Magmakusganon ug Magmaisug
Mga paghulagway pinaagi ni Michael S. Parker
“Ang pangulo sa presidential guard mipahibalo nga aduna kitay dakong party tungod kay maayo gyud kaayo ang atong nahimo !” misinggit ang usa sa mga gwardya.
Malipay gyud unta ko, apan sa akong pagkadungog sa balita, nag-ampo ko. Nasayud ko nga ang among pagsaulog mahimong inom. Ako may igong kalig-on sa espirituhanong paagi nga dili moinom, apan dili ko gusto nga maglisud ang akong mga kaubang gwardya tungod lang nako.
Ang tanang batan-ong lalaki sa South Korea kinahanglang moserbisyo sa militar, busa miapil ko pagkasundalo human sa akong full-time nga misyon. Gi-assign ko sa presidential guard. Ang akong mga kauban nga gwardya nasayud nga dili ko moinom og makahubog tungod kay miyembro ko sa Simbahan ni Jesukristo sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw. Sa dihang gipahibalo ang party, sila gikulbaan tungod kay sila magkaproblema kon dili ko moinom kon ang commanding officer mosugo ini atol sa party.
Adunay tradisyon atol sa pagsaulog nga ang komander mobarug sa atubangan sa kada gwardya, tagsa-tagsa, ug pun-on ang baso sa gwardya og bino. Dayon ang gwardya mopataas sa baso ug moingon, “Salamat, sir!” ug imnon dayon ang bino.
Sa kinabuhi sa militar, ang pagsupak sa bisan unsang sugo sa usa ka senior nga opisyal usa ka pagsupil [insubordination] ug makamugna og dakong problema dili lang sa tawo nga misupak apan sa tibuok miyembro sa iyang pundok. Ang pinakagrabe, ang pagsupil gani moresulta sa pagkabilanggo, ug kini nakapakulba sa akong kaubang mga gwardya.
Miabut ang adlaw sa party, ug kaming 10 ka gwardya naglingkod libut sa lamesa. Kada usa adunay walay sulod nga baso sa atubangan. Naglingkod ko sa ikatulo nga lingkuranan. Ang among komander misulod ug mipuno sa una nga baso. Ang gwardya mipataas sa iyang baso ug miingon, “Salamat, sir!” Dayon miinom siya.
Ang among komander mibalhin ngadto sa ikaduha nga gwardya ug sama ang gibuhat. Dayon turno na nako. Andam ko sa pagsunod sa Pulong sa Kaalam, ug nag-ampo ko sa akong kasingkasing para sa kaayohan sa akong mga kaubang gwardya. Sa dihang gibubuan na og bino akong baso sa komander, misyagit ko, “Salamat, sir!” Dayon mosulti na unta ko nga pasaylo ug dili moinom.
Atol nianang higayuna, ang iyang sekretarya misulod ug miingon, “Sir, may nanawag nimo sa telepono.” Ang among komander milingi niya ug miingon, “Busy ko.”
Naggunit gihapon ko sa baso sa dihang ang sekretarya midugang, “Sir, ang presidente maoy nanawag.” Ang among komander mitubag, “Ah, OK,” ug diha-diha dayon mibiya.
Diha-diha dayon gibaylo sa ikaduha nga gwardya ang iyang walay sulod nga baso ngadto sa akong baso ug dali-daling giinom ang bino. Pagkataud-taud mibalik na ang among komander, nakakita sa akong walay sulod nga baso, ug miingon, “Ah, human na ka!” Dayon mipadayon siya sa ikaupat nga gwardya. Ang tanan miginhawa og lawom ug mirelaks.
Traynta y singko ka tuig ang milabay, dugay nang nahuman ang akong katungdanan sa militar, nakadawat ko og tawag diha sa telepono gikan sa usa ka presidente sa branch sa Simbahan didto sa South Korea. Siya nangutana kanako kon makahinumdom pa ba ko og Mr. Park gikan sa akong pagserbisyo sa militar.
“Siyempre kahinumdom ko,” mitubag ko. Nagserbisyo ko uban ni Mr. Park, ug siya mitahud sa akong mga gituohan ug kanunay moprotektar nako sa lisud nga mga sitwasyon.
Gihatagan ko sa presidente sa branch og numero sa telepono ni Mr. Park, ug diha-diha dayon gitawagan nako siya. Samtang nakigsulti ko niya, si Mr. Park miingon nako nga atol sa among panahon isip mga presidential guard, siya nakakita og kahayag gikan nako ug mibati nga kinahanglan ko niyang tabangan. Pagkahuman, kon siya maglisud, siya miingon nga siya maghunahuna nako.
Giingnan ko ni Mr. Park nga siya adunay duha ka anak nga lalaki nga gusto niyang mahisama nako. Gani iyang gipasimba iyang mga anak sa usa ka chapel sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw. Usa nila nabunyagan, bisan tuod si Mr. Park wala mabunyagi. Karon, kana nga anak, dili na kaayo aktibo. Nagpatabang ug nagpatambag si Mr. Park nako.
Paglabay sa usa ka semana akong gibisitahan si Mr. Park. Nindot kaayo akong pagbisita, ug sa wala madugay akong nahimamat ang iyang anak ug nag-awhag niya sa pagbalik sa Simbahan. Mapainubsanon niyang gidawat akong tambag, nahimong aktibo, ug nagserbisyo og full-time nga misyon. Pinaagi sa iyang sulat samtang nagmisyon, iyang gidasig iyang amahan ug mitabang niya nga maandam para bunyagan. Sa adlaw sa ting-init, usa ka tuig ang milabay sukad sa akong pagbisita, akong gibunyagan si Mr. Park aron mamiyembro sa Simbahan.
Kini dakong milagro! Ang ilang kinabuhi nausab tungod sa hugot nga pagtuo nga gigamit sa usa ka batan-ong lalaki 35 ka tuig na ang milabay.
Paglikay sa mga Bitik ug Lit-ag
Sa Daang Tugon, si Josue mitudlo sa mga anak sa Israel kabahin sa mga bitik ug lit-ag nga ilang masinati samtang sila nagpuyo sa dautan nga kalibutan:
“Hibaloi sa pagkatinuod nga ang Ginoo nga inyong Dios dili na magapapahawa niining mga nasud gikan sa inyong mga pagtan-aw; apan sila mahimong bitik ug lit-ag alang kaninyo, ug usa ka lapdus sa inyong kilid, ug mga tunok sa inyong mga mata, hangtud nga kamo mahanaw niining maayong yuta nga kaninyo gihatag sa Ginoo nga inyong Dios” (Josue 23:13).
Alang nako, ang paghunahuna sa kasamok nga akong mahimo sa akong kaubang mga gwardya usa ka lit-ag nga nagtintal nako nga moinom. Apan, akong gipili ang husto ug andam nga mosunod sa balaod sa Pulong sa Kaalam bisan unsa pa ang mahitabo.
Akong nakat-unan gikan sa akong mga kasinatian sa militar nga ang Ginoo mopanalangin ug moprotektar sa Iyang mga anak kon kita “magmakusganon ug magmaisug” (Josue 1:6). Sama pananglit, Iyang gipanalipdan ang mga Israelite sa dihang mitabok sila Suba sa Jordan. Apan, ang mga pari kinsa midala sa arka sa pakigsaad nagpakita una sa ilang hugot nga pagtuo ug kaisug pinaagi sa pagtuslob sa lawom nga sapa. Diha pa lamang “[gipabulag sa Ginoo] … ang mga tubig” ug ang suba “mihunong diha sa usa ka pundok” (tan-awa sa Josue 3:13–17).
Aron “magmakusganon ug magmaisug,” kita kinahanglan nga “[m]akigtipon sa Ginoo” (Josue 1:6; 23:8). Kita mopaduol sa Ginoo samtang kita nagbuhat og personal ug pamilya nga pagtuon sa kasulatan, personal ug pamilya nga pag-ampo, ug family home evening. Kita usab mopaduol Kaniya samtang kita moambit sa sakrament, mopalambo sa atong mga calling, moadto sa templo kanunay, mosunod sa mga sugo, ug maghinulsol kon kita masayop. Kini nga mga binuhatan makapaduol nato sa Espiritu Santo ug motabang nato sa pag-ila ug paglikay sa mga bitik ug lit-ag.
“Sukad sa gamay pa kita, kadtong responsable sa pag-atiman kanato mihatag og mga sumbanan ug lagda alang sa atong kasiguroan,” miingon si Presidente Thomas S. Monson. “Mas yano ang kinabuhi natong tanan kon atong sundon sa hingpit ang maong mga lagda. …
“Ang pagkamasulundon mao ang timailhan sa mga propeta; makahatag kini og kusog ug kahibalo kanila sa tanang panahon. Importante nga kita makahibalo nga kita usab, adunay katungod niining tinubdan sa kusog ug kahibalo. Giandam na kini alang sa matag usa kanato karon kon mosunod kita sa mga sugo sa Dios”1
Padayon nga may Hugot nga Pagtuo
Wala madugay human si Presidente Boyd K. Packer, Presidente sa Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles, gitawag isip General Authority, siya miadto ni Elder Harold B. Lee (1899–1973) para magpatambag. Nahinumdom si Presidente Packer:
“Siya naminaw pag-ayo sa akong problema ug misugyot nga makigkita ko ni Presidente David O. McKay [1873–1970]. Si Presidente McKay mitambag nako sa direksyon nga akong padulngan. Andam kaayo ko nga mosunod apan wala koy nakitang posible nga paagi nga matuman ang iyang gitambag nako.
“Mibalik ko ni Elder Lee ug misulti kaniya nga ako walay nakitang paagi nga matuman ang gitambag ngari kanako. Siya miingon, ‘Ang problema nimo kay gusto nimong makita ang katapusan gikan sa sinugdanan.’ Mitubag ko nga gusto lang nakong makita maskin usa o duha lang ka lakang sa unahan. Dayon miabut ang leksyon para sa tibuok kong kinabuhi: ‘Kinahanglan kang magkat-on sa paglakaw ngadto sa ngilit sa kahayag, ug pipila ka lakang ngadto sa kangitngit; dayon imong makita ang kahayag ug ipakita sa imoha ang agianan.’”2
Isip mga anak sa atong Langitnong Amahan, usahay kita gusto nga detalyadong makasabut sa mga butang nga kinahanglan natong dawaton o tumanon nga may hugot nga pagtuo. Apan, dili kinahanglang masabtan nato ang tanang mga butang. Kinahanglan lang kita nga mopadayon sama sa gisugo kanato sa Ginoo ug sama sa gibuhat sa mga pari sa Israelite sa pagtuslob sa lawom nga Suba sa Jordan. Bisan dili kita makakita o makasabut sa tanang mga butang, ang Ginoo motabang kanato sa paglakaw sa uga nga yuta kon kita “magmakusganon ug magmaisug.”
Kita adunay gahum nga mobarug nga lig-on samtang kita magsunod sa Iyang mga pulong—nagtinguha ug nagsunod sa Iyang giya diha sa kasulatan ug sa Iyang mga sulugoon. Oo, kita nagpuyo “sa teritoryo sa kaaway,”3 apan ang kaaway dili makabuntog sa Ginoo, atong Manluluwas, kinsa gipadala sa pagtabang ug pagluwas nato.
Nasayud ko nga kita mahimong tinuod nga disipulo ni Jesukristo pinaagi sa “pagbarug nga masulundon ug lig-on sa doktrina sa Dios.”4 Samtang kita nagmaisugon sa pagbuhat niini, kita mobarug sa balaan nga mga dapit, bisan asa man kita.