Starszy Neil L. Andersen

Kworum Dwunastu Apostołów

Przez 16 lat Starszy Neil Linden Andersen służył jako Przedstawiciel Władz Naczelnych i często słyszał, jak Prezydent Monson nauczał, że „kogo Pan powołuje, tego Pan przygotowuje” (Thomas S. Monson cytujący Harolda B. Lee, „Who Honors God, God Honors”, Liahona, styczeń 1996, 42; Ensign, listopad 1995, 50). Teraz Starszy Andersen bardziej niż kiedykolwiek uchwycił się tych słów.

Starszy Andersen, który służył jako Prezydent–Senior Siedemdziesiątych, wyjaśnia: „Nikt nie jest przygotowany do takiej służby. Ogarnia mnie przemożne uczucie i czuję, że nie jestem dostatecznie dobry. Modlę się, abym okazał się wystarczająco pokorny i chętny, by Pan mógł ukształtować mnie w taki sposób, bym stał się tym, kim muszę się stać”.

Starszy Andersen urodził się 9 sierpnia 1951 r. w Logan, w stanie Utah (USA), w rodzinie Lyle’a P. i Kathryn Andersenów. Lata spędzone u boku rodziny postrzega jako chwile, w których zaszczepiono mu ważne wartości. „Na małej rodzinnej farmie każdy członek rodziny ma swój wkład. Błogosławieństwem jest tak wczesne nauczenie się, że praca jest dającą satysfakcję częścią życia”.

Kiedy Starszy Andersen miał 19 lat, został powołany na misję do Francji, gdzie głębokie oddanie członków oraz nawracająca moc Księgi Mormona umocniły jego rosnące świadectwo.

Po powrocie z misji Starszy Andersen był wyróżniającym się studentem na Uniwersytecie Brighama Younga, zdobył stypendium Hinckleya i został wybrany jako wiceprzewodniczący gremium studenckiego.

Tam też Starszy Andersen spotkał osobę, która prawdopodobnie miała największy wpływ na jego życie — swoją przyszłą żonę, Kathy Sue Williams. Pobrali się w Świątyni Salt Lake 20 marca 1975 roku.

„Kiedy ją poślubiłem — mówi Starszy Andersen z ciepłym uśmiechem — normy mojego życia poszły w górę, staliśmy się całkowicie zgodni w modlitwie i studiowaniu pism świętych, dokładnie przestrzegaliśmy przykazań. Jej wpływ na mnie i na nasze dzieci jest fenomenalny. Posiada czystą i zdyscyplinowaną wiarę”.

Po ukończeniu BYU w 1975 r. Starszy Andersen zdobył stopień magistra z zarządzania biznesem na Harvardzie w 1977 r. Razem z Kathy powrócił do jej domu z dzieciństwa na Florydzie, gdzie prowadził firmę zajmującą się reklamą, pośrednictwem w handlu nieruchomościami oraz opieką zdrowotną. Później służył jako prezydent Palika Tampa na Florydzie.

W 1989 roku Starszy Andersen mający wówczas 37 lat został ponownie powołany do Francji — tym razem miał służyć jako prezydent Francuskiej Misji Bordeaux. Mówi: „Czworo naszych małych dzieci wykazało się odwagą w zderzeniu z nową kulturą i językiem, a my byliśmy świadkami tego, jak ręce Pana spoczęły na dziele budowy Jego królestwa”.

Starszy Neil L. Andersen został powołany do Pierwszego Kworum Siedemdziesiątych w kwietniu 1993 roku, gdy miał 41 lat. Włączając w to lata służby jako prezydent misji, 10 lat z ostatnich 20 służył poza Stanami Zjednoczonymi, wykonując zadania dla Kościoła. „Pokochaliśmy wspaniałych ludzi Kościoła na całym świecie — mówi. — Wiara, poświęcenie i świadectwo w każdym kraju były dla nas żywym przykładem”.

Przez cztery lata Starszy i Siostra Andersen mieszkali w Brazylii, gdzie widzieli, jak praca Pana rozkwita jak nigdy przedtem i gdzie, na nowym kontynencie, znaleźli przyjaciół na całe życie. Później Starszy Andersen pomagał Dwunastu w nadzorowaniu pracy w Meksyku i Ameryce Środkowej. Kiedy służył w siedzibie głównej Kościoła, kierował Kościelnym Departamentem Audiowizualnym, nadzorując powstawanie filmu The Testaments of One Fold and One Shepherd (Świadectwo o jednym stadzie i jednym Pasterzu) oraz nowej strony Mormon.org, w 2001 r.

Starszy Andersen z wdzięcznością przyznaje, że miał niezwykłą sposobność uczenia się przez ostatnie 16 lat pod kierunkiem Rady Prezydenta Kościoła i Dwunastu. „Prezydent Monson jest wspaniałym nauczycielem dla mnie i dla wielu ludzi, kiedy naucza nas, by wyciągać dłoń do innych, tak jak robiłby to Zbawiciel — mówi. — Stale podkreśla, że nie ma większej radości ponad wiedzę, że jest się narzędziem w rękach Pana, które może być odpowiedzią na szczerą modlitwę”.

Starszy Andersen, będąc wielce ukorzony powołaniem do świętego apostolstwa, podczas konferencji generalnej złożył swe mocne świadectwo o Zbawicielu. „Uspokaja mnie fakt — powiedział — że jedyna cecha kwalifikująca do świętego apostolstwa, przy której nie ma taryfy ulgowej to ta, którą Pan pobłogosławił mnie niezmiernie hojnie. Wiem z całkowitą i pełną jasnością, dzięki mocy Ducha Świętego, że Jezus jest Chrystusem, Umiłowanym Synem Boga.” („Przyjdźcie do Niego”, Liahona i Ensign, maj 2009, 78).