρία για τον Ιησού Χριστού και το αποκατεστημένο Ευαγγέλιό Του.
Όλα αυτά, και πολλά άλλα, ξεκίνησαν με την απεγνωσμένη προσευχή ενός αγοριού και μίας στήλης φωτός.
Κι εμείς έχουμε τις δικές μας απελπιστικές ανάγκες. Κι εμείς χρειαζόμαστε την ελευθερία από την πνευματική σύγχυση και το εγκόσμιο σκοτάδι. Κι εμείς χρειαζόμαστε να μάθουμε από μόνοι μας. Αυτός είναι ένας λόγος που ο Πρόεδρος Ράσσελ Μ. Νέλσον μας έχει καλέσει να «βυθιστ[ούμε] στο ένδοξο φως της Αποκατάστασης».
Μία από τις μεγάλες αλήθειες της Αποκατάστασης είναι ότι οι ουρανοί είναι ανοικτοί – ότι κι εμείς μπορούμε να λάβουμε φως και γνώση από τα ύψη. Καταθέτω μαρτυρία ότι αυτό είναι αληθινό.
Όμως πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί με μία πνευματική παγίδα. Μερικές φορές πιστά μέλη της Εκκλησίας αποθαρρύνονται και μάλιστα απομακρύνονται, επειδή δεν είχαν συγκλονιστικές πνευματικές εμπειρίες – επειδή δεν έχουν βιώσει τη δική τους στήλη φωτός. Ο Πρόεδρος Σπένσερ Γ. Κίμπαλ προειδοποίησε: «Προσδοκώντας πάντοτε το θεαματικό, πολλοί θα χάσουν εντελώς τη συνεχή ροή της αποκεκαλυμμένης επικοινωνίας».
Ο Πρόεδρος Τζόζεφ Φ. Σμιθ ομοίως θυμήθηκε: «Ο Κύριος μου απέκρυπτε θαύματα [όταν ήμουν νέος] και μου έδειχνε την αλήθεια, γραμμή προς γραμμή, δίδαγμα επάνω στο δίδαγμα, λίγο εδώ και λίγο εκεί».
Αυτό είναι το τυπικό πρότυπο του Κυρίου, αδελφοί και αδελφές. Αντί να μας στείλει μία στήλη φωτός, ο Κύριος μας στέλνει μία ακτίνα φωτός και μετά μία άλλη και μία άλλη.
Εκείνες οι ακτίνες φωτός συνεχώς εκχύνονται επάνω μας. Οι γραφές διδάσκουν ότι ο Ιησούς Χριστός «είναι το φως και η ζωή του κόσμου», ότι «το Πνεύμα [Του] δίνει φως σε κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο» και ότι το φως Του «γεμί[ζει] την απεραντοσύνη του διαστήματος» δίνοντας «ζωή στα πάντα». Το Φως του Χριστού είναι κυριολεκτικά γύρω μας.
Εάν έχουμε λάβει τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος και προσπαθούμε να ασκούμε πίστη, να μετανοούμε και να τιμούμε τις διαθήκες μας, τότε είμαστε άξιοι να λαμβάνουμε αυτές τις θεϊκές ακτίνες συνεχώς. Με την αξιομνημόνευτη φράση του Πρεσβυτέρου Ντέιβιντ Α. Μπέντναρ «ζούμε σε αποκάλυψη».
Κι όμως, ο καθένας από εμάς είναι διαφορετικός. Δύο άνθρωποι δεν βιώνουν το φως και την αλήθεια του Θεού με ακριβώς τον ίδιο τρόπο. Αφιερώστε λίγο χρόνο για να σκεφθείτε πώς βιώνετε το φως και το Πνεύμα του Κυρίου.
Μπορεί να έχετε βιώσει αυτές τις εκρήξεις φωτός και μαρτυρίας ως «γαλήνη [που μίλησε] στο μυαλό [σας] [σχετικά με ένα θέμα]» που σας έχει ανησυχήσει.
Ή ως εντύπωση –μία σιγαλή σαν αύρα φωνή– που καταστάλαξε «μέσα στο μυαλό σου και μέσα στην καρδιά σου» και σας παρότρυνε να κάνετε κάτι καλό, όπως να βοηθήσετε κάποιον.
Ίσως να ήσασταν σε μία τάξη στην εκκλησία –ή σε μία κατασκήνωση νέων– και να αισθανθήκατε μία δυνατή επιθυμία να ακολουθήσετε τον Ιησού Χριστό και να παραμείνετε πιστοί. Ίσως ακόμη και να σταθήκατε και να καταθέσατε μια μαρτυρία που ελπίζατε ότι ήταν αληθινή και στη συνέχεια αισθανθήκατε πως ήταν.
Ή ίσως προσευχηθήκατε και αισθανθήκατε μία χαρούμενη διαβεβαίωση ότι ο Θεός σάς αγαπά.
Μπορεί να έχετε ακούσει κάποιον να δίδει μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό και άγγιξε την καρδιά σας και σας γέμισε με ελπίδα.
Ίσως διαβάζατε στο Βιβλίο του Μόρμον και μίλησε στην ψυχή σας ένα εδάφιο, σαν να το είχε βάλει ο Θεός εκεί μόνο για εσάς – και τότε συνειδητοποιήσατε ότι το έκανε.
Μπορεί να έχετε αισθανθεί την αγάπη του Θεού για άλλους καθώς τους υπηρετούσατε.
Ή ίσως δυσκολεύεστε να αισθανθείτε το Πνεύμα αυτή τη στιγμή εξαιτίας της κατάθλιψης ή του άγχους, αλλά έχετε το πολύτιμο χάρισμα και την πίστη να κοιτάτε πίσω και να αναγνωρίζετε τα παλιά «πολυεύσπλαχνα ελέη του Κυρίου».
Θέλω να πω ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι να λάβουμε ουράνιες ακτίνες μαρτυρίας. Αυτοί είναι μόνο μερικοί, φυσικά. Μπορεί να μην είναι εντυπωσιακοί, αλλά όλοι αποτελούν μέρος των μαρτυριών μας.
Αδελφοί και αδελφές, δεν έχω δει μία στήλη φωτός, αλλά, όπως εσείς, έχω βιώσει πολλές θεϊκές ακτίνες. Με τα χρόνια, έχω προσπαθήσει να εκτιμώ σαν θησαυρό τέτοιες εμπειρίες. Βρίσκω ότι καθώς το κάνω, αναγνωρίζω και θυμάμαι ακόμη περισσότερες από αυτές. Ορίστε μερικά παραδείγματα από τη δική μου ζωή. Μπορεί να μην είναι πολύ εντυπωσιακά για μερικούς, αλλά είναι πολύτιμα για μένα.
Θυμάμαι ότι ήμουν ένας θορυβώδης και ατίθασος έφηβος σε ένα βάπτισμα. Καθώς επρόκειτο να αρχίσει η συγκέντρωση, ένιωσα το Πνεύμα να με παροτρύνει να καθίσω και να είμαι ευλαβής. Κάθισα και έμεινα ήσυχος την υπόλοιπη συγκέντρωση.
Πριν από την ιεραποστολή μου, φοβόμουν ότι η μαρτυρία μου δεν ήταν αρκετά δυνατή. Κανείς στην οικογένειά μου δεν είχε ποτέ υπηρετήσει μία ιεραποστολή και δεν ήξερα αν θα μπορούσα να το κάνω. Θυμάμαι να μελετώ και να προσεύχομαι απεγνωσμένα για να λάβω μία πιο βέβαιη μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό. Τότε, μία ημέρα, καθώς παρακαλούσα τον Επουράνιο Πατέρα, αισθάνθηκα μία δυνατή αίσθηση φωτός και ζεστασιάς. Και το ήξερα. Απλώς το ήξερα.
Θυμάμαι ότι ξύπνησα ένα βράδυ χρόνια αργότερα από ένα αίσθημα «καθαρής διάνοιας» που μου έλεγε ότι θα με καλούσαν να υπηρετήσω στην απαρτία πρεσβυτέρων. Δύο εβδομάδες αργότερα κλήθηκα.
Θυμάμαι μία γενική συνέλευση όπου ένα αγαπητό μέλος της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων είπε ακριβώς τα λόγια μαρτυρίας που είχα πει σε έναν φίλο που ήλπιζα να ακούσω.
Θυμάμαι να γονατίζω μαζί με εκατοντάδες αδελφούς για να προσευχηθώ για έναν αγαπημένο φίλο που βρισκόταν αναίσθητος στον αναπνευστήρα σε ένα μικρό, μακρινό νοσοκομείο, αφού η καρδιά του είχε σταματήσει. Καθώς όλοι με μια καρδιά ικετεύσαμε για τη ζωή του, ξύπνησε και έβγαλε τον αναπνευστήρα από τον λάρυγγά του. Υπηρετεί σήμερα ως πρόεδρος πασσάλου.
Και θυμάμαι να ξυπνώ με έντονα πνευματικά συναισθήματα έπειτα από ένα ζωντανό όνειρο ενός αγαπημένου φίλου και μέντορα που απεβίωσε πολύ νωρίς, αφήνοντας ένα τεράστιο κενό στη ζωή μου. Χαμογελούσε και ήταν χαρούμενος. Ήξερα ότι ήταν εντάξει.
Αυτές είναι μερικές από τις ακτίνες μου. Είχατε τις δικές σας εμπειρίες – τις δικές σας γεμάτες φως εκρήξεις μαρτυρίας. Καθώς αναγνωρίζουμε, θυμόμαστε και συγκεντρώνουμε αυτές τις ακτίνες «ανακεφαλαιώ[νουμε]», κάτι υπέροχο και ισχυρό αρχίζει να συμβαίνει. «Το φως ακολουθεί το φως» – «η αλήθεια ενστερνίζεται την αλήθεια». Η πραγματικότητα και η δύναμη μίας ακτίνας μαρτυρίας ενδυναμώνει και συνδυάζεται με μία άλλη, και μετά με μία άλλη. Γραμμή προς γραμμή, δίδαγμα προς δίδαγμα, μία ακτίδα εδώ και μία ακτίδα εκεί –μία μικρή, πολύτιμη πνευματική στιγμή κάθε φορά– αναπτύσσεται μέσα μας ένας πυρήνας γεμάτος φως, πνευματικών εμπειριών. Ίσως καμία ακτίνα δεν είναι αρκετά δυνατή ή αρκετά φωτεινή για να αποτελέσει μία πλήρη μαρτυρία, αλλά μαζί μπορούν να γίνουν ένα φως που το σκοτάδι της αμφιβολίας δεν μπορεί να υπερνικήσει.
«Ω τότε, δεν είναι αυτό πραγματικό;» ρωτά ο Άλμα. «Σας λέω: Μάλιστα, επειδή είναι φως».
«Αυτό που είναι του Θεού είναι φως» ο Κύριος μας διδάσκει «και αυτός που δέχεται το φως, και συνεχίζει στον Θεό, λαμβάνει περισσότερο φως. Και αυτό το φως γίνεται ολοένα και λαμπρότερο, μέχρι την τέλεια ημέρα».
Αυτό σημαίνει, αδελφοί και αδελφές, ότι με τον καιρό και μέσω «μεγάλης επιμέλειας» κι εμείς μπορούμε να έχουμε τη δική μας στήλη φωτός – μία ακτίνα τη φορά. Και στο μέσον αυτής της στήλης, θα βρούμε κι εμείς έναν στοργικό Επουράνιο Πατέρα να μας καλεί με το όνομά μας, δείχνοντας μας τον Σωτήρα μας, Ιησού Χριστό, και καλώντας μας «Αυτόν να ακούσουμε!»
Δίδω μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό, ότι Εκείνος είναι το φως και η ζωή όλου του κόσμου – και του προσωπικού σας κόσμου και του δικού μου.
Καταθέτω μαρτυρία ότι είναι ο αληθινός και ζων Υιός του αληθινού και ζώντος Θεού, και ότι Εκείνος στέκεται στην κεφαλή αυτής της αληθινής και ζώσης Εκκλησίας, που καθοδηγείται και κατευθύνεται από τους αληθινούς και ζώντες προφήτες και αποστόλους Του.
Είθε να αναγνωρίσουμε και να λάβουμε το ένδοξο φως Του, και κατόπιν να Τον επιλέξουμε από το σκοτάδι του κόσμου – για πάντα και παντοτινά. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.