„Radość dodawała mi skrzydeł”

W 1987 r. 23-letnia Urszula Adamska była kierownikiem specjalnego programu wakacyjnego dla dzieci w wieku szkolnym w Warszawie. Podczas wizyty w biurze podróży poznała Roberta Magnuskiego, młodego mężczyznę, który niedawno przystąpił do Kościoła. Zaprzyjaźnili się ze sobą i wkrótce Robert Magnuski opowiedział Urszuli Adamskiej o swojej nowej wierze. Dał jej broszurę, która zawierała historię Józefa Smitha oraz egzemplarz Księgi Mormona. Zachęcił ją również, aby studiowała Nowy Testament.

Podczas studiowania Biblii Urszula Adamska przeczytała fragment, którego nie mogła zrozumieć. Pewnego wieczoru, przygotowując kolację dla swojego ojca, nie była w stanie się skupić. Jej umysł był zaabsorbowany próbą rozszyfrowania przeczytanego wersetu. Nagle przypomniała sobie historię Józefa Smitha, który czuł się zakłopotany z powodu wielu różnych wersji chrześcijaństwa, jakie głoszono w jego lokalnej społeczności. Polegając na zapewnieniu Jakuba z Nowego Testamentu, który powiedział, że Bóg da mądrość tym, którzy Go o to poproszą (List Jakuba 1:5), modlił się on o przewodnictwo. Wizja, którą otrzymał, zapoczątkowała Przywrócenie ewangelii.

Natchniona historią Józefa Smitha, Urszula Adamska zwróciła się do Boga, aby pomógł jej zrozumieć ów fragment. „Kiedy powiedziałam ‘Amen’”, wspominała później, „ogarnęło mnie cudowne uczucie”. Zrozumiała werset z pisma świętego, nad którym rozmyślała, i doznała wspaniałego, ciepłego uczucia. „Radość dodawała mi skrzydeł”, powiedziała, opisując tamten okres swojego życia.

Niedługo potem misjonarze nauczali Urszulę Adamską ewangelii i zapytali, czy chce zostać ochrzczona. „Proszę was, ochrzcijcie mnie jak najszybciej”, odpowiedziała. „W moim umyśle i sercu wiem, że to, co robię, jest właściwe”, powiedziała. Dwa tygodnie później została ochrzczona.

Podczas następnego lata Urszula Adamska spędziła kilka miesięcy we Wrocławiu, pomagając misjonarzom w nauczaniu ewangelii. Wkrótce potem Dennis B. Neuenschwander, prezydent Austriackiej Wiedeńskiej Misji Wschodniej, zapytał Urszulę Adamską, czy chce służyć na misji.

„Chciałabym”, odpowiedziała, „ale nie mam na to pieniędzy”.

„Urszulo, pieniądze nie stanowią tutaj najmniejszego problemu”, odpowiedział. Dennis Neuenschwander powiedział, że jeśli ma ochotę służyć, inni członkowie pomogą w opłaceniu jej misji. Zapytana, dlaczego chce służyć na misji, odpowiedziała: „Misjonarze podzielili się ze mną cudownym przesłaniem […], za co chciałbym wyrazić moją wdzięczność, dzieląc się tym przesłaniem z innymi”.

W lipcu 1989 r. Urszula Adamska rozpoczęła służbę w Misji Seattle w stanie Waszyngton w Stanach Zjednoczonych — rodzinnym mieście jednego z pierwszych młodych misjonarzy, którzy służyli w Polsce. „Uklękłam i pomodliłam się do Ojca Niebieskiego”, wspominała. „Podziękowałam mu za tę wspaniałą okazję”. Była pierwszą misjonarką z Polski powołaną do służby.

W kwietniu 1990 r. Urszula Adamska, wciąż służąc na misji, udała się do Salt Lake City, aby pomóc w tłumaczeniu ceremonii świątynnych na język polski.