Wspaniałe Kapłaństwo Aarona
Istnieje pilna potrzeba, abyście wypełnili swój obowiązek wobec Boga. Jestem pewien, że to zrobicie.
Mam zaszczyt przemawiać dzisiejszego wieczoru do niezwykłych młodych mężczyzn Kościoła. Zostałem pobłogosławiony tym, że spotkałem wielu z was na całym świecie. Wasz entuzjazm jest zaraźliwy.
Stawiacie czoła wyzwaniom z niezwykłą siłą i odwagą. Wyrażam wam swą miłość i ufność, którą w was pokładam.
Inspirujecie otaczających was ludzi bardziej, niż możecie sobie wyobrazić. Posłuchajcie słów pewnego młodego mężczyzny innego wyznania, próbującego opisać przyjaciela, który dzierży Kapłaństwo Aarona. „Zauważyłem w Luisie pewną różnicę. […] On nie jest taki […] jak inni ludzie. Jest w nim coś, co da sie zauważyć. […] Nawet nie wiem, co to jest, ale różni się od wszystkich innych ludzi. Jest to coś, co można poczuć; nie jest to [coś], […] co można zobaczyć. Po prostu to się czuje”.
Jest coś bardzo ważnego, co odróżnia Luisa i was od wszystkich innych młodych mężczyzn. Otrzymaliście Kapłaństwo Aarona. Jest to święty dar, a wielu nie w pełni go docenia. Dzisiaj pomogę wam dostrzec, jak możecie sami dla siebie odkryć wspaniałość Kapłaństwa Aarona.
I. Bóg ufa wam
Kiedy Bóg powierza wam Swoje święte kapłaństwo, okazuje wam wielkie zaufanie. Wie, że może na was polegać, wie, że wykorzystacie kapłaństwo do służenia innym i ufa wam tak samo, jak innym młodym mężczyznom, którzy wykonują część Jego najważniejszego dzieła.
Na przykład, świat nie miałby silnego świadectwa Księgi Mormona o Jezusie Chrystusie, gdyby nie było dwóch młodych mężczyzn, którym Bóg zaufał. Mormon, prorok, który zebrał święte kroniki, miał zaledwie 10 lat, kiedy został wyznaczony do obserwowania dziejów, a potem spisania kroniki swego ludu. Kiedy miał 15 lat, został „nawiedzony przez Pana oraz [doświadczył] i [poznał] dobroć Jezusa” (Mormon 1:15).
Księga Mormona została przetłumaczona i opublikowana przez Józefa Smitha, który był powołany do tego wielkiego dzieła, mając 14 lat, bo właśnie wtedy ukazał mu się Ojciec Niebieski i Jezus Chrystus.
Prezydent Thomas S. Monson powiedział: „Wiele się od was oczekuje […]. Podobnie jak trąbka daje znak do boju, tak Pan kieruje słowa do was, do mnie i do wszystkich posiadaczy kapłaństwa: ‘Przeto niech każdy teraz pozna swe obowiązki i działa na stanowisku, na które go wyznaczono, z całą pilnością’” („Wezwanie do odwagi”, Liahona, maj 2004, 54, 57).
II. Nowy program Obowiązek wobec Boga
Aby pomóc wam odpowiedzieć na to pilne wezwanie, Kościół wprowadza nowy program Obowiązek wobec Boga, jak wspomniał wcześniej Prezydent Henry B. Eyring. Jestem podekscytowany na myśl o tym programie. Materiały zostaną wysłane do waszych biskupów i prezydentów gmin na początku czerwca. Powinniście zacząć z nich korzystać, gdy tylko je dostaniecie.
Jako diakoni, nauczyciele i kapłani będziecie brali udział w zajęciach, które pomogą wam budować duchową siłę oraz uczyć się swoich obowiązków kapłańskich i wypełniać je. Każde zajęcia przebiegają wedle tego prostego wzorca:
Najpierw uczycie się o zasadzie ewangelii lub obowiązku kapłańskim. Odkrywacie, czego oczekuje od was Ojciec Niebieski i staracie się uzyskać duchowe świadectwo na temat tego, dlaczego jest to ważne.
Następnie przygotowujecie plan działania zgodnie z tym, czego się nauczyliście. Zachęca się was, abyście oparli swoje plany na własnych potrzebach, warunkach i możliwościach służenia innym. Jest to wspaniała okazja, by wziąć odpowiedzialność za własne wzrastanie i rozwijanie duchowej samodzielności.
Później dzielicie się z innymi tym, czego się nauczyliście i czego doświadczyliście. Kiedy będziecie to robić, wzmocnicie własne świadectwo i będziecie budować wiarę otaczających was osób. Wzrośnie wasza zdolność rozmawiania o ewangelii z innymi ludźmi.
Jestem wdzięczny pewnemu młodemu mężczyźnie, który opowiedział mi o następującym doświadczeniu. On i jeszcze jeden posiadacz Kapłaństwa Aarona zostali wyznaczeni do udzielenia sakramentu mężczyźnie, który nie mógł opuszczać domu i był bardzo chory. Przybyli do jego domu, nie zdając sobie sprawy z tego, że niedawne leczenie nie pozwalało mu niczego jeść — nawet kawałka chleba sakramentalnego. Po pobłogosławieniu chleba młody mężczyzna podał sakrament schorowanemu mężczyźnie. Ten wziął kawałek pobłogosławionego chleba, poczekał chwilę, a następnie przycisnął go do swoich warg. Młody mężczyzna powiedział, że kiedy zobaczył, jak ten wierny brat okazuje szacunek sakramentowi, miał wrażenie, jakby ów chory całował stopy Zbawiciela. Mógł powiedzieć, że ten brat kocha Pana.
Tego dnia sakrament nabrał dla tego młodego mężczyzny nowego znaczenia, a wydarzenie pozostawiło niezatarte wrażenie. Będziecie mieli święte doświadczenia tak, jak ten młody mężczyzna.
Wasi rodzice, przywódcy i członkowie kworum odgrywają ważną rolę w programie Obowiązek wobec Boga. Wasze niedzielne spotkania kworum dadzą wam regularne możliwości uczenia się, działania i dzielenia się. Nowy program Obowiązek wobec Boga poprowadzi was w waszej podróży do wypełniania waszych obowiązków względem Boga i odkrywaniu wspaniałości Kapłaństwa Aarona.
III. Wypełniajcie swój obowiązek wobec Boga
W ubiegłym roku odbyłem podróż, która na zawsze zmieniła mój sposób postrzegania was i Kapłaństwa Aarona. Jestem podekscytowany, kiedy myślę, że odkrywacie to, co ja kiedyś odkryłem. Dowiecie się, dlaczego Kapłaństwo Aarona jest tak ważne w waszym życiu i jak ważne jest ono dla Kościoła. Docenicie, dlaczego mówi się o nim jako o jednej z „[wielkich głów]” kapłaństwa (zob. NiP 107:6). Lepiej zrozumiecie znaczenie kluczy kapłańskich, służby aniołów i ewangelii przygotowawczej (zob. NiP 13; 84:26).
Szatan chce, abyście myśleli, że jesteście zbyt młodzi lub że jest was zbyt mało, by robić ważne rzeczy związane z Kapłaństwem Aarona. Nie jest to prawdą.
Słowa Boga skierowane do Mojżesza, dzisiaj odnoszą się do was: „Oto jesteś moim synem […] I mam dla ciebie zadanie” (Mojżesz 1:4, 6).
Dał On wam Swoją moc do dokonywania wielkich rzeczy. Kiedy będziecie wykonywać swój obowiązek wobec Boga, wzmocnicie i pobłogosławicie swoją rodzinę. Jest to wasz największy obowiązek kapłański. Posłuchajcie, jak pewna matka opisuje wpływ jej syna na rodzinę: „Leo posiada kapłaństwo w naszym domu i jest to ogromne błogosławieństwo. Jest dobrym przykładem dla swojego rodzeństwa […]; upewnia się, że dzieci zawsze się modlą. Roznosi sakrament w niedziele. A jego młodszy brat go widzi. Pomaga […] podczas modlitwy rodzinnej. Wiem, że nadal będzie dla nas błogosławieństwem, kiedy będzie starszy. Będzie mógł ochrzcić swojego młodszego brata. Jest to dla nas pociecha i dar”.
Kiedy będziecie wypełniać swój obowiązek wobec Boga, dotrzecie do swych przyjaciół, którzy nie są naszej wiary i pomożecie im przygotować się do przystąpienia do Kościoła. Podobnie jak prawdziwi bracia, będziecie troszczyć się o nich i ich wzmacniać. Poprowadzicie ich na ratunek innym młodym mężczyznom, którzy zgubili drogę.
Kiedy będziecie wypełniać swój obowiązek wobec Boga, będziecie siłą działającą ku dobru cały czas i w każdych warunkach. Wasz prawy przykład i wierna służba kapłańska będą pełnym mocy zaproszeniem dla wszystkich, którzy was znają, aby przyjść do Chrystusa.
W najbardziej krytycznym czasie Nefici liczyli na młodego mężczyznę — Mormona — liczyli na to, że będzie ich przywódcą i inspiracją dla nich (zob. Mormon 2:1–2). Dzisiaj liczymy na to, że wy będziecie wielką siłą dla Kościoła i siłą działającą ku dobru na ziemi. To jest to, czego oczekuje Pan.
IV. Stańcie się wiernymi mężczyznami kapłaństwa
Świadczę, że poczujecie, jak zmienia się wasze serce, kiedy będziecie stawać się wiernymi mężczyznami kapłaństwa. Będziecie starali się być całkowicie czyści i będziecie udzielali sakramentu, będąc godnymi. Będziecie traktować każdą młodą kobietę uprzejmie i z szacunkiem. Będziecie szanować swoich rodziców. Będziecie unikać obrażania Ducha myślą, słowem i czynem. Poznacie Pana, któremu służycie, i zawsze będziecie starali się być takimi, jak On.
Świadczę, że wasza wierna służba w Kapłaństwie Aarona zmieni życie osób, którym będziecie służyć. Są ludzie, którzy potrzebują waszej służby kapłańskiej. Wasza rodzina potrzebuje was. Wasze kworum potrzebuje was. Kościół was potrzebuje. Potrzebuje was świat.
Istnieje pilna potrzeba, abyście wypełnili swój obowiązek wobec Boga. Jestem pewien, że to zrobicie.
Pewnego zimnego poranka kilka tygodni temu biegałem nad rzeką Tag w Lizbonie, w Portugalii. Dotarłem do pomnika upamiętniającego odkrywców portugalskich sprzed wieków. Zatrzymałem się, kiedy wstało słońce i rozświetliło swym ciepłym światłem imponujący pomnik i mnie. Poczułem natchnienie, kiedy patrzyłem na determinację malującą się na twarzach odkrywców spoglądających ponad wodą. Ci ludzie byli gotowi uczynić to, czego dokonało niewielu. Zostawili rodziny i wygodny świat, a następnie odważnie wypłynęli na nieznany ocean, by odkryć nowe lądy. Zmienili świat.
Widzę was, kiedy myślę o pomniku odważnych odkrywców. Widzę was odbywających osobistą podróż, której podjęło się niewielu ludzi w dzisiejszym świecie. Widzę, jak wypełniacie swój obowiązek wobec Boga.
Modlę się, abyśmy wszyscy mogli zrozumieć wspaniałość Kapłaństwa Aarona i zaufać tym, którzy je dzierżą; zaufać tak, jak ufa im Bóg. W imię Jezusa Chrystusa, amen.