Poznawanie Boga, naszego Ojca Niebieskiego, i Jego Syna, Jezusa Chrystusa
Światło wiary jest w was i czeka na przebudzenie i rozjaśnienie przez Ducha Boga.
Moi bracia i siostry, wyrażam wdzięczność za świadectwo o Bogu, naszym Ojcu Niebieskim, i o Jego Synu, Jezusie Chrystusie, dane przez żyjących proroków podczas tej konferencji i jestem wdzięczny za nauki od Ducha Świętego.
Tak jak prorokowano, żyjemy w czasach, gdy mrok świeckości coraz szczelniej nas otacza. Wiara w Boga jest powszechnie kwestionowana, a nawet atakowana w imię kwestii politycznych, społecznych, a nawet religijnych. Ateizm, czyli doktryna o tym, że nie ma Boga, szybko rozprzestrzenia się po świecie.
Niemniej jednak, my, członkowie przywróconego Kościoła Jezusa Chrystusa, oświadczamy, że „wierzymy w Boga, Wiecznego Ojca, w Jego Syna, Jezusa Chrystusa, i w Ducha Świętego”1.
Niektórzy zastanawiają się, dlaczego wiara w Boga jest tak istotna? Dlaczego Zbawiciel powiedział: „A to jest żywot wieczny, aby poznali ciebie, jedynego prawdziwego Boga i Jezusa Chrystusa, którego posłałeś”2?
Bez Boga życie skończyłoby się śmiercią, a nasze ziemskie doświadczenia nie miałyby celu. Wzrost i postęp byłyby tymczasowe, a osiągnięcia nie miałyby wartości, wyzwania nic by nie znaczyły. Nie byłoby ostatecznego dobra i zła, i nie byłoby moralnej odpowiedzialności za troskę o siebie nawzajem jako dzieci Boga. Naprawdę, bez Boga nie byłoby życia doczesnego ani wiecznego.
Jeżeli wy lub ktoś, kogo kochacie, poszukujecie celu życia lub głębszego przekonania o obecności Boga w naszym życiu, składam jako przyjaciel i jako apostoł swe świadectwo. On żyje!
Niektórzy zapytają: skąd o tym wiem? Wiemy, że On żyje, ponieważ dajemy wiarę świadectwom starożytnych i żyjących proroków i odczuwamy Ducha Bożego potwierdzającego, że świadectwa tych proroków są prawdziwe.
Dzięki ich świadectwom, zapisanym w pismach świętych, wiemy, że „[Bóg] stworzył człowieka, mężczyznę i kobietę, na swój własny obraz i podobieństwo”3. Niektórzy ludzie będą zaskoczeni, kiedy dowiedzą się, że jesteśmy podobni do Boga. Pewien wybitny religijny uczony nauczał nawet, że wyobrażanie sobie Boga w postaci człowieka jest tworzeniem Jego wizerunku i jest bałwochwalcze oraz bluźniercze4. A sam Bóg powiedział: „Uczyńmy człowieka na obraz nasz, podobnego do nas”5.
Użycie słów nasz i nas w tym fragmencie uczy nas też o relacji między Ojcem a Synem. Bóg dalej nauczał: „Przez Syna mego Jednorodzonego stworzyłem te rzeczy”6. Ojciec i Syn są oddzielnymi i różnymi osobami — tak jak są nimi zawsze ojciec i syn. To jest jeden powód, dla którego imię Boga po hebrajsku, Elohim, jest w liczbie mnogiej, a nie pojedynczej.
Z Nowego Testamentu dowiadujemy się, że Ojciec Niebieski i Jego Syn, Jezus Chrystus, mają fizyczną postać. Stoją oni w jednym miejscu w danym czasie, jak zaświadczył o tym uczeń z Nowego Testamentu, Szczepan: „Oto, widzę niebiosa otwarte i Syna Człowieczego stojącego po prawicy Bożej”7.
Wiemy również, że Ojciec i Syn mają głos. Jak to zapisano w I Księdze Mojżeszowej i w Księdze Mojżesza, Adam i Ewa „usłyszeli głos Pana Boga, gdy tak spacerowali po ogrodzie w chłodzie dnia”8.
Wiemy, że Ojciec i Syn mają twarze, że stoją i rozmawiają. Prorok Enoch głosił: „I ujrzałem Pana; i stał on przede mną i rozmawiał ze mną, jak człowiek z człowiekiem”9.
Wiemy, że Ojciec i Syn mają ciała, których postać i części są takie jak nasze. Z księgi Etera w Księdze Mormona czytamy: „I zasłona została zdjęta z oczu brata Jereda, że zobaczył palec Pana, a był on jak palec człowieka z krwi i kości”10. Później Pan objawił mu się, mówiąc: „[Oto] ciało, które teraz widzisz, jest moim duchowym ciałem; i […] ukażę się Memu ludowi w ciele”11.
Wiemy, że Ojciec i Syn darzą nas uczuciem. W księdze Mojżesza napisano: „I stało się, że Bóg w niebie spojrzał na resztę ludzi i zapłakał”12.
Wiemy, że Bóg i Jego Syn Jezus Chrystus są nieśmiertelnymi, posiadającymi chwałę i doskonałymi istotami. O Zbawicielu Jezusie Chrystusie, Prorok Józef Smith napisał: „Oczy Jego niczym płomień ognia; włosy na głowie białe niczym nieskalany śnieg; oblicze Jego jaśniało ponad blask słońca; a głos Jego był niczym głos rozpędzonych wód”13.
Żadne inne świadectwo nie ma dla nas, w naszych czasach większego znaczenia, jak świadectwo Józefa Smitha. Był On prorokiem wybranym, by przywrócić starożytny Kościół Chrystusa po raz ostatni, kiedy ewangelia będzie na ziemi, zanim Jezus Chrystus powróci. Podobnie jak wszyscy prorocy, którzy rozpoczynali dzieło Boga w swych czasach, Józef Smith doznał jasnych i jakże mocnych proroczych doświadczeń, by przygotować świat na Drugie Przyjście Zbawiciela.
Jako czternastoletni chłopiec, chciał dowiedzieć się, do którego kościoła powinien przystąpić. Następnie po rozważeniu tej kwestii, wziął Biblię i przeczytał:
„A jeśli komu z was brak mądrości, niech prosi Boga, który wszystkich obdarza chętnie, […] a będzie mu dana.
Ale niech prosi z wiarą, bez powątpiewania”14.
Wierząc w te prorocze słowa, z niezachwianą wiarą dziecka, Józef poszedł do lasku w pobliżu domu i tam ukląkł, i modlił się. Później napisał:
„Ujrzałem słup światła dokładnie nad głową […]
Kiedy światło padło na mnie, ujrzałem dwie Postacie, których blask i chwała były nie do opisania, stojące nade mną w powietrzu”15.
Patrząc na te dwie istoty, nawet Józef nie wiedział, kim były — albowiem jeszcze nie doświadczył ani nie poznał prawdziwej natury Boga i Chrystusa. Następnie zapisał: „Jedna z nich przemówiła do mnie nazywając mnie po imieniu i rzekła wskazując na drugą postać: ‘Oto Mój Umiłowany Syn. Słuchaj Go!’”16
Od czasu tego pojedynczego doświadczenia i wielu innych Prorok Józef składał świadectwo: „Ojciec ma powłokę z ciała i kości, namacalną niczym ciało ludzkie; takoż i Syn”17.
Prorocy na przestrzeni wieków dzielili się podobnymi świadectwami i nadal się nimi dzielą podczas tej konferencji. Lecz każdy z nas ma wolną wolę, by wybierać. Tak jak jest to napisane w jedenastej Zasadzie Wiary: „Domagamy się przywileju czczenia Wszechmogącego Boga według tego, co nam dyktuje nasze własne sumienie i przyznajemy ten sam przywilej wszystkim ludziom — niech czczą na swój sposób, gdziekolwiek i cokolwiek pragną”18.
Jeżeli chodzi o osobistą wiarę, skąd wiemy, że coś jest rzeczywiście prawdą?
Świadczę, że poznajemy prawdę o Bogu poprzez Ducha Świętego. Duch Święty jest trzecim członkiem Boskiej Trójcy i jest istotą z ducha. Jego zadaniem jest „[składanie] świadectwa [o Bogu]”19 i „[nauczenie] nas wszystkiego”20.
Jednak musimy być ostrożni, aby nie powstrzymywać Jego wpływu. Kiedy nie postępujemy właściwie lub kiedy nasza perspektywa zdominowana jest przez sceptycyzm, cynizm i brak szacunku w stosunku do innych ludzi i ich wierzeń, wtedy Duch nie może być z nami. Działamy wówczas w sposób, który prorocy opisali jako działania człowieka zmysłowego.
„Człowiek zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego, bo są dlań głupstwem, i nie może ich poznać, gdyż należy je duchowo rozsądzać”21. Ten „naturalny człowiek […] jest wrogiem Boga, […] i pozostanie nim na zawsze, jeśli nie podda się wpływowi Ducha Świętego, […] i będzie jak dziecko, uległy, łagodny, pokorny, cierpliwy, [i] pełen miłości”22.
Jeżeli nie poddamy się delikatnemu wpływowi Ducha Świętego, wtedy stajemy wobec zagrożenia, że upodobnimy się do Korihora, antychrysta w Księdze Mormona. Korihor nie tylko nie wierzył w Boga, ale ośmieszał Zbawiciela, Zadośćuczynienie i ducha proroctwa, fałszywie nauczając, że nie ma Boga ani Chrystusa23.
Korihorowi nie wystarczyło jedynie odrzucenie Boga i życie na swój sposób. Kpił z wierzących i żądał, aby prorok Alma przekonał go przy pomocy znaku o istnieniu Boga i o Jego mocy. Odpowiedź Almy ma takie samo znaczenie dzisiaj, jak miała i wtedy: „Dano ci dosyć znaków, czyż będziesz kusił swego Boga? Czy powiesz — Pokaż mi znak — gdy masz świadectwo tych wszystkich twoich braci i wszystkich świętych proroków? Pismo święte jest przed tobą i wszystko wskazuje na istnienie Boga, nawet ziemia i wszystko, co znajduje się na jej powierzchni, jej ruch i planety poruszające się według ustalonego porządku świadczą o istnieniu Najwyższego Stwórcy”24.
W końcu Korihor otrzymał znak. Stracił mowę. „I Korihor wyciągnął rękę i napisał: […] Wiem, że nic oprócz mocy Bożej nie mogło sprowadzić tego na mnie. Zawsze wiedziałem, że Bóg istnieje”25.
Bracia i siostry, być może już wiecie, głęboko w waszej duszy, że Bóg żyje. Pewnie nie wiecie o Nim jeszcze wszystkiego i nie rozumiecie wszystkich Jego dróg. Ale światło wiary jest w was i czeka na przebudzenie i rozjaśnienie przez Ducha Boga i Światło Chrystusa, z którym urodziliście się.
A więc, przyjdźcie. Uwierzcie w świadectwa proroków. Poznawajcie Boga i Chrystusa. Sposób, w jaki można tego dokonać, był i jest jasno nauczany zarówno przez starożytnych proroków, jak i obecnych.
Pielęgnujcie w sobie usilne pragnienie poznania, że Bóg żyje.
To pragnienie zaprowadzi nas do rozważania spraw niebiańskich, tak aby dowody Boskie znajdujące się wokół nas dotknęły naszych serc.
Gdy nasze serca zmiękną, będziemy gotowi posłuchać wezwania Zbawiciela, by „[badać] Pisma”26 — i pokornie uczyć się z nich.
Wtedy jesteśmy przygotowani, by szczerze zapytać naszego Ojca Niebieskiego, w imię naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, czy te rzeczy, o których się dowiedzieliśmy, są prawdą. Większość z nas nie zobaczy Boga, tak jak widzieli Go prorocy, ale ciche, małe podszepty Ducha — myśli i odczucia, jakie przyniesie Duch Święty do naszych umysłów i serc — dadzą nam niezaprzeczalną wiedzę, o tym, że On żyje.
Uzyskanie tej wiedzy jest ostatecznym zadaniem wszystkich dzieci Boga na ziemi. Jeżeli nie pamiętacie o wierze w Boga lub jeżeli przestaliście wierzyć, lub jeżeli wierzycie, ale bez przekonania, zapraszam was teraz do poszukiwania świadectwa o Bogu. Nie bójcie się ośmieszenia. Siła i spokój, które przychodzą z poznaniem Boga oraz posiadanie pocieszającego towarzystwa Jego Ducha sprawią, że wasze wysiłki będą miały wartość wieczną.
Co więcej, posiadając własne świadectwo o Bogu, możecie pobłogosławić swą rodzinę, waszą potomność, waszych przyjaciół, wasze własne życie — wszystkich tych, których kochacie. Wasza osobista wiedza o Bogu, jest nie tylko największym darem, jaki możecie dać, ale przyniesie wam największą radość, jaką możecie mieć.
Jako szczególny świadek Jednorodzonego Syna naszego kochającego Ojca Niebieskiego, samego Jezusa Chrystusa, świadczę, że Bóg żyje. Wiem, że On żyje. Obiecuję wam, jeśli wy i ci, których kochacie, będziecie Go poszukiwać z pokorą, szczerością i pilnością, również będziecie to wiedzieć. Wasze świadectwo nadejdzie. A błogosławieństwa płynące z poznania Boga będą udziałem waszym i waszych rodzin na zawsze. W imię Jezusa Chrystusa, amen.