Ponieważ mój ojciec przeczytał Księgę Mormona

Starszy Marcos A. Aidukaitis

Siedemdziesiąty

Zachęcam wszystkich, którzy mnie dzisiaj słyszą, aby przeczytali Księgę Mormona i zastosowali się do zawartej w niej obietnicy. Ci, którzy to zrobią, będą wiedzieć, że ta księga jest prawdziwa.

Dzień dobry, drodzy bracia i siostry. Odczuwam głęboką radość i zaszczyt, z tego powodu, że mogę dziś do was przemawiać. Modlę się do Boga, aby kierował moimi słowami i aby mógł być z nami Jego Duch, żeby „ten, co naucza, i ten, co przyjmuje, [rozumieli] się nawzajem, i obydwaj [byli] wzmocnieni i [radowali] się razem” (NiP 50:22).

Dzień 2 czerwca 1940 roku był bardzo ważnym dniem w historii mojej rodziny. Tego dnia mój ojciec został ochrzczony w tym Kościele.

Starszy Jack McDonald, jeden z misjonarzy, którzy ochrzcili mego ojca, pisząc do swojego ojca, opisał ów dzień w tymi słowy:

„Ostatnia niedziela była wyjątkowo pięknym dniem. My, misjonarze, udaliśmy się do ustronnego miejsca nad brzegiem rzeki, na wsi, i tam Starszy Jones i ja [Starszy McDonald] dokonaliśmy naszego pierwszego chrztu. Antony Aidukaitis wszedł do lodowatej wody i został członkiem Kościoła. […] Wszystko było doskonałe. Niebo było tak niebieskie, krajobraz tak spokojny, tak zielony, tak zachwycający, że żaden z nas nie mógł nie odczuwać obecności jakiegoś wspaniałego wpływu.

[Kiedy szliśmy] z naszym nowym członkiem, powiedział, że nie jest w stanie wyjaśnić, jak wspaniały był to dla niego dzień, że naprawdę czuje się jak nowo narodzony człowiek. […] To był nasz pierwszy chrzest — nikt nie może przypisać zasługi ani mnie, ani nikomu innemu. On nawrócił się sam”.

To wydarzenie zmieniło bieg mojego życia. Nie jestem pewien, czy mój ojciec był w stanie przewidzieć mądrość swego czynu, ale kocham go za to, co uczynił owego dnia. Zmarł ponad 30 lat temu, ale zawsze będę szanował i błogosławił jego imię.

Mój ojciec był synem Litwinów, ale urodził się w Szkocji. Kiedy był jeszcze młody, przeprowadził się do Brazylii. To, że znał angielski, ułatwiało rozmowę, ponieważ mógł czytać Księgę Mormona po angielsku, a wtedy nie było jeszcze rzetelnego tłumaczenia księgi na portugalski. Owa bariera językowa przez kilka lat powstrzymywała moją mamę przed przystąpieniem do Kościoła, ale kiedy to zrobiła, stała się dla naszej rodziny mocnym przykładem oddania innym i miłości Bożej. Teraz ma 92 lata i jest tu dziś z nami. Bardzo się cieszę, mogąc powiedzieć, że kocham ją za jej ogromną wierność. Zawsze będę szanował i błogosławił jej imię.

Podziwiam odwagę mojego ojca, jaką musiał się wykazać, by być ochrzczonym w Kościele, pomimo przeciwności, z jakimi się spotykał. Nie było to dla niego łatwe. Jego żona nie została ochrzczona razem z nim. Chęć wypicia alkoholu i zapalenia papierosa stanowiły dla niego silną pokusę. Był biedny. Jego matka była przeciwna jego przystąpieniu do Kościoła i powiedziała, że jeśli zostanie ochrzczony, nie będzie uważała go za swego syna. Kościół, mający w Brazylii poniżej 300 członków, nie miał nawet jednej kaplicy. Naprawdę zdumiewa mnie determinacja i odwaga mojego ojca.

W jaki sposób mógł podjąć taką decyzję w obliczu tylu niesprzyjających okoliczności? Odpowiedź jest prosta: było tak, ponieważ mój ojciec przeczytał Księgę Mormona. Kiedy ją czytał, dowiedział się o prawdziwości przesłania Przywrócenia. Księga Mormona jest dowodem na prawdziwość Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Podręcznik Abyście głosili moją ewangelię uczy, że „Księga Mormona, w połączeniu z Duchem, jest […] najsilniejszym źródłem nawrócenia” ([2004], 104).

Prezydent Gordon B. Hinckley oświadczył: „Ci, którzy czytają [Księgę Mormona] w duchu modlitwy — czy są bogaci, czy biedni, wykształceni czy niewykształceni — wzrosną dzięki jej mocy. […]

[…] Bez wahania obiecuję wam, że jeśli z modlitwą przeczytacie Księgę Mormona, bez względu na to, ile razy wcześniej ją czytaliście, do waszych serc przyjdzie […] Duch Pana. Pojawi się wzmocnione postanowienie, by kroczyć w posłuszeństwie Jego przykazaniom i pojawi się silniejsze świadectwo o żywotnej realności Syna Bożego” („The Power of the Book of Mormon”, Ensign, czerw. 1988, 6; zob. także „The Power of the Book of Mormon”, Tambuli, paźdz. 1988, 7).

Te obietnice okazały się prawdziwe w przypadku mojego ojca i mojej rodziny. Zgodnie z tym, czego nas nauczano, codziennie, jako rodzina, czytamy pisma święte. Robimy to od wielu lat. W naszym domu kilkakrotnie przeczytaliśmy Księgę Mormona i nadal to robimy. Jak obiecano, Duch Pana wszedł do serca naszej rodziny i odczuliśmy silniejsze postanowienie, by kroczyć w posłuszeństwie Jego przykazaniom, oraz mocniejsze świadectwo o żywej realności Syna Bożego.

Kiedy wiecie, że Księga Mormona jest prawdziwa, wiecie, że Józef Smith został powołany przez Boga, aby przywrócić Kościół Jezusa Chrystusa na ziemi. Wiecie, że Józef Smith zobaczył Ojca i Syna. Wiecie, że jest tylko jedna wiara i jeden ważny chrzest. Wiecie, że prorok Boga żyje dziś na ziemi i że posiada on wszystkie klucze kapłańskie oraz prawo do korzystania z nich, jak to czynił Piotr w czasach starożytnych. Wiecie, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym; że jest to jedyne imię, dzięki któremu możecie dostąpić zbawienia. Wiecie, że Bóg Ojciec żyje i że On kocha nas. Wiecie, że Jego plan zbawienia jest doskonały i macie pragnienie dokonywania obrzędów, życia według przykazań i wytrwania do końca.

Smutno mi, kiedy ktoś, kto otrzymał Księgę Mormona i towarzyszące jej wyjaśnienia, nadal odrzuca przeczytanie jej. Smutno mi, że niektórzy ludzie pozwalając, by inni na nich wpływali, odrzucają zainteresowanie się księgą i odkładają ją na bok jako coś, co nie ma wartości, nigdy nie uczestnicząc w duchowej uczcie, jaką ona ze sobą niesie. Jest to dla mnie niezrozumiałe. To tak, jakby syn czy córka, oddzieleni od kochającego ojca, nie chcieli przeczytać listu od niego, nie otwierając nawet koperty. Ci, którzy podejmują taką decyzję, są jak rozpieszczone dzieci, które nie chcą nawet spróbować potrawy przygotowanej z czułością przez ich kochającą matkę.

Bóg objawia Swoją prawdę, kiedy ludzie postępują według słów Moroniego, zawartych w księdze Moroniego 10:3–5. Podręcznik Abyście głosili moją ewangelię podsumowuje wskazówki Moroniego w następujący sposób:

Po pierwsze, „przeczytać Księgę Mormona i zastanowić się nad jej przesłaniem dotyczącym Jezusa Chrystusa”.
Po drugie, „modlić się do Boga z wiarą w Jezusa Chrystusa, by otrzymać świadectwo o tym, że Księga Mormona zawiera prawdę i że Józef Smith jest prorokiem Przywrócenia”.
Po trzecie, „modlić się szczerze i z prawdziwym zamiarem, co oznacza, że będą mieli zamiar działać zgodnie z odpowiedzią, jaką otrzymają od Boga” (111).

Tym, którzy mogą sprzeczać się, mówiąc że nie możemy poznać tych rzeczy, świadczę, że możemy, kiedy będziemy na tyle pokorni, by postąpić tak, jak poinstruował nas Bóg poprzez Swoich proroków na tej ziemi. Wiara w coś przeciwnego byłaby akceptacją absurdalnej hipotezy, mówiącej że Bóg nie wie, gdzie można znaleźć prawdę lub nie ma mocy, by ją nam pokazać. To, że ktoś nie postępuje zgodnie z obietnicą zawartą w tej księdze, nie oznacza, że inni tego nie zrobili.

Dlaczego kocham i szanuję imię mojego ojca? Dlatego, ponieważ mój ojciec przeczytał Księgę Mormona i postąpił zgodnie z jej obietnicą. Dlaczego kocham i szanuję imię mojego ojca? Ponieważ nie odwrócił się od odpowiedzi, jaką otrzymał, nawet w obliczu wielkich wyzwań. Dlaczego kocham i szanuję imię mojego ojca? Ponieważ pobłogosławił moje życie, jeszcze zanim się urodziłem, mając odwagę uczynić to, czego oczekiwał od niego Bóg.

Świadczę, że Księga Mormona jest słowem Bożym. Dzięki temu wiem, że Józef Smith jest prorokiem Boga. Wiem, że nie napisał Księgi Mormona, ale przetłumaczył ją mocą Bożą. Wiem, że Thomas S. Monson jest prorokiem Boga na ziemi w dzisiejszych czasach, jedynym człowiekiem na ziemi, który dzierży wszystkie klucze kapłaństwa i który posiada prawo do korzystania z nich. Wiem, że Jezus Chrystus jest naszym Zbawicielem, i że On żyje. Wiem, że Bóg żyje i kocha nas. W imię Jezusa Chrystusa, amen.